Τώρα που ο
ριζοσπαστισμός της ευκολίας κατέπεσε, αυτό που βλέπω δεν είναι κάποιος
ρεαλισμός της αυτεπίγνωσης, αλλά μια «οπορτουνιστική» τεχνική εξουσίας.
Χωρίς να
υπάρξουν πραγματικές εξηγήσεις για τη στροφή του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς
δηλαδή τη ρητή αναθεώρηση του προγράμματος (της Θεσσαλονίκης ή των άλλων πολιτικοϊδεολογικών
κειμένων του ΣΥΡΙΖΑ), κάποιοι πάνε να κυβερνήσουν παίρνοντας μέτρα, διορίζοντας
στελέχη, κάνοντας παρελάσεις κ.λπ. Αριστερός ρεαλισμός για μένα δεν σημαίνει,
όμως, να πηδάει κανείς από τη διαρκή κολακεία των κινημάτων στο «κόμμα του κράτους».
Σημαίνει
αναγνώριση των δυσκολιών και των ορίων, πολιτική σύνεση και σοβαρή ενασχόληση
με ένα πολύ σύνθετο κοινωνικό ζήτημα (κυρίως με το ζήτημα των ανέργων και των
επισφαλών εργαζομένων).
• Φοβάστε
ότι η κυβέρνηση θα τα κάνει ακόμα χειρότερα ή διατηρείτε μια μικρή ελπίδα ότι
ίσως οδηγηθούμε σε κάποιο ξέφωτο;
Φοβάμαι την
απογοήτευση και τον κυνισμό. Τις επιπτώσεις τους στο δημόσιο πνεύμα. Η κακή
διαχείριση μιας ιστορικής ευκαιρίας («πρώτη φορά Αριστερά») δυναμώνει στην
κοινωνία τάσεις μηδενισμού μαζί με την αίσθηση ενός συνολικού αδιεξόδου.
Βλέπουμε από την άλλη τι γίνεται στην Ευρώπη ή τουλάχιστον σε ένα μεγάλο τμήμα
της: είναι η «στιγμή» των νέων δεξιών λαϊκισμών, όχι μόνο στη συντηρητική
Πολωνία αλλά και στις σκανδιναβικές χώρες και αλλού.
Ανησυχώ, λοιπόν,
για το εκκρεμές που μπορεί να πάει από έναν ματαιωμένο αριστερό λαϊκισμό σε μια
δεξιά «αντιπολιτική». Δεν θα ήθελα οι αποτυχίες της συριζαϊκής Αριστεράς να
γεννήσουν νέο φαρμάκι δημαγωγίας και αντίδρασης: είτε έναν λαϊκοδεξιό
πατερναλισμό είτε μια ρηχή ρητορική κατά των άχρηστων κομμάτων και του
Δημοσίου.
Να
περάσουμε, ας πούμε, από τις ανοησίες του αριστερού ριζοσπαστισμού στην
«αλλεργία» για κάθε αριστερή ευαισθησία και μνήμη. Αυτό το φοβάμαι και το
απεύχομαι.
Νικόλας Σεβαστάκης, Εφημερίδα Συντακτών 8/11/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου