Ήταν Παρασκευή 21
Απριλίου 1967. Όπως κάθε ημέρα, ο Κώστας( δίδυμος αδελφός) και εγώ ξεκινήσαμε –
με τα πόδια, για το σχολείο. Είμαστε μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου Κρεστένων. Εκείνη
η ημέρα ήταν όπως όλες οι συνηθισμένες
σχολικές ημέρες. Το κουδούνι χτύπησε κανονικά στην ώρα του, οι καθηγητές στις θέσεις
τους και εμείς στα σχολικά θρανία. Η διάθεσή μας όμως ήταν καλύτερη, γιατί την
επόμενη 22 Απριλίου 1967( Σάββατο του Λαζάρου)
διακόπταμε το σχολείο για 15 ημέρες, λόγω Πάσχα.
Όταν κτύπησε το
κουδούνι για το πρώτο διάλειμμα δεν μπορούσαμε
να φανταστούμε το τι θα ακολουθούσε. Το διάλειμμα αυτό ήταν ασυνήθιστα μεγαλύτερης
διάρκειας από το κανονικό, ενώ κανονικό διαρκούσε 15 λεπτά της ώρας, το
συγκεκριμένο κράτησε πάνω από μια ώρα. Σχηματίσαμε πηγαδάκια, προσπαθώντας να
καταλάβουμε τι είχε συμβεί. Πολλοί αποδίδαμε την παρατεταμένη διάρκεια του
διαλείμματος σε κάποιο ξαφνικό γεγονός (αρρώστια ή και θάνατος κάποιου καθηγητή). Μια πληροφορία, που προερχόταν
από τον καθηγητή γυμναστικής, έκανε λόγο για δικτατορία. Οι περισσότεροι από εμάς δεν καταλάβαμε τίποτα!.
Όταν κάποια στιγμή κτύπησε
ξανά το κουδούνι , με εντολή του Γυμνασιάρχη, συγκεντρωθήκαμε στο προαύλιο του
σχολείου, όπου μας ανακοινώθηκε η διαταγή: έγινε
επανάσταση, θα πρέπει να πάμε στα σπίτια μας και ότι την επομένη δεν θα
είχαμε σχολείο.
Εμείς, ακούγοντας την
είδηση, χαρήκαμε γιατί γλιτώναμε δύο ημέρες μάθημα και ακολουθούσαν οι διακοπές
του Πάσχα.
Όταν επιστρέψαμε από τις
διακοπές του Πάσχα, μας ανακοινώθηκε ότι το μάθημα Στοιχεία δημοκρατικού
πολιτεύματος δεν θα ξαναδιδαχθεί και το σχετικό βιβλίο να το πετάξουμε.
Αυτό το διάλλειμα κράτησε εφτά χρόνια…………
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου