ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ

1893. Πρώτη του Δεκέμβρη και κι ο Χαρίλαος Τρικούπης εκστομίζει στη Βουλή την ιστορική φράση "Δυστυχώς επτωχεύσαμεν".
Στα 113 χρόνια που ακολουθούν οιπρωθυπουργοί της Ελλάδος διαχειρίζονται την φτώχεια μας με μεγαλύτερη ... φαντασία.
Εσωτερικοί και εξωτερικοί δανεισμοί, ελλείμματα, κόκκινα ταμεία, καμμένη γη, φως στο βάθος του τούνελ, υποτιμήσεις νομισμάτων και νοημοσύνης, δημιουργική λογιστική κι επιτηρήσεις.
Κι αυτή η ρημάδα η οικονομία να ντοπάρεται (λες και παίρνει ληγμένα) και να μας τάζει διαρκώς πως θα ορθοποδήσει. Και μεις -μπλεγμένοι για τα καλά πια στα γρανάζιά της- να εκχωρούμε κομμάτια από την λιγοστή ποιότητά της ζωής μας, ποντάροντας στο μέλλον, που χαμογελά σαρδόνια.
Σαν παίκτες σε καζίνο που ακούνε τις στατιστικές αλλά ακολουθούν τον εθισμό τους.
"Επειδή δεν υπάρχει εθνικό νόμισμα να υποτιμηθεί, υποτιμάται διαρκώς η ποιότητα της ζωής" είπε σε μία κρίση ειλικρίνειας προχθές ανώτατος οικονομικός παράγων.
Απο το ιστολογιο oistros


Είναι δύσκολο για την κυβέρνηση να πράξει τα αυτονόητα:
Περιστολή των δαπανών και αύξηση των εσόδων.
Πρέπει να πέρνουμε μέτρα όταν μας το επιτρέπουν οι δημοσκοπήσεις; ή περιμένουμε το Δ.Ν.Τ.;