Ήταν, θυμάμαι, Οκτώβρης του 1986 όταν ο τότε πρωθυπουργός της χώρας, Ανδρέας Παπανδρέου, με αφορμή τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών, είπε την ιστορική πλέον φράση « η κυβέρνηση πήρε το μήνυμα». Από τα αποτελέσματα των επόμενων εκλογών φάνηκε πως το μήνυμα των εκλογών τότε αγνοήθηκε. Από τότε, κάθε φορά που γίνονται εκλογές, όλοι δηλώνουν αποδέκτες μηνυμάτων, χωρίς ωστόσο να κάνουν τις αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις.
Έτσι και σήμερα οι ψηφοφόροι έστειλαν τα πολλαπλά μηνύματά τους. Σε αυτούς που κυβερνούν, σε εκείνους που βρίσκονται στην αντιπολίτευση, στους υποψήφιους περιφερειάρχες και στους δημάρχους. Σε αυτούς που στήριζαν οι κομματικοί σχηματισμοί, αλλά και στους ανεξάρτητους. Στους πρώην και σε αυτούς που εξελέγησαν. Το πιο σημαντικό μήνυμα είναι πως μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων δεν είναι δεδομένη. Και οι πιστοί στα κόμματα όλο και λιγοστεύουν.
Ομως, φαίνεται πλέον πως το πολιτικό σκηνικό είναι ρευστό. Η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων είναι πλέον αφυδατωμένοι ιδεολογικά και αδιάφοροι πολιτικά. Μετακινούνται μεταξύ των κομμάτων, όπως πλέον κάνει ο καταναλωτής στα σούπερ μάρκετ, ανάλογα με την τιμή αλλά και την ποιότητα που προσφέρουν. Πλέον έχουμε τόσο πολλούς πολιτικούς σχηματισμούς, που ο καθένας μπορεί να διαλέξει ποιο κόμμα του ταιριάζει περισσότερο.. Οσοι πολιτικοί σχηματισμοί προσαρμοστούν και ενδώσουν στις απαιτήσεις των πολιτών – πελατών θα μπορέσουν να επιβιώσουν, διαφορετικά θα οδηγηθούν στο περιθώριο.
Την ίδια στιγμή η άνοδος της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα και της ακροδεξιάς στην Ευρώπη έστειλε ηχηρότατο μήνυμα προς όλους , αριστερούς, κεντρώους και δεξιούς. Μήνυμα που δεν έχει σχέση μόνο με την λιτότητα των τελευταίων ετών, αλλά κυρίως με την κουλτούρα των τελευταίων ετών, με την ισοπέδωση των δημοκρατικών και ηθικών αρχών σ’ ολόκληρη την Ευρώπη.
Το πιο επικίνδυνο φαινόμενο των καιρών, κατά τη γνώμη μου, είναι ιδεολογική κυριαρχία, σε πολλές χώρες της Ευρώπης, του νεοναζισμού και της φασιστικής ιδιοτέλειας. Το μήνυμα αυτό έχει πολλούς και διαφορετικούς αποδέκτες σε ευρωπαϊκό και ίσως σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως τις κυβερνήσεις, τα πολιτικά κόμματα, τους δημοσιογράφους, τα συνδικάτα, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, όπως και κάθε δημοκρατικό πολίτη χωριστά. Ενδεικτικά παραδείγματα : Γαλλία, Δανία, Αυστρία, Φιλανδία. Όλες αυτές οι χώρες δεν έχουν οικονομικά προβλήματα, όπως η χώρα μας, επομένως η ελληνική οικονομική κρίση δεν αποτελεί δικαιολογία για την ισχυρή πολιτική επιρροή της ακροδεξιάς, αλλά απλουστευτική και απλοϊκή προσέγγιση ανιστόρητων αναλυτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου