Διαχρονικός όχι μόνο με την καλλιτεχνική του
δημιουργία αλλά και με τον λόγο του που ήταν πάντα εύστοχος, καυστικός,
αληθινός Γι’ αυτό και όσα είπε πριν από τριάντα
χρόνια, είναι σαν να τα είπε χτες.
«...Και συνεχίζω με την ΕΡΤ. Γιατί τάχα να
βλέπω Ορνιθοκομείο, αυτόν τον ναό της νεοελληνικής αποτυχίας; Ας μου συγχωρεθεί
από τη Διεύθυνση το ότι δεν εκτιμώ ιδιαίτερα τις πνευματικές ανησυχίες της ΕΡΤ
ή τους εκπαιδευτικούς της στόχους. Είναι γνωστό πως χρόνια τώρα προσπαθώ να
διαχωρίσω τις ευθύνες του Τρίτου και των συνεργατών μου από το υπόλοιπον Ραδιομέγαρον που εννοεί να λειτουργεί
μεγαλόπρεπα και μεσαιωνικά...».
«...Υπάρχει η Τηλεόραση κι ο κόσμος της.
Αυτός ο κόσμος που χορεύει ή τραγουδά σαν να μας κατουρά. Που συμπεριφέρεται
και συνομιλεί σαν να μας φτύνει μες από κρύσταλλο ή γυαλί. Που τρέχει,
ανασαίνει κι αντιδρά σαν ζώο που κατρακυλά, που μόλις το ‘σκασε απ’ το τσίρκο
και μας περιγελά...».
«Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος,
πάει να πει ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να
συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά. Ο Φρανκενστάϊν έγινε πόστερ
και στολίζει το δωμάτιο ενός όμορφου αγοριού. Το αγόρι ονομάζεται Πινοσέτ ή
Βιντέλλα, κι ολομόναχο χορεύει με πάθος ένα τανγκό ελλειπτικό. Δεν υπάρχει
Μουσική ούτε τραγουδιστής από κοντά. Μονάχα ένας ρυθμός ατελείωτος και αριθμοί.
Χίλιοι, πεντακόσιοι, πέντε χιλιάδες, δέκα, εκατό χιλιάδες, αριθμοί όχι εντελώς
αποσαφηνισμένοι των εξαφανισθέντων, βασανισθέντων και νεκρών... Από την ώρα που
ο Φρανκενστάϊν γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου, ο κόσμος προχωράει
μαθηματικά στην εκμηδένισή του. Γιατί δεν είναι που σταμάτησε να φοβάται αλλά
γιατί συνήθισε να φοβάται...».
«Κύριοι,
σκοτώστε τη μνήμη. Ξεκινήστε απ’ την αρχή. Μονάχα έτσι μπορούμε να ελπίσουμε σε
μια θαρραλέα ένταξή μας στους χρόνους τους μελλοντικούς ενός κόσμου, που θα
γελάει κάποτε μαζί μας, γιατί μας συγκινούσαν ιδιαίτερα οι νεκροί, οι μουσικές
και τα’ άστρα».
Μάνος
Χατζιδάκις, Αποσπάσματα από τα «Σχόλια στο Τρίτο»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου