ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ: Ο ΑΡΙΣΤΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Γεννήθηκε το 1912 στην Κερασίτσα της Αρκαδίας. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αναδείχθηκε πολλές φορές βαλκανιονίκης στο άλμα εις μήκος. Στα χρόνια της κατοχής δεν έμεινε αδρανής. Το 1943 ίδρυσε την Ενωση Ελλήνων Αθλητών μέσω της οποίας βοηθούσε στην ενίσχυση των λαϊκών συσσιτίων με τα έσοδα των αγώνων. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις παρείχε δωρεάν περίθαλψη σε φτωχούς.Στα 1961 εξελέγη βουλευτής Πειραιά, με το Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος (ΠΑΜΕ). Το ίδιο διάστημα ιδρύεται η Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, με πρωτοβουλία μεταξύ των άλλων και του Λαμπράκη.

Το βράδυ της 22 Μάη του 1963, μέσα σε κλίμα πρωτόγνωρης τρομοκρατίας, ο Λαμπράκης εκφωνούσε ομιλία της Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη στην αίθουσα του Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος, στη Θεσσαλονίκη. Το κτίριο βρισκόταν στη διασταύρωση των οδών Βενιζέλου και Ερμού και είχε περικυκλωθεί από 180 ένστολους χωροφύλακες και πολλούς άλλους με πολιτικά. Επικεφαλής τους ήταν ο επιθεωρητής Χωροφυλακής Βορείου Ελλάδας, υποστράτηγος Κωνσταντίνος Μήτσου, αλλά παρευρισκόταν όλη η ηγεσία της αστυνομίας, ο διευθυντής Αστυνομίας Θεσσαλονίκης, συνταγματάρχης Ευθύμιος Καμουτσής, ο υποδιευθυντής Αστυνομίας, αντισυνταγματάρχης Μιχάλης Διαμαντόπουλος, ο διοικητής Ασφαλείας Θεσσαλονίκης, ταγματάρχης Κωνσταντίνος Δόλκας και οι υπομοίραρχοι Εμμ. Καπελώνης και Δ. Κατσούλης. Ο τελευταίος ήταν γνωστός κομμουνιστοφάγος, προϊστάμενος της «Υπηρεσίας Δίωξης Κομμουνισμού». Εκατοντάδες φασιστοειδή και παρακρατικοί την ίδια στιγμή πραγματοποιούσαν αντισυγκέντρωση στον ίδιο περίπου χώρο.

Η δολοφονία πραγματοποιήθηκε όταν ο Λαμπράκης αποχωρούσε από τη συγκέντρωση, αφού η αστυνομία τον διαβεβαίωσε ότι δεν κινδύνευε. Μάλιστα, όταν ο Λαμπράκης βγήκε, η αστυνομία εγκλώβισε τον κόσμο στο κτίριο, ώστε ο Λαμπράκης να απομονωθεί. Οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας ήταν μέλη παρακρατικών οργανώσεων, συνεργάτες-χαφιέδες της Ασφάλειας, ο Σπύρος Γκοτζαμάνης και ο Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης. Ο Γκοτζαμάνης ήταν γνωστός για τους τραμπουκισμούς του και καταδικασμένος πολλές φορές για ξυλοδαρμούς. Επίσης συμμετείχε στην παρακρατική οργάνωση του γερμανοτσολιά Ξ. Γιοσμά. Ο Εμμανουηλίδης ήταν καταδικασμένος για βιασμό, παιδεραστία και κλοπή. Επίσης ήταν έκτακτος χωροφύλακας στην υποδοχή του Ντε Γκολ. Με τέτοια αποβράσματα και ανθρώπους του υπόκοσμου συνεργαζόταν η Ασφάλεια. Οι δολοφόνοι βγήκαν μέσα από το πλήθος των αστυνομικών με ένα τρίκυκλο κι ένα σιδερολοστό και έδωσαν το φονικό χτύπημα στο Λαμπράκη.

Στην περιοχή βρίσκονταν πάρα πολλοί αστυνομικοί. Κανένας όμως δεν καταδίωξε τους δολοφόνους, παρά μόνο ένας πολίτης, ο Μανώλης Χατζηαποστόλου (ο θρυλικός «Τίγρης»), κατάφερε να πηδήσει πάνω στην καρότσα του τρίκυκλου και πάλεψε με τον Εμμανουηλίδη και τον Γκοτζαμάνη. Ο Γκοτζαμάνης θα συλληφθεί κατά λάθος από τον υποδιοικητή της πυροσβεστικής που περνούσε τυχαία, τη στιγμή που ο Γκοτζαμάνης κατάφερε ένα χτύπημα με το λοστό στον «Τίγρη». Το όργανο του φόνου, αν και παραδόθηκε στην αστυνομία, όλως παραδόξως εξαφανίστηκε. Ο Λαμπράκης μετά το χτύπημα ήταν κλινικά νεκρός και άφησε την τελευταία του πνοή 4 μέρες αργότερα.

Στις 28 Μάη, όταν έγινε η κηδεία του Λαμπράκη, στην Αθήνα, εκατοντάδες χιλιάδες λαού πραγματοποίησαν μεγαλειώδη αντικυβερνητική και αντιαμερικανική διαδήλωση. Τα συνθήματα που κυριαρχούσαν ήταν «ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ», «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», «ΕΙΡΗΝΗ». 

ΠΗΓΗ: http://www.kkeml.gr/history/portreta/477labraki.htm