Δεν θυμάμαι, τα τελευταία 40 χρόνια, να έχει εκλεγεί (κοινοβουλευτικά) κυβέρνηση που στηρίχθηκε σε
τόσο ψεύδος, στην απάτη και στην κατασυκοφάντηση των αντιπάλων της. Ο Γ. Παπανδρέου,
όπως αποδείχθηκε, δεν φαίνεται να είχε γνώση και επίγνωση, το 2009, για την κατάσταση της χώρας.
Ακόμη ηχεί στα αυτιά μας η περιβόητη φράση: « Λεφτά υπάρχουν» Αυτή η προεκλογική
φράση του Γ. Παπανδρέου σε συνδυασμό με τον
χειρισμό των ζητημάτων της συντελεσμένης χρεοκοπίας, τον εξανάγκασαν σε εξευτελιστική παραίτηση. και, συνακόλουθα, σε πολιτικό θάνατο.
Από τότε συνέβησαν πολλά. Ο ΣΥΡΙΖΑ, εκμεταλλευόμενος
την πρωτόγνωρη οικονομική κρίση, ανδρώθηκε πολιτικά πάνω στις στάχτες μιας καταστραμμένης
χώρας. Με αποκλειστική ευθύνη των ΣΥΡΙΖΑνελ οι Έλληνες βίωσαν και βιώνουν έναν νέο εθνικό
διχασμό. Από τη μια οι « πατριώτες, επαναστάτες, αγωνιστές, ασυμβίβαστοι,
έντιμοι, ηθικοί» και από την άλλη, οι «προδότες, οι προσκυνημένοι, οι
μερκελιστές , οι ανέντιμοι και ανήθικοι» . Τολμώ να παρομοιάσω την τελευταία
χρονική περίοδο με εκείνη του Εθνικού διχασμού επειδή, εκτός από τη συνήθη
κομματική διαίρεση σε «μνημονιακούς» και
μη, ο λαϊκίστικος λόγος του ΣΥΡΙΖΑ σε
αγαστή όσμωση με την ακροδεξιά ρητορεία
του «στρατάρχη» Πάνου, δίχασαν την
ελληνική κοινωνία, σε μνημονιακά μιάσματα
και σε «αγανακτισμένους» πολίτες- «επαναστάτες».
Αντί λοιπόν ο ανεκδιήγητος Τσίπρας να ζητήσει δημόσια
συγνώμη και να εγκαταλείψει το «εθνοσωτήριο» έργο του, ισχυρίστηκε ότι είχε
«αυταπάτες». Έτσι, λοιπόν , χωρίς ίχνος ντροπής, «καθάρισε».
Τι σημαίνει όμως «αυταπάτες»;
Ότι θα σκίσει τα παλιά Μνημόνια και δεν
θα υπογράψει νέο, δικό του.
Ότι θα διαγράψει μονομερώς ολόκληρο ή το μεγαλύτερο
μέρος του χρέους.
Ότι, οι Ευρωπαίοι, θα αποδεχθούν τις απαιτήσεις της
νέας κυβέρνησης, όπως εκφράστηκε με εκείνο το αμίμητο του Τσίπρα «αποκλείεται
να μην το δεχθεί η κυρία Μέρκελ».
Ότι, παρόλα αυτά, θα μπορεί να ασκήσει απλόχερη
οικονομική πολιτική, με αυξήσεις μισθών και συντάξεων, με κατάργηση του
ΕΝΦΙΑ, με μετατροπή της εργασιακής ζούγκλας σε όαση.
. Εκτός από τον Τσίπρα και τους συν αυτώ, πλήθος άλλων
ανθρώπων με δημόσια παρουσία και επιρροή «παραπλανήθηκαν» και, με το δημόσιο
λόγο τους, παραπλάνησαν(εξαπάτησαν) χιλιάδες ή και εκατομμύρια ψηφοφόρους,
καλλιεργώντας τους «αυταπάτες», τις οποίες σήμερα οι πολλοί πληρώνουν.
. Ανεύθυνος δεν είναι κανένας ούτε για τις αυταπάτες
και τα ψέματα ούτε για την ψήφο του. Όπως έλεγε ο Ζαν Πολ Σαρτρ «δεν υπάρχουν
αθώα θύματα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου