ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Τα κάλαντα που προήλθαν από τις Βυζαντινές Καλένδες ανάγονται, κατά τύπο και όχι βεβαίως κατά περιεχόμενο, από το γνωστό έθιμο των αρχαίων Ελλήνων της Ερεστώνης.


Λαογραφία
Στίχοι της πιο συνηθισμένης εκδοχής (αστικά κάλαντα).

Καλήν εσπέραν άρχοντες,
αν είναι ορισμός σας,
Χριστού τη Θεία γέννηση,
να πω στ' αρχοντικό σας.


Χριστός γεννάται σήμερον,
εν Βηθλεέμ τη πόλη,
οι ουρανοί αγάλλονται,
χαίρεται η φύσης όλη.


Εν τω σπηλαίω τίκτεται,
εν φάτνη των αλόγων,
ο βασιλεύς των ουρανών,
και ποιητής των όλων.


Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι,
το Δόξα εν υψίστης,
και τούτο άξιον εστί,
η των ποιμένων πίστης.


Εκ της Περσίας έρχονται,
τρεις μάγοι με τα δώρα,
άστρο λαμπρό τους οδηγεί,
χωρίς να λείψει ώρα.


Φτάνοντας στην Ιερουσαλήμ,
με πόθο ερωτούσι,
πού εγεννήθει ο Χριστός,
να πάν να τον ευρώσι.


Τα κάλαντα ψάλλονται κυρίως από παιδιά μέχρι ορισμένου ορίου ηλικίας (14-15 ετών) αλλά και από ώριμους άνδρες, είτε μεμονωμένα είτε κατά ομάδες που περιέρχονται οικίες, καταστήματα, δημόσιους χώρους κλπ με τη συνοδεία του πατροπαράδοτου σιδερένιου τριγώνου αλλά ενίοτε και άλλων μουσικών οργάνων (φυσαρμόνικας, ακορντεόν, τύμπανου κλπ).

Κύριος σκοπός των τραγουδιών αυτών είναι μετά τις αποδιδόμενες ευχές τα "Χρόνια Πολλά" το φιλοδώρημα είτε σε χρήματα (σήμερα) είτε σε προϊόντα (παλαιότερα). Σχετική με αυτό είναι και η παρασκευή "κουλούρας" ονομαζόμενη "κολλίκι" (Βέροια) ή "κουλιαντίνα" (Σιάτιστα) και εξ αυτών οι φέροντες αυτά ονομάζονται "Κουλουράδες" ή "Φωτάδες".

Τα κάλαντα ξεκινούν κυρίως με χαιρετισμό στη συνέχεια αναγγέλλουν τη μεγάλη χριστιανική εορτή που φθάνει και καταλήγουν σε ευχές. Χαρακτηριστικό σημείο είναι η γλώσσα στην οποία αυτά ψάλλονται, στη καθαρεύουσα, καταδηλούντα την άμεση καταγωγή τους από τους Βυζαντινούς χρόνους τις Καλένδες του Ιανουαρίου που γιορτάζονταν με ιδιαίτερη λαμπρότητα.

Ο μεγάλος αριθμός των διαφόρων παραλλαγών εξανάγκασε να διακρίνονται αυτά σε εθνικά ή αστικα και στα τοπικά ή παραδοσιακά (κατά περιοχή). Στα χριστουγεννιάτικα κάλαντα έχουν καταμετρηθεί περισσότερες από τριάντα παραλλαγές μόνο στον Ελλαδικό χώρο. Σήμερα εκτός των παραπάνω έχουν εισαχθεί και διάφορα αγγλοσαξωνικά χριστουγεννιάτικα τραγούδια, μερικά των οποίων έχουν και μεταγλωττιστεί στην ελληνική που δυστυχώς τείνουν να υπεκαλύψουν τα παραδοσιακά.

Επίσης και η ημέρα που ψάλλονται τα κάλαντα σε ορισμένες περιοχές ονομάζονται "Κάλαντα" (Κόλιντα, Κόλεντας, Κόλιαντας) με εξαίρεση τη νήσο Μήλο που ψέλνονταν μόνο τη παραμονή της Πρωτοχρονιάς, συντασσόμενα κάθε φορά νέα κάλαντα, με τα οποία όμως ζητούσαν οικονομική συνδρομή για κάποιο κοινωνικό σκοπό (πχ ανέγερση ή επιδιόρθωση ναού) δίδοντας και συμβουλές προς τους άρχοντες η παρατηρήσεις με σκωπτικό χαρακτήρα. Τέτοιες είναι και οι σχετικές "μαντινάδες" της Κρήτης ή "κοτσάκια" της Νάξου με σκωπτικό χαρακτήρα που ψάλλονται ως "κάλαντα".

Πολλές φορές όταν δεν υπήρχε φιλοδώρημα ή ήταν ευτελές τότε τα παιδιά συνέχιζαν έξω από την οικία κάλαντα σκωπτικά επαναλαμβανόμενα:
«Αφέντη μου στη κάπα σου χίλιες χιλιάδες ψείρες,
άλλες γεννούν, άλλες κλωσούν κι άλλες αυγά μαζώνουν!»



ΠΗΓΗ:ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟ

ΛΕΞΗ «Χριστούγεννο» είναι δύο λέξεις: «Χριστός» που είναι ο Χριστός και «γέννο» που είναι το γένι.
Το Χριστούγεννο είναι του Χριστού το γένι που το γιορτάζουμε οι χριστιανοί, στις 25 Δεκεμβρίου. Τότε γεννήθηκε ο Χριστός και ήταν μωρό ακόμα και δεν είχε γένι γιατί τα μωρά δεν έχουν γένια και μετά που μεγάλωσε έβγαλε γένια και γι' αυτό τον σταύρωσαν.
Και τον σταύρωσαν το Πάσχα, οπότε το Χριστούγεννο, δηλαδή του Χριστού το γένι, έπρεπε να το γιορτάζουμε το Πάσχα, αλλά κάποιος έκανε λάθος και ανακατέψανε το Χριστούγεννο με το Πάσχα και τα γιορτάζουμε ανάποδα. Κι αυτός που έκανε το λάθος ήτανε ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, γι' αυτό του κόψανε το κεφάλι. Και το γένι.

ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟ γεννήθηκε ο Χριστός. Πριν γεννηθεί ο Χριστός, η μαμά του κι ο μπαμπάς του τρέχανε από 'δώ κι από 'κεί γιατί τους κυνήγαγε ένας Ηρώδης. H μαμά του Χριστού ήταν η μαμά του, αλλά ο μπαμπάς του Χριστού δεν ήταν ο μπαμπάς του. Μπαμπάς του ήταν ένας κρίνος. H μαμά του Χριστού λεγότανε ή Μαρία ή ’ννα ή Βίβιαν. Τον μπαμπά του Χριστού - όχι ο κρίνος, ο άλλος - μας είπε πώς τον λέγανε η θρησκευτικού, αλλά τώρα δεν θυμάμαι και το βιβλίο Θρησκευτικών το ξέχασα σπίτι.

KI OTAN O ΗΡΩΔΗΣ είπε θα τους σκοτώσει τα παιδιά, όλοι οι γονείς πολύ στενοχωρήθηκαν, γιατί, όσο να 'ναι, κάνανε τόσο κόπο να τα φτιάξουνε. Γι' αυτό και άρχισαν να τα κρύβουνε και έτσι βρέθηκε ο Χριστός στον στάβλο. Δηλαδή δεν βρέθηκε στον στάβλο, γιατί δεν είχε γεννηθεί ακόμα. H μαμά του πήγε εκεί με τον μπαμπά του - όχι τον κρίνο - να τον γεννήσει. Και μέσα στον στάβλο ήτανε ζεστά, φιλόξενα και πολύ βρώμικα. Είχε πρόβατα, κατσίκες, αρνάκια και γουρούνες που τους φέρθηκαν άψογα. Κι επειδή ήτανε εν πάχνη των αλόγων είχε και άλογα που τα ξέχασα, γιατί το Θρησκευτικών το άφησα σπίτι.

Και μετά έκανε η μαμά του Χριστού μια γέννηση και γέννησε τον Χριστό και οι ουρανοί αγάλλονται. Και ήρθε ένα αστέρι από 'κεί ψηλά κι έδειξε, με το δάχτυλο, την εν πάχνη των αλόγων και είπε «να, εδώ γεννήθηκε ο Χριστός». Και καλά που εκείνη την ώρα κοιμότανε ο Ηρώδης γιατί το άστρο λαμπρό θα το έκαιγε το μωρό.

Και έτσι το μάθανε οι τρεις μάγοι με τα δώρα. H θρησκευτικού με λέει νευρωτικό, αλλά λέω εγώ τώρα: Πώς το μάθανε οι τρεις μάγοι στου διαόλου τη μάνα και ο ηλίθιος ο Ηρώδης χαμπάρι δεν πήρε; Τέλος πάντων, οι τρεις μάγοι ήτανε τρεις. Ο Βαλτάσαρ, ο Μπόλεκ και ο Λόλεκ. Και πήγανε την επίσκεψη. Και για να μην την πάνε με άδεια χέρια, πήρανε μαζί τους χρυσό, σμύρνα και ο Λίβανος. Και μπήκανε μέσα εν πάχνη, δηλαδή στον στάβλο. Και όταν είδε η μαμά του Χριστού τον χρυσό, σμύρνα και τον Λίβανο μουρμούρισε:

- «Ψωμί δεν έχουμε να φάμε, ραπανάκια για την όρεξη».

ΓΙΑΤΙ ΨΩΜΙ δεν είχανε να φάνε και οι τρεις μάγοι δεν φέρανε ραπανάκια. Αλλά ο μπαμπάς - όχι ο κρίνος - τη μάλωσε και της είπε: «Δεν είναι ευγενικό, ας τα πάρουμε τώρα και μετά τα κάνουμε δώρο σε τίποτα άσχετους». Και μετά έπεσαν όλοι και προσκύνησαν το μωρό γονατιστοί. Πώς ακριβώς γονάτισαν οι γουρούνες δεν θυμάμαι, γιατί άφησα το Θρησκευτικών σπίτι. Κι άρχισαν όλοι μαζί, χαρούμενοι, να τραγουδάνε τα κάλαντα και οι Ιουδαίοι φωνάζανε «δώσαμε, δώσαμε!»

Αυτά μας είπανε στο σχολείο, αυτά σας λέω. Κι εγώ υπάλληλος είμαι κι άμα τα κάνω τα γράμματα πιο μεγάλα θα μου φτουρήσει η έκθεση τρεις σελίδες και να 'χετε όλοι χρόνια πολλά, υγεία, χαρά, ευτυχία και κάτι άλλο που δεν το θυμάμαι γιατί ξέχασα το Θρησκευτικών σπίτι και γενικά Καλό Χριστούγεννο σε όλον τον πλανήτη Κρύπτον!
Από την εκθεση της"μαθήτριας" Έλενας Ακρίτα
Για την αντιγραφή Σ.Χ.Χ. ΜΑΚΡΙΣΙΑ Ν. ΗΛΕΙΑΣ

ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ

Η "ανάληψη πολιτικής ευθύνης" από τον πρωθυπουργό στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του κυβερνώντος κόμματος (16/12/2008),κατά τη γνώμη μου, δε σημαίνει τίποτε, εφόσον δεν είχαν προηγηθεί ή έστω δεν συνοδεύτηκε από συγκεκριμένες πράξεις. Όπως :
- Άμεση απομάκρυνση όλων των εμπλεκομένων υπουργών, υφυπουργών, Γενικών Γραμματέων, Προέδρων, μελών Δ.Σ. από τη θέση τους ,αφού ο διορισμό τους έχει γίνει από την παρούσα κυβέρνηση.
- Παραπομπή όλων των παραπάνω (Μη πολιτικών) στελεχών στον αρμόδιο Εισαγγελέα ( Ανεξάρτητα από την αυτεπάγγελτη έρευνα που διεξάγεται από τους Εισαγγελείς), για ποινικά αδικήματα που έχουν διαπράξει.
- Διαγραφή από τα κομματικά όργανα και αποκλεισμό από τα ψηφοδέλτια στις μελλοντικές εκλογικές διαδικασίες όλων των πολιτικών προσώπων.
- Άνοιγμα όλων των τραπεζικών λογαριασμών.
- Πειθαρχική δίωξη όλων των υπηρεσιακών παραγόντων μ ε το ερώτημα της οριστικής παύσης ( ΑΠΟΛΥΣΗ) από την υπηρεσία τους , για τα διαπραχθέντα πειθαρχικά αδικήματα.
- Ψήφιση νόμου , παρόμοιο με εκείνον που επί ΠΑΣΟΚ ψηφίστηκε για τη λεγόμενη βασιλική περιουσία, προκειμένου όλη η δημόσια περιουσία να ΕΠΙΣΡΑΦΕΙ στο δημόσιο .
Εφόσον τίποτε δε συνέβη από τα παραπάνω, δικαιούμαστε όλοι εμείς, που κάθε φορά πληρώνουμε τις επιλογές των παραπλανημένων υπουργών , να αξιώνουμε τα αυτονόητα: ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ.
ΣΤΑΘΗΣ. Χ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΜΑΚΡΙΣΙΑ Ν. ΗΛΕΙΑΣ.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΡΠΑΡΧΤΗ

Στο γενικό χαμό των ημερών ,μια άλλου είδους πρόκληση, πέρασε απαρατήρητη.
Ο πρωθυπουργός, σε τηλεοπτικό μήνυμά του, ανακοίνωσε την οικονομική ενίσχυση των πληγέντων επαγγελματιών- επιχειρηματιών, από τα επεισόδια των τελευταίων ημερών. Ως εδώ όλα καλά.
Ακολούθησε, αμέσως μετά, η εξειδίκευση των οικονομικών μέτρων από τον υπουργό οικονομικών.
Ανακοίνωσε ότι τη διαπίστωση, την εκτίμηση της ζημιάς, και το ύψος της αποζημίωσης, θα την κάνει επιτροπή, προφανώς κατά νομό, αποτελούμενη από:
Έναν εκπρόσωπο του εμπορικού επιμελητηρίου, έναν εκπρόσωπο του εμπορικού συλλόγου και έναν υπάλληλο του υπ. Οικονομικών.
Δηλαδή, θα αποφασίσουν οι αιρετοί εκπρόσωποι των εμπόρων και επαγγελματιών, ακόμα και αν διαφωνήσει ο υπάλληλος του υπ. Οικονομικών, για τα μέλη τους(ψηφοφόρους) αν:

-Έχουν υποστεί ζημιά.

-Το κόστος αποκατάστασης.

-Τη δικαιούμενη αποζημίωση.

Ελάχιστη αποζημίωση 10.000 ευρώ και το ύψος της ενίσχυσης μέχρι 200.000 ευρώ.
Πότε άλλοτε έχει ξανασυμβεί αυτό, οι πληγέντες, από οποιαδήποτε αιτία, να αποφασίζουν οι ίδιοι για τα χρήματα που θα πάρουν. Δηλαδή Γιάννης πίνει Γιάννης κερνάει!
Αν καταστραφεί η αγροτική παραγωγή, συγκροτούν πρωτοβάθμιες, δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες επιτροπές, με αυστηρότατους ελέγχους. Τα ίδιο για καταστροφές από σεισμούς, πλημμύρες κλπ.
Ο υπουργός οικονομικών, δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανέναν, (Τεχνικούς, οικονομολόγους, στελέχη της Τράπεζας Ελλάδας), παρά μόνο στους ενδιαφερόμενους.

Ο ίδιος δε μοίρασε τα τριχίλιαρα πέρυσι μετά τις φωτιές( προεκλογικά) και τώρα διαπίστωσε παρανομίες, και ζητάει την επιστροφή τους,ενώ για την αποκατάσταση των κατοικιών στους πυρόπληκτους της Ηλείας, ζητάει να του προσκομίσουν τίτλους κυριότητας με ……. Χρυσόβουλα.
Αν ο υπουργός οικονομικών μοίραζε δικά του χρήματα, ας τα έδινε όπως ήθελε.
Τη στιγμή όμως που μοιράζει ΚΑΙ ΔΙΚΑ ΜΟΥ χρήματα, οφείλει να τηρεί τους κανόνες, που το υπουργείο του έχει θεσπίσει για όλους τους κοινούς θνητούς.
Διαφορετικά να τους αλλάξει και να ισχύουν για ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες τα ίδια.
Μήπως τελικά από την καταστροφή πάμε σε μια άλλη αρπαχτή;

ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΥΓΙΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Αθηνα Σάββατο 6/12/2008.

Νεκρός από σφαίρα αστυνομικού ο 15 χρονος Αλέξανδρος.



Το Μικρό Αγόρι Αθήνα 8 Δεκεμβρίου 2008

Ξέρω, θα πεις,
ποιός νοιάζεται για τη θλίψη σου
και πόσο έχει δικαίωμα να θλίβεται ένας συνεργός;

Διότι το ξέρω κι εγώ
ότι η σφαίρα που σκότωσε το μικρό αγόρι
έχει ένα μόριο από τον εαυτό μου.
Ναι, είναι το ένα δεκάκις εκατομμυριοστό,
αλλά αυτό δεν αναιρεί τη δολοφονική τροχιά του
ούτε την ευθύνη μου.

Είναι το μόριο που γέννησε
η ανοχή μου στην προϊούσα σήψη.

Είναι το μόριο που δημιούργησε
η ελλειμματική μου αντίσταση στην αδράνεια
την οποία επιζητούσαν για να οικοδομήσουν
τον κτηνώδη κόσμο τους.

Είναι το μόριο που υπήρξε από την αδυναμία μου
να πολεμήσω τα κυρίαρχα όπλα τους,
το φόβο και την ανασφάλεια.

Είναι το μόριο που οικοδόμησε αυτό το περιβάλλον,
του οποίου δημιουργήματα είναι οι θύτες,
τα θύματα σημερινά κι αυριανά,
τα μικρά αγόρια και κορίτσια,
οι χιλιάδες άνεργοι, οι αδύναμοι,
οι μη έχοντες, μη περιθαλπόμενοι,
οι γέροντες, οι άρρωστοι, οι ανασφαλείς,
οι καταθλιπτικοί, οι ανεχόμενοι
και κυρίως απέλπιδες.

Μην αναρωτηθείς τι ζητούν αυτά
τα πανέμορφα παιδιά στους δρόμους
τώρα που δεν έχουν νόημα συγνώμες
και ενοχικά βουρκωμένα μάτια.

Άκουσα παιδικές φωνές σε ώριμα τραγούδια
σαρωτικά που διαπερνούν τη θλίψη.

Οι γροθιές διεκδίκησης
οι ανάσες ζωογόνες
οι δρόμοι φωτεινοί
και κυρίως ανθρώπινοι.

Και μη με συμπονέσεις.
Απλά πάρε τα λόγια μου στο δισάκι σου
κι εξαργύρωσε την πείρα μου
στους αγώνες των αυριανών ημερών.

Γιώργος Δουατζής
Τους στίχους αυτούς μου τους έστειλε ο φίλος Τάκης Μπολαλάς. Τον ευχαριστώ

ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΤΟΜΑ. ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΜΕ ΕΝΑ ΦΙΛΟ

Είναι γνωστό ότι στα χωριά μας το καφενείο είναι ένα ανδροκρατούμενο στέκι, όπου συζητούνται και αναλύονται –εκτός των τετριμμένων- πολύ σημαντικά,πολιτικά πολιτιστικά, κοινωνικά, ακόμη και φιλοσοφικά ζητήματα.
Ανεξάρτητα από τον τρόπο και τον τόνο του διαλόγου, σκέψεις, ιδέες, προτάσεις για όλα τα επίκαιρα και όχι μόνο φλέγοντα προβλήματα.
Εκεί ξεχωρίζει κανείς τον πολίτη από το άτομο-ιδιώτη. Τα ενδιαφέροντα του τελευταίου αρχίζουν και τελειώνουν στον εαυτόν του.
Ο φίλος, αγρότης στο επάγγελμα, είναι ένας μαχητής της ζωής,παλεύει –όπως και πολλοί αγρότες- να τα βγάλει πέρα στις δύσκολες οικονομικές συνθήκες.
Δεν του έχει χαριστεί τίποτα στη ζωή, όμως, παρά τον καθημερινό αγώνα, είναι σκεπτόμενος πολίτης, ευαίσθητος, αλληλέγγυος με τους συνανθρώπους, παρακολουθεί με ενδιαφέρον όλα τα πράγματα και,όταν αυτό είναι εφικτό συμμετέχει με άποψη στα «κοινά».
Κάποιο βραδάκι ήρθε στην παρέα μας και ένας γνωστός.
Νέος σχεδόν, συνταξιούχος μιας από τις μεγαλύτερες Δ.Ε.Κ.Ο,με καλή σύνταξη, χρόνο ελεύθερο, με καλές για την εποχή του σπουδές, όμως από το λίγο χρόνο που κράτησε η κουβέντα μας,διαπίστωσα ότι όλο το ενδιαφέρον του στράφηκε μόνο στον εαυτόν του και στην καλοπέρασή του!.
Τι και αν υπάρχουν άνεργοι, ασθενείς που δεν καταφέρνουν να βρουν ένα χειρουργικό κρεβάτι, παιδιά, χωρίς δημόσια και δωρεάν παιδεία, αγρότες χωρίς σοδιά.
ΤΊ κι αν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ χάρισε η κυβέρνηση στη μονή Βατοπεδίου Α,Ε,. Όλα τούτα ετούτα του είναι αδιάφορα!!!
Το πιο αντιπροσωπευτικό τραγούδι για αυτόν και τα άτομα σαν αυτόν, είναι «Ο ΚΥΡ ΠΑΝΤΕΛΗΣ» του Πάνου Τζαβέλα.



Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις κατάστημα κάπου στη γη
πουλάς εμπόρευμα, βγάζεις λεφτά
πολλά λεφτά, πολλά λεφτά
Τις Κυριακές πρωί στην εκκλησιά
σταυροκοπιέσε στην Παναγιά

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις και σύζυγο, κόρη, παιδί
μοντέρνα έπιπλα, έγχρωμη TV,
τρως τροφή πνευματική.
Μακρυά από κόμματα μην βρεις μπελά,
"Πατρίς,θρησκεία και φαμελιά"

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
τι κι αν πεθαίνουνε πάνω στη γη
χιλιάδες άνθρωποι, χωρίς ψωμί,
μαύροι, λευκοί ή κίτρινοι.
Ο γιος σου μοναχά να 'ναι καλά
ν' αφήσεις τ' όνομα και τον παρά.

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
σκεύρωσες, σάπισες στο μαγαζί
τη νιότη ξόδεψες και την ορμή
για τη δραχμή, για το πετσί
δίπλα σου τ' όνειρο, η ζωή και το φως
μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός.

Ξέρεις πως δώσανε κυρ-Παντελή
άλλοι τα νιάτα τους και τη ζωή
να γίνει τ' όνειρο φέτα ψωμί
να φας και ' συ κυρ-Παντελή;

Κι εσύ τι έδωσες κυρ-Παντελή;
πες μας τι έκανες σ' αυτή τη γη;
πες μας τι άφησες κληρονομιά
που να εμπνέει τη νέα γενιά

Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έντρομ, άβουλε συ φασουλή
βρώμισες τ' όνειρο και την ψυχή
άδειο πετσί χωρίς πνοή.

Έντιμοι άνθρωποι, νέα γενιά
θάψτε τους έντιμους μες στα σπαρτά
κι αυτούς που φτιάξανε τον Παντελή
σκουλήκι άχρηστο σ' αυτή τη γη.