ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ « ΑΡΙΣΤΕΡΑ»

Ο "αντισυμβατικός" πρωθυπουργός

  

 «Δεν ανήλθομεν ημείς των αξιωμάτων, κατήλθον τα αξιώματα μέχρι ημών».

 

Η φράση αυτή αποδίδεται, από  τη Δήμητρα Κρουστάλλη ( Εφημ. Βήμα Κυριακής 01/11/2015),  στον αείμνηστο Βουλευτή και Υπουργό του ΠΑ.ΣΟ.Κ  Τάσο Σεχιώτη. Βέβαια η δημοσιογράφος χρησιμοποίησε  τη φράση με αφορμή την ενδυματολογική εμφάνιση του Α. Τσίπρα και των κυβερνητικών και, γενικότερα των περισσοτέρων στελεχών του κυβερνώντος κόμματος.

Αν όμως επιχειρήσουμε να  εντάξουμε  το σημαινόμενο της εν λόγω φράσης  στη σημερινή  πολιτική πραγματικότητα, θα διαπιστώσουμε ότι ταιριάζει απόλυτα με το ύφος και το ήθος της κυβερνώσας Αριστεράς.

 Αναφερόμενος στην Αριστερά, δεν σημαίνει ότι εξαιρώ τους υπολοίπους κομματικούς σχηματισμούς από την πολιτική και ηθική καταδίκη. Οι εκλογές όμως του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου, του σωτηρίου έτους 2015, ανέδειξαν  την Αριστερά σε κυρίαρχη πολιτική δύναμη. Επομένως, για λόγους πολιτικούς αλλά και  ιδεολογικούς  οφείλω να είμαι πιο πολύ αυστηρός με την Κυβέρνηση της Αριστεράς.

Η πολιτική μου συνείδηση, πιστεύω και πολλών χιλιάδων ιδεολόγων, είχε «αγιοποιήσει» την ευρύτερη δημοκρατική Αριστερά.

Αγώνας, ανιδιοτέλεια, αξιοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, διαφάνεια, δημοκρατία, συλλογικότητα, ευθύνη, εντιμότητα, συμμετοχή, Ειρήνη, ως πανανθρώπινες αξίες, είχα την αφέλεια να πιστεύω ότι έβρισκαν πλήρες νόημα, περιεχόμενο  και έκφραση στην  Αριστερά.

Στα 40 χρόνια της μεταπολίτευσης η δημοκρατική Αριστερά ανέδειξε πολλούς και άξιους ηγέτες. Ξεχωριστές μορφές υπήρξαν ο Ηλίας Ηλιού  και ο Λεωνίδας Κύρκος.

Από τότε συνέβησαν πολλά. Πολλά χρόνια  κυβέρνησε το ΠΑ.ΣΟ.Κ με τα θετικά και τα αρνητικά. Στα αρνητικά, καταγράφεται η δημιουργία μιας νέας  ανομοιογενούς παρασιτικής  «τάξης», που απέκτησε  πολιτική και οικονομική δύναμη.

 Στην πρώτη σειρά του νεομικροαστικού αχταρμά ξεχωρίζει η νέα πολιτική Ελίτ, των απαίδευτων πολιτικών και κομματικών στελεχών.  Εκατοντάδες κομματικά και πολιτικά στελέχη ξεφύτρωσαν, με μοναδικό προσόν, την προϋπηρεσία σε κατλήψεις!. Από αυτή την «πανίδα» προέκυψε και ο Α. Τσίπρας, σημερινός πρωθυπουργός. Κατά την ίδια περίοδο, απέκτησε πολιτική και οικονομική εξουσία και η δικτατορία των Συν(Α)τεχνιών), με προεξάρχοντα τον «αγωνιστή» Φωτόπουλο, ο οποίος εκπροσωπεί τη φασιστική ιδιωφέλεια.

 Δεν θα μπορούσε να λείψει και επιχειρηματικότητα ,των λεγόμενων μικρομεσαίων, ( επαγγελματοβιοτέχνες, κρατικοδίατοι επιχειρηματίες,διάφορα κέντρα επγγελματικής εκπαιδευσης), όπου με κρατικά και κοινοτικά χρήματα πλούτισαν. Από κοντά και το άλλοτε «επιστημονικό προλεταριάτο». Έκαναν πράξη το σύνθημα: ο αγώνας δικαιώνεται, αφού εκμεταλλεύτηκαν, προς ίδιον όφελος την ιερή και γαλακτοφόρο αγελάδα, που λέγεται ελληνικό δημόσιο, σε αγαστή συνεργασία με τους «ταξικούς αντιπάλους», τους ξένους και ντόπιους κεφαλαιοκράτες.

Όλοι ή σχεδόν όλοι αυτοί σήμερα έχουν ενταχθεί ή ταυτιστεί με τον «μικρό» που ακούει στο όνομα Τσίπρας. Δεν παραγνωρίζω ότι  στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν και ανιδιοτελείς αγωνιστές, καθώς και χιλιάδες ιδεολόγοι. Όμως, την οικονομική, πολιτική και κυβερνητική εξουσία  ασκούν οι μέχρι χθες βολεμένοι του συστήματος, ενώ τα κρατικά αξιώματα τα κατέχουν οι ολίγιστοι. Για άλλη μια φορά, κατήλθον τα αξιώματα και συνάντησαν τους  κομματικούς, κρατικούς  και πολιτικούς αξιωματούχους. Για το φαινόμενο ΑΝ.ΕΛ, σε επόμενη ανάρτηση.