Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΩΝ

Για ένα ακόμη καλοκαίρι φάνηκε περίτρανα η από χρόνια διαφορά στον τρόπο ζωής μεταξύ των βιοπαλαιστών( χαμηλόμισθοι, εργάτες, μικροεπαγγελματίες, αγρότες-εργάτες γης) και των βολεμένων- προνομιούχων (υψηλόμισθοι, μεγαλοσυνταξιούχοι, κρατικοδίαιτοι επαγγελματίες, επιχειρηματίες- αγρότες) και τόσοι άλλοι.Αυτή η διαφορά φαίνεται και σις καλοκαιρινές διακοπές.Καμία επιλογή για τους πολλούς και φτωχούς, ενώ οι προνομιούχοι απολαμβάνουν και φέτος χλιδάτες διακοπές.
Άν οι πελάτες πολυτελών καταλυμάτων ήταν μόνο ορισμένοι κεφαλαιούχοι ή κάποιοι μεγαλοεργολάβοι,το φαινόμενο θα ήταν εξηγίσημο. Χιλιάδες μισθωτοί του δημοσίου, των ΔΕΚΟ και διαφόρων δημοσίων Οργανισμών, που έχουν μηνιαίο εισόδημα πάνω από 3000 ευρώ, επαγγελματίες και επιχειρηματίες που φορολογικά εμφανίζουν ετήσιο εισόδημα που δεν ξεπερνά τις 10.000 ευρώ, πενόμενοι αγρότες με LANDROVER, απολαμβάνουν τις ακριβότερες τουριστικές υπηρεσίες. Και αυτό εν μέσω οικονομικής κρίσης και λιτότητας.
Η κυβέρνηση, και γενικότερα το πολιτικό σύστημα, αδυνατεί να βάλει χέρι στις προνομιούχες ομάδες του πληθυσμού, οι οποίες, εκβιαστικά, πετυχαίνουν, κάθε φορά τη διατήρηση και ενίσχυση των προνομίων τους. Την ίδια στιγμή που σε χιλιάδες μισθωτούς των 1200 ευρώ γίνονται περικοπές, αυτοί εξακολουθούν να διατηρούν τις προκλητικά μισθολογικές και άλλες απολαβές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της πολιτικής παλινωδίας: οι διατηρούμενες απολαβές των χιλιάδων υπαλλήλων του υπ. οικονομικών, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του υπουργού οικονομικών.

Ο ΤΡΥΓΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑΦΙΔΑΣ

Ο τρύγος της σταφίδας, όπως γινόταν παλιά, ήταν σαν μια τελετουργία! Από νωρίς μαζευότανε όλη η οικογένεια στο κτήμα και ,κατά κανόνα, οι άντρες τρυγούσαν τη σταφίδα, ενώ οι γυναίκες την άπλωναν στο αλώνι, για να τη δει ο ήλιος και να ξεραθεί.
Μερικές ημέρες μετά τον τρύγο, κάποιος από τους άνδρες, κάθε τόσο, πήγαινε στο αλώνι κι ανακάτευε τη σταφίδα, για να λιαστούν όλες οι ρόγες. Και να λιαστούν καλά! Όταν ξεραινόταν η σταφίδα, πιάνανε πάλι δουλειά. Στην αρχή τις χτενίσανε με μια μεγάλη ξύλινη χτένα με πολλά δόντια (γράβαλο), που μαζεύει τα άχρηστα, στη συνέχεια την καθάριζαν με το χέρι, ξεχώριζαν τον καρπό από τα κότσαλα, τα έκαναν σωρούς και στη συνέχεια λύχνιζαν την καθαρή σταφίδα και την έβαζαν σε λινατσένια σακιά, τη μεταφέρανε με ζώα και κατέληγε στον τοπικό έμπορο ή στον ΑΣΟ για πούλημα.
Σήμερα η καλλιέργεια της σταφίδας συνεχίζεται, η διαδικασία παραγωγής είναι σχεδόν ίδια, αλλά η χρήση μηχανικών μέσων έχει βελτιώσει τις συνθήκες όχι όμως και τη θέση των αγροτών- βιοπαλαιστών.....

Ο ΤΡΥΓΟΣ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ...


ΤΟ ΑΠΛΩΜΑ ΣΤΑ ΑΛΩΝΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ....

