ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

                          

Όπως είναι γνωστό, η Ελλάδα συγκροτήθηκε ως κράτος το 1830. Από τότε μέχρι σήμερα έχει χρεοκοπήσει τέσσερις φορές, με την τελευταία το 2010.Ο δημόσιος διάλογος- στις περισσότερες περιπτώσεις, διεξάγεται γύρω από τις συνέπειες ( Μνημόνιο, Επιτροπεία, μέτρα) και λιγότερο στα αίτια.

 Εξετάζοντας το ελληνικό πρόβλημα , με τη ματιά όχι του οπαδού αλλά του σκεπτόμενου πολίτη, οδηγούμαστε στην παραδοχή ότι τα αίτια έχουν μεγάλο χρονικό βάθος, αφού σημερινά νοσηρά φαινόμενα τα συναντάμε σε όλες τις φάσεις του λεγόμενου ιδιωτικού και δημοσίου βίου.

Η παραδοχή αυτή δεν συνιστά απαλλαγή, ή έστω και υποβάθμιση, των πολιτικών και ποινικών ευθυνών για όλους όσοι είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας τα τελευταία 50 χρόνια. Αντίθετα, η λογική σειρά των πραγμάτων πρέπει να είναι: τι έφταιξε και ακολούθως ποιοι έφταιξαν . Στο πρώτο ερώτημα, μια από τις αιτίες μπορεί να είναι η σχέση του κράτους με τον πολίτη – πελάτη, δηλαδή το πελατειακό κράτος. Η σχέση αυτή έχει πολλές πτυχές, ξεκινάει από το προσωπικό ρουσφέτι και φτάνει σε μια χαριστική πράξη μιας ολόκληρης ομάδας πολιτών –κολλητών.

Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, γνωστός διανοούμενος, περιγράφει πώς συνέθεσε την πρώτη μεγάλη μελέτη του για τον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό, «Εξάρτηση και αναπαραγωγή, 1830-1922», τη διατριβή υπό την καθοδήγηση του Νίκου Σβορώνου: «Είχα προσπαθήσει να απαντήσω στο ερώτημα “πώς γίνεται η Ελλάδα να εμφανίζεται τόσο ιδιαίτερη” ήδη τον 19ο αιώνα. [...] Επιχειρούσα να εξηγήσω τις θεαματικές στατιστικές και αποκλίσεις της Ελλάδας σε σχέση τόσο με τις χώρες της Ευρώπης όσο και με τα Βαλκάνια και την Εγγύς Ανατολή με απτά υλικούς όρους. Το απίστευτα υψηλό ποσοστό των εκπαιδευμένων, ένας καταμερισμός της εργασίας που χαρακτηριζόταν από θεματική αύξηση των υπηρεσιών και ιδιαίτερα του δημόσιου τομέα, μια χαρακτηριστική πολιτική σταθερότητα που συνάπτεται με τα πελατειακά συστήματα και κυρίως η εντελώς ιδιαίτερη εξέλιξη του νεοελληνικού Κράτους για έναν ολόκληρο αιώνα μου δημιουργούσαν απορίες».

Από το παράθεμα αυτό( Ν. Ξυδάκης Καθημερινή 4/1/2014) προκύπτει ότι η διόγκωση του δημοσίου τομέα ήταν, κατά τον Τσουκαλά, μια από τις βασικές αιτίες της ελληνικής οικονομικής υστέρησης, έναντι των υπολοίπων κρατών.

Πολλοί εξουσιαστές του μικροφώνου και βιαστές της κοινής γνώμης, παρουσιάζουν μόνο τα αποτελέσματα της χρεοκοπίας και όχι τις αιτίες. Με λαϊκίστικου τύπου προσεγγίσεις, επιδιώκουν να καταστήσουν τους ακροατές και τηλεθεατές, πελάτες θεαμάτων και όχι πολίτες με κριτική σκέψη. Στον ανιστόρητο και λαϊκίστικο δρόμο τους ακολουθούν πολλοί εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου.

Σήμερα, όσο ποτέ χρειάζεται, αφού εντοπίσουμε τα αίτια της κακοδαιμονίας μας, να τιμωρήσουμε πολιτικά, δηλαδή να αποδοκιμάζεται όποιος κρατικός λειτουργός ρουσφετολογεί, και ποινικά τους υπεύθυνους για κάθε ρεμούλα , σπατάλη, διορισμό, και γενικότερα, για κάθε είδους χαριστικής πράξης, σε βάρος του δημοσίου ταμείου, προκειμένου στο μέλλον να αποτραπούν τέτοια εγκλήματα κατά της Ελλάδας και των Ελλήνων.