ΡΟΥΣΦΕΤΙΩΝ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

                  
Στην αμέσως προηγούμενη γραφή έγινε αναφορά για το ελληνικό πελατειακό κράτος, με την έννοια ότι το πολιτικό σύστημα- από τη συγκρότηση του νεοελληνικού κράτος, στηρίζεται και στηρίζει μια πελατειακή σχέση με πολλές εκφάνσεις. Κυρίαρχο στοιχείο σε αυτή τη σχέση είναι το ρουσφέτι, δηλαδή η χαριστική πράξη σε ένα άτομο ή σε ομάδες κοινού ιδιοτελούς σκοπού. Μια από τις συνήθεις μορφές ρουσφετιού είναι ο και διορισμός στο δημόσιο ή, αν ο πολίτης- πελάτης διαθέτει την «τιμητική» θέση του κομματάρχη ή «προσωπάρχη», τότε η βρίσκεται μια θέση σε Ρετιρέ του δημοσίου. Όπως θα δούμε δεν έλειπαν και περιπτώσεις πλήρους εξαχρείωσης, όπου το ρουσφέτι εξασφάλιζε και την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο!


Από το βιβλίο του Αργύρη Βουρνά με τίτλο «ΡΟΥΣΦΕΤΟΛΟΓΙΚΆ ΣΗΜΕΙΏΜΑΤΑ», εκδ. Συλλογές, Αθήνα 2006, αντιγράφω ορισμένες από τις πλέον χαρακτηριστικές περιπτώσεις:


-ΕΘΝΙΚΟΝ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΑΡΧΗΓΟΣ

Εν Αθήναις τη 28/6/1945


. Σας παρακαλώ θερμώς όπως ενδιαφερθήτε προσωπικώς και τακτοποιηθή ως φύλαξ των αποθηκών Δ.Ε.Σ. ο Λινάρδος Γεώργιος ,δια τον οποίον ενδιαφερόμεθα όλως εξαιρετικώς.

Να με συγχωρήτε δια τας συχνάς ενοχλήσεις μου, ευρίσκομαι εις την ανάγκην , ο κόσμος είναι απαιτητικός, η πολιτική αυτά έχει…….

Σας ευχαριστώ

Ιωάννης Δημητρακόπουλος



-ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ 18/10/1955

------------

ΥΠΟΥΡΓΟΣ


Αγαπητέ Ντίνο,


Ο κομιστής της παρούσης είναι ο κ Δημήτριος Κωτσάκης., δια τον οποίον σου τηλεφώνησα χθες

Πρόκειται περί εξαιρετικού νέου ο οποίος επί πενταετίαν προσφέρει τας υπηρεσία του εις το πολιτικό μου γραφείον. Αντιλαμβάνεσαι επομένως το ενδιαφέρον μου δι΄αυτόν και την επιυθυμίαν να τακτοποιθή το δυνατόν καλύτερον.-

Φιλικώτατα


Κωνσταντίνος Καραμανλής




ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΗΣ                              Αθήναι τη 8-2- 1954

   ---------

  ΥΠΟΥΡΓΟΣ



Αξ. Κύριον

Κ. Καλλίαν

Υπουργόν Παιδείας


Αγαπητέ Κύριε Καλλία,


Θερμότατα σας παρακαλώ όπως ενδιαφερθείτε όλως ιδιαιτέρως δια τον διορισμόν εις την περιφέρειαν Αχαΐας της δημοδιδασκαλίσσης Ναυσικάς Κεφάλα δια την οποίαν ενδιαφέρομαι προσωπικώς.

Η ανωτέρω είναι θύμα των συμμοριτών, μοναδική προστάτις της οικογενείας της, είναι δε αξία πάσης υποστηρίξεως.

Με αγάπην

Παναγιώτης Κανελλόπουλος



ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ Δρ. Γ. ΚΑΤΣΑΦΑΔΟΣ

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών

Βουλευτής Πειραιώς


Η Τσαγδή Ευλαμπία του Σωτηρίου έχει υποβάλλη αίτησιν διαορισμού διαδασκαλίσσης.

Ενδιαφέρομαι όλως ιδιαιτέρως. Ανήκει εις οικογένιαν εμπίστων φίλων.

Έχω αποστείλλει και άλλα σημειώματα





-ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΖΕΡΒΑΣ

Αθήναι τη 22/9/1955

Αξιότιμον

κ. Αλεβιζάτον Γεράσιμον

Καθηγητήν Πανεπιστημίου

Ενταύθα


-Φίλτατε κε Καθηγητά

Θερμώς σας παρακαλώ όπως προσέξητε την κατωτέρω υπόθεσιν δια την οποίαν το ενδιαφέρον μου είναι μέγιστον.

Έδωσεν εξετάσεις εις την Οδοντιατρικήν ο Σεραφείμ Ιωάννου Καραφέρης.

Ούτως είναι ένας άριστος νέος που η οικογενειά του ολοκαυτώθηκε στον Εθνικό μας αγώνα.

Είναι υιός αναπήρου συμπολεμιστού μου και θα με υποχρεώσετε προσωπικά εάν τον βοηθήσητε και εισαχθή, δεδομένου ότι, ως με διαβεβαίωσε, έγραψε πολύ καλά.

Ευχαριστώ πολύ

Φιλικώτατα

Στρατηγός Ν ΖΕΡΒΑΣ



ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ                       
                                                                              Αθήναι τη 7-4-1964
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ






Φίλε κ Υπουργέ κ. Ευάγγελον Αρβανιτάκην

Υπουργόν Συγκοινωνιών

ΕΝΤΑΥΘΑ



Ο υπηρετών εις Ναύπακτον ως Αγροτικός Διανομεύς κος Αντώνιος Παπαδογιώργος, προσεχώς θα κριθή υπό του Συμβουλίου προκειμένου ν΄ αποφασίση δια την μονιμοποιησίν του

Παράκλησις όπως ενδιαφερθήτε να μονιμποιηθή.



Ευχαριστών

Γ. Αθανασιάδης- Νόβας





ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ Εν Αθήναις τη 27Ιλουλίου 1964

Προς το Υπουργείον Συγκοινωνιών

Γραφείον κ. Υφυππουγού


Παρακαλούμεν θερμώς όπως ενδιαφερθήτε δια την χορήγησιν στεγαστικού δανείου εκ δραχμών 60,000 υπό των Ταχυδρομικών Ταμιευτηρίων εις τον κ. Ιωάννην Κ. Πουρναράν, καθηγητήν Πατρών.

Ούτος υπέβαλε σχετικήν αίτηιν λαβούσαν αριθ. Πρωτ. 6936/22/6/1963.



Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΟΥΡΝΑΣ

Σημείωση Σ.Χ.

Στο φωτοαντίγραφο του σημειώματος, που έχει δημοσιευθεί στο εν λόγω βιβλίο, υπάρχει η εξής χειρόγαφη ένδειξη: «Ναι 70. 000 δρχ.). Φαίνεται από τότε το Ταχ. Ταμιευτήριο ήταν ….γενναιόδωρο!


ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ            Εν Αθήναις τη 21-10-1964

      ------------                                                  



κ. Ευάγγελον Αρβανιτάκην

Υπουργόν Συγκοινωνιών

ΕΝΤΑΥΘΑ


Αγαπητέ Ευάγγελε

Υπομιμνήσκων την από 28/7/1964 ομοίαν μου, αφορώσαντην πρόσληψιν τουΘεοδώρου Ανδριανάκη εκ Σταδίου Αρκαδίας, αποφοίτου σχολής Τ.Τ.Τ. εις την Ταχυδρομικήν Υπηρεσίαν θερμώς σε παρακαλώ και αύθις, όπως ενεργήσης τα δέοντα δια την πραματοποίησιν του εν λόγω διορισμού.

Παρακαλώ ενημέρωσέ με επί πάσης ενεργείας σου..

Με αγάπην



ΝΙΚ. ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΣ



Διευκρινίζεται ότι στα περισσότερα και ίσως σημαντικότερα ρουσφέτια δεν έχουν αφήσει ίχνη, όπως άλλωστε και μια καλοστημένη απάτη ή ενδεχομένως να μην έχει απασχολήσει την έρευνα. Είναι όμως ενδεικτικά μιας νοο-τροπίας περί ….φιλοπατρίας.

Θα άξιζε τον κόπο να βρεθεί ένας «χορηγός» για να χρηματοδοτήσει μια συστηματική μελέτη, η οποία θα απαντά στο ερώτημα: πώς χτίστηκε ένα πελατειακό σύστημα από το 1830 μέχρι σήμερα. Ίσως τότε να μπορούσαμε να εξηγήσουμε τα σημερινά δεσμά μας…….

















.

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

                          

Όπως είναι γνωστό, η Ελλάδα συγκροτήθηκε ως κράτος το 1830. Από τότε μέχρι σήμερα έχει χρεοκοπήσει τέσσερις φορές, με την τελευταία το 2010.Ο δημόσιος διάλογος- στις περισσότερες περιπτώσεις, διεξάγεται γύρω από τις συνέπειες ( Μνημόνιο, Επιτροπεία, μέτρα) και λιγότερο στα αίτια.

 Εξετάζοντας το ελληνικό πρόβλημα , με τη ματιά όχι του οπαδού αλλά του σκεπτόμενου πολίτη, οδηγούμαστε στην παραδοχή ότι τα αίτια έχουν μεγάλο χρονικό βάθος, αφού σημερινά νοσηρά φαινόμενα τα συναντάμε σε όλες τις φάσεις του λεγόμενου ιδιωτικού και δημοσίου βίου.

Η παραδοχή αυτή δεν συνιστά απαλλαγή, ή έστω και υποβάθμιση, των πολιτικών και ποινικών ευθυνών για όλους όσοι είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας τα τελευταία 50 χρόνια. Αντίθετα, η λογική σειρά των πραγμάτων πρέπει να είναι: τι έφταιξε και ακολούθως ποιοι έφταιξαν . Στο πρώτο ερώτημα, μια από τις αιτίες μπορεί να είναι η σχέση του κράτους με τον πολίτη – πελάτη, δηλαδή το πελατειακό κράτος. Η σχέση αυτή έχει πολλές πτυχές, ξεκινάει από το προσωπικό ρουσφέτι και φτάνει σε μια χαριστική πράξη μιας ολόκληρης ομάδας πολιτών –κολλητών.

Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, γνωστός διανοούμενος, περιγράφει πώς συνέθεσε την πρώτη μεγάλη μελέτη του για τον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό, «Εξάρτηση και αναπαραγωγή, 1830-1922», τη διατριβή υπό την καθοδήγηση του Νίκου Σβορώνου: «Είχα προσπαθήσει να απαντήσω στο ερώτημα “πώς γίνεται η Ελλάδα να εμφανίζεται τόσο ιδιαίτερη” ήδη τον 19ο αιώνα. [...] Επιχειρούσα να εξηγήσω τις θεαματικές στατιστικές και αποκλίσεις της Ελλάδας σε σχέση τόσο με τις χώρες της Ευρώπης όσο και με τα Βαλκάνια και την Εγγύς Ανατολή με απτά υλικούς όρους. Το απίστευτα υψηλό ποσοστό των εκπαιδευμένων, ένας καταμερισμός της εργασίας που χαρακτηριζόταν από θεματική αύξηση των υπηρεσιών και ιδιαίτερα του δημόσιου τομέα, μια χαρακτηριστική πολιτική σταθερότητα που συνάπτεται με τα πελατειακά συστήματα και κυρίως η εντελώς ιδιαίτερη εξέλιξη του νεοελληνικού Κράτους για έναν ολόκληρο αιώνα μου δημιουργούσαν απορίες».

Από το παράθεμα αυτό( Ν. Ξυδάκης Καθημερινή 4/1/2014) προκύπτει ότι η διόγκωση του δημοσίου τομέα ήταν, κατά τον Τσουκαλά, μια από τις βασικές αιτίες της ελληνικής οικονομικής υστέρησης, έναντι των υπολοίπων κρατών.

Πολλοί εξουσιαστές του μικροφώνου και βιαστές της κοινής γνώμης, παρουσιάζουν μόνο τα αποτελέσματα της χρεοκοπίας και όχι τις αιτίες. Με λαϊκίστικου τύπου προσεγγίσεις, επιδιώκουν να καταστήσουν τους ακροατές και τηλεθεατές, πελάτες θεαμάτων και όχι πολίτες με κριτική σκέψη. Στον ανιστόρητο και λαϊκίστικο δρόμο τους ακολουθούν πολλοί εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου.

Σήμερα, όσο ποτέ χρειάζεται, αφού εντοπίσουμε τα αίτια της κακοδαιμονίας μας, να τιμωρήσουμε πολιτικά, δηλαδή να αποδοκιμάζεται όποιος κρατικός λειτουργός ρουσφετολογεί, και ποινικά τους υπεύθυνους για κάθε ρεμούλα , σπατάλη, διορισμό, και γενικότερα, για κάθε είδους χαριστικής πράξης, σε βάρος του δημοσίου ταμείου, προκειμένου στο μέλλον να αποτραπούν τέτοια εγκλήματα κατά της Ελλάδας και των Ελλήνων.

ΜΙΣΘΟΔΙΚΕΙΟ: ΑΠΟΦΑΣΗ – ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΥΣ

                                           


« Το Μισθοδικείο, με προόσφατη (30/12/2013) απόφασή του, έκρινε: α) αντισυνταγματικές τις περικοπές των δικαστικών και β) αναγνωρίζει και αφορολόγητο στις αποδοχές τους».

Το Μισθοδικείο απαρτίζεται από 3 δικαστές, 3 καθηγητές (Νομικής) ΑΕΙ και 3 δικηγόρους.

Αναλυτικότερα: το Μισθοδικείο έκρινε αντισυνταγματική την τελευταία μνημονιακή περικοπή των αποδοχών τους (20% έως 25%) που επιβλήθηκε αναδρομικά από τον Αύγουστο 2012, ενώ παράλληλα αναγνώρισε το αφορολόγητο του 25% των αποδοχών τους, όπως συμβαίνει με τους βουλευτές, αφού το Σύνταγμα επιβάλλει την ισοτιμία ανάμεσα στις τρεις κρατικές λειτουργίες (εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική).

Μετά την απόφαση αυτή ,ανοίγει έτσι ο δρόμος για επιστροφή σημαντικών κονδυλίων και αύξηση των αποδοχών των δικαστικών λειτουργών αναδρομικά για τους τελευταίους 16 μήνες, ανάβοντας ταυτόχρονα «πράσινο φως» για ευνοϊκότερη φορολογική μεταχείριση (με έκπτωση του 25% από το φορολογητέο εισόδημα) που στην πράξη οδηγεί σε μεγαλύτερο καθαρό εισόδημα.



Η είδηση αυτή θα έπρεπε να αποτελεί το πρώτο θέμα στα πορτοπαράθυρα των τηλεοπτικών καναλιών. Δυστυχώς όμως, για τους τηλεκρατούντες της αποβλάκωσης, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι ειδήσεις όπως τα καμώματα του Γάλλου Προέδρου ή του Προέδρου των ΗΠΑ.

Θα περίμενε κανείς, ιδιαίτερα σε τούτη συγκυρία, ότι οι αποφάσεις είτε των μονομελών είτε των συλλογικών θεσμικών οργάνων της συντεταγμένης πολιτείας, που συνεπάγονται υψηλό δημοσιονομικό κόστος, να λαμβάνονται με ιδιαίτερη προσοχή. Και αυτό γιατί στη χώρα μας υπάρχουν 30% άνεργοι, άλλοι τόσοι υποαπασχολούμενοι, ένα μεγάλο ποσοστό με μηνιαίο μισθό 700- 900 ευρώ και εκατοντάδες χιλιάδες χαμηλόμισθοι που έχουν υποστεί περικοπές και δεν μπορούν πλέον να επιβιώσουν.

Και γιατί, για πολλά χρόνια υπάρχει εκτεταμένη φοροκλοπή και φοροδιαφυγή, μια αποσαρθρωμένη παραγωγικά οικονομία, και μια απίστευτη σπατάλη και κλοπή δημοσίου χρήματος με την ενοχή των εξουσιαστών και με την ανοχή όλων μας.

Ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος, που διεκδικεί τον τίτλο του πολίτη, αναρωτιέται γιατί αυτή η επιλεκτική και ιδιαίτερη μεταχείριση σε μια ομάδα κρατικών λειτουργών;

Δεν είναι αντισυνταγματικές οι αυθαίρετες και άδικες περικοπές σε εκατοντάδες χιλιάδες κρατικούς λειτουργούς, οι οποίοι απολάμβαναν το αστρονομικό ποσό των 1200 ευρώ και σήμερα αμείβονται με το ποσό των 850- 900 ευρώ,;

Γιατί κανένα δικαστήριο δεν έκρινε αντισυνταγματικό το ισχύον μισθολόγιο, όπου υπάλληλοι με τα ίδια προσόντα αμείβονται διαφορετικά, με αποτέλεσμα πολλές χιλιάδες υπαλλήλων διαφόρων υπουργείων και ΔΕΚΟ να παίρνουν διπλάσιες και τριπλάσιες αποδοχές, έναντι των υπολοίπων πληβείων ;

Μπορεί κάποιος από τα μέλη της σύνθεσης του Μισθοδικείου να απαντήσει στο απλό και εύλογο ερώτημα: ποιοι θα κληθούν να πληρώσουν τον λογαριασμό για την καταβολή της διαφοράς στους δικαιούχους δικαστές(εν ενεργεία και συνταξιούχους) , δηλαδή κάποια εκατομμύρια σε ετήσια βάση;

Μπορεί να είναι τυπικά νόμιμη η απόφαση του Μισθοδικείου , δεν συνιστά όμως σκάνδαλο όταν μια μόνο ομάδα κρατικών λειτουργών τελεί υπό συνταγματική προστασία;

Και γιατί τα ΜΜΕ να μην αναδεικνύουν τέτοια «μικρά» σκάνδαλα που κοστίζουν στους φορολογούμενους;

Και γιατί, τέλος, οι λαλίστατοι εκπρόσωποι των προοδευτικών σχημάτων να σιωπούν σε τέτοιες προκλήσεις και να περιορίζουν την κριτική τους σε γενικόλογες αναφορές;

ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ «ΔΙΒΡΗ» ΣΩΤΗΡΗ Χ. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

                                            

                        

Κυκλοφόρησε και έφτασε κα σε εμένα το 142^ο τεύχος του τριμηνιαίου περιοδικού «Δίβρη», που εκδίδεται για σαράντα  σχεδόν χρόνια από τον Σωτήρη. Χ. Σωτηρόπουλο, έναν άνθρωπο με αλογάριαστη κοπιώδη και ανιδιοτελή προσφορά στην Ηλεία και στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Λαμπεία.

Με ιδιαίτερη συγκίνηση διάβασα ένα αγωνιώδες το γράμμα του με τίτλο: ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ ΤΗΣ «ΔΙΒΡΗΣ» και υπότιτλο : Άραγε, θα είναι αυτά τα λόγια ο τελευταίος αποχαιρετισμός;  Το γράμμα αυτό απευθύνεται στην καρδιά και στο νου κάθε αναγνώστη. Σε καθέναν από εμάς που συνταξιδεύουμε στον ευλογημένο τόπο και στον χρόνο, με εικόνες και θέματα επίκαιρα και ιστορικά.

Από το συγκινητικό αυτό γράμμα του εκδότη, αντιγράφω λίγες αράδες, ελπίζοντας ότι το περιοδικό θα συνεχίσει το ταξίδι, αναγκαίο όσο ποτέ στους σακάτικους αυτούς χρόνους. Γράφει, μεταξύ των άλλων, ο αγωνιστής Σωτήρης Χ. Σωτηρόπουλος:

«..... Στο διάβα αυτών των 35 χρόνων, συναντήσαμε και ξεπεράσαμε σκολιές διαβάσεις μέσα από δύσβατες ρεματιές, λόγγους και απρόσιτες βουνοκορυφές αλλά και απολαύσαμε το λυκόφως των ευλογημένων ημερών μας, το ξείδωρο και κρυσταλλένιο νερό των αείρροων πηγών(φυσικών, πνευματικών, μορφωτικών κοινωνικών, των «ιερών Λαμπείων ορέων», ανταμώσαμε νοερά τους μόνιμους ένοικους θεούς, την τοξεύτρα Άρτεμη και τον τραγοπόδαρο ερωτικό Πάνα με την φλογέρα του. [...] Και τώρα ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού; Ήρθε η ώρα της πολυπόθητης «ανάπαυσης του πολεμιστή»; Όχι!, ούτε θέλουμε να σας αποχαιρετήσουμε, ούτε να αναπαυτούμε (ακόμη και αν στρώνετε ... «δάφνες». Όμως, μπροστά μας έχουμε κι εμείς, όπως όλοι οι συνέλληνες   το φάσμα της οικονομικής δυσπραγίας και αδυναμίας συνέχισης του εκδοτικού ταξιδιού. Το λίγο λαδάκι, το δικό σας από τον οβολό σας που με τόση συνέπεια εφοδιάζεται το καντήλι της 35χρονης συνεχούς και συνεπούς τρίμηνης έκδοσης αρχίζει να σώνεται, έφτασε στο τέλος του...

Ο όρκος βαθιάς πίστης στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον  των ιστορικών χωριών μας που δώσαμε, έχει ακόμη εκείνη τη δύναμη για να κάνουμε μια τελευταία προσπάθεια. Έτσι, σε λίγο θα λάβετε το καθιερωμένο γράμμα με τον γνωστό έτοιμο ταχυδρομικό φάκελο για την ανανέωση της «Συνδρομής» για το έτος 2014. Εάν υπάρξει άμεση και ικανή ανταπόκριση από Εσάς τους συνδρομητές (συνοδοιπόρους συμπαραστάτες) θα συνεχίσουμε... Διαφορετικά, θα σημάνουμε το τέλος του  ταξιδιού

Άραγε, θα είναι αυτά τα λόγια ο τελευταίος αποχαιρετισμός; Ίδωμεν!.. .

