Η οικογένεια πάλι μεγάλωσε με τον ερχομό της κόρη μας Ελένης
και του συζύγου της Θωμά με τη μικρή Ευφροσύνη –Μαρία ( εγγονή μας), τα αδέρφια
Κώστας και Γιώργης με τα παιδιά τους, και ο μεγαλύτερος ανιψιός Χρήστος, ενώ η
Βάσω ( αδερφή μας) με τον σύζυγό της υποδέχτηκε τον γιό της (ανώτερο αξιωματικό)
με την οικογένειά του. Ο μεγάλος (δικαιολογημένα) απών ο γιός μας Χρήστος.
Ξεχωριστή ήταν, για την οικογένειά μας αλλά και για όλη την περιοχή, η παρουσία
του πολυτάλαντου στιχουργού, μουσικού
παραγωγού και υψηλόβαθμου στελέχους της ΕΡΤ Γιάννη Τζουαννόπουλου.
Το στοιχείο που έδωσε το στίγμα της ιδιαιτερότητας των
ημερών ήταν η Μ. Παρασκευή. Η γλυκιά μελαγχολία του καιρού ( ανοιξιάτικη
συννεφιά) σημαδεύθηκε από το εμβληματικό ποιητικό έργο του Γ. Ρίτσου Επιτάφιος
( αφιέρωμα του δευτέρου προγράμματος της ΕΡΑ), ενώ το βράδυ της ίδιας μέρας
έψαλλαν τα εγκώμια του Επιταφίου θρήνου παιδιά από παιδική χορωδία
Μακρισίων. Και οι δυο επιτάφιοι θρήνοι ήταν ύμνοι για τη ζωή!. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση ο ανθρώπινος προσωπικός πόνος γίνεται πανανθρώπινο
αίτημα ελευθερίας- υπέρβασης. Έτσι ο ατομικός θάνατος μετουσιώνεται σε
συλλογική αγάπη για τη ζωή. (ανεξάρτητα από τη θρησκευτική και δογματική προσέγγιση)
Μια βόλτα το πρωινό του Μ. Σαββάτου μαζί με τον Κώστα και τον
Γιάννη στα αχνάρια των παιδικών μας ονείρων νοιώσαμε το θάμπος της πολύχρωμης
άνοιξης! Τα χρώματα με τα αρώματα σε ένα ιδανικό συναπάντημα. Την Πασχαλιά, κόντρα
στον καιρό, ακολούθησε η καθιερωμένη θυσία του αθώου αμνού, έτσι για να μην ξεχνάμε
την αρχαιοελληνική παράδοση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου