Το «σύστημα», όπως θα λέγαμε στην εποχή της «αθωότητας», νίκησε και πάλι!. Παρατηρώντας τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα από τη μεταπολεμική περίοδο μέχρι σήμερα, διαπιστώνουμε ότι ενώ σε κάθε εκλογή «ο λαός νικάει» πραγματικός νικητής είναι το ... σύστημα. Όταν, λ.χ. η ΕΡΕ(1955-1963), με το παρακράτος, βρέθηκε σε πλήρη αδυναμία να κυβερνήσει και προκειμένου να εκτονωθεί ο λαός, η κυβέρνηση (όχι και η εξουσία) δόθηκε για λίγο στην Ε. Κ, μια ετερόκλητη ένωση προσώπων, τα στελέχη της οποίας κάλυπταν ένα ευρύ ιδεολογικό φάσμα :από τον ανακτορικό Γαρουφαλιά μέχρι τον Τσιριμώκο. Οι ιθύνοντες όμως δεν είχαν υπολογίσει μια μαχητική- ριζοσπαστική νεολαία που απαιτούσε ριζικές αλλαγές. Όταν πλέον δεν μπορούσαν να την ελέγξουν απολύτως, δημιούργησαν την αποστασία και στη συνέχεια τη δικτατορία.
Το 1974, με την κατάρρευση της χούντας, έφεραν τον «εξαγνισμένο»
Κ. Καραμανλή. Και όταν και αυτός ο κύκλος έκλεισε, το 1981 την κυβέρνηση
ανέλαβε το ΠΑ.ΣΟΚ., η «αριστερά της αριστεράς» κατά την έκφραση του Καραμανλή. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, στην πρώτη περίοδο από
την ίδρυση του κόμματος (1974-1977) ,είχε μια αριστερίστικη φρασεολογία, τέτοια
που μπροστά της ο λόγος του ΚΚΕ φάνταζε
συντηρητικός.Από το 1977 το ΠΑΣΟΚ, ενσωματώνοντας την Ε.Κ, μετεξελίχτηκε
σε κόμμα εξουσίας με αποτέλεσμα το 13/% του 1974 να γίνει 48% το 1981. Το έξω
από το ΝΑΤΟ και την τότε ΕΟΚ έγινε ....επαναδιαπραγμάτευση.Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν έγιναν αλλαγές, αλλαγή δεν έγινε!.
Η αριστερά, σε όλες
της τις εκδοχές, κατά την μεταπολιτευκή περίοδο απέκτησε συστημικό χαρακτήρα. Και να τώρα που το πολιτικό
σύστημα καταρρέει,φαίνεται πως ετοιμάζεται πάλι η... αριστερή συνταγή, καθώς το έξω από το
μνημόνιο γίνεται..επαναδιαπραγμάτευση.!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου