Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

ΤΙ ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΚΕ ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ

Πρώτα πιστεύαν οι απο κει
πώς εδώ ζούσε η Ελευθερία
και οι από δω πως απο κει
υπήρχε η τάξη κι η εργασία

Τώρα διαπίστωσαν μαζί
ότι το τείχος δεν έπρεπε να γκρεμιστεί
γιατί 'ταν άξιο μόνο του να συντηρεί
και τάξη και αξιοπρέπεια κι ελευθερία
το βράδυ μες στην ονειρική τους φαντασία.

Τι κρίμα που γκρεμίστηκε το τείχος
Και τώρα πώς να ζεσταθεί
Μες στην καρδιά το ψύχος

Ανέκδοτο ποίημα του Μάνου Χατζιδάκι
Πηγή: Ελληνικό Καφενείο

Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

Η ΤΟΤΕ ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ


Όταν ο Τρικούπης ανέλαβε την διακυβέρνηση του κράτους(1875), η Ελλάδα με τον συμβιβασμό του 1878 είχε πρόσβαση στα διεθνή χρηματιστήρια σε μια εποχή ευνοϊκή για τη διεθνή κίνηση των κεφαλαίων. Η προσφυγή στο δανεισμό ήταν προσφιλής πρακτική των ελληνικών κυβερνήσεων και ιδίως του Τρικούπη[ Ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος και η προσάρτηση της Θεσσαλίας αύξησαν το εσωτερικό χρέος, και ο Τρικούπης κατέφυγε σε νέα δάνεια και στην αύξηση των φόρων για να άρει την αναγκαστική κυκλοφορία και να εκτελέσει τα δημόσια έργα του. Μεταξύ 1879 και 1890 το ελληνικό κράτος συνήψε οκτώ δάνεια συνολικού ύψους 630 εκ. δρχ. και πέντε εσωτερικά, ύψους 65 εκ.δρχ. Από το συνολικό ύψος των δανείων 100 εκ. διατέθηκαν για στρατιωτικές δαπάνες και 120 εκ. για δημόσια έργα. Τα υπόλοιπα διατέθηκαν για την κάλυψη των προϋπολογισμών και την ίδια την εξυπηρέτηση των δανείων. Το φορολογικό σύστημα που εγκαινίασε ο Τρικούπης και στηρίχτηκε στους έμμεσους φόρους ευνοούσε το κεφάλαιο και έπληττε το λαό. Οι σύντομες κυβερνήσεις του Δηλιγιάννη,με τα δημαγωγικά μέτρα( διορισμοί, απαλλαγή από τη φορολογίαπολλών ισχυρών ομάδων), επιδείνωσαν την κατάσταση. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού αυξανόταν ολοένα και οι ελληνικές κυβερνήσεις εξαρτιόνταν από την καλή θέληση των Ελλήνων και ξένων τραπεζιτών, οι οποίοι απαιτούσαν τη δημιουργία μίας Κρατικής Τράπεζας η οποία θα συγκέντρωνε τα δημόσια έσοδα και θα εξυπηρετούσε το δημόσιο χρέος, κάτι που ούτε ο Τρικούπης, ούτε ο Δηλιγιάννης αποτόλμησαν.

Η πτώχευση
Ο Τρικούπης επανερχόμενος στην εξουσία τον Ιούνιο του 1892 προσπάθησε να εξασφαλίσει, χωρίς επιτυχία, νέο δάνειο ενώ ταυτόχρονα ξεσπούσε η σταφιδική κρίση. Την 1η Δεκεμβρίου του 1893 ανακοίνωσε στη Βουλή, την πτώχευση του ελληνικού κράτους. Τελικά, μετά την ήττα του 1897, η Ελλάδα αναγκάστηκε να δεχτεί την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου, μιας επιτροπής από αντιπροσώπους των Δυνάμεων, η οποία θα επέβλεπε την καταβολή αποζημίωσης στην Τουρκία και την είσπραξη προσόδων για την εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους της χώρας. Υπό την επίβλεψη του Δ.Ο.Ε. επήλθε η «εξυγίανση» των ελληνικών οικονομικών, η οποία αποτυπώθηκε με την ανατίμηση της δραχμής
Στις αρχές του 20ου η ελληνική οικονομία με φανερή ανάκαμψη, περνούσε στη Βενιζελική εποχή.
Πηγή: http://www.archive.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=211

