ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

"Των θυρών κεκλεισμένων"
Συμβαίνει να σωπαίνει κάποτε η Εκκλησία,
παρ’ όλο που τελείται γιορτή επιβλητική.
Μην έχοντας καμπάνες, άμφια και λιτανεία,
ξεχύνεται η διάθεση όλη η εορταστική
στην εσωτερική πια λατρεία, καθιερωμένη
σε τέτοιες περιστάσεις. Καθώς ο διπλανός σου
αγνοεί τι πανηγύρι μέσα σου έχει στηθεί,
μια και δεν συμμετέχει σε τίποτα γνωστό του,
ξυπνάει και σε αντικρίζει κι ευθύς αναρωτάται:
Πώς έτσι ο γείτονάς μου ξανάνθισε αδοκήτως;
Ποιο Πάσχα του Κυρίου, έξω ταγμένου χρόνου,
γιορτάζει εν αγνοία των άλλων χριστιανών;
Αδιάφορος προς όλα, ο κρύφιος εορταστής.
Paratum est cor ejus για τη σπουδαία Θυσία.
Στολίζει τους βωμούς του, υψώνει τη Χαρά
και την μετουσιώνει σε σκεύη αχτιδωτά.
Μ’ ευλάβειαν αναλίσκει το περιεχόμενό τους
κι ύστερα κάμνει απόλυση, τελείως μεταρσιωμένος.
Σημαίνουν τότε εντός του μυριάδες οι καμπάνες,
σε τέτοιο αλαλαγμό τους, που ουδέποτε χαλκός
τραγούδησε στη γη μας με τόσην ευφροσύνη,
με τόση φωτεινότητα και τόσο διαυγώς.
Τ. ΠΑΠΑΤΣΩΝΗΣ (1895-1975)

ΣΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΒΔΟΜΑΔΟΥ

Εκτροφεία Σαλιγκαριών. Επιχειρηματική Δραστηριότητα με μέλλον

Η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει ήδη επηρεάσει πολλές χώρες της Ε.Ε. και οι συνέπειές της είναι αυτονόητες για την πραγματική οικονομία της χώρας. Οι τομείς που επηρεάζονται είναι εκείνοι που αφορούν την οικονομική ανάπτυξη, τουρισμός, το εμπόριο, οι ξένες επενδύσεις και υπηρεσίες. Αναλύοντας την τρέχουσα οικονομική κατάσταση στο επιχειρηματικό χώρο και μελετώντας τους άμεσα επηρεαζόμενους τομείς επιβάλλεται πλέον να επαναπροσδιορίσουμε την στρατηγική μας πορεία.
Τα κύρια χαρακτηριστικά της οικονομίας της νέας χιλιετηρίδας, δηλαδή η παγκοσμιοποιημένη αγορά, το άκρως ανταγωνιστικό επιχειρηματικό περιβάλλον και η ταχύτητα στη ροή των πληροφοριών, επιβάλλουν στις επιχειρήσεις σήμερα παρά ποτέ, να επιτυγχάνουν σε καθημερινή πλέον βάση τη βέλτιστη διαχείριση όλων των πόρων που διαθέτουν, προκειμένου να διατηρούν ή να δημιουργούν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στις αγορές που απευθύνονται και ταυτόχρονη αναπτυξιακή πνοή.

Μια από τις υπό ανάπτυξη και επικερδείς επενδύσεις με εξασφαλισμένη την πώληση όλης της ποσότητας παραγωγής είναι και η εκτροφή σαλιγκαριών σε σύγχρονες μονάδες.
Πρόκειται για σύγχρονες, κλειστές, οικολογικές, ελεγχόμενές, φυτοαρωματικές, επαγγελματικές σαλιγκαροτροφικές μονάδες των 1.000 τ.μ. η κάθε μια, (50m χ 20m ή 40m χ 25m) και εντός αυτής, ενός παρτεριού 15 τ.μ. για την αρχική παραγωγή γόνου.
Οι κλειστού τύπου εγκαταστάσεις έχουν πολύ μεγάλα πλεονεκτήματα από αυτές που είναι ανοικτές.
Προφυλάσσουν τα σαλιγκάρια από τα πτηνά, τα ερπετά και τα τρωκτικά, έχουν μεγαλύτερες αποδόσεις και καλύτερης ποιότητας προϊόν.
Από τους καλύτερους τύπους σαλιγκαριών είναι το Helix Aspea επειδή έχει υψηλή παραγωγικότητα (κάθε φορά γεννά 70-120 αυγά) έχει σημαντική ικανότητα προσαρμογής στο περιβάλλον και άχει μεγάλη ζήτηση στο εξωτερικό.