Η "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ΤΩΝ ΒΟΛΕΜΕΝΩΝ

Η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή, όπως και όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις που είχαν προηγηθεί, χαρακτηρίστηκε από την πλειονότητα ειδικών και μη, ως η κυβέρνηση των μεγάλων προσδοκιών και των χαμένων ευκαιριών.
Κυρίαρχο στοιχείο στην ασκηθείσα κυβερνητική πολιτική – στα θέματα «χαμηλής» πολιτικής- ήταν η ικανοποίηση αιτημάτων στις επί μέρους ομάδες του πληθυσμού και σε ορισμένες περιπτώσεις και μεμονωμένων ατόμων , σε βάρος του δημοσίου ταμείου. Το ίδιο περίπου δρόμο ακολουθεί και η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου.
Η πολιτική αυτή στο δημόσιο πολιτικό διάλογο ονομάστηκε «πελατειακή». Η πολιτική αυτή πρακτική δεν ήταν άγνωστη στη χώρα μας, αφού από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους (1830) ήταν, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, ο κανόνας.
Δεν ισχυρίζομαι ότι όλα τα αιτήματα ήταν αδικαιολόγητα. Αντίθετα, πολλά από αυτά ίσως να ήταν δίκαια. Η ικανοποίησή τους όμως δεν εξαρτιόταν από το «δίκαιο» του αιτήματος, αλλά από το βαθμό πίεσης και επιρροής που οι ομάδες ή τα άτομα αρκούσαν στην κυβέρνηση και γενικότερα στο πολιτικό σύστημα.
Για την άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής δεν ευθύνονται μόνο οι εκάστοτε κυβερνώντες. Μερίδιο ευθύνης έχουν και τα κόμματα και βεβαίως οι παράγοντες που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, τύπος και τηλεόραση και, τελευταία, οι πανεπιστημιακοί «εθνικοί» σχολιαστές.
Έτσι, κριτήριο για τη λήψη ενός μέτρου αποτλεί η δύναμη της εξουσίας των ομάδων- εκβιαστών. Άπειρα είναι τα παραδείγματα: τραπεζίτες, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, «αγανακτισμένοι» φοροφυγάδες, «πενόμενοι» λιμενεργάτες, προνομιούχοι υπάλληλοι συγκεκριμένων υπουργείων ή ΔΕΚΟ , πολλοί γιατροί του «ΕΓΩ» και όχι του Ε.Σ.Υ., επιχειρηματίες- αγρότες, ιδιοκτήτες φορτηγών Δ.Χ. και Λεωφορειούχοι των ΚΤΕΛ και πολλές άλλες ομάδες βολεμένων, επιβάλουν, άλλοτε ανοικτά και άλλοτε παρασκηνιακά στους πολλούς και αδύναμους τα δικά τους ιδιαίτερα προνόμια.
Και όλα αυτά σε μια χώρα που από την εποχή του Καποδίστρια δανείζεται!

ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟ

Ο Αύγουστος είναι ο όγδοος μήνας του έτους κατά το Ιουλιανό και το Γρηγοριανό ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες. Στο αρχαίο αττικό ημερολόγιο ο Αύγουστος ήταν ο δεύτερος μήνας του έτους και ονομάζονταν Μεταγειτνιών διάρκειας 29 ημερών που αντιστοιχεί με το χρονικό διάστημα από 24 Ιουλίου έως τις 22 Αυγούστου. Ο Αύγουστος, κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο, ήταν ο έκτος μήνας, γι' αυτό αρχικά στα Λατινικά ονομάζονταν Sextilis και είχε 31 ημέρες, ευθύς εξ αρχής από την εγκαθίδρυση του Ιουλιανού ημερολογίου το 45 π.Χ. (έτος 709 από κτίσεως Ρώμης).
Το έτος 8 π.Χ. ο Αύγουστος Καίσαρας του έδωσε το όνομά του χωρίς την προσθήκη μίας ημέρας από τον Φεβρουάριο (όπως λανθασμένα αναγράφεται σε ορισμένες αναφορές). Λέγεται ότι ο Αύγουστος έβαλε τον μήνα σε αυτή την θέση, για να τιμήσει τον θάνατο της Κλεοπάτρας η οποία, όπως λέγεται, έθεσε τέλος στη ζωή της στις 12 Αυγούστου του 30 π.Χ. αν και ο ακριβής λόγος του θανάτου της καλύπτεται από μυστήριο. Κατά το Βυζαντινό ημερολόγιο που ακολουθεί ακόμη και σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία, και το οποίο αρχίζει τον Σεπτέμβριο, ήταν ο τελευταίος μήνας του χρόνου κι έτσι η 31 Αυγούστου γιορτάζονταν ως παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Αστρονομικά, ο ήλιος βρίσκεται στην αρχή του μήνα στον αστερισμό του Καρκίνου (21 Ιουλίου έως 9 Αυγούστου) και στο τέλος στον αστερισμό του Λέοντα (10 Αυγούστου έως 15 Σεπτεμβρίου).

ΠΗΓΗ: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