ΜΑΚΡΙΣΙΑ -ΑΗ ΓΙΑΝΝΗΣ: «ΟΤΑΝ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΟΙ ΘΕΟΙ»

                         Μίκης Θεοδωράκης: για πολλά χρόνια κοντά μας
                                    

Η φωτογραφία από τη συναυλία με το έργο του Μίκη "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ"

 

Ψάχνοντας στα χαρτιά μου, βρήκα ένα φύλλο από την εφημερίδα τα ΜΑΚΡΙΣΙΑ  (Ιούλιος- Σεπτέμβρης 1997), που εξέδιδε ο Σύλλογος των εν Αθήναις Μακρισαίων. Στο φύλλο αυτό , μεταξύ των άλλων, είχε φιλοξενηθεί μια αναφορά μου για τον  ταλαντούχο  και ακούραστο δημιουργό Γιάννη Τζουανόπουλο. Τα λόγια μου τότε  θα μπορούσαν να θεωρηθούν υπερβολικά, όμως  στα είκοσι σχεδόν χρόνια που έχουν περάσει από τότε, η πορεία του Γιάννη Τζουανόπουλου είναι θαυμαστή και η μια επιτυχία διαδέχεται την άλλη, επομένως αισθάνομαι πλήρως δικαιωμένος. Επειδή όμως τα γραπτά μένουν, αναδημοσιεύω σήμερα το κείμενο, όπως ακριβώς δημοσιεύθηκε τότε:

ΜΑΚΡΙΣΙΑ, ΑΗ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΟΤΑΝ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΟΙ ΘΕΟΙ.  [1]

 «Θα γιορτάσουν και φέτος τούτο το καλοκαίρι οι θεοί, στο μαγευτικό χώρο με το ξωκλήσι του Αϊ Γιάννη στα Μακρίσια. Θα γιορτάζουν οι θεοί, όσο θα υπάρχουν καλοκαίρια και ξωκλήσια. Θα γιορτάζουν όσο θα υπάρχουν άνθρωποι και δημιουργοί. Θα γιορτάζουν, όσο θα υπάρχει η ψυχή της γιορτής, ο δημιουργός της εκδήλωσης, ο άξιος καλλιτέχνης συμπατριώτης μας Γιάννης Τζουανόπουλος. Ο δικός μας Γιάννης, ο γνωστός στα πέρατα του οικουμενικού Ελληνισμού.

Τούτη η γιορτή είναι αλλιώτικη από τις άλλες, χωρίς φτιασιδώματα και πολυδάπανες περιττές «φορεσιές». Απλά και λιτά, όπως άλλωστε ταιριάζει στο χώρο και «αρέσει» στους  θεούς, όπως επιβάλλεται από την ανάγκη της ψυχής των Ελλήνων της Διασποράς. Ελληνικό τοπίο, ελληνικό χρώμα, ελληνική μουσική και τραγούδια, που γίνονται ύμνος- δέηση- προσευχή. Έτσι ο κόσμος μας γίνεται ένας με τον κόσμο της Διασποράς, τον Έλληνα δηλαδή που ζει και δημιουργεί στην ξενιτιά.

Ο Γιάννης Τζουανόπουλος, χρόνια τώρα, μέσα από τους στίχους, τα τραγούδια και την εκπομπή στο κρατικό ραδιόφωνο, σμίγει τούτον τον κόσμο, τον φέρνει και γιορτάζει μαζί με τους θεούς στον Αϊ Γιάννη. Σε μια εποχή όπου κυριαρχεί η σκοπιμότητα, το κέρδος, η συναλλαγή και το προσωπικό όφελος, τούτη η γιορτή ανεβάζει τον άνθρωπο ψηλά, τον φτάνει κοντά στους θεούς. Η μουσική αγκαλιά με του στίχους, περνώντας χώρες και ωκεανούς, φτάνει ως την πιο μακρινή γωνιά του Ελληνισμού. Τα Μακρίσια, ο Αλφειός, η Ολυμπία, η Ηλεία, η Ελλάδα ταξιδεύουν και φτάνουν στις καρδιές των ανθρώπων της ελληνικής Ομογένειας.

Ο πρεσβευτής αυτός του Ελληνισμού δεν βρίσκει πάντα την ανάλογη βοήθεια, από τους τοπικούς παράγοντες, αφού δεν πήραν την υπόθεση αυτή στα χέρια τους, αλλά περιορίζονται στα ελάχιστα. Κι ο Γιάννης, με τη μεγάλη του καρδιά, πάντα μας ευχαριστεί, ενώ στον αγώνα και στις αγωνίες του η συμμετοχή των συμπατριωτών είναι μικρή. Η τιμή και οι ευχαριστίες ανήκουν σε έναν και μόνο : στον Γιάννη Τζουανόπουλο. Σε ευχαριστούμε Γιάννη».

Στάθης. Χ. Χριστοδουλόπουλος, Μακρίσια- Ιούλιος 1997

---

[1] Ο τίτλος αυτός ανήκει στη γιορτή του απόδημου Ελληνισμού, που γίνεται τελευταία 23 στον Αη Γιάννη στα Μακρίσια, από τον Γιάννη Τζουανόπουλο