Τούτες τις μέρες(24/6/2005) συμπληρώνονται επτά χρόνια από το χαμό του αγωνιστή-στοχαστή- ποιητή Μ. Αναγνωστάκη.
Διάλεξα ένα, από τα γεμάτα στοχασμό ποιητικά του έργα,και νομίζω επίκαιρο, με τίτλο Επίλογος
Κι ὄχι αὐταπάτες προπαντός.
Τὸ πολὺ πολὺ νὰ τοὺς ἐκλάβεις σὰ δυὸ θαμποὺς
προβολεῖς μὲς στὴν ὁμίχλη
Σὰν ἕνα δελτάριο σὲ φίλους ποὺ λείπουν
μὲ τὴ μοναδικὴ λέξη: ζῶ.
«Γιατὶ» ὅπως πολὺ σωστὰ εἶπε κάποτε κι ὁ φίλος μου ὁ Τίτος[1],
«κανένας στίχος σήμερα δὲν κινητοποιεῖ τὶς μᾶζες
κανένας στίχος σήμερα δὲν ἀνατρέπει καθεστῶτα.»
Ἔστω.
Ἀνάπηρος, δεῖξε τὰ χέρια σου. Κρῖνε γιὰ νὰ κριθεῖς.
Από τη συλλογή στόχος (1970)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου