Η ΑΠΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Ποιος θα φανταζόταν ότι σαράντα περίπου χρόνια μετά από τη λεγόμενη μεταπολίτευση θα είχαμε φτάσει στην απόλυτη απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικού προσωπικού. Από την ευρωπαϊκή και την ελληνική πολιτική ιστορία γνωρίζαμε πως τα κοινοβουλευτικά καθεστώτα ανατρέπονταν μόνο από στρατιωτικά κινήματα και πραξικοπήματα.

 Στη σημερινή εποχή οι κυβερνήσεις «πέφτουν» πριν εξαντλήσουν την προβλεπόμενη από το σύνταγμα θητεία τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα: κυβέρνηση Κ. Καραμανλή επανεξελέγη τον Σεπτέμβρη του 2007 και παραιτήθηκε σε δυο χρόνια( Σεπτέμβρης 2009). Στις 4/10/2009 Επανεξελέγη το ΠΑΣΟΚ  υπό τον Γ. Α. Παπανδρέου με ποσοστό 44% και τον Οκτώβρη του 2011 παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία και έτσι σχηματίστηκε ιδιότυπη κυβέρνηση  Λ. Παπαδήμου . Από τις εκλογές του Μάη του 2012 προέκυψε μια νέα ιδιότυπη μεταβατική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον τότε πρόεδρο του Σ.τ. Ε.

Τελικά από τις τελευταίες εκλογές (17/6/2012) σχηματίστηκε κυβέρνηση Α. Σαμαρά με την αποδοχή του ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ. ΑΡ. Πρόκειται για την πρώτη τρικομματική κυβέρνηση μετά το 1974, αν εξαιρέσουμε την μεταβατική κυβέρνηση Ξ. Ζολώτα (11/1989-4/1990).

Με τις βραχύβιες διαδοχικές κυβερνήσεις το πολιτικό σύστημα προσπαθεί απεγνωσμένα να δείξει ότι αντέχει, ωστόσο φαίνεται πως αρκεί ένα μικρής έκτασης επεισόδιο για να απειλήσει όλο το πολιτικό οικοδόμημα, το οποίο είναι ετοιμόρροπο.

Αν σύντομα δεν αλλάξει ριζικά η πολιτική μας κουλτούρα και να αντιμετωπιστεί η βαθύτατη οικονομική,  πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική κρίση, σύντομα θα επικρατήσουν οι πλέον αντιδραστικές δυνάμεις. Τότε θα τσακωνόμαστε για το ...όνομα του νεκροθάφτη.