Η φορολογική δήλωση του Πειναλέοντα (Μποστ, 1961)

Το σκίτσο είναι απλό και αδρά ζωγραφισμένο. Καθιστός μπροστά σ’ ένα τραπέζι με κουτσό πόδι, ο Πειναλέων συμπληρώνει τη δήλωση με μια σειρά μηδενικά, ενώ όρθια στο πλάι του η αδερφή του η Ανεργίτσα παρακολουθεί σκυθρωπή, με το αιώνιο «βιβλιάριον απόρων κορασίδων» παραμάσχαλα. Στον τοίχο, ένα κάδρο δείχνει τη μαμα-Ελλάς στα νιάτα της.

ΥΠΟΒΟΛΗ ΔΗΛΟΣΕΟΣ

[δια χειρός ΜΠΟΣΤ]

Διά της παρούσησ μου δηλώ, εντός στη δήλοσή μου

λαβών γνόσιν ο έφορος κε άνεφ χαρτοσήμου

ότη δεν έχο κότταιρον και ούτε λοιμουζήνα

άνεργος όντος πάσχωντος σινίθος από πίνα.

Η μύτηρ η γενήσαντος προσφέρων τας θηλάσεις,

ζη εκ δανείον, δορεών κε πρόθιμος διά βάσεις,

κε η μικρά μου αδελφήβαρύνας να νιστέβη,

έχη εξάγη τα χαρτιά διά να μεταναστέβη.

Όντες πολάκις νιστικών κε πάσχων η μυτέρα

είναι βολέβων εναλάξ, αλάζοντος πατέρα.

Έχοντος πρότον βρετανόν, μετά αμερικάνον

νυν θα συζή με γερμανόν κε άνθροπον τσογλάνον,

όστις βιάσας την μαμά, ελείποντες οι άλλοι

τόρα τα θέλη κε αφτή μη έχοντος κεφάλι.

Η φυλαρέσκια αφτής κε θέλων να αρέση,

προσέχη πάντα εις λεφτά κι αν έχη καλή θέση,

ων εροτήλος εις βαθμόν ανότερον τυγχάνων

ποθή ενδύσεις εκλεκτάς, τα τέκνα της ξεχάνων,

ξεχάνοντες κι εμείς αφτήν, που πάντας προσκινεί

εξέρχετε στην Αγοράν διά να γινή Κοινή

με εβροπαίους σηζητή κι ενώ την αποθώσι,

αρκεί που είνε δυτικοί, απεχθανεί τους Ρώσοι.

Κέρδη δηλόνουν άπαντα μικρά-μεγάλα κράτη,

κε η μαμά μας δόσεων δίδη δια το κρεβάτη,

το «λύκνον του πολιτιζμού», έτσι αφτή το λέει,

κι’όλον αφτό μας κοπανεί κε κάθετε κε κλέει,

ενώ δυό λόγια να της πουν, κι αν δη ότι αρέση,

ξανά μανά διά Ζάλονκον κε στη φοτιά θα πέση.

Όθεν το κέρδος μας μηδέν, μηδέν δηλό εισπράκσεις

πάσχων μαζύ με την μαμά και άπαντες οι τάξεις.

Είνε μιστήρια μαμά! Ίσως κι’εμείς να φταίμε,

είνε αφτό που λέγουσι, Θεμου σινχόρεσέ με.

Ήταν η εποχή που η Ελλάδα επιδίωκε να συνδεθεί με την Κοινή Αγορά (τη σημερινή ΕΕ), που εξαρτιόταν από τα γερμανικά δάνεια, η εποχή της μαζικής μετανάστευσης. Ίσως κάποιοι αναζητήσουν ομοιότητες και διαφορές με σήμερα.

Η αναφορά στο Ζάλογγο είναι υπαινιγμός σε παλιότερη δήλωση του Π. Κανελλόπουλου, σχετικά με τις υπέρογκες, λόγω ΝΑΤΟ, στρατιωτικές δαπάνες: «Δεν αντέχομεν αλλά δεν μειώνομεν τας δαπάνας… Εμείς έχομεν Ζάλογγα εις την ιστορίαν μας». Και εδώ υπάρχουν ομοιότητες με σήμερα, αν σκεφτούμε την υπερήφανη στάση της Ελλάδας να συμφωνήσει στο εμπάργκο στο ιρανικό πετρέλαιο παρά το γεγονός ότι το Ιράν μας έδινε πετρέλαιο με πίστωση ενώ από αλλού θα το αγοράζουμε ακριβότερα και χωρίς πίστωση. Το Ζάλογγο εξακολουθεί να δείχνει το δρόμο.

Πηγή: 
 http://seisaxthia.wordpress.com/