ΕΠΙΤΡΟΠΕΙΑ: ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

 

Με παραφρασμένους τους στίχους, από το εμβληματικό τραγούδι της αξέχαστης Κωστούλας  Μητροπούλου και του μοναδικού Μ. Λοΐζου δρόμος, θα μπορούσαμε να παρουσιάσουμε την ιστορία ενός δρόμου στο κέντρο της Αθήνας:. οδός Εδουάρδου Λω. Ένας μικρός δρόμος με μεγάλη  και εν πολλοίς πονεμένη ιστορία.
Ο τιμώμενος είναι ο εγγλέζος Εδουάρδος Λω, πρώτος  ξένος επίτροπος στην Ελλάδα μετά τη συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους. Ήταν και τότε που Ελλάδα είχε χρεοκοπήσει. Πρόκειται για τη χρεοκοπία του 1893 την οποία ο πρωθυπουργός επισήμως ανακοίνωσε με την περιβόητη φράση: δυστυχώς εππτωχεύσαμεν!.
 Μόνο λίγοι  συνέλληνες σήμερα γνωρίζουν τους λόγους που οδήγησαν τότε στη στάση πληρωμών, και ακόμη λιγότεροι  έχουν πληροφορηθεί για τον Διεθνή οικονομικό έλεγχο που μας  επιβλήθηκε  από τους δανειστές και διήρκησε 50 χρόνια. Οι ίδιοι και τότε λόγοι της χρεοκοπίας:  φαυλότητα, φοροδιαφυγή, σπατάλες ρεμούλες, ρουσφέτια και εθνοκαπηλεία.
Επειδή όμως η "επίσημη" σχολική ( τσούλα) ιστορία δεν ασχολείται με τέτοιες "λεπτομέρειες", δεν μάθαμε ποτέ τα μεγάλα εγκλήματα που έχουν διαπραχτεί με την ένοχη ανοχή μας ,ούτε βέβαια για τους δράστες.
Επειδή και σήμερα κρύβουν επιμελώς την αλήθεια για τη συντελεσμένη καταστροφή, δικαιούμαστε όλοι εμείς ( οι μη προνομιούχοι)να ενώσουμε τη φωνή μας με την κραυγή του ήρωα στην ταινία του Θ Μαραγκού :    Μάθε παιδί μου γράμματα: την αλήθεια ρέεεεε!

Ντίνος Χριστιανόπουλος: Δεν θέλω ούτε τα βραβεία τους, ούτε τα λεφτά τους''

Ο ποιητής τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό λογοτεχνικό βραβείο, το οποίο και αρνήθηκε. "Δεν θέλω ούτε τα βραβεία τους, ούτε τα λεφτά τους'', είπε.

 Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ όπου και αν προέρχεται.... Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου - και κάποτε πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά - και κάποτε πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από την ζωή μας...

Είμαι εναντίον των χρηματικών επιχορηγήσεων, σιχαίνομαι τους φτωχοπρόδρομους που απλώνουν το χέρι τους για παραδάκι. Οι χορηγίες μεγαλώνουν την μανία μας για διακρίσεις και την δίψα μας για λεφτά΄ ξεπουλάνε την ατομική ανεξαρτησία μας.

Είμαι εναντίον των σχέσεων με το κράτος και βρίσκομαι σε διαρκή αντιδικία μαζί του. Πότε μου δεν πάτησα σε υπουργείο, και το καυχιέμαι. Η μόνη μου εξάρτηση από το κράτος είναι η εφορεία, που με γδέρνει.

Είμαι εναντίον των εφημερίδων. Χαντακώνουν αξίες, ανεβάζουν μηδαμινότητες, προβάλλουν ημετέρους, αποσιωπούν τους απροσκύνητους΄ όλα τα μαγειρεύουν, όπως αυτές θέλουν. Δεξιές, αριστερές, κεντρώες - όλες το ίδιο σκατό....

Είμαι εναντίον κάθε ιδεολογίας, σε οποιαδήποτε απόχρωση και αν μας την πασέρνουν. Όσο πιο γοητευτικές και προοδευτικές είναι οι ιδέες, τόσο πιο τιποτένια ανθρωπάκια μπορεί να κρύβονται από πίσω τους. Όσο πιο όμορφα τα λόγια τους, τόσο πιο ύποπτα τα έργα τους. Όσο πιο υψηλοί οι στόχοι, τόσο πιο άνοστοι οι στίχοι.

Είμαι, προπάντων, εναντίον κάθε ατομικής φιλοδοξίας, που καθημερινά μας οδηγεί σε μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς. Αν σήμερα κυριαρχούν παραγοντίσκοι και τσανάκια, δεν φταίει μόνο το κωλοχανείο΄ φταίνε και οι δικές μας παραχωρήσεις και αδυναμίες. Αν πιάστηκε η μέση του οδοκαθαριστή, φταίμε και εμείς που πετούμε το τσιγάρο μας στο δρόμο. Κι αν η λογοτεχνία μας κατάντησε σκάρτη, μήπως δεν φταίει και η δική μας σκαρταδούρα; 

 Κείμενο του 1977
Πηγή:http://www.lifo.gr/team/readersdigest/27073

ΓΙΑ ΤΗΝ " ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ"

                                                  το πρώτο φύλλο 21 Ιουλίου του 1975
Η «Ελευθεροτυπία» ,που ξεκίνησε να εκδίδεται στις 21 Ιουλίου του 1975,  υπήρξε η πρώτη εφημερίδα που εκδόθηκε μετά τη μεταπολίτευση. Ως γέννημα της μεταχουντικής Ελλάδας εξέφραζε την αγωνιστική διάθεση του προοδευτικού κόσμου της εποχής και της μαχητικής δημοκρατικής νεολαίας. Με αιχμή την αδιαπραγμάτευτη αντιβασιλική της θέση, συντάχθηκε με τον αγώνα για μια δημοκρατική, δίκαιη και σοσιαλιστική κοινωνία.
Προσωπικότητες τεράστιου πνευματικού διαμετρήματος και δημοκρατικού ήθους έδωσαν αμέσως το στίγμα της εφημερίδας. Έδωσε βήμα  στους αγωνιζόμενους,  για ιδανικά, δημοκρατικούς πολίτες , ενώ η νεολαία πρόβαλλε τον έντονο ριζοσπαστικό της λόγο. Μια πλουραλιστική εφημερίδα που αγκάλιασε όλα τα προοδευτικά, ανά τον κόσμο, κινήματα και έτσι συνετέλεσε στην πολιτικοποίηση της νεολαίας και στην αποποδοσφαιροποίηση της χουντικής περιόδου.
Η «Ελευθεροτυπία» πρωταγωνίστησε στον αγώνα για αλλαγή, όχι μόνο στην πολιτική αλλά πρωτίστως στον τρόπο του σκέπτεσθαι.
Αν επιχειρήσει κάποιος να κάνει μια κατ αρχήν αποτίμηση, το αποτέλεσμα, νομίζω πως είναι θετικό.
Εμείς που ζήσαμε αυτή την εποχή (  εποχή της αθωότητας) είμαστε τυχεροί και συνάμα προνομιούχοι!

ΕΡΤ: Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΡΓΙΑ ΜΕΤ΄ΑΠΟΔΟΧΩΝ

Μέχρι τώρα ξέραμε πως απεργία σημαίνει συλλογικός αγώνας για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκύπτουν από την εκμετάλλευση  των εργαζομένων  από τους ιδιώτες καπιταλίστες
Παλιότερα η απόπειρα για την ίδρυση ενός σωματείου σε αμιγώς ιδιωτική επιχείρηση, τις περισσότερες φορές, στοίχιζε την απόλυση των πρωταγωνιστών.

Χρειάστηκαν πολλοί αγώνες, ακόμη και με αίμα, για να κατακτηθεί το δικαίωμα στην απεργία.

Αν και κατοχυρώθηκε νομοθετικά το λεγόμενο ιερό αυτό δικαίωμα, στην πράξη όμως δεν μπορεί να ασκηθεί από εργαζόμενους στον καθαρά ιδιωτικό τομέα. Αντίθετα, στο δημόσιο τομέα και ιδιαίτερα στις ΔΕΚΟ, οι οποίες ψευδεπίγραφα αναγράφονται και αναφέρονται ως ιδιωτικός τομέας, η ιερότητα της απεργίας κατάντησε ανίερη εκμετάλλευση των αμειβόμενων και προνομιούχων υπαλλήλων σε βάρος των αγρίως φορολογουμένων πολιτών- πελατών.

Τρανταχτό παράδειγμα- σκάνδαλο στην «απεργία» των υπαλλήλων στη δημόσια ΕΡΤ. Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν, από την αρχή της «κινητοποίησης» 30/11/2011, μέχρι σήμερα, σε σύνολο 3. 493 αμειβομένων υπαλλήλων, υπήρξε ημέρα που απεργούσαν μόνο 13 υπάλληλοι!!!. Τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά προγράμματα δεν βγαίνουν και οι χιλιάδες «αγωνιστές απεργοί» πληρώνονται κανονικά, χωρίς να προσφέρουν έργο, για το οποίο πληρώνονται!!. Αυτό γίνεται με την ανοχή όλων μας και με την ένοχη σιωπή όλων των κομμάτων, της διοίκησης της ΕΡΤ και, βεβαίως, της κυβέρνησης.

Εμείς οι δυστυχείς πολίτες- πελάτες πληρώνουμε κανονικά το χαράτσι υπέρ της ΕΡΤ, χωρίς να δικαιούμαστε τίποτε.

Αυτό που συμβαίνει δεν είναι απεργία, αλλά αμειβόμενη αργία!      

ΕΝΑΣ ΚΑΤΑΞΙΩΜΕΝΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Μακριά και δύσκολη η οδός των διδαγμάτων, ενώ των παραδειγμάτων σύντομη και αποτελεσματική  (Σενέκας).

 Το παράδειγμα ενός μαχόμενου ανθρώπου επέλεξα να παρουσιάσω στην πρώτη μου για το 2012 ανάρτηση στο ιστολόγιο. Πρόκειται για έναν μετανάστη, που ήρθε στη χώρα μας από χώρα της Ανατολής, γιατί  εκεί ο θεοκρατικός φονταμενταλισμός  τον ανάγκασε να την εγκαταλείψει.
Μέσα από ανυπέρβλητες δυσκολίες, στερήσεις, ακόμη και στα στοιχειώδη μέσα για την επιβίωση, κατάφερε να εισαχθεί στην φαρμακευτική σχολή Πατρών. Σε ελάχιστο χρόνο έμαθε την ελληνική γλώσσα και έτσι μπόρεσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σχολής. Μακριά από την οικογένεια του, χωρίς κανέναν δικό του άνθρωπο στην Ελλάδα, και απασχολούμενος σε ευκαιριακές εργασίες, κατόρθωσε να επιβιώσει και να διακριθεί στην επιστήμη του.

Ο άνθρωπος αυτός, με την ασίγαστη φλόγα της μάθησης, παράλληλα με τις σπουδές μελετούσε κλασική φιλοσοφία. Τα τελευταία χρόνια είναι φαρμακοποιός, και μάλιστα άριστος επιστήμονας. Παράλληλλα, συνεχίζει να μελετά ελληνική και γενικότερα  κλασική φιλοσοφία.
  Τον άνθρωπο αυτό  τον θεωρώ άξιο, επειδή αποτελεί φωτεινό παράδειγμα για μια χώρα, που κυριαρχεί  η ήσσονα προσπάθεια και η δικτατορία των μετρίων.

 Η παρουσία τέτοιων ανθρώπων περποιεί τιμή για τη χώρα μας και  στους  χαλεπούς καιρούς, που ζούμε, παράδειγμα για μίμηση.