ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΛΛΗΕΛΕΓΓΥΗΣ

Η ώρα ήταν περασμένη και ετοιμαζόμουν να κλείσω. Προσπαθούσα λοιπόν όπως κάθε μέρα να μεταφέρω εντός του βιβλιοπωλείου έναν μικρό πάγκο με ρόδες του οποίου ο καθημερινός περίπατος έχει ως σκοπό να εκθέσει κάποια βιβλία σε ένα είδος αναγνωστών που συνηθίζει να επιλέγει βιβλία που «κάνουν πεζοδρόμιο». Είχα σηκώσει τον πάγκο από τη μια πλευρά και ετοιμαζόμουν να κάνω το ίδιο και από την άλλη, κατά τη στιγμή που ένα νέο παιδί το οποίο είχε σχεδόν προσπεράσει αντιλήφθηκε την προσπάθεια μου και χωρίς να πει ούτε λέξη, γύρισε, με βοήθησε να σηκώσω τον πάγκο και χωρίς να ακούσει το «ευχαριστώ» που του είπα έριξε ένα ευγενικό χαμόγελο χαιρετισμού και απομακρύνθηκε με γρήγορο βηματισμό.

Φυσικά πρόκειται για ένα ασήμαντο περιστατικό που ίσως σε κάποια άλλη εποχή να το είχα προσπεράσει αδιάφορα. Μόνο που η εποχή μας έχει μερικά πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Το πρώτο και σημαντικότερο είναι πως σπάνια ακούς και βλέπεις κάτι θετικό και αισιόδοξο, ενώ είναι πολύ σύνηθες να βομβαρδίζεσαι από ότι αποθαρρυντικό και δυσοίωνο. Το δεύτερο είναι πως σε εποχές σαν τη δική μας, το μέλλον δεν το χτίζουν οι όποιοι μεγαλόσχημοι σωτήρες, αλλά οι καθημερινές μικρές πράξεις μας που περιφρονούν την  μιζέρια των εύκολων υποσχέσεων και οικοδομούν μια κοινωνία αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Το τρίτο και ίσως ουσιαστικότερο, είναι πως το μέλλον δεν είναι κρυμμένο σε μια γυάλινη σφαίρα περιμένοντας την ώρα που θα το ανακαλύψουμε. Το μέλλον το περιγράφουν οι καθημερινές μας επιλογές και οι καθημερινές μας αντιστάσεις. 

Μοιάζει δηλαδή ασήμαντο να κάνουμε ένα βήμα πίσω για να βοηθήσουμε έναν συνάνθρωπο μας, αλλά αυτό το βήμα προς τα πίσω ωθεί την κοινωνία μας να κάνει πολλά βήματα μπροστά.  Πρώτον διότι ουσιαστικά εμποδίζει την Φαιά Πανούκλα του μίσους και της αδιαφορίας να διαλύσει τον κοινωνικό ιστό και δεύτερον περιγράφει μια κοινωνία που είτε κινείται προς τα μπρος, είτε οπισθοχωρεί, το κάνει συντεταγμένα και χωρίς να αφήνει πίσω της ανθρώπινα ερείπια και κουρελιασμένες υπάρξεις.

Από αυτήν την άποψη μπορώ να είμαι και αισιόδοξος. Μπορώ μάλιστα να στηρίζω την αισιοδοξία μου σε αυτούς που δεν ποντάρουν στην εξαθλίωση μας και στην ισοπέδωση των όποιων αξιών χαρακτηρίζουν τον λαό μας, αλλά αντίθετα στην δημιουργία μιας κοινωνικής ομπρέλας που δεν θα αφήσει απέξω κανέναν και καμία και επίσης δεν θα επιτρέψει στις θωρακισμένες μεραρχίες της αδιαφορίας και του συμφέροντος να προελάσουν κατανικώντας την λογική, την αξιοπρέπεια και την ανάγκη της αξιοπρεπούς επιβίωσης για όλους. Με αυτό βέβαια δεν αρνούμαι πως πρέπει να τραβήξουμε μπροστά, αλλά δεν παύω και να στρέφω το βλέμμα μου προς τα πίσω. Γιατί έρχεται ένας δύσκολος χρόνος, που αν δεν μας προσφέρει την ευμάρεια που ίσως θα επιθυμούσαμε, μπορεί να μας προσφέρει την αγάπη που τον σεβασμό που έχουμε ανάγκη. Μπορεί επίσης να μας προσφέρει τη χαρά και την ικανοποίηση της προσφοράς. Μπορεί τέλος να μας ανταμείψει πλουσιοπάροχα με ένα χαμόγελο, μια ευχή και με την ανατολή ενός ήλιου που θα ζεσταίνει τις καρδιές όλων και πιο πολύ εκείνων που παραμένουν εκτεθειμένοι στον χιονιά της οικονομικής δυσπραγίας. Αυτή η ανατολή του 2013 ίσως μας δείξει τι μπορούμε να δημιουργήσουμε και αν μας αξίζει ένας άλλος καλύτερος και δικαιότερος κόσμος.  

Χρόνια πολλά λοιπόν και μια ζεστή αγκαλιά σε όλους και σε όλες, με υγεία, με αγάπη και με λαμπερά χαμόγελα, από ένα σύμπαν που κυοφορεί τα όνειρα και τις επιθυμίες μας.
Πηγή:Ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο ΙΣΤΩΡ