Πηγή:"http://www.iliaoikonomia.gr

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ:ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Το αλάθητο το έχει μόνο ο Πάπας, γι’ αυτό, παρακαλώ του αναγνώστες σας να με κρίνουν επιεικώς για τις παρακάτω απόψεις μου.
Τρόικα: Οικονομικοί τεχνοκράτες που τους προσκαλέσαμε να έλθουν να μας σώσουν. Υπογράψαμε συμφωνίες που απαιτούν «οι ανόητοι» να εφαρμόζονται κι εμείς τώρα τους βρίζουμε. Λένε αλήθειες με τρόπο που θυμίζουν τον σωστό Πάγκαλο κι επειδή λένε αλήθειες η κυβέρνηση ζητεί να πάψουν να μιλούν.
Κρατική περιουσία: Ο θυελλώδης τρόπος που αντιδράσαμε στην υπενθύμιση της τρόικας για κάτι που είχε συμφωνηθεί δείχνει ότι αυτοί που φωνάζουν είτε δεν έχουν διαβάσει το Μνημόνιο είτε δεν έχουν επίγνωση της κατάστασης κι αυτό αφορά πρωτίστως τον πολιτικό κόσμο.
Συντεχνίες: Στην ουσία, κουμαντάρουν ερασιτεχνικά τις μεγαλύτερες κρατικές εταιρείες που άλωσαν κι επειδή από διαχείριση έχουν μεσάνυχτα όλες αυτές οι σχεδόν μονοπωλιακές εταιρείες παρά την κρατική επιδότηση (τη δική μου και δική σας δηλαδή) είναι ζημιογόνες.
Αντιδρούν βίαια για να μη χάσουν τη δύναμη και την ευημερία τους. Το συμφέρον του λαού: Οσοι το επικαλούνται εννοούν τον εαυτό τους και τους ομοίους τους. Δεκάρα δεν δίνουν για τον κοσμάκη.
Ασυλο: Να πω στους υπερασπιστές του ότι η τεχνολογία σήμερα διακινεί τις ιδέες. (Βλέπε Αίγυπτο) κι επομένως, λόγος ύπαρξης δεν υπάρχει. Ολα τ’ άλλα είναι εκ του πονηρού.
Πολιτικά κόμματα: Η Κεντροδεξιά, προς το παρόν, δεν πειθει ότι μπορεί να κυβερνήσει, λίγα είναι τα στελέχη, τουλάχιστον φανερά, που έχουν ικανότητες.
Τα μικρά κόμματα κραυγάζουν και λαϊκίζουν, ξέρουν πως δεν θα κυβερνήσουν.
Το ΚΚΕ ζητεί τη ρεβάνς του εμφυλίου, τους παραπέμπω στην προ ετών περίφημη συνέντευξη που έδωσε στην εφημερίδα σας ο σοφός Λεωνίδας Κύρκος κι όπου, μεταξύ άλλων, δήλωνε «ευτυχώς που χάσαμε αυτόν τον πόλεμο».
Το ΠΑΣΟΚ δεν το ψήφισα ποτέ, δεν πιστεύω στον σοσιαλισμό. Ομως, τώρα ο κ. Παπανδρέου με τους ερασιτέχνες του φαίνεται να είναι το μη χείρον.
Αν κάνει εκλογές, εκ των πραγμάτων φαίνεται πως θα τις χάσει και θα χαθεί και η χώρα. Λίγοι νοιάζονται για τη σωτηρία της και εδώ ταιριάζει «των εστιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδετε».
Καπετάν Μαριος Χριστοφοριδης / Ψυχικό και Χίος

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ

Εδραιωμένη είναι η πεποίθηση στους συνέλληνες ότι η Ελλάδα είναι μια αδικημένη χώρα. Αδικημένη από το παρελθόν, κατατρεγμένη από το παρόν ενός κόσμου που την εχθρεύεται, ηττημένη από τον ίδιο της τον εαυτό. Το ιδεολόγημα αυτό έχει δημιουργήσει ένα συλλογικό μύθο. Ο μύθος αυτός ενώ αρχικά προβλήθηκε από την Αριστερά, από τη Μεταπολίτευση και μετά, διαπερνά όλο το πολιτικό σύστημα.
Το «Κυπριακό», το «Μακεδονικό», οι σχέσεις μας με την Τουρκία και γενικότερα με την Ευρώπη, είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις, όπου τη χώρα μας συνεχώς την αδικούσαν. Πάντα είμαστε χαμένοι.Εχουμε συνηθίσει στην αποτυχία για την οποία θρηνούμε. Η μόνη εξαίρεση στον κανόνα αυτό ήταν οι ολυμπιακοί αγώνες 2004.Εκεί πετύχαμε, για αυτό και από την επομένη μέρα κάναμε ότι μπορούσαμε για να ακυρώσουμε αυτή την εθνική επιτυχία.
Το ίδιο μύθο καλλιεργήσαμε και για την οικονομία. Τα καταφέρναμε με δανεικά.
Δανειζόταν το κράτος και τα νοικοκυριά από τους «εχθρούς» κεφαλαιούχους.
Και όταν μα πήραν χαμπάρι, αρχίσαμε να τους βρίζουμε, να τους καταγγέλλουμε και να τους θεωρούμε συνωμότες, οι οποίοι απεργάζονται την εθνική μας ανεξαρτησία!
Την ίδια στιγμή θεωρούμε δίκιο το αίτημα των απεργών υπαλλήλων στα ΕΛΠΕ για αυξήσεις, όταν οι ετήσιες αποδοχές τους φθάνουν στα 100.000 ευρώ.
Κατά τα άλλα, ακόμη και σήμερα που ουσιαστικά είμαστε χρεοκοπημένοι, υπάρχουν πολλές χιλιάδες υψηλά αμειβόμενοι που ανήκουν στην «εργατική» αριστοκρατία.