Η ΑΣΥΛΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΑΡΧΩΝ

Οι βαρύτατες κατηγορίες κατά του τέως δημάρχου Θεσσαλονίκης Β. Παπαγεωργόπουλου  και του μετακλητού υπαλλήλου του ιδίου δήμου τέως γ. γραμματέα, αποδεικνύει για μια ακόμη φορά την παντελή έλλειψη οικονομικών ελέγχων στη διαχείριση των οικονομικών των δήμων. Το επιχείρημα που επικαλούνται ,όσοι για χρόνια έχουν ευθύνη για τη διαφθορά στους δήμους, είναι ότι πρέπει να σεβόμαστε το αυτοδιοίκητο, δηλαδή το κακοδιοίκητο. Είναι γνωστό ότι ιδιαίτερα στο χώρο της αυτοδιοίκησης οι νομιμοφανείς ρεμούλες αποτελούν τον κανόνα και η χρηστή διοίκηση την εξαίρεση.

Βασική αιτία αποτελεί το όλο σύστημα έργων ,μελετών και προμηθειών. Είναι γνωστό ότι οι  δήμοι διαθέτουν δική τους ταμειακή υπηρεσία, αναθέτουν μέσω των δικών τους επιτροπών έργα και μελέτες, τα οποία οι ίδιοι πληρώνουν και παραλαμβάνουν,  και έτσι ελέγχοντες και οι ελεγχόμενοι είναι οι ίδιοι, εδώ ισχύει απόλυτα το λαϊκό ρητό: « Γιάννης πίνει, Γιάννης κερνάει». Για του λόγου του αληθές, αρκεί να δούμε τα τεράστια ποσά που ξοδεύονται για χιλιάδες μελέτες ( με τις ευλογίες της οικολογικής αριστεράς), για έργα αναπλάσεων κλπ.

Το καθεστώς της ασυλίας στους δήμους που επικρατεί εδώ και πολλά χρόνια, έχει γίνει με ευθύνη όλων των κομμάτων.

Απαιτείται  η άμεση αποδέσμευση της ανάθεσης των μελετών και των έργων από τους δήμους από την επίβλεψη και την παραλαβή καθώς και την πληρωμή των δαπανών. Το μόνο που θα πρέπει να κάνουν οι δήμοι είναι να αποφασίζουν για τα έργα ή τις προμήθειες και άλλα κρατικά όργανα θα τα αναθέτουν, άλλα θα τα παραλαμβάνουν και άλλα θα πληρώνουν. Έτσι θα τελειώσει οριστικά η φαυλότητα.

Μια απορία: αν δεν είχε αλλάξει χέρια ο δήμος Θεσσαλονίκης, και αν ήταν κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία, θα είχε οδηγηθεί στη δικαιοσύνη το συγκεκριμένο οικονομικό και κυρίως πολιτικό σκάνδαλο; Μήπως έχω άδικο;

Είναι τυχαίο ότι η είδηση αυτή περνάει στα «ψιλά»;