ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ 2011

Είναι φορές που νιώθεις τα δάχτυλα σου να μην υπακούουν. Θέλεις να γράψεις ευχές και αυτά αρνούνται. Θέλεις να ξορκίσεις τους φόβους σου και αυτά αντιστέκονται.
Είναι όμως φορές που θέλεις να γράψεις ακόμα και όταν τα δάχτυλα σου αρνούνται.
Γιατί βαθιά σου γνωρίζεις ότι αυτό που σου παγώνει τα δάχτυλα δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν δισταγμό. Γιατί διστάζεις να είσαι αισιόδοξος σε μια απαισιόδοξη εποχή και δεν θέλεις να χαμογελάς σε μια αγέλαστη πλάση.
Είναι όμως κάποιες φορές που πρέπει να γελάσεις γιατί δεν είναι όλοι αγέλαστοι. Που πρέπει να είσαι αισιόδοξος γιατί η ζωή δεν έχει πει την τελευταία της κουβέντα. Γιατί αυτό το μωρό που λέγετε καινούργιος χρόνος, το μωρό που σκιρτάει στα σωθικά των ονείρων μας, το δικό μας μωρό, δεν μπορεί να είναι τόσο άσχημο όσο μας λένε.
Δεν θα μου άρεσε λοιπόν να ακούσω ένα Χρόνια Πολλά πικρό και άγονο. Ούτε την ιαχή των νικητών ούτε τον θρήνο των ηττημένων.
Προτιμώ κάτι πιο ευφρόσυνο και πιο συνετό. Προτιμώ το κλάμα του μωρού που λίγο αργότερα θα σιγήσει για να μας χαρίσει το πρώτο του χαμόγελο.
Είναι μια εικόνα που με πάει πολύ πίσω. Τότε που ήμουνα εγώ μωρό. Τότε που ήταν μωρό ο καθένας και η καθεμία από μας.
Ας μεγαλώσουμε λοιπόν, ας ωριμάσουμε, ας αναμετρηθούμε με τις αγωνίες μας και ας ομορφύνουν μέσα από μια αναμέτρηση που δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη ζωή. Από τη ζωή μας.
Ας έρθει λοιπόν το 2011. Ο πλανήτης με τα έξι δισεκατομμύρια μωρά μπορεί να κλάψει, να λερωθεί αλλά και να γελάσει μαζί του. Να ήσαστε καλά και να ονειρευτείτε τα ομορφότερα.

Από το παλαιοβιβλιοπωλείο Ίστωρ

ΠΕΡΙ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ Ο ΛΟΓΟΣ

Η καθιέρωση και η γενίκευση της 1ης Ιανουαρίου είναι σχετικά πρόσφατη. Ευρύτερα αποδεκτή έγινε μόλις τον προηγούμενο αιώνα και αμφισβητήθηκε αρκετές φορές στη διάρκειά του. Παρ όλα αυτά, ως αρχή του πολιτικού έτους ίσχυε πριν από την καθιέρωση του παλιού Ιουλιανού ημερολογίου (μέσα 1ου π.Χ. αιώνα), συνεχίστηκε μ αυτό και διατηρήθηκε στο ισχύον Γρηγοριανό. Αν και το μόνο αστρονομικό γεγονός είναι ότι απλώς τότε η Γη βρίσκεται στο περιήλιο της τροχιάς της (το πλησιέστερο σημείο στον ήλιο). Το δεδομένο, όμως, αυτό δεν φαίνεται να έχει παίξει ρόλο στην εξίσωση Πρωτοχρονιά=1 Ιανουαρίου.
Οι ρίζες της καθιέρωσης βρίσκονται μάλλον στην αρχαία Ρώμη και ειδικά στο ημερολόγιο του Νουμά -διαδόχου του Ρωμύλου. Σε αυτόν αποδίδεται η προσθήκη του Ιανουαρίου στο δεκάμηνο τότε ρωμαϊκό ημερολόγιο. Ως 11ος μήνας αφιερώθηκε στον Ιανό, ο οποίος, εκτός των άλλων, θεωρούνταν και θεός κάθε αρχής. Με τη διάσταση αυτή ήταν ζήτημα χρόνου ο τελευταίος μήνας να γίνει πρώτος και η πρώτη μέρα του Πρωτοχρονιά. Γύρω στο 150 π.Χ. η έναρξη του ρωμαϊκού πολιτικού έτους θα τοποθετηθεί επισήμως κατά τον Ιανουάριο. Φαίνεται ένας από τους λόγους ήταν πως στις καλένδες του (αρχές του μήνα) ορκίζονταν οι άρχοντες (ετήσιοι ύπατοι, πραίτορες).Αλλά και στη βυζαντινή Κωνσταντινούπολη, που ενδιαφέρει περισσότερο στα «καθ ημάς», η Πρωτοχρονιά οριζόταν διαφορετικά. Τοποθετούνταν την 1η Σεπτεμβρίου, αν και την πρωτομηνιά (καλένδες, νουμηνίες - νεομηνίες) του Ιανουαρίου γίνονταν παραδοσιακά λαϊκά πανηγύρια. Συνεχίζονταν, έτσι, οι αντίστοιχες ρωμαϊκές εκδηλώσεις, που αντανακλούσαν παλιότερες θρησκευτικές πεποιθήσεις, οι οποίες σχετίζονταν με το χειμερινό ηλιοστάσιο (22 Δεκεμβρίου).
Η έναρξη της νέας χρονιάς, λοιπόν, είτε για το πολιτικό είτε για το εκκλησιαστικό ημερολόγιο στο χριστιανικό κόσμο, δεν οριζόταν πάντα με τον ίδιο τρόπο από τους ίδιους λαούς την ίδια εποχή. Πολύ περισσότερο δεν συνέβαινε αυτό σε όλους τους λαούς σε όλες τις ιστορικές περιόδους. Ακόμη και σήμερα, άλλωστε, μουσουλμάνοι, εβραίοι και άλλες πολλές ομάδες έχουν τη δική τους Πρωτοχρονιά.
Κοινός, όμως, παρανομαστής, ανεξαρτήτως συγκεκριμένης ημερομηνίας, είναι ο εορτασμός της νέα χρονιάς παντού και σε απροσδιόριστο βάθος χρόνου. Η προσδοκία για καλύτερες μέρες.

ΔΙΑΨΕΥΣΗ ΠΡΟΣΔΟΚΙΩΝ

Ποιος φανταζόταν ότι μετά από 35 χρόνια δημοκρατικής ομαλότητας θα φτάναμε στο απόλυτο τίποτα.
Νέοι τότε οι περισσότεροι από εμάς, μεθυσμένοι από την μαγεία που ασκούσαν τα συνθήματα: ανεξαρτησία, ελευθερία, δημοκρατία, σοσιαλισμός, αλληλεγγύη.
Παλεύαμε ανιδιοτελώς για την επικράτηση των ιδεών μας με στόχο να σταματήσει η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο.
Σε μία από τις εκατοντάδες συναυλίες αλληλεγγύης, για τους κολασμένους όπου γης, ο Κώστας Χριστοδουλόπουλος, φοιτητής τότε της Νομικής, υπέγραφε στα ψηφίσματα συμπαράστασης με την ιδιότητα του εργάτη.
Ο εργάτης στη συλλογική συνείδηση των ανιδιοτελώς αγωνιζομένων νέων φάνταζε ισότιμος με τον επιστήμονα και με όλους τους άλλους σε μια σοσιαλιστική κοινωνία. Και αυτό που συνέβαινε εξηγείται, γιατί πολλοί πιστεύαμε στο σύνθημα: εργάτες- αγρότες- φοιτητές.
Σήμερα, εμβρόντητοι, διαπιστώνουμε ότι πολλοί τότε συν –αγωνιστές αγωνιζόταν υπερ-πάρτης. Έρποντας και γλύφοντας «κατάφεραν» να βολευτούν σε θέσεις των ΔΕΚΟ καθώς και σε ζηλευτές θέσεις του δημοσίου με μηνιαίες απολαβές που θα ζήλευε ακόμη και ένας πετυχημένος επιχειρηματίας.
Φαίνεται πως όλοι αυτοί πάλευαν για να επιβάλλουν την φασιστική τους ιδιοτέλεια, όπως αυτή σήμερα εκφράζεται από εκπροσώπους της εργατικής αριστοκρατίας της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, της ΠΟΕ- ΟΤΑ,της ΠΟΣΠΕΡΤ,των "ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΩΝ",των ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΣΤΟ ΥΠ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ και γενικά από τις ομοσπονδίες των βολεμένων.
Και εμείς όλοι οι άλλοι φαίνεται πως ζούσαμε με ψευδαισθήσεις,αφού κάθε προσδοκία για αλλαγή διαψεύστηκε.

Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ ΣΕ ΒΟΥΛΕΥΤΗ

Χθες 15/12/2010 είχαν από κοινού κηρύξει απεργία η ΑΔΕΔΥ με τη ΓΣΕΕ, με αφορμή τις περικοπές αποδοχών σε υπαλλήλους ορισμένων δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών. Ακολούθησε διαδήλωση, κατά τη διάρκεια της οποίας, "αγανακτισμένοι" διαδηλωτές επιτέθηκαν με σκληρότητα εναντίον του τ. υπουργού Κ Χατζηδάκη.
Η επίθεση αυτή νομίζω πως είναι αποτέλεσμα της επικίνδυνης ανοχής που επέδειξε ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος, και κυρίως τα μαζικά μέσα ενημέρωσης,τα τελευταία 40 χρόνια στα φαινόμενα τραμπουκισμού. Καμία δικαιολογία δεν μπορεί να προβληθεί από τους τραμπούκους, για τον άγριο ξυλοδαρμό του βουλευτή.

Ο πολιτικός κόσμος, ευθύνεται, κυρίως, γιατί υπέκυψε σε εκβιασμούς: των
κρατικοδίαιτων "αγωνιστών", των χρυσοπληρωμένων "εργατοτεχνιτών" ορισμένων ΔΕΚΟ, των παραγόντων και κομματαρχών που με προκλητικό και ρουσφετολογικό τρόπο, διόρισαν εκατοντάδες χιλιάδες καλοπληρωμένους αργόμισθους υπαλλήλους.
Ακόμη ευθύνονται,και μαζί με αυτούς,οι παρουσιαστές των πρωινάδικων τηλεοπτικών σκουπιδιών, με τους επίσης "ειδήμονες" τηλεπανεπιστημιακούς μαϊντανούς.
Αν κάποιοι έπρεπε να διαμαρτύρονται είναι οι πραγματικά και σκληρά εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα και ιδιαίτερα, οι εργαζόμενοι στις λεγόμενες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και όχι οι προκλητικώς αμειβόμενοι και μερικώς εργαζόμενοι των ΔΕΚΟ καθώς και ορισμένων υπουργείων, όπως του οικονομικών.
Κάποτε θα πρέπει επιτέλους να δημοσιοποιηθούν οι συνολικές απολαβές και ειδικές παροχές των θρασίτατων βολεμένων.

Ο ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ

Όταν το επίσημο κράτος εναποθέτει τις ελπίδες σε υπερβατικές δυνάμεις, τότε δικαιώνεται το σύνθημα των συνταγματαρχών "ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ". Τα παρακάτω είναι το επίτευγμα του τ. υπουργού υγείας(επί Ν. Δημοκρατίας και τ. διοικητή του Περιφερειακού κρατικού Νοσοκομείου Πατρών του Ρίου).
Νομίζω πως πρόκειται για τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση στο χώρο της υγείας από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους!!!
Ακολουθούν τα ντοκουμέντα της αγυρτείας.




ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Ι.Μ.ΠΑΤΡΩΝ 7-8-2009
Μετά πολλῆς χαρᾶς διαβάσαμε δημοσιευμένη στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως (τεῦχος δεύτερο, Ἀρ. Φύλλου 1579, 31 Ἰουλίου 2009) τήν Ἀπόφαση γιά τήν ἐπωνυμία τοῦ Πανεπιστημιακοῦ Γενικοῦ Νοσοκομείου Πατρῶν, «ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΒΟΗΘΕΙΑ». Τό θέμα αὐτό ἦταν ἐπιθυμία ὅλων μας, τοῦ Μητροπολίτου, τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, τοῦ Διοικητικοῦ καί λοιποῦ Προσωπικοῦ τοῦ Νοσοκομείου, τῶν Ἐργαζομένων σ’ αὐτό καί κυρίως ὅλων ἐκείνων πού ἐναποθέτουν τίς ἐλπίδες τους στήν Παναγία μας, ἡ ὁποία εἶναι ἡ Βοήθεια τῶν εὐσεβῶν καί Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Στό προαύλιο τοῦ Νοσοκομείου ἔχει ἀνεγερθῆ, μέ δωρεά τῆς ἀείμνηστης Σταυρούλας Τούλα, ὁ Ἱερός Ναός τῆς Παναγίας τῆς Βοηθείας. Ἐκεῖ καταφεύγουν ὅλοι οἱ πονεμένοι, οἱ ἀσθενεῖς ἀδελφοί μας καί οἱ συγγενεῖς τους, γιά νά προσευχηθοῦν γιά τήν ὑγεία τους.
Τώρα βλέποντας καί τό ὄνομα τοῦ Νοσοκομείου γραμμένο στήν μετωπίδα τοῦ κτιρίου, θά παίρνουν μεγαλύτερη δύναμη καί θά προχωροῦν μέ ἐλπίδα καί θάρρος στήν ζωή. Οἱ ἀγῶνες ὅλων μας ἐδικαιώθησαν καί διά τοῦτο, ἐκφράζομε τήν βαθειά μας ἱκανοποίηση γιά τήν ἀπόφαση περί τῆς ὀνομασίας τοῦ Γενικοῦ Πανεπιστημιακοῦ Νοσοκομείου τῶν Πατρῶν, ἡ ὁποία ὑπογράφεται ἀπό τόν Ὑπουργό Ὑγείας καί Κοινωνικῆς Ἀλληλεγγύης κ. Δημήτριο Ἀβραμόπουλο καί τούς Ὑφυπουργούς, Ἐσωτερικῶν κ. Χρῖστο Ζώη καί Οἰκονομίας καί Οἰκονομικῶν κ. Νικόλαο Λέγκα καί εὐχαριστοῦμε θερμῶς.
Ὁ Κύριος διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης τοῦ κόσμου, τῆς Παναγίας τῆς Βοηθείας, νά ἐνισχύῃ καί νά εὐλογῇ ὅλους ὅσοι συνετέλεσαν καί παντί τρόπῳ ἐβοήθησαν, ὥστε αὐτή ἡ ἐσωτερική, ἡ σφοδρά ἐπιθυμία ὅλων μας νά γίνῃ πραγματικότης.
Ἰδιαιτέρως εὐχαριστοῦμε τόν ἐξοχώτατο Ὑπουργό Ὑγείας καί Κοινωνικῆς Ἀλληλεγγύης κ. Δημήτριο Ἀβραμόπουλο καί ἐπαινοῦμε καί συγχαίρουμε, τόν Διοικητή τοῦ Γενικοῦ Πανεπιστημιακοῦ Νοσοκομείου Πατρῶν «ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΒΟΗΘΕΙΑ» κ. Γαβριήλ Λιατσῆ, ὅλο τό Προσωπικό καί τούς Ἐργαζομένους στό Νοσοκομεῖο, γιατί γνωρίζουμε ὅτι μέ ζέση ψυχῆς καί δύναμη πίστεως, ἀγωνίστηκαν γιά αὐτόν τόν σκοπό. Ἰδιαιτέρως συγχαίρουμε καί ἐπαινοῦμε τόν Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμ. π. Χαρίτωνα Ἀθανασόπουλον, ὁ ὁποῖος ἐπάξια ἐκπροσωπεῖ τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία, στό ὡς εἴρηται νοσηλευτικό Ἵδρυμα, ἐργαζόμενος νυχθημερόν γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τοῦ συνανθρώπου.



Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως