Αθηνα Σάββατο 6/12/2008.
Νεκρός από σφαίρα αστυνομικού ο 15 χρονος Αλέξανδρος.
Το Μικρό Αγόρι Αθήνα 8 Δεκεμβρίου 2008
Ξέρω, θα πεις,
ποιός νοιάζεται για τη θλίψη σου
και πόσο έχει δικαίωμα να θλίβεται ένας συνεργός;
Διότι το ξέρω κι εγώ
ότι η σφαίρα που σκότωσε το μικρό αγόρι
έχει ένα μόριο από τον εαυτό μου.
Ναι, είναι το ένα δεκάκις εκατομμυριοστό,
αλλά αυτό δεν αναιρεί τη δολοφονική τροχιά του
ούτε την ευθύνη μου.
Είναι το μόριο που γέννησε
η ανοχή μου στην προϊούσα σήψη.
Είναι το μόριο που δημιούργησε
η ελλειμματική μου αντίσταση στην αδράνεια
την οποία επιζητούσαν για να οικοδομήσουν
τον κτηνώδη κόσμο τους.
Είναι το μόριο που υπήρξε από την αδυναμία μου
να πολεμήσω τα κυρίαρχα όπλα τους,
το φόβο και την ανασφάλεια.
Είναι το μόριο που οικοδόμησε αυτό το περιβάλλον,
του οποίου δημιουργήματα είναι οι θύτες,
τα θύματα σημερινά κι αυριανά,
τα μικρά αγόρια και κορίτσια,
οι χιλιάδες άνεργοι, οι αδύναμοι,
οι μη έχοντες, μη περιθαλπόμενοι,
οι γέροντες, οι άρρωστοι, οι ανασφαλείς,
οι καταθλιπτικοί, οι ανεχόμενοι
και κυρίως απέλπιδες.
Μην αναρωτηθείς τι ζητούν αυτά
τα πανέμορφα παιδιά στους δρόμους
τώρα που δεν έχουν νόημα συγνώμες
και ενοχικά βουρκωμένα μάτια.
Άκουσα παιδικές φωνές σε ώριμα τραγούδια
σαρωτικά που διαπερνούν τη θλίψη.
Οι γροθιές διεκδίκησης
οι ανάσες ζωογόνες
οι δρόμοι φωτεινοί
και κυρίως ανθρώπινοι.
Και μη με συμπονέσεις.
Απλά πάρε τα λόγια μου στο δισάκι σου
κι εξαργύρωσε την πείρα μου
στους αγώνες των αυριανών ημερών.
Γιώργος Δουατζής
Τους στίχους αυτούς μου τους έστειλε ο φίλος Τάκης Μπολαλάς. Τον ευχαριστώ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε στη μεγάλη Ελλαδίτσα μεγαλύτερη ανάγκη για λαϊκή εκδίκηση.
Ποτέ στο παρελθόν δεν θεωρήθηκε κατεστημένο η ακροδεξιά κεντροαριστερά παράταξη περισσότερο υπεύθυνη για ακροαριστερά φασιστικές κτηνωδίες που οδηγούν τον απλό εργαζόμενο, τον όχι κατ' ανάγκη πολιτικοποιημένο, πολίτη, σε τόσα πολλά σε ποσότητα και αναιδή ποιότητα αδιέξοδα όσο σήμερα.
Δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ, ποιός πραγματικά ένοιωθε τρομοκρατημένος από την 17Ν; Ο πολίτης ή αυτός που ζούσε στη ρεμούλα και στο νεκροφαγικό πλιάτσικο κατά του μεροκαματιάρη;
Ουδέποτε ένιωσα τρομοκρατημένος από τους αποκαλούμενους τρομοκράτες!
Ποτέ δεν ένιωσα περισσότερο τρομοκρατημένος από σήμερα, όχι από τα λαϊκά στρατεύματα αλλά από τους προασπίζοντες τη δημοκρατία (έκλυτος κοινοβουλευτισμός)
Είναι νόμος της φύσης. Η ισορροπία πάντα εφαρμόζεται. Ακόμη και στα επίπεδα του τρόμου.
V.
Δημοσίευση σχολίου