ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΟ: ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΛΑΖΟΝΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

                                       

      «Όπου ανθίζει η υπεροψία φουντώνει το στάχυ της καταστροφής»    Αισχύλος ΠΕΡΣΕΣ                                                          

Από τη συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους(1830) μέχρι και τις ημέρες μας η εργασία στο δημόσιο θεωρείται προνόμιο, εξασφάλιση, σιγουριά, ενώ η ιδιότητα του δημοσίου λειτουργού προσδίδει  κοινωνική καταξίωση. Για τους λόγους αυτούς η πίεση για μια θέση στο δημόσιο εξελίχθηκε σε βιομηχανία ρουσφετιών.

Πολλοί και διαφορετικοί παράγοντες συντέλεσαν στο να διαμορφωθεί η αντίληψη. Αν επιχειρούσε κάποιος να εξηγήσει το φαινόμενο θα εξηγήσει το φαινόμενο θα έπρεπε  ανατρέξει στον αγροτοτροφικό χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας(μέχρι και τη δεκαετία του ’60), στην έλλειψη βαριάς βιομηχανίας, καθώς και στη νεοελληνική πολιτική ηθική.

Στο πλαίσιο αυτό αναπτύχθηκαν οι λεγόμενες πελατειακές σχέσεις με πρωταγωνιστές: όλο το πολιτικό σύστημα, οι πολλοί παράγοντες και παραγοντίσκοι σε ρόλο εκβιαστή, οι εκπρόσωποι των υπαλλήλων  (κυρίως σε ΔΕΚΟ), καθώς και οι πολίτες- πελάτες.

Η Ευθύνη της Αριστεράς, για τη συντήρηση και ενίσχυση της πελατειακής σχέσης, είναι τεράστια, επειδή- αν και δεν κυβέρνησε- υιοθέτησε πολιτικά πρωταγωνίστησε  και απαίτησε τη μονιμοποίηση όλων των παράνομων και προκλητικών ρουσφετολογικών προσλήψεων. Τελευταία σκανδαλώδης περίπτωση, η μαζική μετατροπή 50. 000 συμβάσεων έργου σε αορίστου χρόνου, που συνιστά  πολιτική και συνδικαλιστική αθλιότητα (διάταγμα Παυλόπουλου). Σημειώνεται ότι όλοι αυτοί είχαν προσληφθεί εκτός ΑΣΕΠ, ενώ οι συμβασιούχοι μέσω ΑΣΕΠ αποκλείστηκαν! Τρανταχτό παράδειγμα η ΕΡΤ όπου μονιμοποιήθηκαν 1500 άτομα. Ταυτόχρονα, το πολιτικό σύστημα, με προεξάρχουσα την Αριστερά από το 1974 και μετά, υποστήριξε πολιτικά όλες τις σκανδαλώδεις απολαβές και ταυτίστηκε με τους εκβιασμούς  των συντ(α)τεχνιών.

Και το χειρότερο: οι ρουσφετουλογηθέντες –βολεμένοι, λόγω αλαζονείας, θεωρούσαν τσιφλίκι το δημόσιο και αναφαίρετο δικαίωμα τους να απαιτούν από τους πολλούς, οικονομικά και θεσμικά προνόμια. Έτσι το ρουσφέτι, το βόλεμα και προκλητικές απολαβές, που θεωρείτο μαγκιά, συνιστούσε πρότυπο κοινωνικής συμπεριφοράς.

Σήμερα βιώνουμε μια πρωτοφανή αγριότητα και τα πρώτα θύματα είναι: οι πολλοί και αδύναμοι πολίτες, που περίμεναν μια πρόσληψη μέσω ΑΣΕΠ.. Οι πολίτες και οι υπάλληλοι του δημοσίου που δεν διορίστηκαν ρουσφετολογικά ούτε αξίωσαν τις απολαβές του οδηγού σε μια ΔΕΚΟ, ούτε την εξομοίωση με το μισθό του κλητήρα στη Βουλή, ούτε τα προνόμια μιας καθαρίστριας στις υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών.