Η πλατεία ήταν γεμάτη με το νόημα που ‘χει κάτι απ’ τις φωτιές. Στις γωνίες και τους δρόμους από συντρόφους οικοδόμους, φοιτητές”.
Αυτό τραγουδούσαμε κάποτε, όταν οι συγκεντρώσεις για τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς ήταν τόσο ογκώδεις που οι εκάστοτε κυβερνήσεις έτρεμαν από τη λαϊκή οργή. Κι όχι μόνο την Πρωτομαγιά, αλλά και κάθε φορά που κάποιος τολμούσε να πάει κόντρα στην απαίτηση του κόσμου για καλύτερες συνθήκες εργασίας, για δουλειές κι όχι ανεργία, για αξιοπρεπή ζωή.
Μόνο θλίψη μπορεί να προκαλέσουν οι περισπούδαστες ομιλίες και τα φοβερά μηνύματα των εργατοπατέρων και των άλλων “επαναστατών” πάνω από το… πτώμα της Πρωτομαγιάς. Ποιος φταίει γι’ αυτό θα αναρωτηθεί κανείς. Όλοι, ο καθένας από το δικό του μετερίζι.
Γι’ αυτό και η τωρινή πρωτομαγιά, έτσι όπως γιορτάζεται καλό θα ήταν να ονομαστεί μνημόσυνο της εργατικής τάξης. Θα ταίριαζε καλύτερα…
Απόσπασμα από http://www.antinews.gr/2011/05/01/98856/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου