ΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΩΝ Δ.Ο.Υ

Με αφορμή την φορολογική παρανομία υπαλλήλων του υπ. οικονομικών που εργάζονται στις Δ.Ο.Υ., αναδεικνύεται και πάλι ένα μείζον πολιτικό κοινωνικό και οικονομικό σκάνδαλο που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει : η αλαζονεία των συντεχνιών.
Κάποιες χιλιάδες υπάλληλοι, κατά κανόνα οι πλέον προνομιούχοι, θεωρούν το υπουργείο, τον κοινωφελή δημόσιο οργανισμό ή τη δημόσια επιχείρηση Δικό τους φέουδο, με τις εκάστοτε πολιτικές και υπηρεσιακές ηγεσίες να προσπαθούν να διατηρούν καλές σχέσεις με τους εκπροσώπους των εργαζομένων στους χώρους αυτούς, ικανοποιώντας κάθε παράλογη απαίτηση ή προκλητική αξίωση.
Παρά το γεγονός ότι όλες οι κυβερνήσεις εξαγγέλλουν μέτρα όπως ενιαίο μισθολόγιο, φορολογική δικαιοσύνη ,οι προνομιούχοι αυτοί υπάλληλοι πετυχαίνουν ειδική μεταχείριση, σε βάρος βεβαίως του δημοσίου ταμείου.
Τα ειδικά μισθολογικά και άλλα προνόμια εξακολουθούν να απολαμβάνουν οι υπάλληλοι της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, όλοι οι υπάλληλοι των υπουργείων οικονομικών και οικονομίας, της Βουλής, Τράπεζα Ελλάδος, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κλπ.
Όσο για τη φορολογική παρανομία, ίσως να πρόκειται περί "οικογενειακής" παρεξηγήσεως!.

ΙΟΥΛΙΟΣ 1974 ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ

...παιδιά που θα είχανε πλαστεί κατ εικόνα και ομοίωση των αγαλμάτων τα οποία είχαν στηθεί απομνημειώνοντας τις «ιδανικές μορφές» του «νέου ανθρώπου» (Τ. Πατρίκιος, Η ηδονή των παρατάσεων, Αθήνα 1992).


Τα πρώτα χρόνια, μετά τον Ιούλη του 74 ήταν μια ατέλειωτη γιορτή!. Γιορτή ελευθερίας, δημοκρατίας, ελπίδας και ανάτασης .Οράματα, όνειρα και ελπίδες για έναν κόσμο καλύτερο, ειρηνικότερο και δικαιότερο. Απελευθερώθηκαν άνθρωποι, λέξεις, συνθήματα, μουσικές. Νέοι οι περισσότεροι από εμάς βλέπαμε τους πολιτικούς εξόριστους, σύμβολα του αγώνα, να επιστρέφουν, καλλιτέχνες, πνευματικούς ανθρώπους και κυρίως τους – από την εποχή του εμφυλίου- κατατρεγμένους να αναπνέουν τον αέρα της ελευθερίας.
Συναυλίες, συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις ήταν καθημερινό φαινόμενο. Αρκούσε ένας στίχος από τα «επαναστατικά» τραγούδια για μετατραπεί μια συγκέντρωση σε λαοθάλασσα. Πολλοί από μας βρεθήκαμε αλληλέγγυοι με λαούς που πάλευαν για τα ίδια ιδανικά. Πορτογαλία, Ισπανία, Χιλή και άλλες χώρες και βεβαίως η απελευθέρωση της Κύπρου ήταν ανάμεσα στα προτάγματα της αρυτίδωτης νιότης μας.
Πολιτικές προσωπικότητες όπως ο πρόεδρος της κυπριακής Δημοκρατίας, ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο Κ. Καραμανλής, ο Α. Παπανδρέου, ο Χ. Φλωράκης και ο Λ. Κύρκος πρωταγωνίστησαν στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Αγωνιστές- σύμβολα όπως ο Α. Παναγούλης, ο Σπύρος Μουστακαλής, ο Σάκης Καράγιωργας, και τόσοι άλλοι αποτελούσαν για μας ζωντανούς μύθους. Συνθέτες- μουσικοί: Μίκης Θεοδωράκης, Στ. Ξαρχάκος, Γιάννης Μαρκόπουλος, Διον Σαββόπουλος, Χρήστος Λεοντής, Μάνος Λοϊζος. Ρίτσος, Λειβαδίτης, Ελύτης , Σεφέρης,Βάρναλης και άλλοι σημαντικοί, με τα έργα τους μας σήκωναν όλο και ψηλότερα! Έτσι με σημαίες και ταμπούρλα πορευόμαστε με βασικό σύνθημα: ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ

Ας υποθέσουμε ότι ορθώς οι δικαστές αρνήθηκαν να απογραφούν, πειθαρχώντας στην απόφαση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Ας υποθέσουμε ότι δικαίως μια αμειβόμενη από εμάς τους φορολογούμενους ομάδα δημόσιων λειτουργών θεωρεί ότι τα μέλη της είναι πιο λειτουργοί από τους άλλους «συμπαθείς εργαζόμενους» (όπως είπε ο εκπρόσωπός τους στην τηλεόραση), και αρνείται να εγγραφεί στην ίδια ηλεκτρονική καρτέλα που συμπλήρωσαν οι κοινοί δημόσιοι υπάλληλοι. Ας υποθέσουμε επίσης ότι είναι αντισυνταγματικό να απογράφονται οι «λειτουργοί» μαζί με το «προσωπικό», αν και με τη συνεχή επίκληση της αντισυνταγματικότητας το Σύνταγμα θα καταντήσει νούμερο στις επιθεωρήσεις.
Αλλά, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι έχει σε όλα δίκιο η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων, τίθεται ένα σημαντικό ζήτημα. Με ποια νομική διαδικασία οι συνδικαλιστές της Δικαιοσύνης συνιστούν στους «λειτουργούς» της Δικαιοσύνης να μην εφαρμόσουν τον νόμο; Αντικαθιστούν οι ανακοινώσεις ενός συνδικαλιστικού οργάνου τους νόμους του κράτους; Αν ναι, τότε γιατί ελεεινολογούμε το ΠΑΜΕ, που επίσης νομοθετεί διά των ανακοινώσεών του; Δηλαδή, νόμος είναι το «δίκιο» του δικαστή και δεν είναι του εργάτη; Σε τι διαφέρει ο πρόεδρος της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, κ. Χαράλαμπος Αθανασίου, από τον «συμπαθή εργαζόμενο» κ. Σάββα Τσιμπόγλου, ο οποίος κανονίζει ποια κρουαζιερόπλοια θα αποπλεύσουν και ποια όχι; Εντάξει! Ο πρώτος είναι δικαστής και ο δεύτερος μηχανικός του εμπορικού ναυτικού. Λέει, όμως, πουθενά το Σύνταγμα ότι οι δικαστές εφαρμόζουν όποιους νόμους τούς βολεύει και οι λιμενεργάτες όχι; Να συμφωνήσουμε ότι τα δικαστήρια μπορούν να κρίνουν τη συνταγματικότητα ενός νόμου. Αλλά, πάλι, αυτό γίνεται με τη διαδικασία που προβλέπει ο νόμος, δηλαδή με δίκη, όχι με συνδικαλιστικούς φετβάδες.
Η ανακοίνωση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, με την οποία συνιστούσε στα μέλη της «να μη συμπληρώσουν και να μην υποβάλουν το δελτίο απογραφής, όπως κάνει το πάσης φύσεως προσωπικό του δημόσιου τομέα και των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Τομέα» δεν είναι απλώς ένα ελιτίστικο καπρίτσιο, όπως το χαρακτήρισαν κάποιοι. Είναι δείγμα του διάχυτου συντεχνιασμού της ελληνικής κοινωνίας που καταλύει με κάθε ευκαιρία την έννομη τάξη. Οταν μάλιστα η άρνηση εφαρμογής του νόμου προέρχεται από το συνδικαλιστικό όργανο εκείνων που είναι επιφορτισμένοι από την Πολιτεία για την τήρηση της νομιμότητας, τότε το ΚΚΕ έχει ένα επιπλέον επιχείρημα να αρνείται την υπακοή στις δικαστικές αποφάσεις. Ετσι κι αλλιώς, τα μέλη του είναι περισσότερα από τα μέλη της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Αν η εφαρμογή του νόμου εξαρτάται από τις αποφάσεις συλλογικοτήτων, τότε το ΚΚΕ έχει μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμοποίηση.
Το μήνυμα που έστειλαν οι δικαστές στην ελληνική κοινωνία, δυστυχώς, επιβεβαιώνει αυτό που είναι κοινή πεποίθηση και προπαγανδίζει σε όλους τους τόνους το ΚΚΕ: η εφαρμογή των νόμων είναι υπόθεση ισχύος στο κοινωνικοπολιτικό παίγνιο. Το «κουτάκι» στη φόρμα απογραφής που κέρδισαν με την άρνηση εφαρμογής του νόμου οι δικαστές, είναι το «κουτάκι» της νομιμοποίησης κάθε ανομίας στο όνομα οποιασδήποτε συλλογικότητας. Δυστυχώς, από αυτούς τους δικαστές θα περιμένουμε να κρίνουν αμερόληπτα –και όχι με βάση το συντεχνιακό τους όφελος– το νέο ασφαλιστικό. Το χειρότερο, δε, είναι ότι ουδείς αμφιβάλλει πως θα το κρίνουν αντισυνταγματικό. Ο Ελληνες έχουν σχηματίσει μια μαύρη εικόνα για τη Δικαιοσύνη, εικόνα που οι δικαστές σπεύδουν να επιβεβαιώσουν με κάθε ευκαιρία.

Άρθρο: Το κουτάκι των «λειτουργών» του Πασχου Mανδραβελη στην "Καθημερινή" 18/07/2010

ΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Στο διάβα της ζωής μου έχω συναντήσει χιλιάδες ανθρώπους, οικογενειάρχες, εργαζόμενους, ελεύθερους επαγγελματίες, οι οποίοι αγωνίζονται για το μεροκάματο. Τον τελευταίο χρόνο, ως φοιτητής στο ΕΑΠ, γνώρισα έναν άλλο κόσμο, που, εκτός από τις επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις ενδιαφέρεται και για το «περιττό», έτσι όπως συνήθως λέγεται το κάτι παραπάνω από το θεωρούμενο ως κατακτημένο.
Οι περισσότεροι ίσως φοιτητές στο ΕΑΠ μπορεί να πηγαίνουν μόνο για το «χαρτί», υπάρχουν όμως και κάποιοι που έχουν – σπάνιο για την εποχή μας – βασικό στόχο την ΠΑΙΔΕΙΑ . Και από αυτούς τους λιγοστούς, ξεχώρισα τους πιο σπουδαίους. Σημαντικούς. Πάνω και πέρα από όλα σπουδαίοι άνθρωποι. Άνθρωποι με πολλούς ρόλους. Οικογένεια, εργασία, νοικοκυριό και , γενικά όλους τους κοινωνικούς- συμβατικούς ρόλους. Οι υποχρεώσεις αυτές δεν τους εμποδίζουν στο να αγωνίζονται στον πανεπιστημιακό στίβο. Τον ελάχιστο χρόνο που διαθέτουν , τον δαπανούν προκειμένου να ανταποκριθούν στις αυξημένες απαιτήσεις του πνευματικού αθλήματος .Καμία προσωπική «απόλαυση». Αντίθετα, μέσα από αντίξοες οικογενειακές και οικονομικές συνθήκες μάχονται για ό,τι καλύτερο δημιουργικότερο και ευγενέστερο.

Όταν, στην εποχή της ήσσονος προσπάθειας, υπάρχουν άνθρωποι που υπερβαίνουν τα ανθρώπινα μέτρα, τότε μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι ότι ο κόσμος μας έχει και τη φωτεινή πλευρά και όχι μόνο, την κατά προκλητικό τρόπο τηλεοπτικά προβαλλόμενη γκρίζα, πλευρά της δικτατορίας των μετρίων .Αισθάνομαι τυχερός που γνώρισα τις φωτεινές αυτές εξαιρέσεις. Τελειώνοντας επικαλούμαι τους στίχους του ποιητή: ...άξιζε να υπάρξουμε για να συναντηθούμε....

ΙΟΥΛΙΟΣ " Ο ΑΛΩΝΑΡΗΣ" ΤΟ ΑΛΩΝΙΣΜΑ ΤΟΥ ΣΙΤΑΡΙΟΥ ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