    Με πατριωτικούς χαιρετισμούς

    Ο Εκδότης

   Σωτήρης Σωτηρόπουλος

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ

              
Η καινούργια χρονιά του σωτηρίου έτους 2014 άρχισε με τις αποκαλύψεις για τις μίζες που δίνονταν για την προμήθεια όπλων από τα εξοπλιστικά προγράμματα. Για πολλές ημέρες παρακολουθούμε το σήριαλ των διαδοχικών αποκαλύψεων, παριστάνοντας τους ανυποψίαστους και εν πολλοίς αθώους πολίτες!.
Τα θέματα της φαυλότητας, της απάτης και της διαφθοράς δεν είναι ούτε καινούργια ούτε και άγνωστα. Η 150χρονη ιστορία του νεοελληνικού κρατικού μορφώματος έχει πολλά παραδείγματα, φαυλότητας, νομίμων και νομιμοποιημένων ρουσφετιών, ρεμούλας κατασπατάλησης και υπεξαίρεσης δημοσίου χρήματος.

Διαιρώντας τον κόσμο σε μισέλληνες και φιλέλληνες, βγάζουμε, πονηρά, τον εαυτόν μας απέξω, απεκδυόμεθα έτσι τις ευθύνες μας. Για τους περισσότερους από εμάς, οι σκοτεινές δυνάμεις που μας μισούν είναι υπεύθυνες για τις …ατυχίες μας, λες και η ιστορία είναι κάτι που συμβαίνει( τυχαία) και όχι κάτι που δημιουργούμε.

Τα τελευταία σαράντα (τουλάχιστον) χρόνια, παρακολουθούμε, παθητικά, διάφορα φαινόμενα φαυλότητας, ρουσφετιών και σκανδάλων στο πολιτικό, κοινωνικοικονομικό και τοπικό επίπεδο, αδιαφορώντας για τα διαπραττόμενα εγκλήματα. Αντίθετα, θυμώνουμε, φωνάζουμε και διαδηλώνουμε μόνο όταν θίγονται ατομικά ή συντεχνιακά συμφέροντα. Ταυτόχρονα επιβραβεύουμε τους πολιτικούς εκείνους που μας διορίζουν στο δημόσιο ( κατά προτίμηση στο υπ. οικονομικών, στη Βουλή, Τράπεζα Ελλάδος ή σε οποιαδήποτε ΔΕΚΟ), ενώ σε τοπικό επίπεδο τιμούμε εκείνους που υπόσχονται τα πάντα στους πάντες!.

Την προστασία από τα σκάνδαλα, τη διαπλοκή από τα ρουσφέτια, τη φαύλη διαχείριση, την έχουμε εκχωρήσει, με την αδιαφορία μας, στους …φύλακες. Έτσι, με τη στάση μας αυτή αποποιούμαστε την τιμητική ιδιότητα του πολίτη και γινόμαστε πελάτες τηλεθεαμάτων, με πρωταγωνιστές τους γνωστούς τηλε- μαϊντανούς.

Όσο η σπατάλη, η κλοπή και η ληστεία δημοσίου πλούτου αντιμετωπίζονται μόνο ως ποινικό αδίκημα και δεν θεωρείται έγκλημα εσχάτης προδοσίας,

Όσο εξακολουθούμε να θεωρούμε ότι το δημόσιο συμφέρον είναι διαφορετικό ή και αντίθετο από το ατομικό,

Όσο αδιαφορούμε για τη χρηστή διαχείριση, ακόμη και για την τελευταία δραχμή ( ευρώ),

Όσο νομιμοποιούμε απαιτήσεις ατόμων ή ομάδων για τη διατήρηση ιδιαιτέρων προνομίων σε βάρος του δημοσίου ταμείου,

Όσο θα παραμένουμε παθητικοί τηλεθεατές των πρωινάδικων και των δελτίων των 8,

Τότε το πελατειακό, φαύλο και διεφθαρμένο σύστημα θα θεωρείται φυσικό φαινόμενο και η μίζα αναγκαίο μέσο συναλλαγής με το δημόσιο, για τους ελληνόφωνους του βαλκανικού νότου, ενώ η ποικιλόμορφη διαφθορά θα βασιλεύει….

.