ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ 1930-2012

  « Δεν λυπάμαι που πεθαίνω. Για το μόνο πράγμα που λυπάμαι, είναι ότι πεθαίνω   μετά το θάνατο του ονείρου» .  

  Εμβληματική μορφή ο αυτοδίδακτος  συγγραφέας, Χρόνης Μίσσιος έφυγε στα 82 την Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012. Γιός καπνεργάτη, δεν μπόρεσε να τελειώσει το δημοτικό για οικονομικούς λόγους, εντάχθηκε στην Αντίσταση τα χρόνια της κατοχής, κυνηγήθηκε στην διάρκεια του εμφυλίου, ενώ φυλακίστηκε και κατά τη διάρκεια της Χούντας. «Ο Μανόλης Αναγνωστάκης μου έμαθε γράμματα στη φυλακή, ήμασταν θανατοποινίτες στο Γεντί Κουλέ» έλεγε ο Χρόνης Μίσσιος στο «Βήμα» 20/6/2010

Στο χώρο της λογοτεχνίας εμφανίστηκε σε μεγάλη ηλικία το 1985 με το βιβλίο …Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς, αυτοβιογραφικό κείμενο γραμμένο σε συνειρμική και λαϊκή γλώσσα που εντάσσεται στην παράδοση της απομνημονευματογραφίας. Μετά την επιτυχία του πρώτου του βιβλίου ο Μίσσιος οδηγήθηκε σε μια παραγωγή της αρχικής μεθόδου του και έγραψε τρία ακόμη βιβλία, που εντάσσονται στο χώρο της λογοτεχνίας κυρίως χάρη στην έντονη δραματικότητά τους, η οποία επιβάλλεται μέσω της λιτής – και γι’ αυτό δραστικότατης – απεικόνισης συγκλονιστικών γεγονότων.
 Στη ζωή του Χρόνη Μίσσιου αποτυπώνεται με τον πιο εύγλωττο τρόπο ένα σημαντικό και συνάμα τραγικό μέρος της ιστορίας  της πατρίδα μας. Ο μοναδικός αυθεντικός λαϊκός και ανθρώπινος τρόπος γραφής του και το ανοιχτό του πνεύμα, τον έκαναν  αγαπητό, όχι μόνο σε λίγους στον λογοτεχνικό χώρο, αλλά ευρύτερα .

Όσοι τον γνωρίσαμε  μέσα από τα βιβλία του, θα τον θυμόμαστε με συγκίνηση και θαυμασμό.

Εκ Βαθέων- Εφήμερες σαπουνόφουσκες και ανάσες Ζωής.... (Απόσπασμα από το έντεχνο άρθρο της Μαρίας Αρβανίτη –Σωτηροπούλου, ιατρού-συγγραφέως. )

Κυκλοφόρησε το 136^ο Τεύχος του περιοδικού «Δίβρη» που εκδίδει ο πολίτης του κόσμου και αμετανόητος «χωριάτης» Σωτήρης Σωτηρόπουλος. Στο περιοδικό αυτό, μεταξύ των άλλων, φιλοξενείται και ένα κείμενο- με  μαστοριά φτιαγμένο, της Μαρίας Αρβανίτη- Σωτηροπούλου. Μια μικρή αφίσα από την αδικαίωτη επανάσταση των Γαρυφάλων στο επί-κεντρο του στοχασμού της. Η συγγραφέας  παρουσία της μικρής Μαρίας γράφει: 

«... Εμείς που ζήσαμε τη φοβερή καταπίεση της δικτατορίας βλέπουμε μέσα από τη Δημοκρατία, που με αγώνες γεννήσαμε, να ξεπηδά η διακωμώδηση των θεσμών, η αποχή κι ο φασισμός στη χειρότερη μορφή του. Είναι μοιραίο ότι οι λαοί- θύματα μεταμορφώνονται στους χειρότερους θύτες; Είναι τυχαίο ότι η Γερμανία πρωτοστατεί στη δημιουργία κάθε παγκόσμιου πολέμου τους τελευταίους τουλάχιστον αιώνες; Εμείς φταίξαμε ή υπάρχει νομοτέλεια στην εξέλιξη κάθε ζωικού είδους και ειδικότερα και του ανθρώπου; Τι σόι πολιτισμό δημιουργήσαμε όταν δημιουργήσαμε όταν κάθε 8 ημέρες ξοδεύουμε για στρατιωτικούς σκοπούς τα 30 δις δολάρια, που θα μπορούσαν μέσα σε ένα χρόνο να εξαλείψει την πείνα από τον πλανήτη; Η Ελλαδίτσα απειλεί πραγματικά να καταστρέψει με το μικρό χρέος της την παγκόσμια οικονομία; Ποια είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι της υπομονής; Πόσο αντέχεις να υποφέρεις το φόβο; Τι μέλλον παραδίδουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας;...».

