Στα σακάτικα χρόνια που
ζούμε όλα είναι ανεκτά. Έτσι, ορισμένες ημέρες του χρόνου με τεράστιο ιστορικό φορτίο και
έντονους συμβολισμούς, όχι μόνο τις παραβλέπουμε
αλλά και ασελγούμε. Μια τέτοιας σημασίας ημέρα είναι και η πρωτομαγιά. Τα
γεγονότα της πρωτομαγιάς του 1886 στο Σικάγο των ΗΠΑ, είναι γνωστά. Από την
ημερομηνία αυτή άλλαξε ολόκληρος ο κόσμος. Σιγά-σιγά οι άνθρωποι της εργασίας
απόκτησαν ορισμένα βασικά δικαιώματα, τα οποία βελτίωσαν τη ζωή εκατομμυρίων
ανθρώπων. Ωράριο εργασίας, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, πρόσβαση στην εκπαίδευση, δικαίωμα στην υγεία,
είναι μερικά από τα αγαθά που κατέκτησε και ο απλός εργάτης της Δύσης.
Σημαντικά, επίσης,
γεγονότα διαδραματίστηκαν και στη χώρα μας. Ενδεικτικά μπορούν να αναφερθούν:
τα γεγονότα του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη, απ όπου ο μεγάλος Γιάννης Ρίτσος
εμπνεύστηκε το επικολυρικό έργο Επιτάφιος, η πρωτομαγιά του 1944 με τους
διακόσιους εκτελεσθέντες έλληνες πατριώτες, από τους Γερμανούς , στην Καισαριανή.
Ημέρα μνήμης είναι και η πρωτομαγιά του 1976, όπου σκοτώθηκε ο Αλέκος Παναγούλης.
Η πρωτομαγιά του 2015 στα Μακρίσια της Ηλείας( ίσως και αλλού) «τιμήθηκε»
με την διοργάνωση, από το πολιτιστικό Σύλλογο και την τοπική Κοινότητα Μακρισίων
ενός- μέτριας ποιότητας, πανηγυριού.
Ούτε μια αναφορά για
την ημέρα! Και το πιο ανησυχητικό: η σχεδόν καθολική αποδοχή από τους συγχωριανούς
μας της «αναίμακτης» πρωτομαγιάτικης γιορτούλας Ακόμη και αν δεχθούμε ότι
πρόθεση των διοργανωτών ήταν να τιμηθεί η πρωτομαγιά της Άνοιξης, η συγκεκριμένη εκδήλωση απέτυχε, αφού
δεν είχε καμία σχέση με τη γιορτή των ανθέων, όπως γιορτάζονταν στα λεγόμενα Ανθεστήρια.
Σε κάθε περίπτωση,
το πανηγυράκι στον Αι Γιάννη των Μακρισίων, την πρωτομαγιά του 2015,
κατάφερε να μετατρέψει μια γιορτή μνήμης σε ημέρα συλλογικής αμνησίας, σε ημέρα
λησμονιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου