ΤΟ ΕΘΙΜΟ "ΚΑΛΑΝΤΑ"

Τα Κάλαντα αποτελούν δημοτικά ευχητικά και εγκωμιαστικά τραγούδια που ψάλλονται εθιμικά κατ΄ έτος κυρίως την παραμονή μεγάλων θρησκευτικών εορτών όπως των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς (Αγ. Βασιλείου), των Θεοφανίων, ακόμη και των Βαΐων (ή Λαζάρου), με εξαίρεση εκείνων της Μεγάλης Παρασκευής που είναι κατανυκτικά.

Τα κάλαντα που προήλθαν από τις Βυζαντινές Καλένδες ανάγονται, κατά τύπο και όχι βεβαίως κατά περιεχόμενο, από το γνωστό έθιμο των αρχαίων Ελλήνων της Ερεστώνης.

Στίχοι της πιο συνηθισμένης εκδοχής (αστικά κάλαντα).
Τα κάλαντα ψάλλονται κυρίως από παιδιά μέχρι ορισμένου ορίου ηλικίας (14-15 ετών) αλλά και από ώριμους άνδρες, είτε μεμονωμένα είτε κατά ομάδες που περιέρχονται οικίες, καταστήματα, δημόσιους χώρους κλπ με τη συνοδεία του πατροπαράδοτου σιδερένιου τριγώνου αλλά ενίοτε και άλλων μουσικών οργάνων (φυσαρμόνικας, ακορντεόν, τύμπανου κλπ).
Κύριος σκοπός των τραγουδιών αυτών είναι μετά τις αποδιδόμενες ευχές τα "Χρόνια Πολλά" το φιλοδώρημα είτε σε χρήματα (σήμερα) είτε σε προϊόντα (παλαιότερα). Σχετική με αυτό είναι και η παρασκευή "κουλούρας" ονομαζόμενη "κολλίκι" (Βέροια) ή "κουλιαντίνα" (Σιάτιστα) και εξ αυτών οι φέροντες αυτά ονομάζονται "Κουλουράδες" ή "Φωτάδες".
Τα κάλαντα ξεκινούν κυρίως με χαιρετισμό στη συνέχεια αναγγέλλουν τη μεγάλη χριστιανική εορτή που φθάνει και καταλήγουν σε ευχές. Χαρακτηριστικό σημείο είναι η γλώσσα στην οποία αυτά ψάλλονται, στη καθαρεύουσα, καταδηλούντα την άμεση καταγωγή τους από τους Βυζαντινούς χρόνους τις Καλένδες του Ιανουαρίου που γιορτάζονταν με ιδιαίτερη λαμπρότητα.
Ο μεγάλος αριθμός των διαφόρων παραλλαγών εξανάγκασε να διακρίνονται αυτά σε εθνικά ή αστικά και στα τοπικά ή παραδοσιακά (κατά περιοχή). Στα χριστουγεννιάτικα κάλαντα έχουν καταμετρηθεί περισσότερες από τριάντα παραλλαγές μόνο στον Ελλαδικό χώρο. Σήμερα εκτός των παραπάνω έχουν εισαχθεί και διάφορα αγγλοσαξωνικά χριστουγεννιάτικα τραγούδια, μερικά των οποίων έχουν και μεταγλωττιστεί στην ελληνική που δυστυχώς τείνουν να υπερκαλύψουν τα παραδοσιακά.
Επίσης και η ημέρα που ψάλλονται τα κάλαντα σε ορισμένες περιοχές ονομάζονται "Κάλαντα" (Κόλιντα, Κόλεντας, Κόλιαντας) με εξαίρεση τη νήσο Μήλο που ψέλνονταν μόνο τη παραμονή της Πρωτοχρονιάς, συντασσόμενα κάθε φορά νέα κάλαντα, με τα οποία όμως ζητούσαν οικονομική συνδρομή για κάποιο κοινωνικό σκοπό (πχ ανέγερση ή επιδιόρθωση ναού) δίδοντας και συμβουλές προς τους άρχοντες η παρατηρήσεις με σκωπτικό χαρακτήρα. Τέτοιες είναι και οι σχετικές "μαντινάδες" της Κρήτης ή "κοτσάκια" της Νάξου με σκωπτικό χαρακτήρα που ψάλλονται ως "κάλαντα".
Πολλές φορές όταν δεν υπήρχε φιλοδώρημα ή ήταν ευτελές τότε τα παιδιά συνέχιζαν έξω από την οικία κάλαντα σκωπτικά επαναλαμβανόμενα:
«Αφέντη μου στη κάπα σου χίλιες χιλιάδες ψείρες,
άλλες γεννούν, άλλες κλωσούν κι άλλες αυγά μαζώνουν!»
Από τη Βικιπαίδεια

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ ΚΑΙ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Η 25η Δεκεμβρίου συμπίπτει παραδοσιακά με το χειμερινό ηλιοστάσιο, δηλαδή με τη νύχτα με τη μεγαλύτερη διάρκεια. Η επόμενη νύχτα είναι θεωρητικά μικρότερη για κάποια δευτερόλεπτα, καθώς ο ήλιος ανατέλλει νωρίτερα και δύει αργότερα, ενώ μέχρι την ημερομηνία αυτή συμβαίνει το αντίθετο (λόγω όμως των εκατοντάδων χρόνων που έχουν περάσει από την καθιέρωση της ημερομηνίας αυτής, αυτή δεν είναι πια σωστή, καθώς μετακινείται αργά ¾η ακριβής ημερομηνία του χειμερινού ηλιοστασίου του 1999 είναι το ξημέρωμα της 22ης Δεκεμβρίου).

Όλοι οι πολιτισμοί είχαν καθιερώσει γιορτές για αυτή την ημερομηνία, καθώς πίστευαν πως είναι η μέρα της ανάστασης του ηλιακού θεού.

Η αρχαιότερη απόδειξη της σημαντικότητας της ημερομηνίας αυτής για τους αρχαίους λαούς είναι το μεγαλιθικό μνημείο του Newgrange στην Ιρλανδία, το οποίο θεωρείται παλιότερο από τις πυραμίδες και είναι μια κυκλικό πέτρινο κτίριο απίστευτης τεχνικής. Κατασκευασμένο, υποτίθεται, από πρωτόγονους, είναι παρόλα αυτά έτσι χτισμένο που ο κεντρικός του θάλαμος φωτίζεται κάθε χειμερινό ηλιοστάσιο και μόνο. Η ακτίνα του ήλιου περνά μέσα από πολλά μέτρα πέτρας και φωτίζει μια λεκάνη στολισμένη με ηλιακά σύμβολα και σπείρες. Σήμερα δε γνωρίζουμε ποιο σκοπό εξυπηρετούσε και τον τρόπο με τον οποίο κατασκευάστηκε.
Οι Σουμέριοι και οι Μεσοποτάμιοι γιόρταζαν το ηλιοστάσιο σαν την ημέρα της μάχης του Μαρντούκ με τις δυνάμεις του Χάους. Επειδή, μάλιστα, η παράδοση απαιτούσε την αυτοκτονία του βασιλιά τους για να «μεταφερθεί» στο πλευρό του Μαρντούκ και να τον βοηθήσει, ανακήρυτταν βασιλιά τους για την περίοδο του δωδεκαήμερου κάποιον τυχαίο και, αφού του πρόσφεραν βασιλικές τιμές, τον έσφαζαν τη δωδέκατη μέρα τελετουργικά.

Οι Βαβυλώνιοι και οι Πέρσες εκτελούσαν την ίδια περίοδο παρόμοιους εορτασμούς, στους οποίους οι άρχοντες και οι δούλοι άλλαζαν τίτλους.
Οι Σκανδιναβοί, που αντιμετώπιζαν νύχτες μεγαλύτερες από 25 ώρες(!), γιόρταζαν το Yuletide, κατά το οποίο οι κυνηγοί έφευγαν στα ψηλά βουνά για να δουν πρώτοι την επιστροφή του Ήλιου που είχε χαθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο πρώτος που θα την αντίκριζε έφερνε τα καλά νέα στους καταυλισμούς και ήταν επικεφαλής στο πλούσιο γλέντι που διοργανωνόταν στην επιστροφή του. Στα ίδια μέρη του Βορρά, έδεναν μήλα στα κλαδιά των δέντρων για να υπενθυμίζουν πως η άνοιξη θα γυρίσει, ξεκινώντας ίσως έτσι την παράδοση του χριστουγεννιάτικου δέντρου.

Δεν ήταν μόνο ο Χριστός και ο μιθραϊκός ηλιακός θεός που λέγεται πως γεννήθηκαν τη μέρα αυτή, αλλά και ο Όσιρις, ο Ώρος, ο Διόνυσος, ο Άδωνις, ο Δίας και ο Jupiter, ο Tammuz, ο Ηρακλής και όλοι οι ηλιακοί ημίθεοι. Η περσική μυστηριακή θρησκεία του Μίθρα, που μέχρι την επίσημη καθιέρωση του χριστιανισμού ήταν η βασική θρησκεία των Ρωμαίων στρατιωτών, την ονόμαζε «Ημέρα της Γέννησης του Ήλιου».
Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι γιόρταζαν την περίοδο αυτή τα Σατουρνάλια και τα Κρόνια, τις γιορτές που ήταν αφιερωμένες στο χθόνιο θεό της γης, τον Κρόνο. Οι εορτάζοντες φώναζαν στους δρόμους «Ιώ Σατουρνάλια!», αντάλλασσαν δώρα και γλυκά και διοργάνωναν γλέντια με φαγητό. Θεωρούσαν πως η εποχή της κυριαρχίας του Κρόνου ήταν η Χρυσή Εποχή της ζωής, μια παραδείσια κατάσταση ευδαιμονίας, που την έκλεψε και τη σταμάτησε ο Δίας, όταν μαχαίρωσε τον Κρόνο για να του αποσπάσει την εξουσία.

Σαν χθόνιος θεός, ο Κρόνος ήταν ταυτόχρονα και θεός του θανάτου και του σκότους. Έτσι, οι εκδηλώσεις είχαν αρκετά σκοτεινά σημεία. Σε συνδυασμό με τους εορτασμούς του Βάκχου Διόνυσου που γίνονταν την ίδια εποχή, πολλοί «μετατρέπονταν» σε σάτυρους και κρατώντας τεράστιους φαλλούς, επιτίθονταν στους περαστικούς με σκοπό να τους τρομοκρατήσουν. Η υποχρεωτική δωροδοκία ήταν ο κανόνας, για να τους αφήσουν τελικά στην ησυχία τους. Ο σάτυρος, που μιμούνταν τον Βάκχο, υποδυόταν την εμφάνιση που σήμερα θεωρούμε μορφή του διαβόλου: φορούσε κέρατα, τριχωτά ενδύματα, προβιές και οπλές κατσίκας.

Η «τραγωδία», τα τραγούδια των τράγων δηλαδή, ήταν στην πρώτη τους μορφή μέρη των πρωτόγονων αυτών εορτασμών. Αν νομίζετε πως τελικά εξαφανίστηκαν με την έλευση του χριστιανισμού, έχετε μεγάλο λάθος! Θα σας περιγράψω το τυπικό που ακολουθούσαν πχ. έξω από τη Θεσσαλονίκη, στα Κουφάλια μέχρι πρόσφατα, το 1950: Τις μέρες των Χριστουγέννων, τα παιδιά έπαιρναν ξύλα στα χέρια τους και έβγαιναν στους δρόμους φωνάζοντας «Κόλιεντα!» (Κόλεντα ή Κόλιεντα ονομάζονταν και οι σλάβικες τελετές προς τιμή του Τρίγκλαβ, που σημαίνει Τρικέφαλος). Μετά χτυπούσαν τις πόρτες των σπιτιών και απαιτούσαν φιλοδώρημα, απειλώντας τους σπιτονοικοκύρηδες με το ποιηματάκι αυτό: «Δώσε μπάμπω μια κουρούδα (μπισκότο ή κουλούρι ή γλύκισμα) μη σε βγάλ’ απ’ την καμινούδα (καμινάδα)», που φυσικά συσχετίζεται με την δοξασία πως η καμινάδα κρύβει μια μαγική είσοδο-έξοδο. Μετά όμως οι μεγαλύτεροι σε ηλικία εκδικούνταν τα παιδιά, καθώς ντύνονταν «καμήλες», φορούσαν κακομούτσουνες στολές με δερμάτινες μάσκες και κουδούνια και τρομοκρατούσαν τα μικρά παιδιά, απαιτώντας χρήματα. Παρόμοιες παραδόσεις κρατούσαν σε όλη την Ευρώπη σε κάθε τόπο, παραδόσεις που σταμάτησαν ξαφνικά καθώς τα Χριστούγεννα μετατράπηκαν στην αμερικανική έκδοσή τους, που είναι στο μεγαλύτερο μέρος της κατασκευασμένη για εμπορικούς σκοπούς.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος, που επέβαλε το χριστιανισμό έχοντας αρκετούς πολιτικούς σκοπούς (βλέπε «εν τούτω νίκα»), στην προσπάθειά του να σιγάσει τους εορτασμούς του Μίθρα που συνεχίζονταν κρυφά και μετά την επιβολή του χριστιανισμού, διέταξε το 336 μ.Χ. τον επίσκοπο της Ρώμης, Ιούλιο Α΄, να επιβάλει την 25η Δεκεμβρίου σαν τη μέρα των Χριστουγέννων. Ο σκοπός του ήταν να «υπεξαιρέσει» τους εορτασμούς των Μιθραϊστών και των υπόλοιπων παγανιστών, επειδή δεν μπορούσε να τους σταματήσει με άλλο τρόπο.

Αν είστε φανατικός χριστιανός και βυθίζεστε κάθε χρόνο στον υπερβατικό εορτασμό της γέννησης του Χριστού, καλό είναι να διατηρείτε και ένα σεβασμό προς το παγανιστικό, αλλά απελευθερωτικό και ευφάνταστο παρελθόν αυτής της περιόδου που παλεύει για την επιβίωσή του και τα καταφέρνει εδώ και χιλιάδες χρόνια....

ΠΗΓΗ:http://www.antidogma.gr/Christmas.htm

Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ: ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Το 1931 ο τότε υπουργός Παιδείας Γεώργιος Παπανδρέου απευθύνθηκε στις Φιλοσοφικές Σχολές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, καθώς και στην Ακαδημία Αθηνών, και τους ζήτησε να υποβάλουν κάποιες προτάσεις για τη μεταρρύθμιση του ορθογραφικού και του τονικού συστήματος. Τότε ο Παπανδρέου δεν έλαβε καμία απάντηση, αν και, όπως έγινε γνωστό εκ των υστέρων, στη Φιλοσοφική Σχολή της Θεσσαλονίκης και στην Ακαδημία Αθηνών διαμορφώθηκαν κάποιες προτάσεις για το θέμα. Ωστόσο καμία από τις προτάσεις αυτές δεν υπερίσχυσε, ώστε να κατατεθεί στο υπουργείο Παιδείας και να αποτελέσει την αφετηρία για τη μεταρρύθμιση.

Το 1938, και μεσούσης της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά, θα συγκροτηθεί από τον ίδιο το δικτάτορα μια επιτροπή, με επικεφαλής το γλωσσολόγο Μανόλη Τριανταφυλλίδη, που σκοπό είχε να συντάξει τη γραμματική της δημοτικής. Στο πλαίσιο της δραστηριότητας αυτής, η επιτροπή θα προτείνει και την απλοποίηση του τονικού συστήματος, την αντικατάσταση δηλαδή του τόνου με ένα σημάδι και την κατάργηση των πνευμάτων. Ο Μεταξάς ωστόσο θα απορρίψει την πρόταση με το αιτιολογικό ότι οι θέσεις των μελών της επιτροπής έρχονταν σε αντίθεση με τις θέσεις του Εκπαιδευτικού Συμβουλίου.

Τον χειμώνα του 1941-1942, που η χώρα βρισκόταν υπό φασιστική κατοχή και τα πτώματα από την πείνα γέμιζαν τους δρόμους της Αθήνας, οι καθηγητές της Φιλοσοφικής Σχολής πάσχιζαν να σώσουν το έθνος από το μονοτονικό σύστημα με «εγκληματικόν απέναντι του έθνους χαρακτήρα», που χρησιμοποίησε ο καθηγητής Ι. Κακριδής στο βιβλίο του «Ελληνική Κλασική Παιδεία» τον Νοέμβριο του 1939! Η Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών θυμήθηκε τότε -τη στιγμή που ο κατακτητής έσφιγγε το βρόχο στο λαιμό του ελληνικού λαού- πως από την κατάργηση των τόνων «κινδυνεύουν τα πάτρια» και το Πειθαρχικό Συμβούλιο κάλεσε τον Ι. Κακριδή σε απολογία. Μια ενέργεια που μετέθετε το ζήτημα του εθνικού κινδύνου, από τους κατακτητές και συνεργάτες τους, στον καθηγητή Ι. Κακριδή, που έκανε μια αναγεννητική προσπάθεια, ξεσήκωσε την οργή και την αγανάκτηση όλων των πνευματικών ανθρώπων. Ήταν μια «πατριωτική» ενέργεια, που ο Μ. Τριανταφυλλίδης χαρακτήρισε «πατριωτισμό της περισπωμένης». «Η Δίκη των Τόνων», που έγινε στο όνομα της «γλωσσικής ενότητας της ελληνικής φυλής», ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1941 και ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο του 1942 με την απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου της Φιλοσοφικής Σχολής για δίμηνη παύση του Ι. Κακριδή.

ΠΗΓΗ:http://www.pare-dose.net/blog/?p=3144

ΠΕΡΙ ΤΟΝ " ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ" ΛΟΓΟΣ

Με αφορμή τη συζήτηση που γίνεται για τον αριθμό των Δήμων που θα πρέπει να έχει η χώρα μας, καταθέτω , μια πρόταση, που οι περισσότεροι συμπολίτες μας, κατ ιδίαν, συμφωνούν, αλλά, δημοσίως , δεν τολμούν να τη διατυπώσουν.

Το πρόβλημα δεν είναι πόσους Δήμους θα έχουμε, αλλά πόσους οικισμούς. Πριν από τη συνένωση των κοινοτήτων είχαμε περίπου 5500 κοινότητες, τώρα έχουμε γύρω στους 1200 Δήμους. Εξακολουθούμε όμως να έχουμε και σήμερα χιλιάδες οικισμούς ( χωριά)για τα οποία δαπανώνται πολλά χρήματα, χωρίς ωστόσο να έχουμε αποτέλεσμα. Δεν υπάρχουν δίκτυα ύδρευσης, αποχέτευσης, εσωτερικού φωτισμού, οδοποιίας, ικανοποιητική καθαριότητα.
Οι κάτοικοι, και κυρίως οι νέοι, στερούνται βασικών υπηρεσιών, παιδείας, πολιτισμού και βεβαίως αυτά τα αγαθά που ο σύγχρονος νέος έχει ανάγκη.
Συντηρούμε οικισμούς των 100, 200 και 500 κατοίκων, εξαπατώντας τους κατοίκους όταν υπόσχονται όλοι, και οι τοπικοί άρχοντες, ανάπτυξη, ενώ γνωρίζουν ότι ούτε σε χίλια χρόνια δεν πρόκειται αυτά τα χωριά να αποκτήσουν τις στοιχειώδεις υποδομές π.χ. αποχέτευση, ή οργανωμένο σχολείο, όσο για ωδείο ούτε στα προσεχή 100.000 χρόνια!!!
Μόνο μία λύση, κατά τη γνώμη μου υπάρχει: Κίνητρα για τη δημιουργία νέων οργανωμένων οικισμών με ελάχιστο αριθμό κατοίκων 10.000. Δηλαδή οι νέες άδειες οικοδομής να χορηγούνται μόνο σε επιλεγμένους χώρους, που έχουν σχεδιαστεί προκειμένου να μετεξελιχθούν σε σύγχρονους οικισμούς, ενώ θα απαγορεύεται η αδειοδότηση στους υπάρχοντες ή στο χωράφι του καθενός μας..
Σε πρώτη φάση το κράτος να προβεί στη δέσμευση των χώρων, εκπόνηση πρότυπου σχεδίου πόλης και, με τη θέσπιση ισχυρών κινήτρων και αντικινήτρων, να υποχρεωθούν οι πολίτες να χτίζουν πλέον τα σπίτια τους στους επιλεγμένους αυτούς χώρους.
Σε βάθος χρόνου 30-40 χρόνων θα αποκτήσει η χώρα μας σύγχρονους και οργανωμένους οικισμούς, έτσι ώστε ο κάτοικος της επαρχίας να έχει κι αυτός δικαίωμα στη ζωή!
Οτιδήποτε άλλο , δεν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση, η οποία διαμορφώθηκε σε συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο ( τουρκοκρατία)

ΤΑ ''ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΑ''- ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1901

Ένα χρόνο μετά την οδυνηρή ήττα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, η Ελλάδα πορεύεται ακροβατώντας ανάμεσα σε δύο γλώσσες, την καθομιλουμένη και την καθαρεύουσα. Ο εκδημοκρατισμός του εκπαιδευτικού συστήματος κρίνεται αναγκαίος και η αρχή επιχειρείται με τη μετάφραση του Ευαγγελίου στη Δημοτική. Η πρώτη απόπειρα γίνεται το 1898, όταν η βασίλισσα Όλγα δίνει τη σχετική εντολή στη γραμματέα της Ιουλία Σωμάκη (κατόπιν Καρόλου), προκαλώντας τη μήνη των αρχαϊστών.
Στις 9 Σεπτεμβρίου 1901 η εφημερίδα «Ακρόπολις» αρχίζει να δημοσιεύει σε συνέχειες το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο σε μετάφραση του Αλέξανδρου Πάλλη, υπό τον τίτλο «Το έργον της Βασιλίσσης η “Ακρόπολις” το συνεχίζει». Η αντίδραση των καθηγητών και φοιτητών της Θεολογικής Σχολής είναι άμεση, ενώ στα πρωτοσέλιδα διαφόρων εφημερίδων οι δημοτικιστές εμφανίζονται ως άθεοι, προδότες και Σλαύοι, λόγω της καταγωγής της βασίλισσα. Στις 17 Οκτωβρίου η Ιερά Σύνοδος καταδικάζει κάθε μετάφραση ως «βέβηλον» και λόγω των ραγδαίων εξελίξεων στις 20 Οκτωβρίου η «Ακρόπολις» διακόπτει τη δημοσίευση της μετάφρασης. Εμπρηστικά δημοσιεύματα, διαδηλώσεις και επιθέσεις κατά της εφημερίδας είναι ενδεικτικά του κλίματος φανατισμού που επικρατεί της επόμενες ημέρες. Στις 8 Νοεμβρίου διοργανώνεται μεγάλο συλλαλητήριο στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου, με αίτημα τον αφορισμό των μεταφραστών. Κατά τις συγκρούσεις με την αστυνομία που ακολουθούν, νεκροί πέφτουν τρεις φοιτητές και πέντε πολίτες (Ν. Πάνστρας, Α. Παπαναστασίου, Ε. Παπαντωνίου, Ε. Δράκος, Ι. Διβάρης, Φ. Ρήγος, Ι. Στεφανίδης, Στράτος, αγνώστων λοιπών στοιχείων), ενώ άλλοι 70 τραυματίζονται. Για λίγες ακόμη ημέρες, οι φοιτητές θα παραμείνουν οχυρωμένοι στο πανεπιστήμιο, ενώ υπό το βάρος των εξελίξεων παραιτείται η κυβέρνηση Θεοτόκη και η βασίλισσα Όλγα φεύγει για λίγο από την Ελλάδα.
ΑΠΟ ΤΟ www.istoria.exnet.gr

ΕΛΛΗ ΠΑΠΑ- ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Η ΕΛΛΗ ΠΑΠΑ ΕΦΥΓΕ ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ 27/08/2009 ΣΤΑ 89 ΧΡΟΝΙΑ
Αναδημοσιευω μια επιστολή της στα ΝΕΑ 31/12/1992

Σε πρόσφατες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές ''λόγου'' άκουσα - με μεγάλη απορία - να προβάλλεται η άποψη ότι η ''διπλή ονομασία'' των Ελλήνων (Ελλάς και Έλληνες η ονομασία μας ''εσωτερικού'', Grece, Greece, Grec, Greek κλπ. η ονομασία μας ''εξωτερικού'') οφείλεται στην κακοήθεια των Ευρωπαίων οι οποίοι επιμένουν στη λατινογενή ονομασία της χώρας μας και του λαού μας επειδή υποκρύπτει υποτιμητική, αν όχι και υβριστική σημασία - κάποια στιγμή μάλιστα ταύτισαν το grec με το γραικύλο (graeculus) και αν καλώς εννόησα, το δικό μας ''γραικός'' το θεώρησαν μεταγενέστερη, ευρωπαϊκής προελεύσεως ονομασία των Ελλήνων.

Ακούγοντας αυτά τα ομολογουμένως παράδοξα από τα χείλη ανθρώπων που θεωρούνται και είναι, από τους πιο μορφωμένους Έλληνες, θυμήθηκα τον ταλαίπωρο αγωνιστή που έλεγε με υπερηφάνεια στον εχθρό το περίφημο ''εγώ γραικός γεννήθηκα γραικός θα να πεθάνω'' κι αποφάσισα να συμβάλω - δι υμών, αν συμφωνείτε - στην αποκατάσταση της παρεξηγημένης Γραικίας και των Γραικών της.
Ας αρχίσουμε από τους Ευρωπαίους, για να δούμε πως είναι τελείως άσχετοι με τις κακόβουλες προθέσεις που τους απέδωσαν. Διαβάζουμε στη Britannica, στο λήμμα Greece: ''Το όνομα Greece (λατιν. Graecia) προέρχεται από το Graeci, που ήταν αρχικά το όνομα Βοιωτικής φυλής (Γραίοι) που εγκαταστάθηκε στην Ιταλία τον 8ο αιώνα π.Χ., αλλά αργότερα επεκτάθηκε στο σύνολο του ελληνικού λαού''.
Οι Ευρωπαίοι, επομένως, γνωρίζουν πολύ καλά ότι αρχαιότατες ρίζες έχει η λατινογενής ονομασία των Ελλήνων. `Αλλωστε η πρώτη μαρτυρία για την ύπαρξη βοιωτικής πόλης με την ονομασία Γραία βρίσκεται στον Όμηρο. Στον Κατάλογο των Νεών, απαριθμώντας τις δυνάμεις των Βοιωτών στον πόλεμο της Τροίας και τους αρχηγούς τους, ο Όμηρος περιλαμβάνει και την Γραία (Ιλ. Β 498). Ο Παυσανίας μνημονεύει την άποψη των ταναγραίων πως Γραία ήταν η αρχαιότερη ονομασία της Τάναγρας (σημερινής Τανάγρας). Και ο μεταφραστής και σχολιαστής του Παυσανία, Ν. Παπαχατζής στις σημειώσεις του γράφει: ''Επειδή με κυμαίους και χαλκιδείς είχαν αποικίσει την παρά τη Ρώμη Κύμη και γραείς, είναι πιθανό οι γραείς αυτοί (σ.σ. που λέγονταν και γραίοι) να συνετέλεσαν στο να ονομαστούν από τους Ρωμαίους οι Έλληνες graji (το πολύ κοινό επίθετο grajus σήμαινε τον Έλληνα ή τον ελληνικό)''. (Παυσανία, Βοιωτικά και Φωκικά, Εκδοτική Αθηνών 1981, τ. 5, σ.136).
Οι αρχαιότατοι γραείς ή γραίοι ευθύνονται λοιπόν, για τη λατινική ονομασία graji που έδωσε τα μεταγενέστερα Graecia και τα πολλά επίθετα (graecus, graecanicus, graeciensis, graecor, και το επίμαχο graeculus που ήταν απλό υποκοριστικό πριν να αποκτήσει την όντως υποτιμητική σημασία του γραικύλου, του εκφυλισμένου Έλληνα, που ουδέποτε ταυτίστηκε με το graecus). Αυτά για ότι αφορά τη λατινογενή ονομασία της χώρας μας και του λαού μας.
Ας επανέλθουμε στην Ελλάδα για να δούμε ποιες μαρτυρίες έχουμε για την προέλευση και της ετέρας σημασίας μας, των γραικών, που συνδέεται με τους γραείς αλλά και με την περιοχή τους που εκτεινόταν ως τον Ωρωπό (γι αυτό και αρχαίες πηγές ταυτίζουν τη Γραία με τον Ωρωπό) και ονομαζόταν Γραική (Θουκυδίδης) Β 23,3: ''παριόντες δε (σ.σ. οι Πελοπονήσιοι) Ωρωπόν την γην την Γραικήν καλουμένην, ην νέμονται Ωρώπιοι Αθηναίων, υπήκοοι, εδήωσαν''). Έχουμε λοιπόν και το επίθετο γραικός που μας φέρνει πλησιέστερα στο γραικός και το δεδομένο ότι αυτά τα τοπωνύμια και η ονομασία των κατοίκων τους είναι πρωτοελληνικά (βλ. και Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτ. Αθηνών, τ. Α', σ.366, όπου οι Γραίοι περιλαμβάνονται στα πρωτοελληνικά φύλα που εξελίχθηκαν ''στα γνώριμά μας φύλα της Μυκηναϊκής Εποχής'', δηλαδή στα φύλα που αναφέρονται στον ομηρικό Κατάλογο των Νεών).
Ο Αριστοτέλης μας δίνει μιαν άλλη και σημαντικότατη πληροφορία: ότι Γραικοί ονομάζονταν παλιότερα αυτοί που αργότερα ονομάστηκαν Έλληνες. Μας λεει στα μετεωρολογικά (352 d) ότι ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα έγινε στην περιοχή ανάμεσα στη Δωδώνη και στον Αχελώο, όπου ήταν η αρχαιότατη Ελλάδα κι εκεί κατοικούσαν οι Σελλοί κι αυτοί που ονομάζονταν ''πρώτα Γραικοί και τώρα Έλληνες''. Την ίδια πληροφορία δίνει και το Πάριο Χρονικό, του 3ου π.Χ. αιώνα. Κατά τον Ευστάθιο, τον γραμματικό του 12ου αιώνα, η ονομασία Γραικοί χρησιμοποιήθηκε από τον Σοφοκλή στο έργο του ''Ποιμένες'' και ο Στέφανος Βυζάντιος, στο λήμμα Γραικοί, προσθέτει ότι ο Αλκμάν ονόμαζε Γραίκες τις μητέρες των Ελλήνων (''Γραίκες δε παρά Αλκμάνι αι των Ελλήνων μητέρες και παρά Σοφοκλεί εν Ποιμέσιν'').
Για το πώς η ονομασία Ελλάς και Έλληνες επεκτάθηκε από την επικράτεια του Αχιλλέα στο σύνολο δεν έχουμε παρά να παραπέμψουμε στον Θουκυδίδη (Α 3,3-4). Σημασία για το θέμα μας έχει ότι η ονομασία (Γραικοί) αναβίωσε όταν το Έλλην έγινε συνώνυμο του ''εθνικού'', του ειδωλολάτρη. Τότε οι Έλληνες έγιναν ΄΄Ρωμαίοι'' - Ρωμιοί ή ξανάγιναν Γραικοί κι έτσι έμειναν ως τις αρχές του 19ου αιώνα, όταν οι επαναστατημένοι υπόδουλοι αναζήτησαν στο ένδοξο παρελθόν της αρχαιότητας τους τίτλους ευγενείας που γενικά αναζητούν οι επαναστάσεις. Από την Επανάσταση κι εδώ το γραικός άρχισε να σβήνει, ενώ το ρωμιός και η ρωμιοσύνη επέζησαν. Ας είναι, λοιπόν, ευλογημένες κι οι τρεις ονομασίες μας κι ας ευχαριστούμε τους ξένους που διατηρούν - και μας θυμίζουν - την αρχαιότερη, αντί να τους ζητάμε... ευθύνες.

ΕΦΗΜ. ''ΝΕΑ'' 31.12.92

ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ ΦΑΥΛΟΤΗΤΑΣ

ΘΑ χρειαστεί πολιτικό θάρρος από την κυβέρνηση για να βάλει τέλος στην απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί με τους κάθε λογής συμβασιούχους του Δημοσίου.
Γιατί βέβαια οι προσωρινές ή εποχικές προσλήψεις έχουν αποδειχθεί η εύκολη λύση για να μπορούν οι υπουργοί, κομματικοί παράγοντες, παραγοντίσκοι, δήμαρχοι, νομάρχες και βεβαίως οι βουλευτές, να κάνουν τα ρουσφέτια τους, παρακάμπτοντας το ΑΣΕΠ
Θυμόμαστε όλοι μας τη δέσμευση του κ Καραμανλή και του αρμόδιου υπουργού Π. Παυλόπουλου, ότι από το 2004 και μετά καμία πρόσληψη εκτός ΑΣΕΠ. Πράγματι δέσμευση τηρήθηκε. Στο πλαίσιο της επανιδρυμένου κράτους, ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΣΛΗΨΗ, μέσω ΑΣΕΠ.!!!
Αντίθετα, συνιστά πολιτικό θράσος η απαίτηση, ορισμένων κομμάτων, καθώς και των υποψηφίων για το αξίωμα του προέδρου της Ν. Δημοκρατίας, για μονιμοποίηση των παρανόμως ευρισκομένων, με διάφορες συμβάσεις- χαριστικές πράξεις, στο δημόσιο. Όταν υπάρχουν κανόνες που προβλέπουν τρόπους πρόσληψης στο δημόσιο, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παρανομεί.
Επιτέλους, το δημόσιο δεν αποτελεί ιδιοκτησία κανενός από τους διοικούντες, ούτε και στους συμπολίτες μας - πονηρούληδες, που με την ανοχή ολόκληρης της κοινωνίας, επιβραβεύονται.
Είναι η επιβράβευση της φαυλότητας.
Αλήθεια, όλοι αυτοί τί απαντάνε στα χιλιάδες παιδιά που αγωνίζονται και ελπίζουν να διεκδικήσουν μια θέση στο δημόσιο, μέσω ΑΣΕΠ;

19/10/2008-19/10/2009: ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Πέρασε κι όλας ένας χρόνος από την ημέρα που δημιούργησα το δικό μου χώρο στο διαδίκτυο. Στο ιστολόγιο μου έχω αναρτήσει εβδομήντα επτά(77) σχόλια που περιλαμβάνουν διάφορα, επίκαιρα και όχι μόνο, θέματα.
Τα θέματα που στο χρόνο αυτό δημοσίευσα, αναφέρονται: σε καλλιτεχνικά, πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα.
Επίσης, μικρά αφιερώματα σε ανθρώπους των γραμμάτων, της τέχνης, αλλά και της βιοπάλης.
Ενθαρρυντικό στοιχείο αποτελεί το γεγονός ότι το ιστολόγιό μου είχε, μέχρι σήμερα, 1100 επισκέψεις.
Ελπίζω και τούτη τη χρονιά να μπορέσω να έχω ανάλογη "παραγωγή"

ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ 4/40/2009

Σε τούτες τις εκλογές δεν έχουμε μεγάλο ποσοστό θετικών ψήφων , αλλά μεγαλύτερο ποσοστό αρνητικών ψήφων.Πολλοί πολίτες, που είχαν ψηφίσει Ν. Δ.στις αμέσως προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις (2004, 2007), αρνήθηκαν να ξαναψηφίσουν για κυβέρνηση ένα κόμμα που, ως κυβέρνηση τους θύμωσε και τους πλήγωσε. Δεν παραγνωρίζω το γεγονός ότι μεγάλο ποσοστό από τους απέχοντες ίσως να περίμενε την ικανοποίηση προσωπικού αιτήματος.
Θεωρώ ότι και έτσι να είναι τα πράγματα το κόμμα της Ν.Δ. και βεβαίως Κ. Καραμανλής ευθύνονται τόσο για την απογοήτευση των ανιδιοτελών οπαδών, όσο και για τη δημιουργία περιβάλλοντος ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ ΚΑΙ ΕΞΑΧΡΙΩΣΗΣ με τους ψηφοφόρους- πελατες


Τα τελικά αποτελέσματα των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου, όπως προκύπτουν μετά την τελική καταμέτρηση όλων των εκλογικών κέντρων της επικράτειας, από το υπουργείο Εσωτερικών.

Σύμφωνα με αυτά τα έλαβαν:

ΠΑΣΟΚ: 43,92% καταλαμβάνοντας 160 έδρες στο κοινοβούλιο.

Ν.Δ. 33,48% και 91 έδρες.

ΚΚΕ 7,54% και 21 έδρες.

ΛΑΟΣ 5,63% και 15 έδρες

ΣΥΡΙΖΑ 4,60% και 13 έδρες.

Αριθμός ψήφων ανά κόμμα

Το ΠΑΣΟΚ ψηφίστηκε από 3.012.373 πολίτες.

Η Ν.Δ. από 2.295.967.

Το ΚΚΕ από 517.154.

Ο ΛΑΟΣ από 386.152.

Ο ΣΥΡΙΖΑ 315.627

Τέλος, τους Οικολόγους Πράσινους ψήφισαν 173.449 πολίτες, δίνοντας τους ποσοστό 2,53%.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

«...Ελπίζω ότι όσοι εξ΄ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ΄ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλά ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της...»

«...εφ΄ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».

Ιωάννης Καποδίστριας
πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος, προς την Δ΄ Εθνοσυνέλευση
Η πολιτική αυτή πράξη του Κυβερνήτη δεν αφορά, κατά τη γνώμη μου, μόνο τους νέους υπουργούς, αλλά και το σύνολο των κρατικών λειτουργών.
Αν τηρηθεί αυτή η αρχή, πιστεύω ότι η νέα κυβέρνηση θα μας πείσει και εμπράκτως ότι θα αλλάξει την αντίληψη των περισσοτέρων πολιτών για την πολιτική.
Το παραπάνω απόσπασμα μου το έστειλε ο φίλος Τάκης Μπουλαλάς.

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 4/10/2009

Αμαξοστοιχία η ταλαίπωρη ΕΛΛΑΣ



Αμαξοστοιχία η ταλαίπωρη ΕΛΛΑΣ

Ποιός το περίμενε ότι η πορεία δύο πολιτικών κομμάτων και τεσσάρων πολιτικών προσώπων, που στα μέσα του 2008 ήταν προδιαγραφόμενη σταθερά, θα άλλαζε τόσο ριζικά... Η κοινή γνώμη πίστευε τότε, ότι ο Κώστας Καραμανλής ήταν ο αδιαφιλονίκητα καταλληλότερος οδηγός της στορικής αμαξοστοιχίας της Ν.Δ. και ο Θόδωρος Ρουσσόπουλος, δίπλα του, ο ρίξε κάρβουνο, βασικός βοηθός του...
Ακόμη, ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ο μηχανοδηγός με το ιστορικό όνομα της υπο εκτροχίαση αμαξοστοιχίας του ΠΑΣΟΚ και ο Βαγγέλης Βενιζέλος ο διάδοχός του -άντε και βαρέθηκα να περιμένω- που θα εκαλείτο να την ξαναβάλει στις ράγες... Δεκαπέντε μήνες μετά ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ...

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ...
Μηχανοδηγοί, σταθμάρχες, κλειδούχοι, ελεγκτές, επιβάτες, βρίσκονται σε απόγνωση ή έτοιμοι να πανηγυρίσουν στο τελικό σταθμό... Και επειδή ότι φέρνουν οι κακές στιγμές δεν φέρνει ο χρόνος όλος, η μιά αμαξοστοιχία που τότε περνούσε κοιλάδες κι΄αντιλαλούσαν τα βουνά, αγκομαχάει με τον οδηγό της και χωρίς τον ρίξε κάρβουνο, που του ριξε φωτιά στα μπατζάκια...
Και η άλλη, η υπο εκτροχίαση, κουνάμενη-σινάμενη σταθερά πάνω στις ράγες, με τον μηχανοδηγό της να μη το πιστεύει ούτε ο ίδιος... Αλλά μήπως το πιστεύει κι΄εκείνος που προοριζόταν για αντικαταστά της του;
Ο μύθος σημαίνει ότι μηχανοδηγοί, σταθμάρχες και κλειδούχοι, ποτέ να μην είναι σίγουροι το 2008, το 2009, αλλά και το 2010... Γιατί χωρίς κατάλληλους σταθμάρχες και κλειδούχους, τα τρένα εκτροχιάζονται...
πηγη: PRESS. GR

ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 04/10/2009 (2) Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΡΟΥ " ΚΟΜΜΑ" ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΜ. ΡΟΪΔΗ .

Εμμανουήλ Ροΐδης ,
Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904).


Κόμμα εστί: ”Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν’ αναγιγνώσκωσι και ν’ αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν’ αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι”.
Νομίζω ότι ο ορισμός αυτός είναι εύστοχος!

ΠΗΓΗ: PRESS. GR

ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 04/10/2009

Αντί για οποιοδήποτε σχόλιο για την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα, αντιγράφω τους στίχους από ένα ποίημα ( από τα λιγότερα γνωστά) του Κ. Καβάφη με τίτλο " ΑΣ ΦΡΟΝΤΙΖΑΝ". Μου πρότεινε το συγκεκριμένο ποίημα ο συγγενής, φίλος και άξιος εκπαιδευτικός Γιάννης Χριστοδουλόπουλος. Θεωρώ και εγώ ότι ταιριάζει στην περίσταση.

Ας φρόντιζαν

Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.
Αυτή η μοιραία πόλις, η Αντιόχεια
όλα τα χρήματά μου τάφαγε:
αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.

Αλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην.
Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος
(ξέρω και παραξέρω Αριστοτέλη, Πλάτωνα·
τι ρήτορας, τι ποιητάς, τι ό,τι κι αν πεις).
Από στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,
κ' έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.
Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.
Στην Αλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι·
κάπως γνωρίζω (κ' είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί:
του Κακεργέτη βλέψεις, και παληανθρωπιές, και τα λοιπά.

Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα
ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα,
την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.

Σ' ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω
να είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Αυτή είν' η πρόθεσίς μου.
Αν πάλι μ' εμποδίσουνε με τα συστήματά τους -
τους ξέρουμε τους προκομένους: να τα λέμε τώρα;
αν μ' εμποδίσουνε, τι φταίω εγώ.

Θ' απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,
κι αν ο μωρός αυτός δεν μ' εκτιμήσει,
θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.
Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,
πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.

Θα με θελήσει πάντως ένας απ' τους τρεις.

Κ' είν' η συνείδησίς μου ήσυχη
για το αψήφιστο της εκλογής.
Βλάπτουν κ' οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.

Αλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.
Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.
Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί
να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.
Μετά χαράς θα πήγαινα μ' αυτόν.

20 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1971: 38 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΣΕΦΕΡΗ

Ενα μικρό αφιέρωμα στο Μεγάλο μας νομπελίστα ποιητή Γ. Σεφέρη.




Λυπούμαι γιατί άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμι
μέσα από τα δάχτυλά μου
χωρίς να πιώ ούτε μια στάλα.
Τώρα βυθίζομαι στην πέτρα.
Ενα μικρό πεύκο στο κόκκινο χώμα,
δεν έχω άλλη συντροφιά.
Οτι αγάπησα χάθηκε μαζί με τα σπίτια
που ήταν καινούργια το περασμένο καλοκαίρι
και γκρέμισαν με τον αγέρα του φθινοπώρου.

Συλλογή .. " Μυθιστόρημα"

36 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΙΕΝΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΣΤΗ ΧΙΛΗ

Ο Σαλβαδόρ Αλιέντε, γεννημένος στις 26 Ιούνη του 1908, γιατρός στο επάγγελμα, στρατεύτηκε από πολύ νέος στην πολιτική με το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Χιλής, ωστόσο υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της συνεργασίας με τους κομμουνιστές.
Και έτσι η ευρύτερη συνεργασία κομμουνιστών, σοσιαλιστών και άλλων προοδευτικών δυνάμεων οδήγησε στη συγκρότηση της «Λαϊκής Ενότητας», της οποίας ηγήθηκε και κέρδισε τις εκλογές στις 4 Σεπτέμβρη του 1970, συγκεντρώνοντας το 36,2% των ψήφων.
Στις 24 Οκτώβρη του ίδιου χρόνου το Κοινοβούλιο (με βάση τη νομοθεσία) τον εξέλεξε Πρόεδρο.
Στο προεκλογικό του πρόγραμμα, ο Αλιέντε υποσχέθηκε μια «αντιιμπεριαλιστική, αντιολιγαρχική κυβέρνηση», η οποία θα αντικαθιστούσε τη Βουλή και τη Γερουσία με μια «Λαϊκή Εθνοσυνέλευση».
Δεσμεύτηκε να προχωρήσει, και σε ένα βαθμό το κατάφερε, σε μεγάλης κλίμακας αγροτικές μεταρρυθμίσεις, ενώ παράλληλα εξήγγειλε την εθνικοποίηση όλων των ξένων επιχειρήσεων και τραπεζών και προχώρησε στην εθνικοποίηση των ορυχείων χαλκού.
Η σημαντικότερη ωστόσο αδυναμία της «Λαϊκής Ενότητας» αποδείχτηκε η υπερβολική εμπιστοσύνη της στην αστική νομιμότητα τη στιγμή μάλιστα που διέθετε τη λαϊκή δύναμη και νομιμοποίηση.
Η κυβέρνηση δε διέκοψε τους δεσμούς του στρατού με τις ΗΠΑ, ούτε προέβη σε δημοκρατικές αλλαγές στο στελεχικό δυναμικό και στη δομή του. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι o Πινοσέτ ήταν o αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Χιλής.
Παράλληλα, η αντιδραστική ηγεσία του στρατού, αρκετούς μήνες πριν το πραξικόπημα, είχε εξαπολύσει διώξεις ενάντια σε δημοκράτες και προοδευτικούς αξιωματικούς και στρατευμένους, χωρίς η κυβέρνηση να αντιδράσει.
Από την άλλη, η δημιουργία της Εργατικής Πολιτοφυλακής είχε ξεκινήσει με απόφαση της Συνομοσπονδίας Εργατών και με την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού και του Σοσιαλιστικού Κόμματος, αλλά προχωρούσε με απελπιστικά αργούς ρυθμούς.
Με τov τρόπο αυτό, η επικράτηση του αιματηρού πραξικοπήματος έγινε αναπόφευκτη.
Η υπερτίμηση του κοινοβουλευτικού δρόμου και η μη οργάνωση και ο εξοπλισμός του λαού, πρώτα και κύρια της εργατικής τάξης, απέβησαν μοιραία για τη φιλολαϊκή διαδικασία που είχε ξεκινήσει στη Χιλή.
Στις 11 Σεπτέμβρη του 1973, με την προτροπή των ΗΠΑ, δολοφονήθηκε από χουντικούς του Αουγκούστο Πινοτσέτ στο προεδρικό μέγαρο, βυθίζοντας τη χώρα στο σκοτάδι για 17 χρόνια.

Το κίνημα στη συνέχεια δέχτηκε βαρύ πλήγμα, με διώξεις και κατατρεγμούς, βασανιστήρια και εξαφανίσεις, ενώ το στίγμα της δικτατορίας του Πινοτσέτ εξακολουθεί να επηρεάζει και σήμερα.
....Οι μυστικές υπηρεσίες των Η.Π.Α προσπαθούν να δωροδοκήσουν τον στρατό της Χιλής αλλά ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, Ρενέ Σνάιντερ ήταν πιστός στο σύνταγμα και η πρώτη απόπειρα πραξικοπήματος απέτυχε.
Ο Σνάιντερ βρέθηκε δολοφονημένος λίγες μέρες μετά.
Έπειτα από αυτό, ο Λευκός Οίκος διέταξε τον οικονομικό στραγγαλισμό της χώρας.
Η δεύτερη απόπειρα δωροδοκίας στέφθηκε με επιτυχία.
Οι φορτηγατζήδες που μετέφεραν τα τρόφιμα σταμάτησαν να κάνουν την δουλειά τους.
Το κόστος αυτής της απεργίας ήταν 200 εκατομμύρια δολάρια για το κράτος της Χιλής, ενώ η C.I.A ξόδεψε τα διπλάσια.
Παρ’ όλα τα δεινά που περνούσε η χώρα, η δημοτικότητα του Αλιέντε συνεχώς αυξανόταν. Κατόπιν αυτού, οι Αμερικανοί οργάνωσαν το σχέδιο Ζ.
Τον Ιούνιο του 1973 οργανώνεται ένα δεύτερο πραξικόπημα που κατεστάλη από τη νόμιμη ηγεσία του στρατού και τον στρατηγό Πρατς.
Μετά την καταστολή, ο στρατηγός Πράτς συμβούλεψε τον Αλιέντε να δώσει όπλα ανοίγοντας τα οπλοτάσια.
Ο Αλιέντε όμως όντας πιστός στις αξίες του, του απάντησε:
Όχι. Αυτή η επανάσταση θα γίνει χωρίς σταγόνα αίμα. Βασίζεται σε αξίες και όχι στην βία.
Μετά από αυτά τα γεγονότα ο Αλιέντε αποφασίζει να αλλάξει την ηγεσία του στρατού και στην θέση του Πράτς τοποθετεί τον Αουγκούστο Πινοσέτ.
Την Τρίτη, 11 Σεπτεμβρίου 1973 γίνεται συγχρονισμένη επίθεση από ξηρά και αέρα στο προεδρικό μέγαρο.
Η δημοκρατία καταλύεται και στην εξουσία ανεβαίνει ο Πινοσέτ.

ΠΗΓΗ :http://magnitis.blogspot.com

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΣΤΙΣ 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ.... ΚΑΙ ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ.


Στίχοι: Αργύρης Βεργόπουλος
Μουσική: Λίνος Κόκοτος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Ζωγράφος

Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο, μικρό παιδί
στα μάτια είχα τη χαρά
στα χέρια το βιβλίο, μικρό παιδί

Κι όταν η βαρυχειμωνιά
μου πάγωνε τα χέρια
στον ουρανό τα σήκωνα
να ζεσταθούν στ' αστέρια

Παιδί στα δεκατέσσερα
κλέψανε τη χαρά μου, μικρό παιδί
στα μάτια είχα τη φωτιά
τον ήλιο στη καρδιά μου μικρό παιδί

Μικρό παιδί σαν ήμουνα
και πήγαινα σχολείο μικρό παιδί
το γέλιο είχα συντροφιά
στα χέρια το βιβλίο, μικρό παιδί
ΠΗΓΗ: STIXOI.GR

ΟΤΑΝ ΓΙΟΤΑΖΟΥΝ ΟΙ ΘΕΟΙ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ

Τα τελευταία χρόνια(18 για την ακρίβεια) ένας άνθρωπος έχει ουσιαστικά διαμορφώσει το ύφος των καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στην Ηλεία. Πρόκειται για τον Ηλείο δημιουργό, γνωστό καλλιτέχνη Γιάννη Τζουαννόπουλο.
Εκτός από τη δημιουργική πορεία στο θέατρο, τους διαλεχτούς στίχους τραγουδιών,την καταπληκτική,για τους όπου γης Έλληνες, ραδιοφωνική εκπομπή, διοργανώνει στα Μακρίσια της Ηλείας( Πλάι στην Ολυμπία) τις σπάνιες σε ποιότητα καλλιτεχνικές εκδηλώσεις με γενικό τίτλο " ΌΤΑΝ ΓΙΟΡΤΆΖΟΥΝ ΟΙ ΘΕΟΙ"
Τη γιορτή αυτή των θεών έχουν τιμήσει με την παρουσία τους σπουδαίοι δημιουργοί με τον κορυφαίο Μίκη Θεοδωράκη. Ο πατριάρχης του νεοελληνικού θεάτρου Ιάκωβος Καμπανέλλης,ο διάσημος σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς και τόσοι άλλοι!.
Αισθανόμαστε ιδιαίτερη τιμή όλοι εμείς που ένα δικό μας παιδί κατάφερε τόσα πολλά και σημαντικά!
Ο Γιάννης Τζουαννόπουλος πετυχαίνει κάθε φορά γιατί βάζει ανέφικτους στόχους!!!

1949-2009 60 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ

ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΑΓΟΛΙΣΜΟΥ ΒΡΗΚΑ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ- ΒΑΛΣΑΜΟ ΤΟΤ ΜΑΝΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ ΣΕ ΜΟΥΣΙΚΗ Μ. ΘΕΟΘΩΡΑΚΗ







Μιλώ

Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη
Άλλες ερμηνείες: Αντώνης Καλογιάννης || Πέτρος Πανδής

Μιλώ για τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών
Για τα τελευταία κουρέλια από τα γιορτινά μας φορέματα
Για τα παιδιά μας που πουλάν τσιγάρα στους διαβάτες
Μιλώ για τα λουλούδια που μαραθήκανε στους τάφους και τα σαπίζει η βροχή
Για τα σπίτια που χάσκουνε δίχως παράθυρα σαν κρανία ξεδοντιασμένα
Για τα κορίτσια που ζητιανεύουν δείχνοντας στα στήθια τις πληγές τους
Μιλώ για τις ξυπόλυτες μάνες που σέρνονται στα χαλάσματα
Για τις φλεγόμενες πόλεις τα σωριασμένα κουφάρια στους δρόμους
τους μαστροπούς ποιητές που σέρνονται τις νύχτες στα κατώφλια
Μιλώ για τις ατέλειωτες νύχτες όταν το φως λιγοστεύει τα ξημερώματα
Για τα φορτωμένα καμιόνια και τους βηματισμούς στις υγρές πλάκες
Για τα προαύλια των φυλακών και το δάκρυ των μελλοθανάτων

Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες
Π’ αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματα Του
Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν
Κι όταν Αυτός τους πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν
Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια
Κι οι σύντροφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν
Κι αυτοί γαλήνιοι το δρόμο παίρνουνε π’ άκρη δεν έχει
Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει

Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους.

Πηγή:http://stixoi.info/

ΤΡΕΙΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ

Μία μουσική εκδήλωση και δύο θεατρικές παραστάσεις, κατά την καλλιτεχνική μου απαιδευσία, ξεχώρισαν τούτο το καλοκαίρι.

Η πρώτη 5/8 – Αφιέρωμα στο Γιάννη Ρίτσο. Τραγούδησαν οι Μανώλης Μητσιάς, Μαργαρίτα Ζορμπαλά και Γρηγόρης Βαλτινός, που είχε και την σκηνοθεσία – καταπληκτική συναυλία, μας ταξίδεψε στο χρόνο......Πραγματική μυσταγωγία.



Η δεύτερη 17/08/2009 “Όρνιθες”, Αριστοφάνη,σκηνοθεσία: Σωτήρης Χατζάκης

«Ευδαιμονίαν, βίον, ειρήνην, νεότητα, γέλωτα, χορούς, θαλίας» συν του πουλιού το γάλα: όλα αυτά υπόσχονται για την ουτοπική Νεφελοκοκκυγία τα περίφημα Πουλιά του Αριστοφάνη. Εν έτει 414 π.Χ. δύο Αθηναίοι –ο Πισθέταιρος κι ο Ευελπίδης– εγκαταλείπουν τη φιλοπόλεμη Αθήνα και τα πολιτικοκοινωνικά δεινά αναζητώντας την ιδανική πολιτεία στον ουρανό. Ο Σωτήρης Χατζάκης μαζί με γνήσιας κωμικής φλέβας ηθοποιούς από διαφορετικές γενιές εστιάζουν στην «τραυματική και συναρπαστική» δεκαετία του ’60 «και στην αισθητική των περιπλανώμενων ακροβατών, των αυτοδίδακτων σχοινοβατών, των εραστών της άρσης του βάρους στα λαϊκά θεάματα».



Και η τρίτη 21/08/2009 στο ΄θέατρο "Δρούβα" Η Αληθινή απολογία του Σωκράτη. Διασκευή Κ. Βάρναλη με τον Γιαννη Μορτζο,τη Γ. Ζήκου, την Α. παπαδοπούλου και τον. Μ. Βογιατζή. Ό Σωκράτης από κατηγορούμενος Κατήγορος ενάντια στην υποκρισία και την ιδιοτέλεια....

ΡΟΥΣΦΕΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΠΑΘΗ ΕΡΤ

Απίστευτο! Κάνουν 1.010 νέες προσλήψεις στην ΕΡΤ...
...με συμβάσεις έργου. Μεγάλο προεκλογικό σκάνδαλο με την υπογραφή Παυλόπουλου. Σάλος στα παρασκήνια. Θα αντιδράσει κανείς δημοσίως ή θα κάνουν ...όλοι τα στραβά μάτια; Αναλυτικά, όλες οι θέσεις που θα καλυφθούν, ανά διεύθυνση, από δημοσιογράφους και συμβούλους μέχρι καθαρίστριες και κομμώτριες...

Δεν έχουν τον Θεό τους εκεί στην ΕΡΤ αλλά και στην κυβέρνηση! Δεν φτάνει που ορισμένοι διοικούντες στην Αγία Παρασκευή παίρνουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ τον χρόνο, με πρώτο τον πρόεδρό της Χρήστο Παναγόπουλο που όπως δήλωσε ανερυθρίαστα εισπράττει 347.000 ευρώ ετησίως (διαβάστε αναλυτικά εδώ!), προχωρούν τώρα σε 1.010 νέες προσλήψεις!!!
Ναι, σε μια περίοδο που υποτίθεται ότι το δημόσιο πρέπει να κάνει οικονομίες, που τα σωρευμένα ελλείμματα της ΕΡΤ διατηρούνται υψηλά, που η ΕΡΤ έχει χιλιάδες -και ...υπεράριθμους - εργαζόμενους, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα πάρει 1.010 συμβασιούχους σε διάφορες ειδικότητες. Δημοσιογράφους, ηχολήπτες, οδηγούς, λογιστικούς συμβούλους, επιστημονικούς συμβούλους, παραγωγούς, τεχνικούς, ηθοποιούς, μοντέρ, γραφίστες, γραμματείς, καθαρίστριες, κομμώτριες κλπ...
Για τις προσλήψεις αυτές, υπέγραψαν ήδη έξι αποφάσεις οι υπουργοί Εσωτερικών Πρ. Παυλόπουλος (που έχει και την αρμοδιότητα της ΕΡΤ) και Οικονομίας Γ. Παπαθανασίου. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση προχωρά σε αυτό το τσουνάμι προσλήψεων στην κρατική ραδιοτηλεόραση με καθαρά προεκλογικού χαρακτήρα κίνητρα. Οι περισσότερες συμβάσεις θα είναι άλλωστε 18μηνες και στόχος είναι να δημιουργηθεί ένας "στρατός προπαγάνδας" μέσα από την ΕΡΤ, "στρατός" που θα βρίσκεται ταυτόχρονα και σε ομηρία για την ανανέωση των συμβάσεων ή -γιατί όχι- και με την ελπίδα της μελλοντικής μονιμοποίησης...
Πρόκειται περί ενός μεγάλου σκανδάλου, πρωτίστως πολιτικού. Το θέμα είναι αν θα αποσιωπηθεί και αν θα υπάρξουν συνεργοί -και ποιοι- στην πραγματοποίησή του.
Κανείς δεν δικαιούται ασφαλώς να επικρίνει τους εργαζόμενους που θέλουν, έστω και...

με αυτή την άθλια μορφή των συμβάσεων, να δουλέψουν. Ο εκμαυλισμός όμως που επιχειρείται με ένα τέτοιο προεκλογικό όργιο προσλήψεων δεν μπορεί και δεν πρέπει να περάσει έτσι. Ούτε να απλωθεί ένα τεράστιο δίχτυ συγκάλυψης και σιωπής. Άλλωστε, υπάρχει και το οικονομικό σκέλος σε αυτήν την περίοδο λιτότητας: Ποια θα είναι η επιβάρυνση του προϋπολογισμού, που ήδη έχει πέσει έξω, από τις 1.010 νέες προσλήψεις; Επίσης, παραμονές εκλογών με ποια κριτήρια θα επιλεγούν οι "τυχεροί";
Η κυβέρνηση τα δίνει όλα λοιπόν εν όψει εκλογών και σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διασώσει ο,τι μπορεί. Η αντιπολίτευση δεν πρέπει να αντιδράσει; Η Δικαιοσύνη -ένας εισαγελλέας- δεν πρέπει να παρέμβει;

ΠΗΓΗ: PRESS.GR

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΚΙΛΛΟΥΝΤΟΣ

ΔΕΙΛΟΙ ΒΟΥΒΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΑΒΟΥΛΟΙ ΑΝΤΑΜΑ ΠΡΟΣΜΕΝΟΥΝΕ ΤΟ .....ΘΑΥΜΑ

Τα 18,6 δις ευρώ άγγιξε το έλλειμμα και ανέρχεται πλέον στο 7,5% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, τη στιγμή που η κυβέρνηση έθετε στόχους για έλλειμμα 3,7% του ΑΕΠ στο τέλος του χρόνου και η ΕΕ ζητά να πέσει στο 3% μέσα στο 2010.

Το πρώτο εξάμηνο του 2009 τα καθαρά έσοδα μειώθηκαν κατά 0,7%, σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2008, έναντι ετήσιου στόχου για αύξηση 15%. Τα καθαρά έσοδα έφτασαν τα 22,19 δισ. ευρώ, ενώ οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού έφτασαν για την ίδια περίοδο τα 34,18 δισ. ευρώ.

Το έλλειμμα, για τους πρώτους έξι μήνες, διαμορφώθηκε στα 17,5 δισ. ευρώ, ενώ ο αναθεωρημένος στόχος ήταν στα 12,7 δισ. ευρώ.

Ο καλοπιστος πολίτης θα αναρωτηθεί: Και παλιοτερα είχαμε έλλειμμα.Αλήθεια είναι αυτό,όμως, είχαμε γιατρους, χτίζαμε νοσοκομεία,ιδρυαμε ολοήμερα σχολεία, νηπιαγωγεία και παιδικούς σταθμούς, κάτι επι τέλους γινότανε. Τα τελευταία χρόνια είδε ο πολίτης τίποτε από αυτά;

ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΟΣΕ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΚΤΕΛ

Αυξήσεις στα κόμιστρα και περικοπές στα δρομολόγια των σιδηροδρομικών συγκοινωνιών επιβάλλει από 1η Αυγούστου ο ΟΣΕ. Οι αυξήσεις αρχικά θα είναι της τάξης του 33% στις απλές αμαξοστοιχίες, 13% στις Ιντερσίτι και 7% στις Ιντερσίτι Εξπρές.
Παράλληλα, ο ΟΣΕ συρρικνώνει δρομολόγια στο δίκτυο της Πελοποννήσου, ελαχιστοποιεί τη σύνδεση Λάρισας-Βόλου, καταργεί τον προαστιακό στις Σέρρες, περικόπτει τα δρομολόγια στον προαστιακό Θεσσαλονίκης και σταματά τα τρένα προς τον Έβρο στην Αλεξανδρούπολη. Από εκεί, το ταξίδι θα συνεχίζεται με τοπικές αμαξοστοιχίες.
Άλλο ένα έργο σε συνέχεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία κατάργησε τα λεωφορεία του ΟΣΕ υπέρ των λεωφορειούχων των ΚΤΕΛ.
Και σήμερα, με το ουσιαστικό κλείσιμο του ΟΣΕ, αποδεικνύει ότι αυτή η παράταξη στηρίζει τον τυχοδιωκτισμό των ΚΤΕΛ με το αζημίωτο βέβαια!.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ- ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΟ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΞΕΧΑΣΤΗΣ ΜΕΛΙΝΑΣ ΜΕΡΚΟΥΡΗ

Κύριε Πρόεδρε, Αξιότιμα Μέλη, Κυρίες και Κύριοι

Υπάρχουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα . Δεν υπάρχουν Ελγίνεια Μάρμαρα. Όπως
Υπάρχει ο Δαβίδ του Michael Angelo
Yπάρχει η Αφροδίτη του Da Vinci
Υπάρχει ο Ερμής του Πραξιτέλη
Υπάρχουν οι Ψαράδες στη θάλασσα του Turner
Υπάρχει η Capella Sixtina
Δεν υπάρχουν Ελγίνεια Μάρμαρα.

Βρισκόμαστε στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο Ναπολέων σκέφτεται να αποπειραθεί να εισβάλει στην Αγγλία. Αποφασίζει να μην το πράξει. Αντί αυτού εισβάλει στην Αίγυπτο αποσπώντας την από την τουρκική κυριαρχία, γεγονός που δυσαρεστεί πολύ τους Τούρκους. Διακόπτουν τις διπλωματικές σχέσεις με τη Γαλλία και κηρύσσουν πόλεμο. Η Βρετανία βρίσκει ότι αυτή είναι μια πρώτης τάξεως στιγμή να διορίσει πρεσβευτή στην Τουρκία.
Τα καθήκοντα αναλαμβάνει ο Λόρδος Elgin. Μόλις έχει παντρευτεί την όμορφη Mary Nisbett και τελειώνει το ωραίο εξοχικό του. Ο αρχιτέκτονας του του μιλάει για τα θαύματα της ελληνικής αρχιτεκτονικής και γλυπτικής και του λέει πως θα ήταν μια θαυμάσια ιδέα να κάνει αντίγραφα από τα πραγματικά έργα στην Αθήνα. "Θαυμάσιο πράγματι" λέει ο Elgin. Αρχίζει να συγκροτεί μια ομάδα ανθρώπων που θα μπορούσαν να κάνουν αρχιτεκτονικά σχέδια με επικεφαλής έναν ικανό ζωγράφο που δεν ήταν άλλος από τον Ιταλό Giovanni Lusieri.

Εφημέριος της ομάδας του Elgin ήταν ο Αιδεσιμώτατος Philip Hunt. Δεν θα μιλήσω με πολύ σεβασμό γι’ αυτόν. Αν είχα να εξαιρέσω του Λόρδο Elgin ο αρχιαπατεώνας στην υπόθεση όπως τη βλέπω ήταν ο Αιδεσιμώτατος Hunt, αλλά γι’ αυτόν θα μιλήσω αργότερα. Οι Elgins γίνονται δεκτοί στην Κων/πολη με μεγαλοπρέπεια. Ανταλλάσσονται πλούσια δώρα. Οι άνεμοι του πολέμου είναι ευνοϊκοί για τους Βρετανούς και ο Σουλτάνος είναι ικανοποιημένος. Ας στραφούμε τώρα στην Ελλάδα. Την Ελλάδα εκείνη που για 400 τόσα χρόνια βρίσκεται κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό.
Η ομάδα των καλλιτεχνών του Elgin φθάνει στην Αθήνα. Οι Τούρκοι έχουν ορίσει δύο κυβερνήσεις, μια πολιτική και μια στρατιωτική. Πολλά έχουν ειπωθεί και συνεχίζονται να λέγονται για το πόσο λίγο ενδιαφέρον εκδήλωναν οι Τούρκοι για τους θησαυρούς της Ακρόπολης. Εν τούτοις, χρειάστηκαν 6 μήνες για να επιτραπεί η είσοδος στην ομάδα του Elgin. Αλλά τα κατάφεραν με 5 λίρες , στο χέρι του στρατιωτικού κυβερνήτη, για κάθε επίσκεψη. Αυτό εγκαινίασε μια διαδικασία δωροδοκίας και διαφθοράς των αξιωματικών που δεν θα σταματούσε μέχρι να συσκευαστούν και ! να φορτωθούν τα μάρμαρα για την Αγγλία.
Όμως όταν στήθηκαν οι σκαλωσιές και τα αντίγραφα ήταν έτοιμα να γίνουν, ξαφνικά έφθασαν φήμες για προετοιμασία στρατιωτικής δράσης των Γάλλων. Ο Τούρκος κυβερνήτης διέταξε την ομάδα του Elgin να κατέβει από την Ακρόπολη. Με 5 λίρες την επίσκεψη ή όχι, η πρόσβαση στην Ακρόπολη ήταν απαγορευμένη. Μόνο ένας τρόπος υπήρχε για να τους επιτραπεί η είσοδος ξανά. Να χρησιμοποιήσει ο Elgin την επιρροή του πάνω στο Σουλτάνο στην Κων/πολη, ν’ αποσπάσει ένα έγγραφο το λεγόμενο φιρμάνι που θα διέταζε τις αρχές των Αθηνών να επιτρέψουν τη συνέχιση των εργασιών.
Ο Αιδεσιμώτατος Hunt πηγαίνει στην Κων/πολη να συναντήσει τον Λόρδο Elgin. Ζητά στο έγγραφο να αναφέρεται ότι οι καλλιτέχνες -- παρακαλώ προσέξτε το αυτό -- είναι αποκλειστικά στην υπηρεσία του Βρετανού Πρεσβευτή . Ο Elgin επισκέπτεται το Σουλτάνο και αποσπά το φιρμάνι.

Πριν καλά-καλά φθάσει το φιρμάνι στην Αθήνα, γίνεται μια φοβερή επίθεση πάνω σ’ ένα οικοδόμημα που μέχρι σήμερα θεωρείται από πολλούς, η ευγενέστερη και ωραιότερη από τις ανθρώπινες δημιουργίες.
Όταν έγινε η έφοδος στην πύλη των Καρυατίδων ο πυρετός ανέβηκε τόσο που ο Αιδεσιμώτατος Hunt έριξε την ιδέα να μετακινηθεί όλο το κτίριο αν από τη Βρετανική πολεμική μηχανή μπορούσε να αποσταλεί ένας άνθρωπος γι’ αυτό. Ο Elgin ανατρίχιασε με την ιδέα και ζήτησε να σταλεί ένα καράβι. Το αίτημα δεν θεωρήθηκε εξωφρενικό, αλλά εκείνη τη στιγμή, δεν υπήρχε διαθέσιμο καράβι. (Φαντάζεστε τι θα γινόταν αν υπήρχε).
Για να αφηγηθώ όλη την τερατωδία χρειάζεται αρκετός χρόνος και αρκετή ψυχραιμία. Οι λέξεις "λεηλασία", "ερήμωση", "αχαλίνωτη καταστροφή", "αξιοθρήνητη συντριβή και συμφορά" δεν είναι δικές μου για να χαρακτηριστεί το γεγονός. Είπώθηκαν από τους σύγχρονους του Elgin. Ο Horace Smith αναφέρεται στον Elgin σαν τον "ληστή των μαρμάρων ". Ο Lord Byron τον αποκάλεσε πλιατσικολόγο. Ο Thomas Hardy χαρακτήρισε αργότερα τα μάρμαρα σαν "αιχμάλωτους σ’εξορία ".
Η κυβέρνησή μου έχει ζητήσει την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Μας το αρνήθηκαν. Ας σημειωθεί ότι δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ το αίτημα αυτό. Επιτρέψτε μου να απαντήσω τα μόνιμα επιχειρήματα ενάντια στην επιστροφή και να ασχοληθώ με αυτά ένα προς ένα.
Τα μάρμαρα πάρθηκαν με νόμιμη διαδικασία. Ρωτώ αν η δωροδοκία και εξαχρείωση των αξιωματικών δεν αντιτίθενται στη "νόμιμη διαδικασία ". Όταν ορίστηκε η Εξεταστική Επιτροπή, μελετώντας την πρόταση να αγοραστούν τα μάρμαρα, ο Elgin υπέβαλε ένα αναλυτικό πίνακα των δαπανών για τη απόκτησή τους. Παραθέτω απόσπασμά του: "Τα εμπόδια, οι διακοπές και οι αποθαρρύνσεις που δημιουργήθηκαν από τις ιδιοτροπίες και τις προκαταλήψεις των Τούρκων" υποβάλει κονδύλι 21.902 λιρών για δώρα στις αρχές των Αθηνών. Είναι νόμιμο ποσό. Και βεβαίως θα πρέπει να ρωτήσουμε. Είναι νόμιμο να διαπραγματεύεται με τους Τούρκους για το πιο πολύτιμο από τα ελληνικά υπάρχοντα όταν η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από τουρκικό ζυγό;
Παραμένει ένα δεύτερο επιχείρημα παρά το ότι έχει έκτοτε αμφισβητηθεί από πολλούς Βρετανούς περιηγητές στην Ελλάδα την εποχή αυτή.
"Οι αδαείς και δεισιδαίμονες Έλληνες ήταν αδιάφοροι για την τέχνη και τα μνημεία τους".
Αυτό βέβαια υπονοεί ότι ήταν τυφλοί , ασυνείδητοι και άκαρδοι. Ποιοι; Οι Έλληνες που πολύ μετά του Περικλή δημιούργησαν τα θαύματα της Βυζαντινής Τέχνης. Οι Έλληνες που, ακόμα και κάτω από την Οθωμανική κατοχή, δημιούργησαν σχολές τέχνης και χειροτεχνίας. Οι ‘Έλληνες που παρά 400 χρόνια τουρκικής κατοχής, διατήρησαν με πείσμα τη γλώσσα και τη θρησκεία τους. Οι ίδιοι ‘Έλληνες που κατά τον αγώνα για την ανεξαρτησία τους έστειλαν στους Τούρκους στρατιώτες βόλια να χρησιμοποιηθούν εναντίον τους. Ναι, εναντίον τους.
Οι Τούρκοι στρατιώτες κλεισμένοι στην Ακρόπολη έμειναν από πολεμοφόδια και άρχισαν να καταστρέφουν τις κολώνες για να αφαιρέσουν το μολύβι να κάνουν με αυτό βόλια. Οι ‘Έλληνες τους έστειλαν πολεμοφόδια με το μήνυμα, "Να τα βόλια, μην αγγίξετε τις κολώνες".
Μόλις έγινε ανεξάρτητη η Ελλάδα, ένα από τα πρώτα νομοθετικά διατάγματα πού πέρασαν από την ελληνική κυβέρνηση ήταν εκείνο για την προστασία και συντήρηση των εθνικών μνημείων. Είναι αυτό αδιαφορία; Θεωρούμε αυτή την κατηγορία τερατώδη. Θα έχετε σίγουρα ακούσει, αλλά επιτρέψτε μου, να επαναλάβω τι είπε ένας γέρος καρδιοπαθής Έλληνας στον J.C. Hobhouse. "Παίρνετε τους θησαυρούς μας. Σας παρακαλώ να τους φυλάξετε καλά. Μια μέρα θα τους ζητήσουμε πίσω". Μπορούμε να πιστέψουμε ότι ο άνθρωπος αυτός μιλούσε για λογαριασμό του;
Τώρα τελευταία έχει προταθεί μια καινούργια θεωρία. Ωραίο και αυτό. Ο κύριος Gavin Stamp που θα έχω την τιμή να τον συναντήσω απόψε, έχει την άποψη ότι οι σύγχρονοι Έλληνες δεν είναι απόγονοι του Περικλή. Μας πήραν τα μάρμαρα. Ποιος θα διεκδικήσει τα λείψανα των προγόνων μας;
Ως Υπουργός Πολιτισμού προσκαλώ τοv κύριο Stamp να έρθει στην Αθήνα. Θα του οργανώσω εκπομπή σε ώρα μεγάλης ακροαματικότητας στην τηλεόραση για να μιλήσει στους Έλληνες δημοσιογράφους και τον ελληνικό λαό για την ταυτότητά τους.
Επιχείρημα 3ο. Αν τα μάρμαρα επιστραφούν, αυτό θα αποτελέσει ένα προηγούμενο που μπορεί να οδηγήσει στην εκκένωση των μουσείων. Συγχωρέστε με, αλλά αυτό είναι κοινή κολακεία. Ποιος πρόκειται να ζητήσει και ποιος πρόκειται να επιτρέψει το άδειασμα των μουσείων;
Ζητούμε απλώς κάτι μοναδικό, κάτι απαράμιλλο, κάτι ιδιαίτερο της ταυτότητάς μας. Αγαπητοί φίλοι, αν υπήρχε ο παραμικρός κίνδυνος για τα μουσεία, τότε γιατί το Διεθνές Συμβούλιο των Μουσείων πρότεινε μια "ανοιχτόμυαλη στάση " στα μέλη του.
Το μόνιμο επιχείρημα των Βρετανών είναι ότι μετακινώντας τα μάρμαρα, τα έσωζαν από τη βαρβαρότητα των Τούρκων. Το να αρνηθώ το βανδαλισμό των Τούρκων θα μ’ έβαζε σε δύσκολή θέση, αλλά γεγονός είναι ότι οι Τούρκοι δεν έδωσαν άδεια στον να μετακινηθούν γλυπτά από τα μνημεία και τους τοίχους της Ακρόπολης και ότι με την ευλογία του Αιδεσιμώτατου Hunt μετακινήθηκαν κατά βάρβαρο τρόπο.

Κύριε Πρόεδρε, Αξιότιμα Μέλη, Κυρίες και Κύριοι. Με όλο το σεβασμό νομίζω ότι η απόφαση της Επιτροπής ότι ο Λόρδος Elgin έδρασε σαν ιδιώτης είναι είτε πολύ αφελής είτε αμφίβολης πίστης.
Όμως αυτό έγινε πριν 170 χρόνια. Αυτή είναι μια διαφορετική Αγγλία. Διαφορετικές είναι οι αντιλήψεις για τις έννοιες Αυτοκρατορία και κατάκτηση. Επικρατεί διαφορετική ηθική. Θα ήταν ενδιαφέρον να ξέραμε ποιο θα ήταν το πόρισμα μιας Εξεταστικής Επιτροπής σήμερα αν λαμβάναμε υπόψη τη μαρτυρία εκείνων που κλήθηκαν να καταθέσουν ενώπιον της και τις κρίσεις εκείνων που δεν κλήθηκαν. Θα έβαζα ένα μικρό στοίχημα, ακόμα και μεγάλο, ότι το πόρισμα θα ήταν διαφορετικό.
Έχω πάρει πολύ χρόνο και ξέρω πως η συζήτηση είναι αυτή που θα αγγίξει τις συνειδήσεις. Ελπίζω η συζήτηση να προκαλέσει μερικές ερωτήσεις. Θέτω μερικές από αυτές.
Τα μάρμαρα πάρθηκαν κακώς; Και αν κακώς πάρθηκαν, είναι σωστό να κρατούνται; Ακόμα, αν είναι σωστό το ότι πάρθηκαν, είναι λάθος να επιστραφούν; Τι βαρύτητα θα πρέπει να δοθεί στο επιχείρημα ότι αν δεν τα είχε πάρει ο Elgin , άλλος Άγγλος ή Γάλλος θα τα είχε πάρει; Πειράζει που το 95% του ελληνικού λαού μπορεί ποτέ να μη δει τα λαμπρότερα έργα της ελληνικής δημιουργίας; Είναι δυνατόν μια ελεύθερη Ελλάδα να είχε επιτρέψει τη μετακίνηση των μαρμάρων;
Η Αγγλία και η Ελλάδα είναι φίλες χώρες. Αγγλικό αίμα έτρεξε στα ελληνικά χώματα στη διάρκεια του πολέμου κατά του φασισμού. Και οι Έλληνες έδωσαν τη ζωή τους για να προστατεύσουν του Άγγλους πιλότους. Διαβάστε το Churchill, μιλάει για το πόσο σημαντικός ήταν ο ελληνικός ρόλος στην αποφασιστική νίκη στην έρημο κατά του Ρόμελ.
Το περασμένο καλοκαίρι έγινε ένα αφιέρωμα στον Σαίξπηρ στο Αμφιθέατρο που βρίσκεται στους πρόποδες της Ακρόπολης. Το Covent Garden έπαιξε το Μάκβεθ του Βέρντι. Το Εθνικό σας θέατρο ήρθε με τον Κοριολάνο. Ήταν αξέχαστες βραδιές. Όχι μόνο για την υψηλή ποιότητα των παραστάσεων αλλά επίσης για την εκπληκτική επικοινωνία ανάμεσα στους βρετανούς καλλιτέχνες και το ελληνικό κοινό. Ο Ian McKellen ας με συγχωρέσει αν μιλήσω για τα δάκρυα του από συγκίνηση καθώς και για εκείνα των συναδέλφων του καλλιτεχνών καθώς το ελληνικό κοινό επευφημούσε. Τα δάκρυα αυτά είχαν να κάνουν με την επαφή ανάμεσα στους λαούς, με φιλία, με τον Σαίξπηρ που παρουσιάζονταν σ’ αυτό τον ιερό χώρο. Ήταν θαυμάσια, αξέχαστα. Στο όνομα αυτής της φιλίας σας λέμε, έγινε μια αδικία που μπορεί τώρα να αποκατασταθεί.
Πρέπει να καταλάβετε τι σημαίνουν για μας τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Είναι η υπερηφάνεια μας, είναι οι θυσίες μας. Είναι το ευγενέστερο σύμβολο τελειότητας. Είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία. Είναι οι φιλοδοξίες μας και το ίδιο το όνομά μας. Είναι η ουσία της ελληνικότητας.
Είμαστε έτοιμοι να πούμε ότι θεωρούμε όλη την πράξη του Elgin σαν άσχετη προς το παρόν. Λέμε στην Βρετανική Κυβέρνηση: Κρατήσατε αυτά τα γλυπτά για δύο σχεδόν αιώνες. Τα φροντίσατε όσο καλύτερα μπορούσατε, γεγονός για το οποίο και σας ευχαριστούμε. Όμως τώρα στο όνομα της δικαιοσύνης και της ηθικής παρακαλώ δώστε τα πίσω. Ειλικρινά πιστεύω ότι μια τέτοια χειρονομία εκ μέρους Μεγάλης Βρετανίας θα τιμούσε πάντα το όνομά της.
Ευχαριστώ.

Μελίνα Μερκούρη

ΑΝΕΦΙΚΤΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Με αφορμή τα 35 χρόνια από την 24/07/1974, αναδημοσιεύω άρθρο του Χρήστου Γιανναρά στην Καθημερινή 28/06/2009


Aν, νηφάλια και απροκατάληπτα, βάλουμε στην άκρη τις ρητορικές «ομολογίες πίστεως» στη δημοκρατία όλων των πολιτικών μας κομμάτων, με ποια κριτήρια θα ξεχωρίζαμε ποια εμπράκτως πιστεύουν στη δημοκρατία και ποια όχι;

Η εξαγγελία και μόνο μιας τέτοιας διαστολής προκαλεί την οργισμένη αντίδραση των κομματανθρώπων: «Ποιος αυτόκλητος κήνσορας έχει το θράσος να κρίνει τη δημοκρατική μας συνέπεια και ευαισθησία;». Δεν διανοούνται ότι αυτό ακριβώς είναι το «κράτος» του «δήμου», ο ρόλος και το χρέος των πολιτών: να κρίνουν την πιστότητα των θεσμών της δημοκρατίας στις αρχές και στους στόχους της δημοκρατίας.

Σήμερα τα κόμματα έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι, όχι ο «δήμος». Τα κόμματα θεσμοποιούν έμπρακτα το πολίτευμα, μπορούν να ονομάζουν «δημοκρατία» την κατάφωρη άρνηση της δημοκρατίας, να φιμώνουν ή να αγνοούν προκλητικά τους πολίτες που απαιτούν συνέπεια στις αρχές της δημοκρατίας.

Τουλάχιστον να διασώσουμε τα κριτήρια. Η ελληνική πρώτη στοχοθεσία και διαχρονική παράδοση της δημοκρατίας είναι μια υπόθεση χαμένη και στην πράξη και στην παιδεία μας. Η αναφορά στον αρχαίο «δήμο» στρεβλωμένο ιδεολόγημα και η αυτοδιαχειριζόμενη «κοινότητα», στην ελληνορωμαϊκή και οθωμανική αυτοκρατορία (με τις συνελεύσεις των πολιτών και τον μεταφυσικό άξονα κοινωνικής συνοχής) αντικείμενο σκόπιμης χλεύης. Να διασώσουμε τουλάχιστον τα κριτήρια έστω της μεταπρατικής μας επιλογής: του νεωτερικού υποκατάστατου της δημοκρατίας, του «αντιπροσωπευτικού» ή «κοινοβουλευτικού» πολιτεύματος.

Ακόμη και το δάνειο υποκατάστατο το έχουμε αλλοτριώσει εξωφρενικά: Τιτλοφορούμε «κοινοβουλευτική δημοκρατία» την Απόλυτη Πρωθυπουργική Μοναρχία, που είναι, εν πολλοίς και Κληρονομική Ηγεμονία. Δηλαδή όχι πολίτευμα, αλλά καθεστώς φεουδαλικής απολυταρχίας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορισμένος από τον πρωθυπουργό ή προϊόν των πρωθυπουργικών συναλλαγών, οι υπουργοί αυθαίρετα ευνοημένοι πρωθυπουργικοί κομπάρσοι, οι βουλευτές άβουλα πιόνια στη σκακιέρα του πρωθυπουργού που μόνο εκτάκτως, σπανιότατα και με ειδική άδεια, ψηφίζουν «κατά συνείδησιν».

«Νέα Δημοκρατία» και «Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα» είναι κόμματα αρχηγικά, απολυταρχικά, δίχως την παραμικρή σχέση με δημοκρατικό ήθος, δημοκρατικές διαδικασίες. Η τυπική μορφολογία της οργάνωσης και λειτουργίας τους είναι προσχηματικά δημοκρατική –τα κομματικά όργανα (συνέδριο, κεντρική επιτροπή, πολιτικό γραφείο κ.τ.ό) έχουν δημοκρατικές προδιαγραφές– αλλά τα πάντα ελέγχονται απολύτως από την εσωκομματική φατρία την εκάστοτε επιδεξιότερη στην υφαρπαγή της εξουσίας. Λείπουν εκείνες οι θεσμικές πρόνοιες που θα απέκλειαν τη χειραγώγηση των κομματικών οργάνων από φατρίες ή «οικογένειες», την αλλοτρίωση της δημοκρατίας σε αντιμαχία ομαδοποιημένων συμφερόντων.

Ο κομματικός αρχηγός είναι απόλυτος μονάρχης, αλλά μοναρχεί ελέω φατρίας (όπως συνέβαινε πολύ συχνά και στη βασιλική μοναρχία). Εξαρτάται από την πυγμή και το σθένος του πόσο υποταγμένος είναι στη φατρία που τον ανέδειξε. Οφείλει παραχωρήσεις, μεράδια εξουσίας και στις υπόλοιπες εσωκομματικές φατρίες για εξισορρόπηση φιλοδοξιών και διεκδικήσεων. Τελικά, η φαινόμενη στο κράτος και στα κόμματα Απόλυτη Μοναρχία είναι σιωπηρά συνομολογημένη Ολιγαρχία απεριόριστης αυθαιρεσίας. Η Ελλάδα σήμερα δεν κυβερνάται από αυτούς που φαίνονται ότι την κυβερνούν. Τουλάχιστον τη στελέχωση του κράτους, τους διαχειριστές του κοινωνικού πλούτου και της αξιοπρέπειας των Ελλήνων στον διεθνή στίβο τους καθορίζουν εσωκομματική μάγειροι και εξισορροπιστές συμφερόντων, με εξουσίες ανεξέλεγκτες.

Στις ανεξέλεγκτες από τον «δήμο» εξουσίες πρέπει να προστεθούν και οι ιδιώτες που χρηματοδοτούν τα «κόμματα εξουσίας», φυσικά για να υπαγορεύσουν τα θελήματά τους και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Είναι το διαβόητο φαινόμενο της «διαπλοκής», που ακυρώνει, χωρίς να καταργεί, θεσμικά τις δημοκρατικές λειτουργίες ελέγχου της εξουσίας.

Αν αυτά είναι τα γράδα δημοκρατικότητας των δύο μεγάλων κομμάτων, τι γίνεται με τα λεγόμενα κόμματα μειοψηφίας;

Εδώ τα δεδομένα είναι πιο γυμνά και τετραχηλισμένα, όμως όχι περισσότερο ειλικρινή. Αν οι στοιχειώδεις αρχές και προϋποθέσεις λειτουργίας της δημοκρατίας είναι ο πολυκομματισμός, ο σεβασμός της πλειοψηφίας, η συμμόρφωση με τους νόμους, η ελευθερία φρονημάτων και έκφρασης, ο σεβασμός του φυσικού δικαστή και της έννομης τάξης, αποδέχονται τα κόμματα μειοψηφίας του ελληνικού κοινοβουλίου αυτές τις αρχές;

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας σαφέστατα όχι. Το πολίτευμα στο οποίο πιστεύει και για το οποίο εργάζεται είναι (διακηρυγμένα) η δικτατορία του προλεταριάτου. Χρησιμοποιούν τις δημοκρατικές ελευθερίες του κοινοβουλευτισμού για να προετοιμάζουν τον δικό τους στόχο. Χρηματοδοτούνται ως κόμμα και μισθοδοτούνται οι βουλευτές τους από το πολιτικό σύστημα που θέλουν να καταλύσουν. Εχουν όλες τις προνομίες που παρέχει η δημοκρατία (μερίδιο προβολής των ιδεών τους από την τηλεόραση, αξιοποίηση της κομματικής περιουσίας τους με τους όρους της ελεύθερης αγοράς), αλλά δηλώνουν απερίφραστα ότι τους νόμους που ψηφίζει η Βουλή τους ακυρώνουν οι οπαδοί τους εκβιαστικά στους δρόμους. Στην προσχηματική δημοκρατία της αλογίας και των αντιφάσεων που συντηρούν τα «κόμματα εξουσίας», το ΚΚΕ λογαριάζεται ακίνδυνο: μια γραφικότητα στενοκέφαλου παλαιοημερολογιτισμού, χρήσιμη σαν επίφαση «πλουραλισμού». Θα έπαυαν να το ανέχονται, αν ήταν κόμμα αριστερό, στρατευμένο σε ζωτικές κοινωνιοκεντρικές προτεραιότητες.

Σέβεται ο «Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς» και υπερασπίζει τους όρους της δημοκρατίας; Και βέβαια όχι, αφού δεν είναι παρά μια «λάιτ» εκδοχή των κουκουεδικών κουτοπόνηρων αντιφάσεων: Δεν παραιτούνται από τις αρχές του Μαρξισμού - Λενινισμού, αλλά τις μεταφράζουν σε απαιτήσεις χλιδάτης καταναλωτικής ευχέρειας – είναι κομμουνιστές με όρους ελεύθερης αγοράς και Πνύκα τους το Κολωνάκι. Φυσικά και ασκούν «δημοκρατικότατη» ιδεολογική τρομοκρατία και απροσχημάτιστο καριερισμό στα πανεπιστήμια, στα μέσα δημοσιότητας, στους χώρους της εκπαίδευσης και της Τέχνης.

Ο «Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός» σμικρογραφία τυπικά αρχηγικού κόμματος. Τόσο προσωποπαγούς, που δεν επιτρέπει να υποθέσουμε πολλήν εσωκομματική δημοκρατία. Εχει βέβαια τη «δημοκρατική» παρρησία να δηλώνει στον τίτλο του την καπηλεία που επιχειρεί: Ιδιοποιείται τη μεταφυσική παράδοση του λαού σαν ιδεολογικό πρόσημο, προκειμένου να προσεταιριστεί ψηφοθηρικά τη θρησκοληψία. Αλλά δεν είναι σεβασμός της δημοκρατίας η συναισθηματική εξαπάτηση των αφελών.

Δεδομένα απελπιστικής κοινωνικής παρακμής, εδραιωμένης ανικανότητας να λειτουργήσει δημοκρατία. Με ορθολογικά κριτήρια, οι προοπτικές είναι άκρως οδυνηρές. Με ανορθόλογη ελπίδα, μένει πάντοτε ενδεχόμενη η κοινωνική αφύπνιση.

21 ΙΟΥΛΙΟΥ 1925 Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΠΙΘΗΚΩΝ

Μία από τις δέκα πιο σημαντικές δίκες στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών είναι η δίκη των πιθήκων . Η δίκη αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο της διαμάχης μεταξύ «δημιουργιστών» και «δαρβινιστών» .
Δημιουργιστές ονομάζουμε όσους συντάσσονται με την άποψη της Εκκλησίας ότι η δημιουργία του κόσμου είναι αποτέλεσμα της Θείας χάριτος, σήμερα η θέση αυτή έχει μετασχηματισθεί στη θεωρία του ευφυούς σχεδιασμού , δηλαδή για την εξέλιξη του σύμπαντος υπήρξε ένα υπερφυσικό σχέδιο , επέμβαση του δημιουργού Θεού.
Οι δαρβινιστές αποδέχονται τη θεωρία του βρετανού φυσιοδίφη Κάρολου Δαρβίνου (1809- 1882) που υποστηρίζει ότι τα ζωικά και φυτικά είδη προέκυψαν από την αργή εξέλιξη απλούστερων μορφών ζωής με γενετικές μεταλλάξεις και με φυσική επιλογή. Η θεωρία αυτή είναι επιστημονικά αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα .
Το ιστορικό της δίκης αυτής ξεκινά την 21/3/1925 όταν η βουλή της Πολιτείας του Τεννεσί (ΗΠΑ) ψηφίζει νόμο που απαγορεύει τη διδασκαλία στα σχολεία κάθε θεωρίας που αρνείται τη θεϊκή καταγωγή του ανθρώπου. Ο νεαρός καθηγητής βιολογίας Τζον Σκόουτς αγνοεί το νόμο και συνεχίζει να διδάσκει τους μαθητές του τη θεωρία του Δαρβίνου. Η Εισαγγελία της Πολιτείας ασκεί ποινική δίωξη και παραπέμπεται σε δίκη. Η δίκη προσδιορίστηκε για τις 10 Ιουλίου 1925. Πράγματι η δίκη ξεκίνησε τη συγκεκριμένη ημέρα και εξελίχθηκε μονομαχία διαπρεπών δικηγόρων . Εναντίον του κατηγορουμένου οι χριστιανικές οργανώσεις , υπέρ η αμερικανική οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στις 21/7/1925 το δικαστήριο εξέδωσε καταδικαστική απόφαση, με την επιβολή χρηματικής ποινής 100 δολαρίων, τεράστιο ποσό για την εποχή εκείνη. για τον καθηγητή. Αργότερα το ανώτατο δικαστήριο τον αθώωσε, για τυπικούς όμως λόγους. Ο νόμος της Πολιτείας καταργήθηκε, με απόφαση της Βουλής του Τεννεσί στις 16/5/1967.
Η διαμάχη «δημιουργιστών» και «δαρβινιστών», στο χώρο κυρίως της εκπαίδευσης , συνεχίζεται….
Πηγή: Σαν Σήμερα.

ΚΙ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ!

"Και να θυμάσαι πάντα πως δεν υπάρχει τίποτε ωραιότερο στον κόσμο αυτόν από μια νύχτα που τη φωτίζουν τα αστέρια και η αίσθηση ότι έκανες το καθήκον σου". ΓΚΑΙΤΕ

Λέγεται ότι το καθήκον ορίζεται από το σύνολο των ηθικών και νομικών κανόνων, που έχουν γίνει αποδεκτοί και δεσμεύουν τους ανθρώπους που ασκούν ένα οποιαδήποτε επάγγελμα.
Η κοινωνία μας, νομίζω ορθά, θεωρεί το " επάγγελμα του δημοσίου υπαλλήλου ξεχωριστό, και για πολλούς, ζηλευτό. Για αυτό θέλει τον δημόσιο υπάλληλο, καταρτισμένο , ευγενικό, εργατικό, δίκαιο και κυρίως αδιάφθορο, Η εικόνα όμως που έχει ο μέσος πολίτης για τη δημόσια διοίκηση και βεβαίως για τους υπαλλήλους είναι, δυστυχώς, η χειρότερη. Ρουσφετολογικές προσλήψεις, αδιαφορία, διαφθορά άγνοια βασικών αντικειμένων και χίλια όσα μας προσάπτουν οι ατυχείς συναλλασσόμενοι πολίτες με το "Σινάφι μας.
Δικαιολογημένα ή και μερικές φορές άδικα, αυτή όμως είναι η κατάσταση που επικρατεί.
Τα τελευταία όμως χρόνια, δηλαδή από 1994 και μετά, με τον επαναστατικό για τα ελληνικά δεδομένα θεσμό του ΑΣΕΠ, όπου και όταν εφαρμόζεται, έχει θαυμάσια αποτελέσματα.
Φωτεινό παράδειγμα στην υπηρεσία αλλοδαπών Ν. Ηλείας: Επτά(7) μόνιμοι υπάλληλοι, διορίστηκαν μέσω ΑΣΕΠ, όλοι τους πτυχιούχοι ανωτάτων σχολών( ΑΕΙ, ΤΕΙ), με άριστη γνώση μιας τουλάχιστον ξένης γλώσσας, διαπιστωμένη γνώση ηλεκτρονικού υπολογιστή και το σημαντικότερο: ΕΝΤΙΜΟΙ, ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ, ΑΜΕΡΟΛΗΠΤΟΙ, τους διακρίνει επαγγελματισμός και, αυτό που στις μέρες μας σπανίζει: ΤΟ ΗΘΟΣ.
Αυτά λοιπόν τα παιδιά αμείβονται από 900 έως 1200 € το μήνα!!!
Η αίσθηση του καθήκοντος, που για μας τους περισσότερους είναι ζητούμενο , για τους διαλεκτούς συναδέλφους, είναι κατακτημένη κατάσταση!
Είμαι αισιόδοξος: Με τέτοιους υπαλλήλους δημιουργείται η βεβαιότητα ότι υπάρχει ακόμη ΕΛΠΙΔΑ!.

Παναγόπουλος-Κούνεβα: η ζωή τους έχει διαφορετική αξία;

Το τελευταίο καιρό σημειώθηκαν δύο εγκλήματα με κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις. Η απαγωγή του εφοπλιστή Π.Παναγόπουλου και η απόπειρα δολοφονίας της συνδικαλίστριας Κ.Κούνεβα.

Η πρώτη περίπτωση υπογράμμισε τα -συχνά τον τελευταίο καιρό- περιστατικά απαγωγών και την αύξηση της εγκληματικότητας στην Ελλάδα.Η δεύτερη αφορούσε κυκλώματα εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας που θέλουν να χτυπήσουν με όλα τα μέσα την συνδικαλιστική δράση.Ηταν ομολογουμένως ένα σπάνιο συμβάν για τα ελληνικά δεδομένα.

Η απαγωγή υπερκαλύφθηκε από όλα τα ΜΜΕ και υπάρχουν μια σειρά από λόγοι για αυτό: αφορούσε ένα εξέχων μέλος του επιχειρηματικού κόσμου, στην υπόθεση παίζονταν πολλά χρήματα και οι σχετικές ιστορίες θυμίζουν κινηματογραφική ταινία με αρχή και τέλος, απ αυτές που αγαπούν αναγνώστες και τηλεθεατές. Η δολοφονική επίθεση εναντίον της Κ.Κούνεβα θα είχε περάσει σχεδόν απαρατήρητη, αν δεν συντηρούνταν στο προσκήνιο από ειδήσεις κυρίως στο διαδίκτυο και σε κάποιες εφημερίδες καθώς και από μικρές ομάδες ανθρώπων που συμπαραστάθηκαν στην συνδικαλίστρια.

Πέρα από τις συνηθισμένες υπερβολές ορισμένων μέσων ενημέρωσης ,το πρόβλημα δεν είναι η υπερκάλυψη της υπόθεσης Παναγόπουλου. Αλλωστε με τις δηλώσεις που έκανε μετά την απελευθέρωση του, το θύμα έδειξε ότι είναι ένας αξιοπρεπής άνθρωπος που δεν είναι τυχαίο ότι έφτασε στην θέση που έφτασε.

Ομως και η Κ. Κούνεβα είναι μία αξιοπρεπής γυναίκα: καθηγήτρια στη Βουλγαρία, αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στην Ελλάδα λόγω της άθλιας κατάστασης της χώρας της, βρήκε δουλιά για να θρέψει την οικογένεια της και αποφάσισε να πάρει μέρος στον συνδικαλισμό για να αντιδράσει σε συνθήκες εργασίας που-με τις ευλογίες του Ελληνικου Δημοσίου- θυμίζουν όλο και περισσότερο 19ο αιώνα.

Οπως μάλιστα αποκαλύφθηκε τόσο από τις συναδέλφους της όσο και από συνεντεύξεις που είχε δώσει η Κούνεβα δεχόταν συνεχείς απειλές για την ζωή της. Αν ο κ.Παναγόπουλος είχε δεχθεί παρόμοιες για την δική του, πιθανότατα θα είχε πάρει -και σωστά- κάποια μέτρα. Η φτωχή καθαρίστρια δεν είχε τα μέσα να προφυλαχθεί. Επρεπε είτε να σταματήσει τις δραστηριότητες της και να σκύψει το κεφάλι ή να μείνει πιστή σε αυτά που πίστευε, στους συναδέλφους της και κύρίως στην αξιοπρέπεια που πρέπει να έχει ένας πολίτης του 21ου αιώνα. Παρ όλα αυτά΄ η ιστορία μιας μικρής ηρωίδας ελάχιστα συγκίνησε τα δημοσιογραφικά λαγωνικά-ούτε καν τις εκπομπές που πουλάνε ανθρώπινο πόνο κάθε απόγευμα.

Το μέγεθος του εγκλήματος δεν ήταν επίσης το ίδιο: στη μια περίπτωση είχαμε μια απαγωγή που πιθανότατα θα είχε αίσιο τέλος αν η οικογένεια πλήρωνε τα λύτρα. Στην άλλη ένα βαρύτερο έγκλημα, μια απόπειρα δολοφονίας με βιτριόλι με το θύμα να μην βλέπει ακόμη. Με αδέξιο τρόπο έγινε προσπάθεια η υπόθεση Παναγόπουλου να συσχετιστεί με την τρομοκρατία χωρίς να υπάρχει η παραμικρή ένδειξη. Αντίθετα η περίπτωση Κούνεβα αποτελεί και χαρακτηριστική περίπτωση τρομοκρατίας, αν μετά τον πόλεμο στη Γάζα και τον «πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας « του Μπους έχει πλέον απομείνει κάποιο νόημα σε αυτή τη λέξη.Περιέργως(;) οι τρομολάγνοι των παραθύρων αγνόησαν το περιστατικό.

Ζούμε στην κοινωνία του θεάματος και πολλά από τα προηγούμενα είναι αναπόφευκτα. Αν κάτι δεν μπορεί να δικαιολογηθεί είναι η διαφορετική αντίδραση της αστυνομίας στις δύο υποθέσεις που είχε να εξιχνιάσει. Για τον Παναγόπουλο κινητοποιήθηκαν δεκάδες,αν όχι εκατοντάδες αστυνομικοί που άρχισαν να ερευνούν από παλιότερες υποθέσεις μέχρι κρατούμενους στις φυλακές και να εξετάζουν υπόπτους και συγγενείς.

Για την Κούνεβα δεν χρειαζόταν να ερευνηθεί η μισή Ελλάδα: τόσο η ίδια όσο και οι συνάδελφοι της ήξεραν από που προέρχονταν οι απειλές. Θα αρκούσαν μερικές προσαγωγές και ανακρίσεις για να εντοπιστούν οι δράστες. Ομως η εισαγγελέας που ανέλαβε την υπόθεση επέστρεψε στην Ασφάλεια τη δικογραφία που της διαβιβάστηκε, ζητώντας από τους αρμόδιους αξιωματικούς να συμπεριλάβουν στον φάκελο καταθέσεις και άλλων αυτοπτών μαρτύρων, αποτελέσματα νέων εργαστηριακών εξετάσεων αλλά και κατάθεση της ίδιας της κ. Κούνεβα, αν αυτό καταστεί εφικτό.

Είναι προφανές ότι η Αστυνομία ερεύνησε την υπόθεση πλημμελώς. Δεν είναι γνωστό αν αυτό έγινε με εντολή των πολιτικών της προιστάμενων, που σίγουρα δεν τόνισαν στους αστυνομικούς αρχηγούς την σημασία που έχει το πρωτοφανές περιστατικό για τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες στην χώρα. Αν όμως η Αστυνομία ήθελε πράγματι να αλλάξει την εικόνα της μετά την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, θα έπρεπε να επιδείξει ανάλογο ζήλο με αυτόν που έδειξε στην υπόθεση Παναγόπουλου.Και όχι να προσπαθήσει να την κλείσει στα γρήγορα.

Σχόλιο από τον Στέλιο Κούλογλου στο http://www.tvxs.gr/v3734

1989 ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ .......

Πριν 20 χρόνια τέτοια μέρα γνωρίσαμε την κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας – Συνασπισμού με πρωθυπουργό τον Τζανή Τζανετάκη. Σκέφτηκα να γράψω μια σύντομη αναδρομή των όσων προηγήθηκαν, όχι τόσο για να θυμηθούν οι παλιοί, όσο για να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Εγώ στιγμές μόνο από το σεντούκι της ιστορίας ανασύρω.
Από το 1988 είχε αρχίσει η επίθεση κατά του Α. Παπανδρέου και του Αγ. Κουτσόγιωργα και οι εφημερίδες που έσερναν το χορό (Ελευθεροτυπία, Νέα, Έθνος) κατηγορούσαν τον ΑΓΠ ακόμα και για δωροδοκία. Άνθρωποι και από τον χώρο της κυβέρνησης με προεξάρχοντες τους Γ.Α. Παπανδρέου και Κ. Σημίτη, ζητούσαν επίσης τη δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης.
Μέσα σ’ αυτή την όζουσα ατμόσφαιρα έγιναν οι εκλογές της 18ης Ιουνίου 1989. Η ΝΔ παρότι πήρε 5% περισσότερο από το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση λόγω του εκλογικού συστήματος που είχε ράψει ο Αγ. Κουτσόγιωργας.
Τότε οι Κ. Μητσοτάκης, Χ. Φλωράκης και Λ. Κύρκος αποφάσισαν την 1η Ιουλίου 1989 τη δημιουργία μιας φιλελευθερο- κομμουνιστικής κυβέρνησης συνεργασίας μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ενιαίου Συνασπισμού(στο Συνασπισμό συμμετείχε τότε και το ΚΚΕ), η οποία δημιούργησε αίσθηση και συζητήθηκε παγκόσμια. Το νέο κυβερνητικό σχήμα υπό τον Τζαννή Τζαννετάκη θα ήταν βραχύβιο και θα είχε διπλό στόχο: τη δρομολόγηση των διαδικασιών της κάθαρσης και την προετοιμασία αδιάβλητων εκλογών βάσει του ισχύοντος εκλογικού νόμου. Τουλάχιστον αυτή ήταν η προμετωπίδα της κυβέρνησης.
Από κει και πέρα έτρεξε πολύ νερό στο αυλάκι της πολιτικής του τόπου μας.
Όπως όλες οι αρχικές συνθήκες, αυτή η λεγόμενη κατ’ ευφημισμό «οικουμενική κυβέρνηση» έπαιξε σημαντικό ρόλο σε όλες τις παραπέρα εξελίξεις. Αυτή και οι επόμενες κυβερνήσεις συνεργασίας που σχηματίστηκαν, όξυναν μάλλον τα πράγματα αντί να τα αμβλύνουν.
Στην αριστερά μάλιστα και ιδιαίτερα στο ΚΚΕ, ακόμα και σήμερα της προσάπτουν οι Πασόκοι (όλο και πιο χαμηλόφωνα είναι η αλήθεια), ότι τα περίφημα ντολμαδάκια της Κας Μαρίκας Μητσοτάκη έχουν αφήσει τις λαδιές τους.

ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΕΝΑ ΦΙΛΟ

ΘΕΜΑ ΤΟΥ: Ας πούμε λίγες αλήθειες...

Εγώ προσωπικά είμαι αριστερός, μα όχι κουστουμάτος. Ούτε του Στάλιν ούτε του Μπρέζνιεφ είμαι.
ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ αριστερή.
ΚΑΙ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ για το τι αφήνω πίσω στα παιδιά μου:
● Κατεστραμμένο πλανήτη, που σε λίγα χρόνια τα καλύτερα οικόπεδα θα τα πουλάνε στον βόρειο και νότιο πόλο...
Ο πλανήτης μας έχει 70% νερό και ξηρά 30%, όπως και ο ανθρώπινος οργανισμός.
Αν κάνουμε ανάλυση και βρούμε 80% νερό και 20% ξηρά ο ασθενής μαθηματικά πεθαίνει. Το ίδιο ο πλανήτης όπως και ο άνθρωπος...
● Μας έχουν καρφώσει τα μυαλά μας να είμαστε ευχαριστημένοι αν βρίσκουμε τροφή αλλά η μόρφωση, η υγεία, η δικαιοσύνη είναι για λίγους. Και αν είναι να βρεις κάτι από αυτά, ας πούμε τη μόρφωση, θα πρέπει η οικογένειά σου να ξεπουληθεί για να μάθεις πέντε γράμματα, κι όταν τελειώσεις θα έχεις τα γράμματα που έμαθες για να μοιράζεις πίτσες...
Το ίδιο και στην υγεία το ίδιο και στην δικαιοσύνη...
● Έπειτα μας έχουν τρελάνει με τον ελεύθερο ανταγωνισμό: ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΨΕΜΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ...
Μου αρέσει κι εμένα ο ανταγωνισμός αλλά με κανόνες!...
Μου αρέσει όταν ανταγωνίζεσαι έναν που έχει τα ίδια προσόντα με σένα. Αλλιώς, είναι σαν βάζεις έναν αθλητή του σούμο, να παλέψει με έναν που είναι 45 κιλά!...
Αν αυτό λέγετε ελεύθερος ανταγωνισμός... πάει θα τρελαθούμε όλοι!!! «ΑΡΑ Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΘΕΛΕΙ ΚΑΝΟΝΕΣ» ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΥΡΙΟΙ; Αλλά εσείς είστε μόνο για 100.000 χιλιάδες Έλληνες, που είναι οι συγγενείς σας, (οι κουμπάροι σας...) και τα παιδιά τους.
● Είδατε τι γίνεται με το ασφαλιστικό;
Μετρούν πόσο θα ζήσεις για να σου δώσουν σύνταξη...λιγάκι αργότερα.... Λες και είναι δικά τους τα χρήματα κι όχι εισφορές μας. Αυτά είναι τα σχέδια τους!
● Όσο για τα καμένα θα δείτε πόσες βίλες θα χτιστούν και κανείς δεν είναι αρμόδιος.
ΣΗΚΩΘΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ, ΚΑΝΤΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΑΣ ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΗΚΑΜΕ (που έλεγαν παλιά)...
Άντε τώρα που ήρθε ο καιρός στην Ηλεία, μια που είσαστε κιόλας κυριολεκτικά καμένοι...

Συντάκτης Χρήστος Θανάσουλας
Από το ιστολόγιο Με άλλα λόγια

ΕΔΕΣΑΝ ΚΑΙ ΕΣΥΡΑΝ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗ ΜΑΝΩΛΑΔΑ Ν. ΗΛΕΙΑΣ

Oι λέξεις είναι πολύ φτωχές για να περιγράψουν τις εικόνες που εκτυλίχθηκαν χθες (18/06/2009) στη Νέα Μανωλάδα. Εικόνες ωμής βίας με θύματα ανθρώπους που θέλησαν να ζήσουν στην Ηλεία το όνειρο, που είδαν τη Νέα Μανωλάδα ως ‘Γη της Επαγγελίας’ και όμως έμελε να βρουν απάνθρωπη τιμωρία.

Οι αγρότες της περιοχής πήραν το νόμο στα χέρια τους και αποφάσισαν να τιμωρήσουν με το δικό τους, απάνθρωπο τρόπο, οικονομικούς μετανάστες που ζουν και εργάζονται στην περιοχή.

Τους γρονθοκόπησαν, στη συνέχεια τους έδεσαν από δίκυκλο και τους έσυραν σαν ζώα στο κέντρο του χωριού για παραδειγματισμό, επειδή το τελευταίο δεκαήμερο φέρεται να είχαν αφαιρέσει αιγοπρόβατα από το αγρόκτημα τους. Οι κλοπές ωστόσο ουδέποτε είχαν δηλωθεί στις αστυνομικές αρχές… Η άμεση επέμβαση των ανδρών του Α.Τ. Βάρδας, που ενημερώθηκε για το τραγικό περιστατικό, ήταν αυτή που λύτρωσε τους μετανάστες…

Το χρονικό

Σύμφωνα με όσα φέρεται ότι υποστήριξαν οι δύο Έλληνες ‘τιμωροί’, ηλικίας 31 και 24 ετών, στους Αστυνομικούς, το τελευταίο δεκαήμερο είχαν σημειωθεί επανειλημμένες ζωοκλοπές εις βάρος τους.

Το γεγονός τους είχε θορυβήσει και χωρίς να έχουν καταγγείλει στην Αστυνομία τα περιστατικά, αποφάσισαν το βράδυ της Τετάρτης να «παραφυλάξουν» στο στάβλο τους προκειμένου να «συλλάβουν» επ’ αυτοφώρω τους δράστες των κλοπών.

Πράγματι μισή ώρα μετά τις εννιά φέρεται να αντιλήφθησαν την παρουσία τριών οικονομικών μεταναστών από το Μπαγκλαντές που τους είχαν αφαιρέσει τρία αρνιά.

Μόλις επιχείρησαν να τους προσεγγίσουν, οι τελευταίοι παράτησαν τα κλοπιμαία και τράπηκαν σε φυγή… Οι δύο αγρότες αντί να ενημερώσουν όπως όφειλαν την Αστυνομία για το περιστατικό προτίμησαν να περιμένουν μέχρι να ξημερώσει και να πάρουν το νόμο στα χέρια τους…

Λίγο μετά τη μία χθες το μεσημέρι οι αγρότες πήγαν στην περιοχή στην οποία υπέθεταν ότι θα διαμένουν οι δράστες, προσπαθώντας ανεπιτυχώς να τους εντοπίσουν. Αυτό ωστόσο δεν τους εμπόδισε να συνεχίσουν την … έρευνά τους. Κάτω από αδιευκρίνιστες μέχρι στιγμής συνθήκες έδεσαν με σκοινί έναν οικονομικό μετανάστη που βρήκαν στο σημείο και δεν προέκυπτε να είχε σχέση με την ζωοκλοπή και τον ανάγκασαν να τους οδηγήσει στους φερόμενους ως δράστες.

Μόλις κατάφεραν να εντοπίσουν τους νεαρούς άφησαν ελεύθερο το άτομο που τους οδήγησε σε αυτούς και ξεκίνησαν τα βασανιστήρια… Ειδικότερα, αφού τους έδεσαν μεταξύ τους, φέρεται να αφαίρεσαν από την τσέπη του ενός το κινητό του τηλέφωνο και άρχισαν να τους κτυπούν με γροθιές και με κλωτσιές αλλά και με μία ξύλινη γκλίτσα. Ωστόσο το μαρτύριο για τους μετανάστες δεν σταμάτησε εκεί…

Στη συνέχεια, έδεσαν το σκοινί με το οποίο τους είχαν «αιχμαλωτίσει» από το πίσω μέρος δίκυκλης μοτοσικλέτας στην οποία επιβιβάσθηκαν στη συνέχεια. Για περισσότερα από τετρακόσια μέτρα τους έσερναν σαν τα ζώα μέσα στο χωριό της Νέας Μανωλάδας με τους περιοίκους να αντικρίζουν το βάρβαρο αυτό θέαμα. Η εικόνα των μεταναστών να «σέρνονται» πίσω από το δίκυκλο σόκαρε την κοινωνία του μικρού διαμερίσματος με τους κατοίκους να ενημερώνουν την Αστυνομία…

Η σύλληψη

Μόλις οι άνδρες του Αστυνομικού Τμήματος Βάρδας ενημερώθηκαν για το απίστευτο, κινητοποιήθηκαν αμέσως και έφθασαν στο σημείο. Ήταν αυτοί που σταμάτησαν τους δύο αγρότες και έλυσαν από τα αυτοσχέδια δεσμά τους μετανάστες βάζοντας τέλος στις εφιαλτικές στιγμές που έζησαν.

Οι αστυνομικοί συνέλαβαν και τα τέσσερα άτομα, τους δύο Έλληνες με την κατηγορία της επικίνδυνης σωματικής βλάβης, παράνομης βίας, εξύβρισης και κλοπής και τους δύο μετανάστες με την κατηγορία της ζωοκλοπής. Οι συλληφθέντες αναμένεται να οδηγηθούν νωρίς σήμερα το πρωί στην Εισαγγελέα Αμαλιάδας.

~ από dikaiomatansyn στο Ιουνίου 19, 2009.

ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΜΕ.....

Κάποτε ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές, σήμερα έχει δύο.

Κάποτε δουλεύαμε οκτώ ώρες, σήμερα έχουμε χάσει το μέτρημα.

Κάποτε είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάϊδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος.
Σήμερα τα βλέπουμε στην τηλεόραση.

Κάποτε παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες.
Σήμερα παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation.
Κάποτε αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια.
Τώρα το έχουμε δύο μήνες και μετά παίρνουμε άλλο.

Κάποτε ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και... ήμασταν ευτυχισμένοι.
Σήμερα ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα...

Κάποτε πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά.
Σήμερα πίνουμε εμφιαλωμένο και...αρρωσταίνουμε.

Κάποτε είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας.
Σήμερα κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα
για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει.

Κάποτε μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι.
Σήμερα έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ..

Κάποτε τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από τον Σεφέρη.
Σήμερα παίρνουν από τον Καρβέλα.

Κάποτε ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη.
Σήμερα ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου.

Κάποτε μας αρκούσε μια βόλτα με τον κοπέλα μας σε ένα ταπεινό δρομάκι της γειτονιάς. Χέρι-χέρι, να κοιτάμε τον ουρανό, να σιγοψυθιρίζουμε ένα ρομαντικό τραγουδάκι και να ταξιδεύουμε νοητά.
Σήμερα πάμε διακοπές στο Ντουμπάι, στο Μαρόκο και στο Μεξικό. Και ονειρευόμαστε ταξίδια στο Θιβέτ.

Κάποτε ζούσαμε με το μισθό μας.
Σήμερα ζούμε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε.

Κάποτε δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο ευτυχισμένοι!
Σήμερα έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.

Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι και κουτσομπολιό.
Σήμερα...μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια του (Βάλτε ότι θέλετε).

Κάποτε ιδανικό ήταν να γίνεις αναγνωρισμένος.
Σήμερα ιδανικό είναι να γίνεις απλά αναγνωρίσιμος.

Κάποτε μας δάνειζε λεφτά ο αδελφός μας.
Σήμερα μας δανείζουν οι τράπεζες.

Κάποτε κοιτούσαμε στα μάτια τους ανθρώπους.
Τώρα τους κοιτάμε στην τσέπη.

Κάποτε δουλεύαμε για να ζήσουμε.
Σήμερα ζούμε για να δουλεύουμε.

Κάποτε είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας.
Σήμερα δεν έχουμε χρόνο για κανένα.
Πηγη:
The Crazy Greek blogger

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ 1925-1994: 15 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ

ΚΕΜΑΛ

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Λέκκας
Άλλες ερμηνείες: Αλίκη Καγιαλόγλου || Μάριος Φραγκούλης || Αλκίνοος Ιωαννίδης

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκηπα,της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορέι να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.

Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.

Κι ενας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ' αλλάξουν οι καιροί.

Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ' τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ' τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.

Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλειά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.

Με δύο γέρικες καμήλες μ' ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ' αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.

Σ' ένα μήνα σ' ένα χρόνο βλέπουν μπρός τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»

Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...
ΠΗΓΗ:
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=1681