Για μία ακόμη φορά τα σκουπίδια κυριάρχησαν ως θέμα στα μέσα ενημέρωσης της Ηλείας και στις τοπικές κοινωνίες. Τούτη φορά ο Πύργος, η Ολυμπία και Κρέστενα ήταν οι πρωταγωνίστριες πόλεις στο πρόβλημα αποκομιδής των απορριμμάτων.
Το θέμα αυτό απασχολεί την Ηλεία -και ίσως και ολόκληρη την Ελλάδα, τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Το θέμα των σκουπιδιών έχει πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές διαστάσεις. Είναι πολιτικό, επειδή η διαχείριση του συνδέεται με το λεγόμενο πολιτικό κόστος, είναι κοινωνικό πρόβλημα, γιατί συναρτάται με την ατομική και συλλογική συμπεριφορά της τοπικής κοινωνίας, ενώ η διαχείριση του έχει τεράστιο οικονομικό κόστος . Τέλος, ο τρόπος διαχείρισης έχει μεγάλες ή μικρότερες επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Αφορμή για την ανάδειξη και πάλι του προβλήματος των σκουπιδιών ήταν η διαμαρτυρία κατοίκων από τα Μακρίσια, Αλφειούσα και Φλόκα στην εναπόθεση σκουπιδιών καθώς και στην εγκατάσταση δεματοποιητή, από τους δήμους Πύργου, Ολυμπίας και Ανδρίτσαινας- Κρέστενας στη θέση «Λίμνες», δίπλα στον ποταμό Αλφειό και λίγα χιλιόμετρα (3-4) από την Αρχαία Ολυμπία.
Η αντίδραση των κατοίκων απολύτως εξηγήσιμη και Δικαιολογημένη. Χρόνια τώρα παρακολουθούμε το ίδιο θέαμα: προεκλογικά γίνονται αναφορές και προτείνονται λύσεις από τους υποψηφίους δημάρχους και περιφερειάρχες για την προστασία του περιβάλλοντος, ενώ μετεκλογικά απουσιάζουν τα ειδικότερα μέτρα για την υλοποίηση των προεκλογικών εξαγγελιών.
Αν κάποιος φορέας επιχειρήσει να δώσει μια μόνιμη λύση στο θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών, τότε εντελώς «συμτωματικά» αντιδρούν: α) η εκάστοτε αντιπολίτευση στο δήμο ή στη Νομαρχία ( τώρα Περιφέρεια), β) οι λεγόμενες οικολογικές οργανώσεις γ) οι «κινήσεις πολιτών» και δ) οι τοπικές κοινωνίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση της «Τριανταφυλλιάς», όπου από αρχές της δεκαετίας του 1990 έχουν διατεθεί εκατομμύρια για τη δημιουργία ΧΥΤΥ, χωρίς ωστόσο μέχρι σήμερα να έχει λειτουργήσει.
Το ίδιο συνέβη και με τη θέση «Λυκοτρίμωνο» του τέως δήμου Σκιλλούντος. Η συγκεκριμένη θέση είχε υποδειχθεί από τους μελετητές για δεχθεί τα απορρίμματα της νότιας Ηλείας. Και στις δύο περιπτώσεις οι υπήρχαν οι ίδιες αντιδράσεις: αμφισβήτηση των μελετών, κατηγορίες για εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων, ενώ η επωδός ήταν «έχουμε λύσεις».
Κάθε φορά λοιπόν που οξύνονταν το πρόβλημα, οι αρμόδιοι επέλεγαν την «προσωρινή» λύση, και πάντοτε η προσωρινή γινόταν μόνιμη. Έτσι, τα τελευταία 30 τουλάχιστον χρόνια, το πρόβλημα παραμένει άλυτο , παρά τις προτεινόμενες κάθε φορά «λύσεις».
Και επειδή όλοι, ειδικοί και μη έχουν λύσεις στο καυτό θέμα των απορριμμάτων, προτείνω μια και μοναδική οικονομική και οικολογική λύση:
Παραγωγή λιγότερων σκουπιδιών, διαλογή στην πηγή, δηλαδή διαωρισμός σε απορρίματα για ανακύκλωση και στα υπόλοιπα , προκειμένου να γίνει παραπέρα επεξεργασία σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους.
Σε κάθε περίπτωση, η καλύτερη λύση θα είναι η παιδεία των νέων γενεών που θα αντικαταστήσει τη δική μας απαιδευσιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου