Με την κάθε
μέρα που ζούμε γινόμαστε άθελά μας εκατομμυριούχοι θραυσμάτων από εικόνες που
γεννάει το μέσα μας ασήμαντον. “Οποιον δεν έτυχε να δει ποτέ του με πόση
γρηγοράδα και χάρη ανεβοκατεβαίνει μέρα νύχτα και συναποκομίζει από το έδαφος
άπειρα μικροπραγματάκια, σποράκια, πετρίτσες, φυλλαράκια, πευκοβελόνες, άχυρα
και πούπουλα, μια μητέρα νεοσσών ώστε να μπορέσει να στεγάσει τα παιδιά
της..όποιος δεν ξύπνησε τ” άλλο πρωί να βρει μια φωλιά στο γείσο της ταράτσας
του και να σαστίσει απ’αυτό το στιγμαίο μήνυμα ζωής και μαγικής μαστορίας, δεν
θα μπορέσει να καταλάβει πως με το ίδιο τιποτένιο υλικό, αποκόμματα
εικονογραφημένων περιοδικών, κάποτε και βιβλίων, μπορεί να φτάσει κανείς, με
μιαν ανάλογη μαγική μαστοριά, στην τεχνική της συνεικόνας..και κατ’αναλογίαν να
δώσει το όραμα ενός κόσμου όπου το γραφικό σήμα παίρνει τη θέση απλού ψηφίου
και να μεταδώσει άλλου είδους ποιητικά μηνύματα, όσο κι αν η γραφή πάντοτε
βγαίνει πρώτη στην τελική αναμέτρηση.
Ο κήπος με τις αυταπάτες, Δοκίμιο, Αθήνα 1995 (Απόσπασμα)
Ο Οδυσσέας Ελύτης (Ηράκλειο Κρήτης 2 Νοεμβρίου 1911 - Αθήνα 18 Μαρτίου 1996), (πραγματικό ονοματεπώνυμο Οδυσσέας Αλεπουδέλλης),
ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, μέλος της λογοτεχνικής γενιάς του '30. Διακρίθηκε
το 1960 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το 1979 με
το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου