Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

ΙΩΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ- Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ: "ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ"


Αναδημοσιεύω απόσπασμα συνέντευξης του Ιωάννη Ιωαννίδη, Έλληνα καθηγητή στο Stanford των ΗΠΑ. που δημοσιεύθηκε  από την Αννα Γριμανη, στην Καθημερινή 30/12/2012. Μπορεί ενδεχομένως να διαφωνεί κάποιος με το περιεχόμενο της συνέντευξης, θα συμφωνήσει, ωστόσο, για την ενδιαφέρουσα προσέγγιση στο θέμα. Με αυτό το κριτήριο την επέλεξα ως την πρώτη ανάρτηση για το 2013.










Πώς φτάνει σε εσάς η κρίση της Ελλάδας; 

Η κρίση είναι παγκόσμια, όχι ελληνική αποκλειστικότητα. Αποτελεί ένα πρόβλημα αλλά και μια ευκαιρία ταυτόχρονα. Δυστυχώς, φοβάμαι ότι στην Ελλάδα η κρίση αποτελεί άλλοθι επικράτησης των ανάξιων, των ανίδεων και των ανέντιμων στον κοινωνικό, πολιτικό και πνευματικό βίο. Στην ελληνική παραλλαγή θεωρώ ότι αλληλοεξυπηρετούνται θαυμαστά ανειδίκευτοι τεχνοκράτες της συμφοράς, άναρθρες αριστερές κραυγές και φασιστικοί χαιρετισμοί. Το σύστημα καπελώνει ξεδιάντροπα και το Λόγο, και τον Αντίλογο. Μετά τον εξοστρακισμό των αρίστων από το δημόσιο στερέωμα, σε αυτό το τέλμα της αναξιοκρατίας γίνεται αναπόφευκτη η υλική και ηθική απαξίωση της ανθρώπινης ζωής.
Ποιος φταίει;
Φταίω εγώ. Δεν μπόρεσα να αναχαιτίσω τη μετριότητα και την ιδιοτέλεια όπου τις συνάντησα, ηττήθηκα κατά κράτος, θα συνεχίσω πάντως να πολεμώ. Ελπίζω να παραδεχτούν και μερικοί άλλοι στην Ελλάδα ότι φταίνε και να πολεμήσουν με προσωπική ευθύνη για το καλύτερο.

Πώς φαντάζεστε τον Ελληνα της εποχής μετά την κρίση;
Ελπίζω να πράττει, αντί να φαντάζεται απλώς. Οι άνθρωποι και οι λαοί φτιάχνουν το μέλλον τους κάθε μέρα και κάθε στιγμή με τις υπεύθυνες πράξεις τους. Οι εξωγενείς παράγοντες παίζουν μικρότερο ρόλο. Για παράδειγμα, αν ανακαλύψουμε τεράστιες ποσότητες υδρογονανθράκων αξίας τρισεκατομμυρίων, αλλά δεν αλλάξει τίποτε άλλο, φαντάζομαι το μέλλον του Ελληνα κατάμαυρο σαν το πετρέλαιο. Εύχομαι πλούτο σε αρετές και σε ανατρεπτική δημιουργικότητα, όχι αναγκαστικά σε οικονομετρικούς δείκτες.
Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα.
Τα περισσότερα μικρά ελληνικά που αγάπησα δολοφονήθηκαν με τρόπο στυγνό και έχουν ήδη αποσυντεθεί - πενθώ και τιμώ, αλλά δεν ταριχεύω. Οσα επέζησαν πιστεύω ότι κάποτε θα εκδικηθούν σιωπηλά και χωρίς καμία βία. Πλήρης κατάλογος θυμάτων και επιζώντων καταγράφεται στο τελευταίο μου βιβλίο, «Τοκάτα για την κόρη με το καμένο πρόσωπο» (Κέδρος 2012), για όποιον αντέχει 368 σελίδες.
Η υπέροχη εκδοχή των Ελλήνων.
Είναι ταυτόσημη με την υπέροχη εκδοχή του Homo sapiens sapiens γενικότερα.
Ο,τι με απογοητεύει.
Ο συμβιβασμός με τη μετριότητα και η νομιμοποίησή της ως χρυσού μέτρου αναφοράς.
Με ποια ταυτότητα οι Ελληνες περιέρχονται τον σύγχρονο κόσμο;
Εξαίρετοι διανοητές, επιστήμονες, καλλιτέχνες σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης - μεγαλοφυείς και ταυτόχρονα ταλαίπωροι Οδυσσείς, απάτριδες Βησσαρίωνες και περιπλανώμενοι, ξεγελασμένοι Κοριολανοί.
Παράγει πολιτισμό ο σημερινός Ελληνας ή είναι προσκολλημένος σε μια ρητορική ελληνικότητα;
Ποτέ στην ιστορία, ούτε στα θεοσκότεινα αρχαία χρόνια που πολλοί νεκρολάτρες αναπολούν, ο ελληνισμός δεν είχε τόσα διαπρεπή μέλη στην επιστήμη, την τέχνη και τη διανόηση όσο σήμερα. Απλώς σχεδόν όλοι οι κορυφαίοι Ελληνες είναι είτε εξόριστοι από την Ελλάδα είτε εξόριστοι στην Ελλάδα, για όσο οι ακατάσχετα μέτριοι (ξε)πουλάνε νανο-πολιτισμό επιπέδου τηλεμάρκετινγκ. Η Ελλάδα πλέει μυστηριωδώς σαν πλοίο-φάντασμα χωρίς τους Ελληνες.
Η αδιαπραγμάτευτη ελληνική αλήθεια μου.
Οτι η αλήθεια δεν έχει προσωποληψία και είναι οικουμενική, όχι ιδιωτικό κτήμα - αμπέλι, περιβόλι ή νεκροταφείο που ανήκει σε προνομιούχα άτομα, σέκτες ή λαούς.
Η Οδός των Ελλήνων στον παγκόσμιο χάρτη - ορίστε την.
Ο δύσκολος δρόμος όπου μπορεί κάθε ξεχωριστή προσωπικότητα να αναπτύξει τις μοναδικές ικανότητές της προσφέροντας τα μέγιστα στους συνανθρώπους. Ελπίζω όχι πλατιά λεωφόρος όπου παραδέρνουν κομματικά συνονθυλεύματα, μικρόψυχοι λογιστές, ξερόλες διαφημιστές του τίποτα και εθνικιστικοί ουλαμοί.
* Ο Ιωάννης Ιωαννίδης κατέχει την έδρα C.F. Rehnborg στην Πρόληψη Νοσημάτων και είναι τακτικός καθηγητής Παθολογίας, Ερευνας και Πολιτικής Υγείας, και Στατιστικής στο Πανεπιστήμιο Stanford των ΗΠΑ.
 

3 σχόλια:

Sotiris Sotiropoulos είπε...

Αγαπητέ Στάθη
Σε συγχαίρω για την επιλογή σου. Ο Καθηγητής Ιωαννίδης (όπως και τόσοι άλλοι που καταυγάζουν στο εξωτερικό)τα λέει πολύ καλά, άριστα. Μάλιστα στην ίδια στήλη και από την ίδια δημοσιογράφο έχουν δημοσιευτεί συνετεύξεις με τα ίδια σχεδόν ερωτήματα και από δυο διαπρεπείς επιστήμονες του εξωτερικού από τη δική μας περιοχή (Δίβρη)αυτές του Γιάννη Αγγούρη και του Νίκου Τριαντόπουλου, τις οποίες για τον ίδιο λόγο με σένα τις επαναδημοσίευσα στο περιοδικό "ΔΙΒΡΗ". Πρέπει να είμαστε περήφανοι για τους όπου γης συμπολίτες και συνέλληνες.
Βεβαίως δεν έχουν περιθώρια οι συντευξιαζόμενοι να εξηγούν βαθύτερα τα λεγόμενά τους, αλλά εγώ θα σταθώ μόνο στην αποστροφή του σημαντικότατου λόγου του κ. Ιωαννίδη:
"ανειδίκευτοι τεχνοκράτες της συμφοράς, άναρθρες αριστερές κραυγές και φασιστικοί χαιρετισμοί". Με ενόχλησε εξαιρετικά αυτή η θέση. Τι εννοεί; Γιατί αυτή η γενίκευση; Γιατί δεν εντοπίζει τις "άναρθρες αριστερές κραυγές", ποιες είναι και από που προέρχονται και γιατί τις τσουβαλιάζει με τις τεχνοκρατικές φωνές και κυρίως με τους φασιστικούς χαιρετισμούς; Πολύ επικίνδυνη και εν ταυτώ εκμεταλλεύσιμη αναφορά...
Μακρηγόρησα, συμπάθα με. αλλά ένοιωσα άσχημα ότι κι εγώ κραυγάζω (καθότι εν ..."διαρκή συγχίσει" αριστερός)στην καθημερινή μου ζωή, Τελικά σε λίγο έτσι που πάνε τα πράγματα (με την μέθοδο των "άκρων" που τόσο είναι της μόδας τελευταία) θα ντρεπόμαστε να ψιθυρίζουμε καν την φοβερή λέξη...
Με την απέραντη εκτίμηση κι αγάπη μου
Σωτ Σωτ

Στάθης είπε...

Φίλτατε Σωτήρη,
Οι επισημάνσεις σου τιμούν και κοσμούν την ελάχιστη αυτή προσπάθεια, που επιδιώκει να προσδώσει στο συναρπαστικό ταξίδι της ζωής νόημα και περιεχόμενο, σε μια εποχή ιδιαίτερα σκληρή.
Προσυπογράφω την ένστασή σου. Όπως άφησα να εννοηθεί στο εισαγωγικό μου σχόλιο, δεν υιοθετώ πλήρως τις απόψεις του κου Ιωαννίδη. Ειδικότερα, για την αριστερά. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, θα έπρεπε ο συνεντευξιαζόμενος να είχε διακρίνει την έννοια «Αριστερά» από τους αυτοπροσδιοριζόμενους ως αριστερούς. Για τους ιδεολόγους αριστερά σημαίνει ή πρέπει να σημαίνει: ανιδιοτελής και διαρκής συλλογικός αγώνας για το δίκιο και τη λευτεριά. Αγώνας για την απόλυτη επικράτηση των "αρίστων", δηλαδή των αριστερών, έναντι της δικτατορίας των μετρίων. Των «προοδευτικών» της φασιστικής ιδιοτέλειας. Εν κατακλείδι, μια αριστερά που θέτει ως υπέρτατο αξίωμα, την αξίωση στο να πάψει η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο!
Με ιδιαίτερη εκτίμηση
Σ.Χ. Χ.

Sotiris Sotiropoulos είπε...

Φίλε Στάθη
Είμαι εμπλεος χαράς, γιατί το σχόλιό μου έγινε αιτία να δώσεις το πραγματικό νόημα των λεγομένων μου, που εγώ αδυνατουσα, να διατυπώσω.
Για μια ακόμη φορά, σ´ ευχαριστώ
Σωτήρης