18 ΟΚΤΩΒΡΗ 1981: ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΚΟΠΙΑ

                                       
Τριάντα χρόνια μετά είναι αρκετά για μερικές σκέψεις. Σκοπός μου δεν είναι η αποτίμηση των θετικών ή και αρνητικών πλευρών αυτής της περιόδου, αλλά  θα προσπαθήσω  να αναδείξω το «κλίμα» αυτών των ημερών, από τη σκοπιά ενός  νεαρού τότε « επαναστάτη»

 Τον Σεπτέμβρη του  1974, χρονιά της λεγόμενης μεταπολίτευσης, ιδρύεται από τον Ανδρέα Γ. Παπανδρέου το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο συσπειρώνονται δυνάμεις από το ΠΑΚ της αντιστασιακής οργάνωσης επί δικτατορίας, την εαμική αντίσταση,  και από τη λεγόμενη γενιά  του 1-1-4. Στον έντονα ριζοσπαστικό πολιτικό λόγο προτάθηκε η ρήξη με ό,τι παραδοσιακό πολιτικά εξέφραζε η μεταπολεμική πολιτική τάξη (Δεξιά, Κέντρο, Αριστερά), διακηρύσσοντας τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό των πολιτικών και κοινωνικών δομών.

Σε αυτό το «κάλεσμα» ανταποκρίθηκε( όχι  οργανωτική ένταξη) από την οικογένεια μας πρώτος ο Κώστας (αδελφός), πρωτοετής φοιτητής στη Νομική Σχολή Αθηνών. Ευρισκόμενος στο κέντρο της πολιτικής ζύμωσης, στην πλέον ιδανική ηλικία και με τις τραυματικές εμπειρείες της  κοινωνικής αδικίας στις αποσκευές του, ήταν φυσικό να  ενταχθεί πολιτικά στον ιδεολογικό -πολιτικό χώρο με τις ρηξικέλευθες θέσεις. Εμείς όλοι οι υπόλοιποι, ακόμη και βιοπαλαιστής πατέρας, πειστήκαμε για την ορθότητα της πολιτικής επιλογής του Κώστα.

Το όραμα, το όνειρο και η ελπίδα για έναν δικαιότερο κόσμο, στον οποίο όλοι εμείς οι ανιδιοτελείς πιστεύαμε, συμπυκνώθηκε στο μοναδικό και ανεπανάληπτο σύνθημα «ΑΛΛΑΓΗ», το οποίο πολιτικά εκφράστηκε με την λαϊκή ψήφο στις 18 ΟΚΤΩΒΡΗ 1981.

Την ημέρα εκείνη ένας ολόκληρος κόσμος ανέδειξε με την ψήφο του ένα κίνημα που επαγγέλθηκε τον Σοσιαλισμό με δημοκρατική διαδικασία, αλλά όπως εύστοχα είχε έγκαιρα παρατηρήσει ο πρωτοπόρος Κώστας ο Σοσιαλισμός προϋποθέτει την ύπαρξη σοσιαλιστών.Είχε άδικο;