Σ.Χ.Χ.

ΓΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΓΚΛΑΜΟΥΡΑΤΟΥΣ: ΦΩΤΕΙΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΕΝΟΣ ΗΓΕΤΗ ΣΕ ΜΙΑ «ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΗ» ΧΩΡΑ

Ο πρόεδρος της Ουρουγουάης Χοσέ Μουχίκα, το  μοναδικό αντικείμενο που έχει στην ιδιοκτησία του είναι το αυτοκίνητο του, ένα Volkswagen Beetle, αξίας 1.945 δολαρίων.

"Φτώχεια" και πολιτική πάνε μαζί; Σπάνιο μεν, αδύνατο όμως, όχι. Και ας μη μιλάμε για "φτώχεια" με όρους κοινωνικής ένδειας, αλλά για μια περίπτωση ενός ανθρώπου που δωρίζει πάνω από 10.000 δολάρια το μήνα από τον μισθό του, δίνοντας το παράδειγμα στους πολίτες της χώρας του.

Ο πρόεδρος της Ουρουγουάης Χοσέ Μουχίκα (José Mujica) έχει κερδίσει τον σεβασμό και την αναγνώριση από τους πολίτες της χώρας του δωρίζοντας κάθε μήνα το 90 τοις εκατό του μισθού του σε φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Λογικό κι επόμενο, να έχει αποκτήσει και το παρατσούκλι "El Presidente pobre mas" που μεταφράζεται ως ο "φτωχός πρόεδρος".

Ο Μουχίκα δεν διαθέτει τραπεζικό λογαριασμό, δεν έχει χρέη και του αρέσει να απολαμβάνει τη συντροφιά του σκύλου του, που ακούει στο όνομα Μανουέλα. Πρόσφατα δήλωσε σε συνέντευξή του ότι το μοναδικό αντικείμενο που έχει στην ιδιοκτησία του είναι το αυτοκίνητο του, ένα Volkswagen Beetle, αξίας 1.945 δολαρίων.

Ο Σκαραβαίος του έχει πάρει τη θέση της κρατικής λιμουζίνας, ενώ ο ίδιος έχει επιλέξει να μη φρουρείται από αστυνομικούς και, ενίοτε, μοιράζει ενημερωτικά φυλλάδια στον δρόμο για να προωθήσει τις κυβερνητικές του πρωτοβουλίες (π.χ. το 2011 μοίρασε φυλλάδια που καταδίκαζαν τη βία κατά των γυναικών).

Στις ομιλίες του μάλιστα, δεν εμφανίζεται ποτέ κουστουμαρισμένος, αλλά φορά πάντα φθηνές μπλούζες, παλιές καζάκες και ζακέτες.

Παράδειγμα πολιτικού

Ο μηνιαίος μισθός του Μουχίκα, φτάνει τα 12.500 δολάρια αλλά εκείνος κρατά για τον εαυτό του μόνο 1.250 δολάρια, όσα χρειάζεται δηλαδή, δωρίζοντας τα υπόλοιπα σε φιλανθρωπικά ιδρύματα.

Όπως δήλωσε στην ισπανική εφημερίδα El Mundo, τα 1.250 δολάρια το μήνα του είναι αρκετά για να τα βγάλει πέρα, την ώρα που ένας μέσος συνταξιούχος στην χώρα λαμβάνει σύνταξη περί τα 600 δολάρια.

Ζει σε ένα αγρόκτημα που ανήκει στην γυναίκα του Lucía Topolansky. Η Topolansky είναι γερουσιαστής και όπως ο σύζυγος έτσι και εκείνη δωρίζει μέρος του μισθού της σε κοινωφελή ιδρύματα.

Ο 77χρονος, ο οποίος είναι πρόεδρος της Ουρουγουάης από την 1 Μαρτίου του 2010 δήλωσε στην El Mundo:

"Τι να το κάνω όλο αυτό το ποσό; Οι περισσότεροι κάτοικοι της Ουρουγουάης ζουν με πολύ λιγότερα".

Αναφέρθηκε επίσης στο γεγονός ότι υπό τη διαχείρισή του, η Ουρουγουάη έχει γίνει γνωστή για το χαμηλό επίπεδο της διαφθοράς.

Η χώρα της Νότιας Αμερικής πλέον κατατάσσεται δεύτερη στις λιγότερο διεφθαρμένες χώρες της Λατινικής Αμερικής σύμφωνα με τον παγκόσμιο δείκτη διαφθοράς της Διεθνούς Διαφάνειας.

O Μουχίκα, σε μια προσπάθεια να καταπολεμήσει το εμπόριο ναρκωτικών που είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας, έχει νομιμοποιήσει τη χρήση κάνναβης για προσωπική χρήση, μέτρο που για την ώρα δείχνει να αποδίδει καρπούς. Μέσα στους στόχους του είναι και η καταπολέμηση των παράνομων αμβλώσεων. 

Όσο ακόμη θα διαρκεί ακόμη η θητεία του ο Πρόεδρος Χοσέ Μουχίκα ελπίζει να συνεχίσει να ζει ειρηνικά στην αγροικία του, μαζί με τη σύζυγό του και τον σκύλο του.

Μακάρι ο τρόπος ζωής του να εμπνεύσει και άλλους πολιτικούς ανά την υφήλιο. Να σημειωθεί ότι ο φτωχός Πρόεδρος, έχει περάσει και 14 χρόνια στη φυλακή την περίοδο της δικτατορίας στη χώρα της Λατινικής Αμερικής.

Πηγή:  "http://www.standardmedia.co.ke/?articleID=2000067535

ΟΙ ΗΜΕΤΕΡΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ

Ο φίλος και συνάδελφος Γ. Ζ. (υπάλληλος Αποκ. Διοίκησης)μου έστειλε κείμενο που αλίευσε από την ιστοσελίδα w.newsbomb.gr/politikh/story/250910/idoy-ta-proklitika-pronomia-ton-ypallilon-tis-voylis.

Ο Γ. Ζ. είναι συνάδελφος με 10ετή προϋπηρεσία, είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος, γνωρίζει άριστα δυο ξένες γλώσσες , καθώς και υπ. διδάκτορας. Με όλα αυτά τα προσόντα παίρνει το αστρονομικό ποσό των 900 Ευρώ!!! Το ίδιο ποσό εισπράττουν χιλιάδες εκπαιδευτικοί, διοικητικοί, αστυνομικοί στρατιωτικοί και άλλοι πολλοί,.σε αντίθεση με τους υπαλλήλους της Βουλής.
Το σχόλιο έχει ως εξής:

«Την ώρα που εργαζόμενοι και συνταξιούχοι βλέπουν τους μισθούς τους να μειώνονται, η κυβέρνηση συνεχίζει (γιατί άραγε;) να αντιμετωπίζει τους υπαλλήλους της Βουλής σαν κάτι ιδιαίτερο. Μπορεί να δουλεύουν περίεργες ώρες και χωρίς ωράριο(σ.σ. ελάχιστοι βέβαια), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται ως κάτι το ξεχωριστό.

Τα προκλητικά προνόμια και οι παχυλοί μισθοί

1. Οι υπάλληλοι έπαιρναν 16 παχυλούς μισθούς που έφθαναν τουλάχιστον τα 3.000 ευρώ καθαρά μηνιαίως. Έπαιρναν δηλαδή και 13ο, 14ο, 15ο και 16ο μισθό!

2. Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2011, ο 15ος και 16ος μισθός κόστιζε στο κράτος 16,9 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Τώρα ο 15ος και 16ος μισθός έχουν κοπεί και στον προϋπολογισμό του 2012 αυτοί οι μισθοί κοστίζουν 5,1 εκατομμύρια ευρώ.

3. Μπορεί ο 15ος και 16ος μισθός να έχουν κοπεί, αλλά επέστρεψαν αμέσως από το παράθυρο. Έστω και με μειωμένα ποσά, οι δύο αυτοί μισθοί επέστρεψαν ως «κίνητρο επίτευξης στόχων στήριξης του κοινοβουλευτικού έργου». Αυτό το ποσό αποφασίζεται από τον εκάστοτε Πρόεδρο της Βουλής.

4. Εάν ένας υπάλληλος συνταξιοδοτηθεί με 30 χρόνια εργασίας στη Βουλή, τότε θα λάβει ως εφάπαξ περίπου 60 μισθούς.

5. Κατά προσέγγιση το εφάπαξ ξεπερνά τα 200.000 ευρώ για κάθε υπάλληλο.

6. Παίρνουν δεύτερο εφάπαξ από το ταμείο Προνοίας των Δημοσίων Υπαλλήλων.

7. Παίρνουν μέρισμα από το Μετοχικό Ταμείο των Πολιτικών Υπαλλήλων.

8. Με τον διορισμό του ένας υπάλληλος της Βουλής έχει και πολλά προνόμια, που δεν έχει κανείς άλλος εργαζόμενος. Μέσα στο Κοινοβούλιο υπάρχει παιδικός σταθμός, όπου στέλνουν τα παιδιά τους δωρεάν, ενώ έχουν το δικαίωμα να απολαμβάνουν το γυμναστήριο και το πάρκινγκ της Βουλής απεριόριστα.

9. Οι υπάλληλοι της Βουλής έχουν όλες τις ευκολίες που παρέχει το λεγόμενο ΣΕΠΑ, του Συγκροτήματος Εξυπηρέτησης του Προσωπικού της Πολεμικής Αεροπορίας. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως όπως οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας έτσι και οι εργαζόμενοι στη Βουλή μπορούν να ψωνίζουν σε πολυκαταστήματα του ΣΕΠΑ σε πολύ χαμηλές τιμές από αυτές που υπάρχουν στην αγορά.

10. Το πλέον όμως εξοργιστικό είναι παρακάτω. Μέσα στη Βουλή υπάρχουν αρκετοί χώροι που νοικιάζονται σε επιχειρήσεις. Όλα αυτά τα μισθώματα που αποτελούν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ το χρόνο δεν πηγαίνουν στα ταμεία της Βουλής ή του ελληνικού κράτους, αλλά αντίθετα πηγαίνουν στο Ταμείο Αρωγής Υπαλλήλων της Βουλής προκειμένου εκείνοι μετά να παίρνουν εφάπαξ το οποίο υπολογίζεται σε δύο μισθούς για κάθε έτος ασφάλισης. Ετσι το κυλικείο της Βουλής καταβάλει 24.000 ευρώ το χρόνο στο Ταμείο των υπαλλήλων, το υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας δίνει 312.000 ευρώ το χρόνο, το υποκατάστημα των ΕΛΤΑ δίνει 48 .000 ευρώ ετησίως και 48.000 ευρώ δίνει η Ολυμπιακή.

11. Σε κάθε τιμολόγιο που πληρώνει η Βουλή σε προμηθευτές τους επιβάλλει επιπλέον 7% υπέρ των υπαλλήλων της Βουλής.

12. Έπαιρναν μετεκλογικό επίδομα ύψους 1.000 ευρώ, μόλις άνοιγε η Βουλή μετά τις εκλογές. Σάλος προκλήθηκε στις εκλογές του Ιουνίου 2012 όταν ο μιας ημέρας Πρόεδρος της Βουλής Βύρων Πολύδωρας υπέγραψε το εκλογικό επίδομα, εν μέσω Μνημονίου!

Αυτή που την πλήρωσαν τελικά ήταν οι κοινοβουλευτικοί συντάκτες που έδωσαν το θέμα στη δημοσιότητα.

«Αλήτες δημοσιογράφοι, μας κάψατε» και «Και τώρα τι καταλάβατε; Καθάρισε ο τόπος;» έλεγαν στους δημοσιογράφους. Εξοργισμένοι οι υπάλληλοι της Βουλής κατηγορούσαν τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες για «επιχείρηση στοχοποίησής Μάλιστα ορισμένοι έφτασαν στο σημείο να κυνηγούν δημοσιογράφο τηλεοπτικού καναλιού στους διαδρόμους της Βουλής.