Από μικρόθεν μ΄έλεγεν ο γέρων ο πατήρ μου:
«Παιδίν μου, μάθε γράμματα, και ωσάν εσέναν έχει( ποιος τη χάρη σου!)
Βλέπεις τον δείνα, τέκνον μου, πεζός περιεπάτει, και τώρα, διπλοεντέλινος(διπλά χαϊμαλιά στο άλογο) και παχυμουλαράτος.
Αυτός, όταν εμάνθανε, υπόδησιν ούκ είχεν, και τώρα, βλέπεις τον, φορεί μακρομύτικά του.
Αυτός, όταν εμάνθανε, ποτέ του ουκ εκτενίσθη, και τώρα, καλοκτένιστος και καμαροτριχάρης.
Αυτός, όταν εμάνθανε, λουτρόθυραν οουκ είδε, και τώρα λουτρακίζεται τρίτον την εβδομάδα.
Αυτός, ο κόλπος του έγεμε φθείρας αμυγδαλάτας, και τώρα τα υπέρπυρα γέμει τα μανοηλάτα ( χρυσά νομίσματα με εικόνα του αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνού)
Και πείσθητι γεροντικοίς και πατρικοίς μου λόγοις, και μάθε τα γραμματικά, και ωσάν εσέναν έχει».
(Προδρομικά ποιήματα, Δ 1-14, Πολίτης, 1975, σ.57-58)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου