21 ΑΠΡΙΛΗ 2013:50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 1η ΜΑΡΑΘΩΝΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΕΙΡΗΝΗΣ

                Η  Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου στο βήμα                        

 Πραγματοποιήθηκε σήμερα 21/4/2013 στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων εκδήλωση για τα 50 χρόνια από την Α΄Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, αφιερωμένη στη μνήμη του Μ. Περιστεράκη. Ομιλητές ήταν: Μαρία Αρβανίτη- Σωτηροπούλου, Νίκος Κιάος, Μαργαρίτα Περιστεράκη και ο Πάνος Τριγάζης. Σήμερα που, όσο ποτέ, χρειαζόμαστε πρότυπα αγωνιστικής προσφοράς, εκδηλώσεις σαν και αυτές συμβάλλουν στην ενίσχυση της συλλογικής μνήμης. Για το λόγο αυτό επέλεξα σήμερα να προβάλλω, μέσα από το παράδειγμα των ιστορικών πλέον προσώπων, τους σύγχρονους μαχητές, όπως  της Μαρίας Αρβανίτη- Σωτηροποπύλου.

 Η ομιλία της Μαρίας Αρβανίτη- Σωτηροπούλου

"50 χρόνια συμπληρώθηκαν από την ιστορική 1η Μαραθώνια πορεία του Γρ. Λαμπράκη και δυστυχώς ο κόσμος μας δεν είναι ούτε πιο ειρηνικός ούτε πιο ασφαλής. Ελάχιστοι ίσως γνωρίζουν ότι εμπνευστής αυτής της Μαραθώνιας πορείας, που κατέληξε λόγω των αυστηρών αστυνομικών μέτρων σε μοναχική πορεία του -μάρτυρα της Ειρήνης- Λαμπράκη, ήταν ο Μιχάλης Περιστεράκης με την ιδιότητα του ιδρυτή και προέδρου του Συνδέσμου Bernald Russel.

Όλοι πια γνωρίζουμε τη χαρακτηριστική φωτογραφία του Λαμπράκη που κουβαλούσε το σύνθημα ΕΛΛΑΣ ξεδιπλωμένο, κυριολεκτικά σα να κουβαλούσε στο σταυρό του δικού του μαρτυρίου, μα και της ίδιας της πατρίδας μας. Αυτή η εικόνα του θαρρείς σταυρωμένου Λαμπράκη στον Τύμβο είναι σα να προφήτευε τόσο τη δική του δολοφονία, όσο και την επερχόμενη δικτατορία της 21 Απριλίου 1967.

Μετά τη Μεταπολίτευση είχαμε ελπίσει σε ένα καλύτερο δικαιότερο κόσμο με ειρήνη για όλους και μετά από αγώνες είχαμε κατακτήσει και στην Ελλάδα πολλά δικαιώματα σε κάθε επίπεδο. Τώρα δυστυχώς βιώνουμε ένα νέο οικονομικό πόλεμο, που διαλύει τα πάντα. Είναι σα να βιώνουμε ένα πισωγύρισμα της Ιστορίας. Το τέρας του φασισμού και της δουλοχρησίας εμφανίζει το αποτρόπαιο πρόσωπό του, ενώ τα συμφέροντα φαίνεται ότι υπαγορεύουν τη στάση των κυβερνήσεων, έτσι που καταργείται η δημοκρατική νομιμότητα. Στο πεδίο των πυρηνικών ένας νέος πυρηνικός πόλεμος απειλείται στη Β. Κορέα, ενώ 27 χρόνια μετά το Τσερνομπιλ και παρά τη συνεχιζόμενη ραδιενεργό ρύπανση στη Φουκουσίμα το πυρηνικό λόμπυ με τη συνδρομή της ΠΟΥ υποβαθμίζουν τον κίνδυνο. Σε τέτοιους καιρούς έχουμε ανάγκη από πρότυπα, όπως ο Λαμπράκης και ο Περιστεράκης.

Η Εταιρεία μας θεωρεί το Γρ. Λαμπράκη πρότυπο του γιατρού για κάθε εποχή. Εξαιρετικός επιστήμονας, αλλά και αγωνιστής στα πρότυπα του Ιπποκράτη. Έτσι, αν και η Εταιρεία μας γεννήθηκε πολύ αργότερα από αυτή την πρώτη Μαραθώνια πορεία, συμπορεύτηκε στα χρόνια που ακολούθησαν, για την ειρήνη και τον πυρηνικό αφοπλισμό.

Στα πλαίσια τέτοιων πρωτοβουλιών πρωτογνώρισα το Μιχάλη Περιστεράκη, τότε πρόεδρο της “Αδέσμευτης Κίνησης Ειρήνης” έναν άνθρωπο ήπιο, αλλά αποτελεσματικό στους αγώνες για την Ειρήνη και κυρίως ενωτικό στις εποχές που οι κομματικές γραμμές χάραζαν σύνορα στους ειρηνιστικούς αγώνες. Η ΑΚΕ ήταν ένα πρωτοποριακό φιλειρηνικό κίνημα αφού στελεχωνόταν από διανοούμενους αγωνιστές σε στενή συνεργασία με τα Ευρωπαϊκά κινήματα.

Μας συνέδεε και η συγγραφική ιδιότητα αφού είχα την τιμή σε ανταλλαγή των βιβλίων μας, να μου προσφέρει με θερμή αφιέρωση τόσο την τραγωδία ΑΓΙΣ που είχε ανεβεί στο Λαϊκό Πειραματικό θέατρο του Λεωνίδα Τριβιζά με μουσική Μίκη Θεοδωράκη, όσο και το ¨Κραυγή από τη Χιροσίμα” που είχε μεταφρασθεί και στα ιαπωνικά, ενώ είναι ευρέως γνωστό ότι εξέδιδε το περιοδικό “Ειρήνη και ζωή”.

Συνεργαστήκαμε πολύ στενά σε κοινούς αγώνες και κινητοποιήσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς κατά των πολέμων στο Ιράκ και τη Γιουγκοσλαβία, όσο και για την Κύπρο, την Παλαιστίνη, την Μεσόγειο και τα Βαλκάνια.

Τελευταία μας συνάντηση αμέσως μετά το ατύχημα της Φουκουσίμα, όπου αμέσως είχε ανταποκριθεί στο κάλεσμα για τη δημιουργία αντιπυρηνικού μετώπου κατά των πυρηνικών εργοστασίων.

50 χρόνια μετά είναι ανάγκη να οραματιστούμε ξανά και να ελπίσουμε σε ένα καλύτερο αύριο. Είναι ανάγκη να ξαναστοχαστούμε ότι ίσως η Ειρήνη δεν είναι παρά μια Ουτοπία. Η Ειρήνη βήμα με βήμα κερδίζεται κι ίσως ο αγώνας για την κατάκτησή της να μη σταματήσει ποτέ, αφού η Ιστορία σαν κινούμενη άμμος δημιουργεί νέα δεδομένα, που απαιτούν νέες αντιλήψεις. Ο γιατρός έχει καθήκον να προλαβαίνει τις πολιτικές αποφάσεις που οδηγούν σε πόλεμο. Γιατί για τους γιατρούς, η ειρήνη είναι η κατάσταση υγείας της διεθνούς κοινωνίας. Γιατί μόνο σε συνθήκες ειρήνης μπορεί ο γιατρός ν' ασκήσει το λειτούργημά του, που είναι η προάσπιση της ζωής πάνω στον πλανήτη μας. Για μας τους γιατρούς στα βήματα του Λαμπράκη και του Ιπποκράτη η ζωή του ασθενούς είναι υπέρτατη αξία και κανείς δεν έχει δικαίωμα να επιλέγει ανάμεσα σε φίλους ή εχθρούς, νέους ή γέρους, πλούσιους ή φτωχούς. Η άσκηση της ιατρικής είναι μια πολιτική πράξη και ο γιατρός καλείται να υπερασπιστεί με το κύρος του και πολλές φορές θέτοντας σαν ενέχυρο την ίδια του τη ζωή, την ποιότητα ζωής του ασθενή του.

Και σήμερα, με την διάλυση του ΕΣΥ, τέτοιους γιατρούς χρειαζόμαστε και πρότυπα αγωνιστικής πορείας μέχρι το τέλος, όπως του Μιχάλη Περιστεράκη".

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου, πρόεδρος της “Πανελλήνιας Ιατρικής Εταιρείας κατά της πυρηνικής και βιοχημικής απειλής”