ΠΟΛΥΤΕΧΕΙΟ 1973: ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

         
                 

Πέρασαν 40 χρόνια από τα σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν κείνη τη χρονιά. Ξεχωριστή θέση κατέχει  η εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η εξέγερση εκείνη- μαζί με άλλες μεμονωμένες  πράξεις ηρωισμού, ξέπλυναν την ντροπή από την ανοχή ή και την ενοχή απέναντι στο καθεστώς της 21 Απριλίου  1967.

Ο αγώνας  αυτός  διακρινόταν για την ανιδιοτέλεια των αγωνιστών και  πρωταγωνιστών. Ήταν ένα κίνημα αυθόρμητο και ακηδεμόνευτο, με σαφείς όμως πολιτικούς στόχους.

Σήμερα 40 χρόνια μετά, επιδιώκεται, από τη μια,  η προσπάθεια παρερμηνείας των οραμάτων εκείνης της εποχής, και από την άλλη, η ταύτιση των αγώνων και των αγωνιστών με τα σημερινά  συλλογικά προτάγματα.  Η προσέγγιση αυτή, αν δεν είναι σκόπιμη, είναι αστήρικτη.

Γιατί;

Τότε, τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική είχαν προηγηθεί κινήματα αμφισβήτησης των παραδεδομένων αληθειών και αξιών σε όλους τους τομείς, απέβλεπαν δηλαδή σε μια πολιτισμική επανάσταση, όπου θα απελευθέρωνε τον άνθρωπο από όλες τις πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και θρησκευτικές δουλείες. Αποκορύφωμα  όλων αυτών των διεργασιών ήταν ο γαλλικός Μάης του 1968.
 Αντίθετα, σήμερα οι αγώνες δεν θέτουν σε αμφισβήτηση κανένα σύστημα αξιών, απλά επιδιώκεται η επανάκτηση του χαμένου εισοδήματος.

Τότε το διακύβευα, στις περισσότερες των περιπτώσεων, ήταν ίδια η ζωή των αγωνιστών, ενώ τα κίνητρά τους είχαν καθαρά ιδεολογικό περιεχόμενο, μακριά από προσωπικούς υπολογισμούς  και απολαβές

Σήμερα, οι  περισσότεροι αγωνιζόμενοι, αποβλέπουν στην επανάκτηση του χαμένου εισοδήματος. Οι σημερινοί αγώνες, αφυδατωμένοι ιδεολογικά, επικεντρώνονται σε επιμέρους οικονομικίστικους στόχους με έντονο συντεχνιακό χαρακτήρα.

Τότε τα προτάγματα ήταν πέρα και πάνω από την αύξηση του ατομικού εισοδήματος. Υπήρχαν οράματα για έναν άλλο τρόπο ζωής, μακριά από το πρότυπο του πελάτη- καταναλωτή.

Σήμερα, οι αντιπολιτευόμενες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις προτείνουν(δίχως να εγγυώνται) τη σταδιακή επανάκτηση του χαμένου εισοδήματος, χωρίς, ωστόσο, να αξιώνουν την οριστική εξάλειψη των αιτίων που μας οδήγησαν στην οικονομική, πολιτική και, κυρίως , στην πολιτισμική χρεοκοπία.

Φαίνεται πως, τελικά, δεν διδαχτήκαμε τίποτα από εκείνο τον αγώνα.....