Η ιδεολογία του «δεν είναι αυτό που νομίζεις»

 

Αυτή η περίφημη ατάκα κρύβει υψηλά νοήματα αν θέλουμε να την αναλύσουμε. Άλλωστε, κάθε παρόμοια έκφραση περιέχει μια σοφία που βρίσκεται πίσω από το πρώτο, απλό, επίπεδο ανάγνωσης.

Τι θέλει λοιπόν να πεί το έτερον ήμισυ στο άλλο, που το συλλαμβάνει επ΄αυτοφώρω; Τι προσπαθεί να κάνει με την άμεση επίκληση της γνωστής ατάκας; Αρχικά ο θύτης προτρέπει το θύμα της απιστίας να μην πιστέψει στα μάτια του, αλλά στον δικό του λόγο, που ακυρώνει όλα αυτά που συνέβησαν  και  το καλεί να αποδεχθεί την δική του εκδοχή των γεγονότων. Επί πλέον ο θύτης- άνδρας ή γυναίκα – γνωρίζει πως η παραδοχή της αμαρτωλής πράξης δημιουργεί την βεβαιότητα της τέλεσης της, ενώ απεναντίας η άρνηση πιθανόν να αφήνει μια χαραμάδα, μικρή είναι η αλήθεια, στο θύμα πως όντως μπορεί να «μην είναι αυτό που νομίζει.»Πάντα ο άνθρωπος τείνει να αγκαλιάσει την πιο ανώδυνη και βολική εκδοχή γι΄αυτόν, ακόμα κι αν αντιστρατεύεται στα πραγματικά δεδομένα, ακόμα κι αν διαψεύδεται από τις ίδιες τις αισθήσεις του. Τραγικό λάθος που το βρίσκει μπροστά του στο μέλλον.

Από την άλλη την μεριά ο «μοιχός» ή η «μοιχαλίς» αντιλαμβάνεται άριστα πως η ειλικρίνεια, όση συντριβή και αν κρύβει μέσα της, δημιουργεί μια νέα κατάσταση  που ουδεμία σχέση έχει με την προτεραία που παρήλθε ανεπιστρεπτί. Γι΄αυτό και οι έμπειροι στο παιχνίδι της απιστίας – γυναίκες και άντρες- γνωρίζουν πως η παραδοχή της πράξης τους είναι λάθος στρατηγικής σημασίας και αποφεύγουν να το διαπράξουν.

Όλα αυτά μου ήρθαν στον νού καθώς διάβασα την δήλωση του Α. Τσίπρα πως « θα υπερασπισθούμε την εργασία όπως τις συντάξεις και την α΄κατοικία»  και αμέσως μετά τον Π. Σκουρλέτη να λέει πως «τα εργασιακά αποτελούν κάτι παραπάνω από κόκκινη γραμμή.» Η πρώτη αντίδραση μου ήταν να τους χαρακτηρίσω ψεύτες, απατεώνες, κλπ. Όμως διαπίστωσα πως τζάμπα συγχύζομαι, γιατί οι άνθρωποι είναι ένθερμοι οπαδοί « του δεν είναι αυτό που νομίζεις.»

Δηλαδή, απευθυνόμενοι με πρωτοφανές θράσος και επιθετικότητα στον πολίτη που του έκοψαν το ΕΚΑΣ και του πούλησαν ακόμα και το ενήμερο δάνειο του, του λένε «μην πιστεύεις το γεγονός πως θα βάλεις στην τσέπη σου λιγότερα χρήματα ή μην πιστεύεις το δικηγορικό γραφείο που θα σου τηλεφωνήσει για το δάνειο σου,  αλλά πίστεψε εμάς που σου λέμε πως αυτά που ζεις είναι αυταπάτη, ψευδαίσθηση, αντικατοπτρισμός.» «Όλα είναι καλά, εμείς κρατάμε τις κόκκινες γραμμές μας!»

Βέβαια, όπως το θύμα της απιστίας που ενδεχομένως την πρώτη φορά θα παραμυθιαστεί και την δεύτερη θα ξαποστείλει τον θύτη, έτσι και ο πολίτης την πρώτη φορά αποδέχτηκε, έστω με επιφυλάξεις, τα ψέματα των πολιτικών απατεώνων της Αριστεράς, την επόμενη όμως θα τους διαλοστείλει. Και σήμερα βρισκόμαστε στην επόμενη φορά, όπως προκύπτει από την κυριακάτικη δημοσκόπηση.Το 74% του ελληνικού λαού τους αποκαλεί απατεώνες, ενώ με ακριβώς ίδιο ποσοστό θεωρεί τον πρωθυπουργό αναξιόπιστο. Τα νούμερα είναι συντριπτικά και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση.Δημιουργούν δε μια κατάσταση που αποκλείει το status quo ante.

Σύντροφοι, αυτό που βλέπουμε, αυτό που βιώνουμε, αυτό είναι και η πραγματικότητα. Το «δεν είναι αυτό που νομίζεις» πέθανε!

Το διαζύγιο του Ελληνικού λαού με το τσούρμο του ΣΥΡΙΖΑ είναι δεδομένο. Το ζητούμενο είναι να γίνει «αναίμακτα.»

 Σάκης Μουμτζής,  

http://www.liberal.gr/forum/sxoliasmos_arthron/2016/I_ideologia_tou_«den_einai_auto_pou_nomizeis».htm