ΚΙΝΑ: Η ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ

 Από το σχολείο γνωρίζαμε την Κίνα ως την πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου. Σήμερα διαπιστώνουμε πως η χώρα αυτή, εκτός από το πληθυσμιακό της μεγεθος, κατακτά σημαντική θέση στο πγκόσμιο οικομικό σύστημα. Ανεξάρτητα από τις εσωτερικές της αντιφάσεις, η Κίνα και γενικότερα η ασιατική ήπειρος,αναδεικνύεται σε υπολογίσημη δύναμη. Νομίζω πως είναι βάσιμος ο ισχυρισμός: "ο 20ος αιώνας χαρακτηρίστηκε ως ο αιώνας της Ευρώπης, ενώ ο 21ος ως ο αιώνας της Ασίας. Μια μικρή και περιεκτική αναφορά σε σχέση με την Κίνα, από την σκοπιά των Ελλήνων, βρήκα στο http://archive.in.gr/news/reviews/review.asp?lngReviewID=916529, απόσπασμα της οποίας παραθέτω:

Ήταν πριν από μερικά χρόνια όταν η Ελλάδα έμαθε για την Κίνα κάτι περισσότερο από την κουζίνα της. Λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, το ενδιαφέρον για οτιδήποτε κινέζικο αυξήθηκε κατακόρυφα. Μαθήματα κινέζικης γλώσσας, Τάι Τσι, Φενγκ Σούι άρχισαν να εμφανίζονται όλο και πιο συχνά στο καθημερινό λεξιλόγιο των Ελλήνων. Ήταν η περίοδος που η Ελλάδα –όπως και ολόκληρος ο κόσμος άλλωστε- ανακάλυπτε την Κίνα. Ή ίσως καλύτερα η περίοδος που η Κίνα ανακάλυπτε τον κόσμο.

Η χώρα βρέθηκε ξαφνικά σε ένα μοναδικό σταυροδρόμι: από τη μία το πρόσφατο παρελθόν που άφησε έντονα τα σημάδια του και από την άλλη το άγνωστο και ελπιδοφόρο μέλλον. Η Κίνα κλήθηκε να ανακαλύψει τις ισορροπίες και τα όριά της. Μετά το τέλος της Πολιτιστικής Επανάστασης, το άνοιγμα προς τη Δύση και την οικονομία της αγοράς, η Κίνα δεν μπορούσε πλέον να αγνοεί τις παγκόσμιες εξελίξεις, όπως και οι παγκόσμιες εξελίξεις δεν μπορούσαν να αγνοούν εκείνη.

Η οικονομική ανάπτυξη, το διαστημικό πρόγραμμα, η σύγχρονη τέχνη, ο ρόλος της στο διεθνές πολιτικό στερέωμα καθιστούσαν ορατή την Κίνα στον κόσμο. Παράλληλα έδειχναν και την άλλη πλευρά της: οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το ζήτημα του Θιβέτ και της Ταϊβάν, η μόλυνση του περιβάλλοντος… Η Κίνα ενηλικιώθηκε και μαζί ήρθαν και τα ανάλογα προβλήματα. Ο πληθυσμός της πρέπει τώρα να ανακαλύψει νέους τρόπους για να ελιχτεί σε έναν κόσμο που αλλάζει συνεχώς.

Η Κίνα δεν είναι πια η «χελώνα των εθνών», όπως την είχε χαρακτηρίσει κάποτε κατά την άφιξή του στην ασιατική χώρα ο Νίκος Καζαντζάκης. Με γρήγορους ρυθμούς αναζητά τη θέση της στον κόσμο. Το ποια θα είναι αυτή μένει να διαπιστωθεί στα χρόνια που έρχονται.