Η ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΜΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Το απόφθεγμα  αυτό νομίζω πως ανήκει στον Φρίντριχ Έγκελς, αν και από κάποιους υποστηρίζεται πως ανήκει στον Μαρξ.

 Αν με τη φράση αυτή εννοείται η αναζήτηση και η ερμηνεία των αιτίων που προκαλούν την ιστορική εξέλιξη, τα γεγονότα των τελευταίων μηνών φαίνεται πως επιβεβαιώνουν το παραπάνω αξίωμα, αφού  σηματοδοτούν το πέρασμα σε μια νέα εποχή.

Μια εποχή όπου το καινούργιο διαδέχεται το παλιό, ανεξάρτητα αν αυτή η εξέλιξη συνιστά πρόοδο ή οπισθοδρόμηση.
 Στη χώρα μας συντελούνται ριζικές αλλαγές στο πολιτικό οικοδόμημα, συνεπεία των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών διεργασιών.

Για πρώτη φορά έχουμε κυβέρνηση χωρίς λαϊκή εντολή, η οποία κοινοβουλευτικά στηρίζεται από  δυο διαφορετικά κόμματα. Την κυβέρνηση αυτή «στηρίζουν» με την ανοχή και τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα, αφού μόνο για τις εντυπώσεις ζητούν εκλογές.

 Ως ιδιαίτερο στοιχείο, στη ιδιάζουσα αυτή πολιτική συγκυρία, μπορεί να θεωρηθεί ότι η «κοινή γνώμη» φαίνεται να έχει αποδεχθεί, ως αναγκαία λύση το κοινοβουλευτικό και πολιτικό πραξικόπημα. Ίσως να φαντάζει παρωχημένο το σύνθημα 1-1-4.

Τα λεγόμενα μεγάλα κόμματα δεν μπορούν να διατηρήσουν πλέον ούτε συνοχή τους ούτε και την κοινοβουλευτική τους δύναμη, και το σημαντικότερο: την αδιαμφισβήτητη, μέχρι χθες αυθεντία, των ηγεσιών τους.

Το μεταπολιτευτικό μοντέλο καταρρέει, χωρίς ωστόσο να έχει σχηματοποιηθεί το καινούργιο. Αν και δεν γνωρίζουμε αν είναι προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο, είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα είναι το ίδιο!.