«Ηχήστε οι Σάλπιγγες»: Η Κηδεία του Κωστή Παλαμά που μετετράπη σε εθνεγερσία

Στις 27 Φεβρουαρίου 1943 έφευγε από τη ζωή, σε ηλικία 84 ετών, ο σπουδαίος έλληνας ποιητής Κωστής Παλαμάς. Ήταν βαριά άρρωστος όταν τον συνάντησε ο χάρος στο σπίτι του, στην οδό Περιάνδρου 3 στην Πλάκα. Λίγες μέρες νωρίτερα, στις 9 Φεβρουαρίου του 1943, είχε πάρει τη γυναίκα του Μαρία.

Το νέο του θανάτου του επιφανέστερου ποιητή της γενιάς του 1880 κυκλοφόρησε με αστραπιαία ταχύτητα στην κατοχική Αθήνα. «Χτες βράδυ μία είδηση ακατανόητη μας ήρθε. Μία είδηση ασύλληπτη. Ο Γέρο-Παλαμάς πέθανε. Είχαμε ξεχάσει πως ήταν θνητός» γράφει στο προσωπικό της ημερολόγιο η Ιωάννα Τσάτσου.

Από νωρίς το πρωί της 28ης Φεβρουαρίου πλήθος λαού άρχισε να συγκεντρώνεται στο Α” Νεκροταφείο της Αθήνας για να αποτίσει το ύστατο χαίρε στον μεγάλο ποιητή, αλλά και για να εκφράσει τα αντικατοχικά του αισθήματα.

Στις 11 το πρωί άρχισε η νεκρώσιμος ακολουθία, χοροσταντούντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Δαμασκηνού. Ο πνευματικός κόσμος της χώρας έδωσε βροντερό «παρών»: Σπύρος Μελάς, Μαρίκα Κοτοπούλη, Κωνσταντίνος Τσάτσος, Γιώργος Θεοτοκάς, Άγγελος Σικελιανός, Ηλίας Βενέζης, Ιωάννα Τσάτσου, Γιώργος Κατσίμπαλης, κ.ά.

Οι επίσημες αρχές, προσπαθώντας να περιορίσουν το νόημα της παλλαϊκής συγκέντρωσης, εκπροσωπήθηκαν στην κηδεία από τον ίδιο τον δοτό πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Λογοθετόπουλο και από εκπροσώπους των γερμανικών και ιταλικών κατοχικών δυνάμεων.

Αυτό δεν απέτρεψε τη μετατροπή της κηδείας σε εκδήλωση πατριωτικής έξαρσης.
«Σε αυτό το φέρετρο ακουμπάει η Ελλάδα» είπε εύστοχα ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός (1884-1951), δίνοντας το πνεύμα ομόθυμης παρουσίας του λαού στην κηδεία. Και «με μια φωνή όσο ποτέ δυνατή» απήγγειλε το ποίημα Παλαμάς, που είχε γράψει τα χαράματα της 28ης Φεβρουαρίου προς τιμήν του μεγάλου ποιητή:

Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Σ” αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα! Ένα βουνό
με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,
κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,
ποιόν κλεί, τι κι αν το πεί η δικιά μου γλώσσα;

Μα εσύ Λαέ, που τη φτωχή σου τη μιλιά,
Ήρωας την πήρε και την ύψωσε ως τ” αστέρια,
μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά
της τέλειας δόξας του, ανασήκωσ” τον στα χέρια

γιγάντιο φλάμπουρο κι απάνω από μας
που τον υμνούμε με καρδιά αναμμένη,
πες μ” ένα μόνο ανασασμόν: «Ο Παλαμάς !»,
ν” αντιβογκήσει τ” όνομά του η οικουμένη !

Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βογκήστε τύμπανα πολέμου… Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Σ” αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένας λαός,
σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει…
κι ακέριος φλέγεται ως με τ” άδυτο ο Ναός,
κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τονε σκέπει.

Τι πάνωθέ μας, όπου ο άρρητος παλμός
της αιωνιότητας, αστράφτει αυτήν την ώρα
Ορφέας, Ηράκλειτος, Αισχύλος, Σολωμός
την άγια δέχονται ψυχή την τροπαιοφόρα,

που αφού το έργο της θεμέλιωσε βαθιά
στη γην αυτήν με μιαν ισόθεη Σκέψη,
τον τρισμακάριο τώρα πάει ψηλά τον Ίακχο
με τους αθάνατους θεούς για να χορέψει.

Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βόγκα Παιάνα ! Οι σημαίες οι φοβερές
της Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

1966-2016: 50 ΧΡΟΝΙΑ ΕΡΤ

23 Φεβρουαρίου 1966  βγαίνει στον αέρα η  πρώτη τηλεοπτική εκπομπή από το τότε Ε.Ι.Ρ. . 23 Φεβρουαρίου 2016  συμπληρώνονται 50 ακριβώς χρόνια από την ιστορική εκείνη ημέρα.  Για την πορεία της πολύπαθης, πενηντάχρονης, πλέον, ΕΡΤ ταιριάζουν τα λόγια Ν Γκάτσου :

 

«Σε χώμα φύτρωσα ζεστό
αιώνες πριν απ’ τον Χριστό.
Ζούσα καλά κι ευχάριστα
κι έπαιρνα μόνο άριστα.

Μα σαν προχώρησε ο καιρός
έγινε ο κόσμος μοχθηρός
και με βατέψανε, που λες,
αράδα βάρβαρες φυλές

Σελτζούκοι Σλάβοι Ενετοί
λες κι ήταν όλοι τους βαλτοί
Τότε κατάλαβα γιατί
καμένο ήμουνα χαρτί
δίχως χαρά δίχως γιορτή

Σιγά σιγά και ταπεινά
μ’ αγώνες και με βάσανα
καινούργια έβγαλα φτερά
μα ήρθαν τα χειρότερα

Είδα το ίδια μου παιδιά
να δίνουν σ’ άλλους τα κλειδιά
και με χιλιάδες ψέματα
με προδοσίες κι αίματα
να μου σπαράζουν την καρδιά

Γι’ αυτό μια νύχτα σκοτεινή
θ’ ανέβω στην Καισαριανή
με κουρασμένα βήματα
να κλάψω για τα θύματα
στ’ αραχνιασμένα μνήματα

Κι εκεί ψηλά στον Υμηττό
αντίκρυ στον Λυκαβηττό
μικρό κεράκι θα κρατώ
να φέγγει χρόνους εκατό»

Απόσπασμα από το τραγούδι «Η Χοντρομπαλού»

Πέθανε ο συγγραφέας Ουμπέρτο Έκο

 

Ο Ιταλός συγγραφέας και φιλόσοφος Ουμπέρτο Έκο, άφησε χθες( 19/2/2016)την τελευταία του πνοή. Πλούσιο το έργο του. Η είδηση του θανάτου του συγκίνησε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο. Για το  ρόλο του βιβλίου έγραφε:

«Τι όμορφο που είναι ένα βιβλίο, που επινοήθηκε για να πιάνεται στο χέρι, ακόμη και στο κρεβάτι, ακόμη και μέσα σε μία βάρκα, ακόμη και εκεί όπου δεν υπάρχουν ηλεκτρικές πρίζες, ακόμη κι αν έχει αποφορτιστεί κάθε μπαταρία και αντέχει τα σημάδια και τα τσαλακώματα, μπορεί να αφεθεί να πέσει καταγής ή να παρατηθεί ανοιγμένο στο στήθος ή στα γόνατα όταν μας παίρνει ο ύπνος, μπαίνει στην τσέπη, φθείρεται, καταγράφει την ένταση, την επιμονή ή τον ρυθμό των αναγνώσεών μας, μας υπενθυμίζει (αν φαίνεται πολύ καινούργιο ή άκοπο) ότι δεν το διαβάσαμε ακόμη…»

Ψευδής συνείδηση

 

Ψευδής συνείδηση είναι να θεωρείς ότι ως Ελληνας είσαι μοναδικός και όλοι οι «ξένοι» σού οφείλουν.

Ψευδής συνείδηση είναι να θεωρείς ότι μπορείς να είσαι Ευρωπαίος μόνο στα δικαιώματα και όχι στις υποχρεώσεις.

Ψευδής συνείδηση είναι να ζεις στον 21ο αιώνα και να σκέφτεσαι με όρους 19ου.

Ψευδής συνείδηση είναι να νομίζεις ότι μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο ενώ δεν μπορείς να αλλάξεις ούτε τη γειτονιά σου.

Ψευδής συνείδηση είναι να θεωρείς ότι είσαι φεμινιστής επειδή διακηρύσσεις την ισότητα των φύλων αλλά στο σπίτι να περιμένεις η γυναίκα σου να μαγειρέψει και να πλύνει τα πιάτα.

Ψευδής συνείδηση είναι να θεωρείς εαυτόν αντιρατσιστή αλλά να φρίττεις αν η κόρη σου τα φτιάξει με μαύρο.

Ψευδής συνείδηση είναι να νομίζεις ότι είσαι γόης αλλά να πληρώνεις για τη σεξουαλική σου απόλαυση.

Ψευδής συνείδηση είναι να θεωρείς ότι είσαι μια ελεύθερη εργαζόμενη κοπέλα και να πουλάς το σώμα σου για τα προς το ζην.

Ψευδής συνείδηση είναι να νομίζεις ότι μια προσευχή θα σε σώσει.

Ψευδής συνείδηση είναι να θεωρείς εαυτόν δημοκρατικό αλλά να μην αντέχεις την άλλη άποψη.

Ψευδής συνείδηση είναι να καταστρέφεις τη δημόσια περιουσία και να θεωρείς ότι το κάνεις υπέρ της εργατικής τάξης.

Ψευδής συνείδηση είναι να μπουκάρεις και να καταστρέφεις το πανεπιστήμιο και να θεωρείς ότι είσαι κοινωνικός αγωνιστής.

Ψευδής συνείδηση είναι να θεωρείς εαυτόν προοδευτικό αλλά να παρκάρεις σε διάβαση πεζών.

Ψευδής συνείδηση είναι να θεωρείς ότι είσαι «μη προνομιούχος» και ως εκ τούτου να κατατάσσεις τον εαυτό σου στο «προλεταριάτο».

Ψευδής συνείδηση είναι να νομίζεις ότι είσαι επαναστάτης επειδή δεν φοράς γραβάτα.

Ψευδής συνείδηση είναι να είσαι μικροαστός και να θεωρείς ότι ανήκεις στην εργατική τάξη.

Ψευδής συνείδηση είναι να υποστηρίζεις μια ανίκανη εθνικολαϊκή κυβέρνηση και να θεωρείς ότι είναι η Αριστερά στην εξουσία.

Ο κ. Σπύρος Καβουνίδης είναι δρ πολιτικός μηχανικός.

Εφημερίδα ΒΗΜΑ :  31/01/2016

ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑ: ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Επαναφέρω  μια παλαιότερη ανάρτησή μου στο διαδίκτυο, λόγω επικαιρότητας.

Με παραφρασμένους τους στίχους, από το εμβληματικό τραγούδι της αξέχαστης Κωστούλας  Μητροπούλου και του μοναδικού Μ. Λοΐζου δρόμος, θα μπορούσαμε να παρουσιάσουμε την ιστορία ενός δρόμου στο κέντρο της Αθήνας:. οδός Εδουάρδου Λω. Ένας μικρός δρόμος με μεγάλη  και εν πολλοίς πονεμένη ιστορία.
Ο τιμώμενος είναι ο εγγλέζος Εδουάρδος Λω, πρώτος  ξένος επίτροπος στην Ελλάδα μετά τη συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους. Ήταν και τότε που Ελλάδα είχε χρεοκοπήσει. Πρόκειται για τη χρεοκοπία του 1893 την οποία ο πρωθυπουργός επισήμως ανακοίνωσε με την περιβόητη φράση: δυστυχώς εππτωχεύσαμεν!.
 Μόνο λίγοι  συνέλληνες σήμερα γνωρίζουν τους λόγους που οδήγησαν τότε στη στάση πληρωμών, και ακόμη λιγότεροι  έχουν πληροφορηθεί για τον Διεθνή οικονομικό έλεγχο που μας  επιβλήθηκε  από τους δανειστές και διήρκησε 50 χρόνια. Οι ίδιοι και τότε λόγοι της χρεοκοπίας:  φαυλότητα, φοροδιαφυγή, σπατάλες ρεμούλες, ρουσφέτια και εθνοκαπηλεία.
Επειδή όμως η "επίσημη" σχολική ( τσούλα) ιστορία δεν ασχολείται με τέτοιες "λεπτομέρειες", δεν μάθαμε ποτέ τα μεγάλα εγκλήματα που έχουν διαπραχτεί με την ένοχη ανοχή μας ,ούτε βέβαια για τους δράστες.
Επειδή και σήμερα κρύβουν επιμελώς την αλήθεια για τη συντελεσμένη καταστροφή, δικαιούμαστε όλοι εμείς ( οι μη προνομιούχοι)να ενώσουμε τη φωνή μας με την κραυγή του ήρωα στην ταινία του Θ Μαραγκού :    Μάθε παιδί μου γράμματα: την αλήθεια ρέεεεε!