21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967 42 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

21 Απριλίου 1967. Οι συνταγματάρχες καταλύουν το Σύνταγμα.
Έξι ημέρες αργότερα ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος, μιλώντας εις "άπταιστον καθαρεύουσαν" σε έλληνες και ξένους δημοσιογράφους, δίνει ένα πρώτο δείγμα όσων θα ακολουθούσαν επί επτά έτη:

“Μην ξεχνάτε, όμως, κύριοι, ότι ευρισκόμεθα προ ενός ασθενούς, τον οποίον έχομεν επί της χειρουργικής κλίνης και τον οποίον, εάν ο χειρουργός δεν προσδέση κατά την διάρκειαν της εγχειρήσεως διά της ναρκώσεως επί της χειρουργικής κλίνης, υπάρχει πιθανότης, αντί της εγχειρήσεως να του χαρίσει την αποκατάστασιν της υγείας, να τον οδηγήση εις θάνατον”. Χιλιάδες αγωνιστές συλλαμβάνονται, φυλακίζονται, βασανίζονται, τα ξερονήσια ξαναγεμίζουν.
Ολόκληρη η χώρα "προσδένεται", "ναρκώνεται" με συνθήματα περί πατρίδας - θρησκείας - οικογένειας, με λαϊκά σουξέ και ποδοσφαιρική πανδαισία.
Οι ακατάληπτες ομιλίες του δικτάτορα προβάλλονται κατά κόρον από τηλεοράσεως. Συνεπίκουροί του "Ανθρωποφύλακες". Βασανιστές που εργάζονται άοκνα για να καταστείλουν κάθε αντίδραση.
Δυστυχώς, που ορισμένοι αξιωματικοί, παιδιά φτωχών οικογενειών , χρησιμοποιήθηκαν ως δεσμώτες της ελευθερίας των Ελλήνων.