Είναι γνωστό ότι στα χωριά μας το καφενείο είναι ένα ανδροκρατούμενο στέκι, όπου συζητούνται και αναλύονται –εκτός των τετριμμένων- πολύ σημαντικά,πολιτικά πολιτιστικά, κοινωνικά, ακόμη και φιλοσοφικά ζητήματα.
Ανεξάρτητα από τον τρόπο και τον τόνο του διαλόγου, σκέψεις, ιδέες, προτάσεις για όλα τα επίκαιρα και όχι μόνο φλέγοντα προβλήματα.
Εκεί ξεχωρίζει κανείς τον πολίτη από το άτομο-ιδιώτη. Τα ενδιαφέροντα του τελευταίου αρχίζουν και τελειώνουν στον εαυτόν του.
Ο φίλος, αγρότης στο επάγγελμα, είναι ένας μαχητής της ζωής,παλεύει –όπως και πολλοί αγρότες- να τα βγάλει πέρα στις δύσκολες οικονομικές συνθήκες.
Δεν του έχει χαριστεί τίποτα στη ζωή, όμως, παρά τον καθημερινό αγώνα, είναι σκεπτόμενος πολίτης, ευαίσθητος, αλληλέγγυος με τους συνανθρώπους, παρακολουθεί με ενδιαφέρον όλα τα πράγματα και,όταν αυτό είναι εφικτό συμμετέχει με άποψη στα «κοινά».
Κάποιο βραδάκι ήρθε στην παρέα μας και ένας γνωστός.
Νέος σχεδόν, συνταξιούχος μιας από τις μεγαλύτερες Δ.Ε.Κ.Ο,με καλή σύνταξη, χρόνο ελεύθερο, με καλές για την εποχή του σπουδές, όμως από το λίγο χρόνο που κράτησε η κουβέντα μας,διαπίστωσα ότι όλο το ενδιαφέρον του στράφηκε μόνο στον εαυτόν του και στην καλοπέρασή του!.
Τι και αν υπάρχουν άνεργοι, ασθενείς που δεν καταφέρνουν να βρουν ένα χειρουργικό κρεβάτι, παιδιά, χωρίς δημόσια και δωρεάν παιδεία, αγρότες χωρίς σοδιά.
ΤΊ κι αν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ χάρισε η κυβέρνηση στη μονή Βατοπεδίου Α,Ε,. Όλα τούτα ετούτα του είναι αδιάφορα!!!
Το πιο αντιπροσωπευτικό τραγούδι για αυτόν και τα άτομα σαν αυτόν, είναι «Ο ΚΥΡ ΠΑΝΤΕΛΗΣ» του Πάνου Τζαβέλα.
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις κατάστημα κάπου στη γη
πουλάς εμπόρευμα, βγάζεις λεφτά
πολλά λεφτά, πολλά λεφτά
Τις Κυριακές πρωί στην εκκλησιά
σταυροκοπιέσε στην Παναγιά
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έχεις και σύζυγο, κόρη, παιδί
μοντέρνα έπιπλα, έγχρωμη TV,
τρως τροφή πνευματική.
Μακρυά από κόμματα μην βρεις μπελά,
"Πατρίς,θρησκεία και φαμελιά"
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
τι κι αν πεθαίνουνε πάνω στη γη
χιλιάδες άνθρωποι, χωρίς ψωμί,
μαύροι, λευκοί ή κίτρινοι.
Ο γιος σου μοναχά να 'ναι καλά
ν' αφήσεις τ' όνομα και τον παρά.
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
σκεύρωσες, σάπισες στο μαγαζί
τη νιότη ξόδεψες και την ορμή
για τη δραχμή, για το πετσί
δίπλα σου τ' όνειρο, η ζωή και το φως
μα εσύ στο κουφάρι σου κλεισμένος εντός.
Ξέρεις πως δώσανε κυρ-Παντελή
άλλοι τα νιάτα τους και τη ζωή
να γίνει τ' όνειρο φέτα ψωμί
να φας και ' συ κυρ-Παντελή;
Κι εσύ τι έδωσες κυρ-Παντελή;
πες μας τι έκανες σ' αυτή τη γη;
πες μας τι άφησες κληρονομιά
που να εμπνέει τη νέα γενιά
Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
έντρομ, άβουλε συ φασουλή
βρώμισες τ' όνειρο και την ψυχή
άδειο πετσί χωρίς πνοή.
Έντιμοι άνθρωποι, νέα γενιά
θάψτε τους έντιμους μες στα σπαρτά
κι αυτούς που φτιάξανε τον Παντελή
σκουλήκι άχρηστο σ' αυτή τη γη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου