ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΚΡΙΣΗ

Εξακολουθεί, δυστυχώς, να επικρατεί η σοφιστική αντίληψη περί δικαίου.  Για τον Θρασύμαχο (Πλάτωνος «Πολιτεία» Α΄ 336b) το δίκαιο δεν είναι τίποτα άλλο από το συμφέρον του ισχυρού («φημί γαρ εγώ  είναι το δίκαιον ουκ άλλο τι ή το του κρείττονος συμφέρον»).

Στον «Γοργία» (483d) επίσης διαβάζομε: «ούτω το δίκαιον κέκριται τον κρείττω του ήττονος άρχειν  και πλέον έχειν» (έτσι δίκαιο θεωρείται το να κυριαρχεί ο ισχυρότερος πάνω στον ασθενέστερο και να καρπώνεται περισσότερα).

Για του λόγου το αληθές έχουμε ήδη τον Ε΄ αιώνα την περίπτωση της Αθήνας που απείλησε (κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου) και στη συνέχεια κατέστρεψε τη Μήλο, μια ουδέτερη πολιτειακή οντότητα, επειδή οι κάτοικοί της αρνήθηκαν  να προσχωρήσουν στη «συμμαχία» και να ευθυγραμμιστούν με την ιμπεριαλιστική πολιτική της υπερδύναμης. (ολόκληρος ο μνημειώδης διάλογος, όπως παρατίθεται από τον Θουκυδίδη, είχα αναρτήσει σε τούτο τον χώρο 20/6/2012).  Με πρωτοφανή κυνισμό οι Αθηναίοι πρέσβεις δηλώνουν (Θουκ. Ε΄ 89) ότι «δυνατά δε οι προύχοντες πράσσουσι και οι ασθενείς συγχωρούσιν» (οι ισχυροί κάνουν ό, τι θέλουν και οι αδύνατοι υποκύπτουν).
Και τώρα στην περίπτωση της Κύπρου:

Η κυπριακή ηγεσία όφειλε να γνωρίζει ότι παντού και πάντα επικρατεί το «δίκαιο» των ισχυρών. Ο κανόνας αυτός, κατά τη γνώμη μου, δεν ισχύει:

-Όταν μια χώρα είναι αυτάρκης και δεν έχει ανάγκη από δανεισμό,  
-Όταν έχει εξασφαλίσει πραγματικούς και ισχυρούς συμμάχους,
-Όταν ο λαός της είναι αποφασισμένος να ζήσει με αξιοπρέπεια και με όποιο τίμημα.

Δεν μπορώ να γνωρίζω την τελική έκβαση της κυπριακής κρίσης, αλλά εκτιμώ ότι θα επιβεβαιωθούν για μια ακόμη φορά οι αρχαίοι μας στοχαστές.