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

ΜΕ ΓΡΑΠΤΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ


Nέο πλαίσιο αξιολόγησης των γενικών διευθυντών, της κορυφής της πυραμίδας των δημοσίων υπαλλήλων, που υπηρετούν σε υπουργεία και υπηρεσίες του Δημοσίου, καθιερώνει ο υπουργός Εσωτερικών κ. Γιάννης Ραγκούσης, με άξονα την επιλογή τους, μέσα από ανοικτή, ενιαία διαδικασία γραπτών εξετάσεων από ένα νέο όργανο, το Ειδικό Συμβούλιο Επιλογής Προϊσταμένων. Αλλάζουν επίσης και τα κριτήρια προαγωγών, ενώ αυξάνεται η θητεία όλων των προϊσταμένων στα πέντε έτη, ώστε να αποσυνδέεται πλήρως από τις εναλλαγές κομμάτων στην εξουσία.
Το νέο όργανο θα λειτουργεί στα βήματα του ΑΣΕΠ και θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη στελέχωση των θέσεων στο Δημόσιο, αλλά και στον πειθαρχικό έλεγχο των υπαλλήλων, σε πρώτο και τελευταίο βαθμό. Το σχέδιο νόμου, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», είναι έτοιμο και δρομολογείται άμεσα η προκήρυξη για τον σχετικό διαγωνισμό.
Οι νέες ρυθμίσεις, κατά τον υπουργό κ. Γ. Ραγκούση, στοχεύουν στην αλλαγή νοοτροπίας, καθώς και της αντίληψης που διέπει τα στελέχη της Διοίκησης. «Τώρα πια θα υπάρχει λόγος, θα έχουν κίνητρο να αυξήσουν τις επιδόσεις τους, να βελτιώσουν την παραγωγικότητά τους» τονίζει χαρακτηριστικά. Eτσι, εισάγεται η αδιάβλητη διαδικασία της γραπτής εξέτασης των υποψηφίων, στην οποία θα εξετάζεται η γνώση επί θεμάτων αρμοδιότητας του φορέα και η συνθετική και αναλυτική σκέψη, μέσα από ερωτηματολόγια πολλαπλών επιλογών. Η διαδικασία της συνέντευξης παραμένει, ωστόσο αντικειμενικοποιείται με την υποχρέωση να αιτιολογείται η βαθμολογία του εξεταστή. Ο διαγωνισμός θα περιλαμβάνει τρία στάδια: Επαγγελματική δράση, γνώση των θεμάτων του φορέα και ικανότητα διοίκησης. Τα δύο νέα όργανα, το ΕΙΣΕΠ και το ΣΕΠ, υποχρεούνται να δημοσιεύουν τα πρακτικά των συνεδριάσεων επιλογής, τα οποία θα περιλαμβάνουν αιτιολόγηση των αποφάσεών τους, μέσα σε διάστημα δύο μηνών.
Πηγή: Φωτεινη Kαλλιρη Καθημερινή 7/2/2010

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

ΕΦΥΓΕ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ



Έφυγε τα ξημερώματα, σε ηλικία 86 ετών, ο φιλόσοφος Κώστας Αξελός, στο σπίτι του, στο Παρίσι, όπου κατοικούσε από το 1945. Μαζί με τον Κορνήλιο Καστοριάδη ήταν οι δύο μεγαλύτεροι Έλληνες φιλόσοφοι, με διεθνή απήχηση.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1924. Παιδί αστικής οικογένειας, διδάχτηκε από μικρός γαλλικά και γερμανικά, ενώ στην εφηβεία του άρχισε να διαβάζει κείμενα των Ηράκλειτου, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Εμπεδοκλή, Μαρξ, Νίτσε, Ντοστογιέφσκι, και ποιητών όπως ο Ρεμπώ, ο Ρίλκε, ο Χέλντερλιν και άλλοι. Σε ηλικία 17 ετών εντάχθηκε στην κομμουνιστική νεολαία και, παρά τις διαφωνίες του, πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση, υποστηρίζοντας ότι «ο πραγματικός κομμουνιστής πρέπει να κρατάει στο ένα χέρι το όπλο και στο άλλο τα βιβλία του Ρίλκε».
Το 1944, στα Δεκεμβριανά, έζησε εικονική εκτέλεση στα κρατητήρια της Ασφάλειας, φυλακίστηκε σε στρατόπεδο και τελικά απέδρασε. Tο 1946 εγκατέλειψε τις γραμμές του KKE. Τέλη του 1945, με τη βοήθεια του Οκτάβιου Μερλιέ -διευθυντή τότε του Γαλλικού Ινστιτούτου στην Αθήνα- επιβιβαζόταν στο θρυλικό πλέον πλοίο «Ματαρόα» μαζί με τον Κ. Καστοριάδη, τον Κ. Παπαϊωάννου, τον Κ. Βυζάντιο, την Μ. Κρανάκη, τον Κ. Κουλεντιανό, τον Ν. Σβορώνο και άλλους με προορισμό το Παρίσι.
Σπούδασε φιλοσοφία στη Σορβόννη, όπου και δίδαξε (1962-1973). Στην ιστορία έμεινε η διένεξή του με τον Σαρτρ, τον οποίο εγκαλούσε για μη πρωτότυπη σκέψη και έκθεση παλαιότερων φιλοσοφικών ιδεών. Ο Σαρτρ με τη σειρά του τον κατηγορούσε επειδή είχε εγκαταλείψει τον κομμουνισμό.
Έχει εκδώσει είκοσι τέσσερα βιβλία και πλήθος κειμένων (γαλλικά, ελληνικά και γερμανικά) που μεταφράστηκαν σε δεκαέξι γλώσσες.
Τον Μάρτιο του 2009 αναγορεύτηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και αυτή ήταν η τελευταία του επίσκεψη στην Ελλάδα.
Πηγή: http://www.zoomnews.gr/?p=7918