ΜΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΑ: ΠΑΙΔΙΑ ΦΤΩΧΩΝ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΕΜΑΘΑΝ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ 1964

 Με αφορμή τη συμπλήρωση πενήντα(50) χρόνων από την εισαγωγή των μαθητών ( μεταξύ των οποίων και οι δίδυμοι αδελφοί Κώστας και Στάθης ) στην  Α΄ Γυμνασίου κατά το σχολικό έτος 1964- 1965, θα επιχειρηθεί  να αναδειχθεί η πιο τολμηρή για τα τότε δεδομένα(κατά τη γνώμη μου) εκπαιδευτική αλλαγή που συντελέστηκε από τη συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους.  Όλοι εμείς, οι μέχρι τότε αποκλεισμένοι από τη ζωή και την  εκπαίδευση, χρωστάμε πολλά στην εκπαιδευτική πολιτική του Γεωργίου Παπανδρέου.  Έτσι 50 χρόνια μετά, τιμούμε και εκτιμούμε την  προσφορά αυτών των πολιτικών ανδρών, ανεξάρτητα από τα  λάθη που έγιναν.   

 Το 1964 ( εκλογές 16 Φλεβάρη) έρχεται στην εξουσία η « Ένωσις Κέντρου» με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Ο ίδιος αναλαμβάνει και υπουργός Παιδείας και επιλέγει ως συνεργάτες τον λόγιο και λογοτέχνη Λουκή Ακρίτα ( υφυπουργός) και τον φιλόσοφο και ακαδημαϊκό  Ευάγγελο Παπανούτσο ( Γενικός Γραμματέας).

Με σειρά νομοθετημάτων  εισάγεται ένα ευρύτατο φάσμα ριζικών και προοδευτικών αλλαγών σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης, βελτιώνοντας ταυτόχρονα και την οικονομική θέση των εκπαιδευτικών. Οι πιο σημαντικές αλλαγές ήταν:

• Η κατάργηση οποιωνδήποτε οικονομικών επιβαρύνσεων για σπουδές και στις τρεις βαθμίδες (δωρεάν παιδεία).
• Η κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων  από το δημοτικό στο Γυμνάσιο
• Η επέκταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης από τα έξι στα εννιά χρόνια.
• Η διαίρεση της Μέσης Εκπαίδευσης σε δύο ανεξάρτητους κύκλους.
• Η καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας ως αποκλειστικής γλώσσας στο δημοτικό σχολείο και ως ισότιμης προς την καθαρεύουσα στις άλλες βαθμιδες.
• Η ριζική αναμόρφωση του τρόπου επιλογής των υποψηφίων για τα Πανεπιστήμια ( Ακαδημαϊκό Απολυτήριο).
• Οι αλλαγές στα Προγράμματα με την προσθήκη νεωτερικών μαθημάτων όπως η Κοινωνιολογία και τα Στοιχεία Οικονομικών Επιστημών.
• Η ενίσχυση των Φυσικών Επιστημών και  των Μαθηματικών.
• Η διδασκαλία, στις τρεις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου, των αρχαίων κειμένων αποκλειστικά από μετάφραση.
• Τα νέα σχολικά βιβλία.
• Η μέριμνα για τη σίτιση και τη μεταφορά των μαθητών.
• Η τρίχρονη εκπαίδευση των δασκάλων στις Παιδαγωγικές Ακαδημίες.
• Η ίδρυση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου ως οργάνου για την υλοποίηση της νέας Εκπαιδευτικής Πολιτικής και την Επιμόρφωση των Εκπαιδευτικών.
• Η αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στον κρατικό προϋπολογισμό.
• Η βελτίωση της οικονομικής θέσης των Εκπ/κών.

Όπως επισημαίνει ο Αλέξης Δημαράς: «Για πρώτη φορά το Ελληνικό Κοινοβούλιο ενέκρινε ένα μείζον και ολοκληρωμένο σχέδιο συντονισμένων (ως προς τη σχέση στόχων και μέτρων) αλλαγών στο εκπαιδευτικό σύστημα»!

Η Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση, δυστυχώς, δεν επρόκειτο να ολοκληρωθεί. Τα κατεστημένα συμφέροντα και  οι συντηρητικές δυνάμεις την πολέμησαν με  λυσσαλέο τρόπο. Το τέλος της ήρθε με τη χούντα των Συνταγματαρχών (21 Απριλίου 1967), που ακύρωσε τα περισσότερα από τα στοιχεία της και τα αντικατέστησε με σκοταδιστικές επιλογές.