Ο ΤΡΥΓΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑΦΙΔΑΣ

Ο τρύγος της σταφίδας, όπως γινόταν παλιά, ήταν σαν μια τελετουργία! Από νωρίς μαζευότανε όλη η οικογένεια στο κτήμα και ,κατά κανόνα, οι άντρες τρυγούσαν τη σταφίδα, ενώ οι γυναίκες την άπλωναν στο αλώνι, για να τη δει ο ήλιος και να ξεραθεί.
Μερικές ημέρες μετά τον τρύγο, κάποιος από τους άνδρες, κάθε τόσο, πήγαινε στο αλώνι κι ανακάτευε τη σταφίδα, για να λιαστούν όλες οι ρόγες. Και να λιαστούν καλά! Όταν ξεραινόταν η σταφίδα, πιάνανε πάλι δουλειά. Στην αρχή τις χτενίσανε με μια μεγάλη ξύλινη χτένα με πολλά δόντια (γράβαλο), που μαζεύει τα άχρηστα, στη συνέχεια την καθάριζαν με το χέρι, ξεχώριζαν τον καρπό από τα κότσαλα, τα έκαναν σωρούς και στη συνέχεια λύχνιζαν την καθαρή σταφίδα και την έβαζαν σε λινατσένια σακιά, τη μεταφέρανε με ζώα και κατέληγε στον τοπικό έμπορο ή στον ΑΣΟ για πούλημα.
Σήμερα η καλλιέργεια της σταφίδας συνεχίζεται, η διαδικασία παραγωγής είναι σχεδόν ίδια, αλλά η χρήση μηχανικών μέσων έχει βελτιώσει τις συνθήκες όχι όμως και τη θέση των αγροτών- βιοπαλαιστών.....

Ο ΤΡΥΓΟΣ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ...


ΤΟ ΑΠΛΩΜΑ ΣΤΑ ΑΛΩΝΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ....