Από το 1983, χρόνος θεσμοθέτησης του Ε.Σ.Υ. από τον Παρασκευά Αυγερινό- υπουργό υγείας της πρώτης κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, τονιζόταν η ανάγκη ύπαρξης ουσιαστικής δωρεάν και δημόσιας φροντίδας υγείας. Τριάντα σχεδόν χρόνια πέρασαν από τότε και , είτε δια παραλήψεων είτε με συγκεκριμένες πράξεις, αποδομήθηκε ακόμη και σε νομοθετικό επίπεδο το νεοπαγές και πολλά υποσχόμενο τότε ΕΣΥ. Τα κέντρα υγείας έχουν καταλήξει να είναι ουσιαστικά κλειστά. Τα νοσοκομεία, πλην εξαιρέσεων, αποθήκες ασθενών, ενώ οι συμβεβλημένοι με τα ασφαλιστικά ταμεία ιδιώτες γιατροί, εξετάζουν μόνο με αμοιβή.
Το τελευταίο αυτό κατόρθωμα επιπτεύθηκε με τη δημιουργία του ΕΟΠΥ. Εξαγγέλθηκε και διαφημίστηκε
ως η αναγκαία θεραπεία για την κακοδαιμονία
στο χώρο της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Έτσι λοιπόν από την 1η
του Γενάρη του σωτηρίου έτους 2102 μια απλή επίσκεψη ενός ασθενή στον «συμβεβλημένο»
ιδιώτη γιατρό σημαίνει καταβολή εισιτηρίου!. Το ποσό διαφοροποιείται ανάλογα με
τη «διαβάθμιση» της ασθένειας. Όσο για έκδοση απόδειξης ας μη γίνεται λόγος, ΟΥΔΕΜΙΑ, μιλάμε δηλαδή
για «μαύρη» παραοικονομία!
Φίλος εκπαιδευτικός (980 ευρώ μηνιαίος μισθός) μου αποκάλυψε πως
κατέβαλε το ποσό των εκατό (100 ευρώ) σε συμβεβλημένο γιατρό του ΕΟΠΥ, επειδή
είχε την ατυχία να αρρωστήσει ο ίδιος, η σύζυγός του και το παιδί του, από ένα
απλό κρυολόγημα. «Ευτυχώς» μου είπε ότι δεν χρειάστηκε εργαστηριακές εξετάσεις,
δεν θα αρκούσε ένα δεκαπενθήμερο!. Φθάσαμε λοιπόν στο επίπεδο υγείας του
...1960, όπου ο καημένος ο πατέρας, στερούμενος ακόμη και το φαγητό, φύλαγε στο
στρώμα ένα κατοστάρικο (εκατό δραχμές) για να μην αρρωστήσει κανείς και
πεθάνει.
Το ότι το ΕΣΥ έγινε «ΕΓΩ» είναι πλέον γεγονός. Το πώς και το
γιατί φτάσαμε εδώ, είναι ζήτημα για το οποίο θα επιχειρηθεί μια προσέγγιση σε
άλλο σημείωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου