ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ 2011

Είναι φορές που νιώθεις τα δάχτυλα σου να μην υπακούουν. Θέλεις να γράψεις ευχές και αυτά αρνούνται. Θέλεις να ξορκίσεις τους φόβους σου και αυτά αντιστέκονται.
Είναι όμως φορές που θέλεις να γράψεις ακόμα και όταν τα δάχτυλα σου αρνούνται.
Γιατί βαθιά σου γνωρίζεις ότι αυτό που σου παγώνει τα δάχτυλα δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν δισταγμό. Γιατί διστάζεις να είσαι αισιόδοξος σε μια απαισιόδοξη εποχή και δεν θέλεις να χαμογελάς σε μια αγέλαστη πλάση.
Είναι όμως κάποιες φορές που πρέπει να γελάσεις γιατί δεν είναι όλοι αγέλαστοι. Που πρέπει να είσαι αισιόδοξος γιατί η ζωή δεν έχει πει την τελευταία της κουβέντα. Γιατί αυτό το μωρό που λέγετε καινούργιος χρόνος, το μωρό που σκιρτάει στα σωθικά των ονείρων μας, το δικό μας μωρό, δεν μπορεί να είναι τόσο άσχημο όσο μας λένε.
Δεν θα μου άρεσε λοιπόν να ακούσω ένα Χρόνια Πολλά πικρό και άγονο. Ούτε την ιαχή των νικητών ούτε τον θρήνο των ηττημένων.
Προτιμώ κάτι πιο ευφρόσυνο και πιο συνετό. Προτιμώ το κλάμα του μωρού που λίγο αργότερα θα σιγήσει για να μας χαρίσει το πρώτο του χαμόγελο.
Είναι μια εικόνα που με πάει πολύ πίσω. Τότε που ήμουνα εγώ μωρό. Τότε που ήταν μωρό ο καθένας και η καθεμία από μας.
Ας μεγαλώσουμε λοιπόν, ας ωριμάσουμε, ας αναμετρηθούμε με τις αγωνίες μας και ας ομορφύνουν μέσα από μια αναμέτρηση που δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη ζωή. Από τη ζωή μας.
Ας έρθει λοιπόν το 2011. Ο πλανήτης με τα έξι δισεκατομμύρια μωρά μπορεί να κλάψει, να λερωθεί αλλά και να γελάσει μαζί του. Να ήσαστε καλά και να ονειρευτείτε τα ομορφότερα.

Από το παλαιοβιβλιοπωλείο Ίστωρ

ΠΕΡΙ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ Ο ΛΟΓΟΣ

Η καθιέρωση και η γενίκευση της 1ης Ιανουαρίου είναι σχετικά πρόσφατη. Ευρύτερα αποδεκτή έγινε μόλις τον προηγούμενο αιώνα και αμφισβητήθηκε αρκετές φορές στη διάρκειά του. Παρ όλα αυτά, ως αρχή του πολιτικού έτους ίσχυε πριν από την καθιέρωση του παλιού Ιουλιανού ημερολογίου (μέσα 1ου π.Χ. αιώνα), συνεχίστηκε μ αυτό και διατηρήθηκε στο ισχύον Γρηγοριανό. Αν και το μόνο αστρονομικό γεγονός είναι ότι απλώς τότε η Γη βρίσκεται στο περιήλιο της τροχιάς της (το πλησιέστερο σημείο στον ήλιο). Το δεδομένο, όμως, αυτό δεν φαίνεται να έχει παίξει ρόλο στην εξίσωση Πρωτοχρονιά=1 Ιανουαρίου.
Οι ρίζες της καθιέρωσης βρίσκονται μάλλον στην αρχαία Ρώμη και ειδικά στο ημερολόγιο του Νουμά -διαδόχου του Ρωμύλου. Σε αυτόν αποδίδεται η προσθήκη του Ιανουαρίου στο δεκάμηνο τότε ρωμαϊκό ημερολόγιο. Ως 11ος μήνας αφιερώθηκε στον Ιανό, ο οποίος, εκτός των άλλων, θεωρούνταν και θεός κάθε αρχής. Με τη διάσταση αυτή ήταν ζήτημα χρόνου ο τελευταίος μήνας να γίνει πρώτος και η πρώτη μέρα του Πρωτοχρονιά. Γύρω στο 150 π.Χ. η έναρξη του ρωμαϊκού πολιτικού έτους θα τοποθετηθεί επισήμως κατά τον Ιανουάριο. Φαίνεται ένας από τους λόγους ήταν πως στις καλένδες του (αρχές του μήνα) ορκίζονταν οι άρχοντες (ετήσιοι ύπατοι, πραίτορες).Αλλά και στη βυζαντινή Κωνσταντινούπολη, που ενδιαφέρει περισσότερο στα «καθ ημάς», η Πρωτοχρονιά οριζόταν διαφορετικά. Τοποθετούνταν την 1η Σεπτεμβρίου, αν και την πρωτομηνιά (καλένδες, νουμηνίες - νεομηνίες) του Ιανουαρίου γίνονταν παραδοσιακά λαϊκά πανηγύρια. Συνεχίζονταν, έτσι, οι αντίστοιχες ρωμαϊκές εκδηλώσεις, που αντανακλούσαν παλιότερες θρησκευτικές πεποιθήσεις, οι οποίες σχετίζονταν με το χειμερινό ηλιοστάσιο (22 Δεκεμβρίου).
Η έναρξη της νέας χρονιάς, λοιπόν, είτε για το πολιτικό είτε για το εκκλησιαστικό ημερολόγιο στο χριστιανικό κόσμο, δεν οριζόταν πάντα με τον ίδιο τρόπο από τους ίδιους λαούς την ίδια εποχή. Πολύ περισσότερο δεν συνέβαινε αυτό σε όλους τους λαούς σε όλες τις ιστορικές περιόδους. Ακόμη και σήμερα, άλλωστε, μουσουλμάνοι, εβραίοι και άλλες πολλές ομάδες έχουν τη δική τους Πρωτοχρονιά.
Κοινός, όμως, παρανομαστής, ανεξαρτήτως συγκεκριμένης ημερομηνίας, είναι ο εορτασμός της νέα χρονιάς παντού και σε απροσδιόριστο βάθος χρόνου. Η προσδοκία για καλύτερες μέρες.

ΔΙΑΨΕΥΣΗ ΠΡΟΣΔΟΚΙΩΝ

Ποιος φανταζόταν ότι μετά από 35 χρόνια δημοκρατικής ομαλότητας θα φτάναμε στο απόλυτο τίποτα.
Νέοι τότε οι περισσότεροι από εμάς, μεθυσμένοι από την μαγεία που ασκούσαν τα συνθήματα: ανεξαρτησία, ελευθερία, δημοκρατία, σοσιαλισμός, αλληλεγγύη.
Παλεύαμε ανιδιοτελώς για την επικράτηση των ιδεών μας με στόχο να σταματήσει η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο.
Σε μία από τις εκατοντάδες συναυλίες αλληλεγγύης, για τους κολασμένους όπου γης, ο Κώστας Χριστοδουλόπουλος, φοιτητής τότε της Νομικής, υπέγραφε στα ψηφίσματα συμπαράστασης με την ιδιότητα του εργάτη.
Ο εργάτης στη συλλογική συνείδηση των ανιδιοτελώς αγωνιζομένων νέων φάνταζε ισότιμος με τον επιστήμονα και με όλους τους άλλους σε μια σοσιαλιστική κοινωνία. Και αυτό που συνέβαινε εξηγείται, γιατί πολλοί πιστεύαμε στο σύνθημα: εργάτες- αγρότες- φοιτητές.
Σήμερα, εμβρόντητοι, διαπιστώνουμε ότι πολλοί τότε συν –αγωνιστές αγωνιζόταν υπερ-πάρτης. Έρποντας και γλύφοντας «κατάφεραν» να βολευτούν σε θέσεις των ΔΕΚΟ καθώς και σε ζηλευτές θέσεις του δημοσίου με μηνιαίες απολαβές που θα ζήλευε ακόμη και ένας πετυχημένος επιχειρηματίας.
Φαίνεται πως όλοι αυτοί πάλευαν για να επιβάλλουν την φασιστική τους ιδιοτέλεια, όπως αυτή σήμερα εκφράζεται από εκπροσώπους της εργατικής αριστοκρατίας της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, της ΠΟΕ- ΟΤΑ,της ΠΟΣΠΕΡΤ,των "ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΩΝ",των ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΣΤΟ ΥΠ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ και γενικά από τις ομοσπονδίες των βολεμένων.
Και εμείς όλοι οι άλλοι φαίνεται πως ζούσαμε με ψευδαισθήσεις,αφού κάθε προσδοκία για αλλαγή διαψεύστηκε.

Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ ΣΕ ΒΟΥΛΕΥΤΗ

Χθες 15/12/2010 είχαν από κοινού κηρύξει απεργία η ΑΔΕΔΥ με τη ΓΣΕΕ, με αφορμή τις περικοπές αποδοχών σε υπαλλήλους ορισμένων δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών. Ακολούθησε διαδήλωση, κατά τη διάρκεια της οποίας, "αγανακτισμένοι" διαδηλωτές επιτέθηκαν με σκληρότητα εναντίον του τ. υπουργού Κ Χατζηδάκη.
Η επίθεση αυτή νομίζω πως είναι αποτέλεσμα της επικίνδυνης ανοχής που επέδειξε ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος, και κυρίως τα μαζικά μέσα ενημέρωσης,τα τελευταία 40 χρόνια στα φαινόμενα τραμπουκισμού. Καμία δικαιολογία δεν μπορεί να προβληθεί από τους τραμπούκους, για τον άγριο ξυλοδαρμό του βουλευτή.

Ο πολιτικός κόσμος, ευθύνεται, κυρίως, γιατί υπέκυψε σε εκβιασμούς: των
κρατικοδίαιτων "αγωνιστών", των χρυσοπληρωμένων "εργατοτεχνιτών" ορισμένων ΔΕΚΟ, των παραγόντων και κομματαρχών που με προκλητικό και ρουσφετολογικό τρόπο, διόρισαν εκατοντάδες χιλιάδες καλοπληρωμένους αργόμισθους υπαλλήλους.
Ακόμη ευθύνονται,και μαζί με αυτούς,οι παρουσιαστές των πρωινάδικων τηλεοπτικών σκουπιδιών, με τους επίσης "ειδήμονες" τηλεπανεπιστημιακούς μαϊντανούς.
Αν κάποιοι έπρεπε να διαμαρτύρονται είναι οι πραγματικά και σκληρά εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα και ιδιαίτερα, οι εργαζόμενοι στις λεγόμενες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και όχι οι προκλητικώς αμειβόμενοι και μερικώς εργαζόμενοι των ΔΕΚΟ καθώς και ορισμένων υπουργείων, όπως του οικονομικών.
Κάποτε θα πρέπει επιτέλους να δημοσιοποιηθούν οι συνολικές απολαβές και ειδικές παροχές των θρασίτατων βολεμένων.

Ο ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ

Όταν το επίσημο κράτος εναποθέτει τις ελπίδες σε υπερβατικές δυνάμεις, τότε δικαιώνεται το σύνθημα των συνταγματαρχών "ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ". Τα παρακάτω είναι το επίτευγμα του τ. υπουργού υγείας(επί Ν. Δημοκρατίας και τ. διοικητή του Περιφερειακού κρατικού Νοσοκομείου Πατρών του Ρίου).
Νομίζω πως πρόκειται για τη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση στο χώρο της υγείας από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους!!!
Ακολουθούν τα ντοκουμέντα της αγυρτείας.




ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Ι.Μ.ΠΑΤΡΩΝ 7-8-2009
Μετά πολλῆς χαρᾶς διαβάσαμε δημοσιευμένη στήν Ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως (τεῦχος δεύτερο, Ἀρ. Φύλλου 1579, 31 Ἰουλίου 2009) τήν Ἀπόφαση γιά τήν ἐπωνυμία τοῦ Πανεπιστημιακοῦ Γενικοῦ Νοσοκομείου Πατρῶν, «ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΒΟΗΘΕΙΑ». Τό θέμα αὐτό ἦταν ἐπιθυμία ὅλων μας, τοῦ Μητροπολίτου, τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, τοῦ Διοικητικοῦ καί λοιποῦ Προσωπικοῦ τοῦ Νοσοκομείου, τῶν Ἐργαζομένων σ’ αὐτό καί κυρίως ὅλων ἐκείνων πού ἐναποθέτουν τίς ἐλπίδες τους στήν Παναγία μας, ἡ ὁποία εἶναι ἡ Βοήθεια τῶν εὐσεβῶν καί Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Στό προαύλιο τοῦ Νοσοκομείου ἔχει ἀνεγερθῆ, μέ δωρεά τῆς ἀείμνηστης Σταυρούλας Τούλα, ὁ Ἱερός Ναός τῆς Παναγίας τῆς Βοηθείας. Ἐκεῖ καταφεύγουν ὅλοι οἱ πονεμένοι, οἱ ἀσθενεῖς ἀδελφοί μας καί οἱ συγγενεῖς τους, γιά νά προσευχηθοῦν γιά τήν ὑγεία τους.
Τώρα βλέποντας καί τό ὄνομα τοῦ Νοσοκομείου γραμμένο στήν μετωπίδα τοῦ κτιρίου, θά παίρνουν μεγαλύτερη δύναμη καί θά προχωροῦν μέ ἐλπίδα καί θάρρος στήν ζωή. Οἱ ἀγῶνες ὅλων μας ἐδικαιώθησαν καί διά τοῦτο, ἐκφράζομε τήν βαθειά μας ἱκανοποίηση γιά τήν ἀπόφαση περί τῆς ὀνομασίας τοῦ Γενικοῦ Πανεπιστημιακοῦ Νοσοκομείου τῶν Πατρῶν, ἡ ὁποία ὑπογράφεται ἀπό τόν Ὑπουργό Ὑγείας καί Κοινωνικῆς Ἀλληλεγγύης κ. Δημήτριο Ἀβραμόπουλο καί τούς Ὑφυπουργούς, Ἐσωτερικῶν κ. Χρῖστο Ζώη καί Οἰκονομίας καί Οἰκονομικῶν κ. Νικόλαο Λέγκα καί εὐχαριστοῦμε θερμῶς.
Ὁ Κύριος διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης τοῦ κόσμου, τῆς Παναγίας τῆς Βοηθείας, νά ἐνισχύῃ καί νά εὐλογῇ ὅλους ὅσοι συνετέλεσαν καί παντί τρόπῳ ἐβοήθησαν, ὥστε αὐτή ἡ ἐσωτερική, ἡ σφοδρά ἐπιθυμία ὅλων μας νά γίνῃ πραγματικότης.
Ἰδιαιτέρως εὐχαριστοῦμε τόν ἐξοχώτατο Ὑπουργό Ὑγείας καί Κοινωνικῆς Ἀλληλεγγύης κ. Δημήτριο Ἀβραμόπουλο καί ἐπαινοῦμε καί συγχαίρουμε, τόν Διοικητή τοῦ Γενικοῦ Πανεπιστημιακοῦ Νοσοκομείου Πατρῶν «ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΒΟΗΘΕΙΑ» κ. Γαβριήλ Λιατσῆ, ὅλο τό Προσωπικό καί τούς Ἐργαζομένους στό Νοσοκομεῖο, γιατί γνωρίζουμε ὅτι μέ ζέση ψυχῆς καί δύναμη πίστεως, ἀγωνίστηκαν γιά αὐτόν τόν σκοπό. Ἰδιαιτέρως συγχαίρουμε καί ἐπαινοῦμε τόν Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμ. π. Χαρίτωνα Ἀθανασόπουλον, ὁ ὁποῖος ἐπάξια ἐκπροσωπεῖ τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία, στό ὡς εἴρηται νοσηλευτικό Ἵδρυμα, ἐργαζόμενος νυχθημερόν γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τοῦ συνανθρώπου.



Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΠΡΟΝΟΜΙΙΟΥΧΩΝ ΠΡΟΚΛΗΣΗ

Όταν χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού κυρίως τομέα, αλλά και του δημοσίου υφίστανται ονομαστική και πραγματική μείωση των αποδοχών τους ορισμένοι προνομιούχοι εξακολουθούν να προκαλούν.
Σήμερα "απεργούσαν" οι πενόμενοι "εργαζόμενοι" στην κρατική ΕΡΤ. Βάζω εισαγωγικά στις λέξεις απεργούσαν και εργαζόμενοι επειδή απεργεί κάποιος που πραγματικά εργάζεται σε καθημερινή οκτάωρη βάση και όχι όταν αμείβονται για υποτιθέμενη οκτάωρη εργασία. Μιλώ για πρόκληση στην ΕΡΤ γιατί σ αυτή είμαστε αναγκαστικά συνδρομητές- πελάτες,επομένως ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ και ΥΠΟΧΡΕΟΥΜΑΣΤΕ να έχουμε λόγο.
Οποιαδήποτε μισθολογική αύξηση θα καταβληθεί από τους ατυχείς πελάτες- πολίτες, μέσω της υποχρεωτικής εισφοράς.
Δεν ισχυρίζομαι ότι όλοι στην ΕΡΤ αμείβονται πλουσιοπάροχα, αλλά οι αποδοχές των περισσοτέρων, συγκριτικά με τους εργαζόμενους του στενού δημόσιου τομέα, καθώς και του ιδιωτικού τομέα, είναι προκλητικές. Όσο για τον αριθμό των αμειβομένων και τις διαδικασίες για την πρόσληψή τους, μια λέξη μπορεί να τα χαρακτηρίζει: όνειδος!.

ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΕΣ

Με συνθήκες εργασίας που δεν διέπονται από την ελληνική και την ευρωπαϊκή νομοθεσία και με συμβάσεις που περιλαμβάνουν όρους που απαντώνται στο κινέζικο μοντέλο εργασίας εργάζονται πλέον οι εργαζόμενοι της προβλήτας ΙΙ.
Στο ΣΕΜΠΟ της Cosco οι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται ως ανειδίκευτοι εργάτες. Η εργασία τους είναι οκτάωρη, σε κυλιόμενες βάρδιες και το ωράριο είναι συνεχές ή σπαστό. Το ημερομίσθιο είναι 40 ευρώ την ημέρα ενώ περιλαμβάνονται σε αυτό τα επιδόματα και οι πρόσθετες αμοιβές για νυχτερινή εργασία, αργίες, υπερεργασία, εκτός έδρας, καθώς και όλες οι κρατήσεις. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι προβλέπεται ημερομίσθιο οι εργαζόμενοι πληρώνονται την τελευταία ημέρα του μήνα. Οι οποιεσδήποτε έξτρα παροχές εναπόκεινται στη διάθεση της διοίκησης και μπορούν να ανακληθούν ανά πάσα στιγμή. Επιπλέον, υπάρχουν εργαζόμενοι που τελούν υπό καθεστώς «εκ περιτροπής εργασίας» και μάλιστα υπογράφοντας ημερήσιες συμβάσεις.

Αυτό είναι ένα μόνο από τα πολλά δικαιώματα που η εταιρεία έχει φροντίσει να... εξασφαλίσει για τον εαυτό της αφού επιπλέον μέσω διαφόρων επαχθών όρων που αναφέρονται στην πίστη των εργαζομένων στην εταιρεία αυτή φροντίζει να εξασφαλίσει έναν «όρκο σιωπής» από τους εργαζόμενους. Επιπλέον έχει το δικαίωμα μετακίνησης των εργαζομένων χωρίς τη σύμφωνη γνώμη τους αλλά και το δικαίωμα καταγγελίας της σύμβασης σε περίπτωση που ένας εργαζόμενος απουσιάσει χωρίς άδεια για τρεις ημέρες σε διάστημα ενός έτους. Επιπλέον προβλέπεται ότι, σε περίπτωση ασθένειας του εργαζόμενου, η εταιρεία δικαιούται να ελέγχει τον ασθενή με δικό της γιατρό.

Επιπροσθέτως δεν υπάρχει κανονισμός εργασίας, δεν επιτρέπεται η ίδρυση σωματείου ενώ δεν η εταιρεία δεν αναγνωρίζει τη δικαιοδοσία του Εργατικού Κέντρου, της Ομοσπονδίας Υπαλλήλων Λιμένων, αλλά ούτε της ΓΣΕΕ και των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων.

Σχόλιο του Σ.Χ.Χ.
Όπως δείχνουν τα πράγματα, εκεί οδηγούν την πλειονότητα των εργαζομένων οι,εκ του ασφαλούς "αγωνιστές" των βολεμένων και της αριστοκρατικής "εργατικής" τάξης έκπρόσωποι, αφού καλύπτουν συνδικαλιστικά και πολιτικά ετήσιες αμοιβές 100.000 ευρώ σε "εργάτες" στα κρατικά λιμάνια και γενικότερα όλους τους υψηλόμισθους "εργαζομένους" του δημοσίου και των ΔΕΚΟ.

ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2010 ΣΕ ΑΘΗΝΑ & ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ

Οι περιφερειακές και οι δημοτικές εκλογές τελείωσαν με τις επαναληπτικές (14- 11-2010) στις περιοχές όπου οι υποψήφιοι δεν εξελέγησαν από τον πρώτο γύρω. Η αποτίμηση αυτών των εκλογών θα μπορούσε να συνοψιστεί με τη φράση "μία από τα ίδια", αν δεν είχε μια πρωτοφανή ανατροπή στα μέχρι τώρα μεταπολιτευτικά δεδομένα : ανάδειξη δυο επιφανών πολιτών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Πράγματι, οι δύο εκλεγμένοι πλέον δήμαρχοι δεν υπήρξαν κομματικά στελέχη, και ως βασικό τους προσόν έχουν μια πετυχημένη επαγγελματική πορεία, με την ιδιαίτερη προσωπική διαδρομή του καθενός.
Η κατάσταση και στις δύο αυτές πόλεις, όπου κατοικεί το 70% σχεδόν του ελληνικού πληθυσμού, είναι τραγική. Εν μέσω λοιπόν της μεγαλύτερης μεταπολεμικά κρίσης καλούνται να αποδείξουν πως οι πολιτικές και πολιτισμικές αξίες που εκπροσωπούν μπορούν να τις μεταλαμπαδεύσουν σε όλους εμάς που για πολλά χρόνια έχουμε εθιστεί στη φασιστική ιδιοτέλεια. Η εκλογή των δυο δημάρχων σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να αποτελεί αλλαγή του μεταπολιτευτικού μοντέλου, όμως ίσως αποτελέσει το πρώτο βήμα για μια "νέα μεταπολίτευση», αφού όπως έχει αποδειχθεί, η επαγγελματική ενασχόληση με την πολιτική συνεπάγεται την απώλεια επαφής με την πραγματικότητα.

ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΛΠΙΖΑΜΕ

Τούτες τις μέρες, για όσους τότε από τη γενιά μας ματώσανε, είναι μέρες μνήμης. Για τους άλλους – σε όλες τις γενιές και εποχές υπάρχουν και οι άλλοι, όλες οι ημέρες είναι το ίδιο. Γιατί οι άλλοι δε βγήκαν ποτέ από τη βολή τους, δε ρίσκαραν τίποτε, δε σκέφτηκαν, παρά μόνο το τομάρι τους, οι κυρ Παντελίδες κατά τον Π. Τζαβέλα. Μιλώ για αυτούς που «βάλανε την έγνοια προσκεφάλι και καλοσύνη δεν τους άγγιξε καμιά».Για όλους όσους ονειρευτήκαν. Για όσους αγωνιούν και αγωνίζονται. Για όσους ακόμα θυμούνται και οραματίζονται έναν καλύτερο κόσμο.
Βρήκα ένα σημείωμα που είχα γράψει ή μάλλον αντιγράψει από μια εφημερίδα( δε θυμάμαι σε πια). Θα προσπαθήσω να το μεταφέρω, όχι σαν νοσταλγία, αλλά σαν ενισχυτικό της συλλογικής μνήμης.
«Στα χρόνια της αθωότητας πιστεύαμε ότι οι στίχοι ενός τραγουδιού, τα λόγια ενός ποιητή, οι μεστωμένοι διάλογοι του επαναστατικού θεάτρου αρκούσαν για να αλλάξουν τη τροχιά του πλανήτη. Η πολυτέλεια του χρόνου και οι παραπανίσιεςαντοχές επέτρεπαν το τράβημα των συζητήσεων μέχρι το πρωί. Άνισαν καθώς εξελισσόταν η κουβέντα σε βάρος του ορθολογισμού, φανταζόμασταν πως η αμφισβήτηση μπορεί να δαμάσει τις ερινύες της πραγματικότητας και να κοπάσει τα ουρλιαχτά των σειρήνων. Όπως και να ΄χε μιλάγαμε, γράφαμε και σκεπτόμασταν πολιτικά. Διαβάζαμε φιλοσοφία, ιστορία, αναλύαμε στο μέτρο του δυνατού τον Αριστοτέλη. Εεπενδύαμε στον Νερούντα, στις ιστορικές αναφορές των « ημερολογίων» του Σεφέρη, στα τραγούδια με το μελαγχολικό στίχο…»Εκείνες οι μέρες περάσανε και μαζί τους άλλαξε χρώμα η εποχή της καθημερινότητάς μας…….

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΚΟΣ

Πέθανε ο ποιητής και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Έκτωρ Κακναβάτος,λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Κοντογιώργη, σε ηλικία 90 ετών. Ο Έκτωρ Κακναβάτος, λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Κοντογιώργη, γεννήθηκε το 1920 στον Πειραιά. Μεταξύ 1937 και 1941 σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κατόπιν εργάστηκε ως καθηγητής στην ιδιωτική εκπαίδευση.

Στην Κατοχή πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, ενώ το 1947 εξορίστηκε στην Ικαρία και στη Μακρόνησο. Είχε διατελέσει σύμβουλος στο Υπουργείο Παιδείας και αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Συγγραφέων.

Φωνή μου ράτσα υψικάμινου

Πρώτον: σε θέλουνε ακίνδυνη και να ξεχνάς
κι ύστερα καλή μ' αυτούς φιλεναδίτσα
τρυφερή
υποσχετική
οι αχρείοι.

Φωνή μου ράτσα υψικάμινου από πλευρό
ανοιχτό του αίλουρου, της ανηφόρας
απ' τα εννιά σκοινιά του βούρδουλα
κι ο ήλιος φίδι μες στο σύρμα.
Μην ξεχάσεις~ φτύσ' τους.

Ας περιμένουν να σε σβήσω με νερό
ή κατά τες συνταγές αρχαίων Ελληνοσύρων
ας περιμένουν οι αχρείοι.

1967

7 ΝΟΕΜΒΡΗ: ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Την Κυριακή 7 Νοέμβρη 2010 γίνονται, για πρώτη φορά στη χώρα μας, εκλογές για την ανάδειξη Περιφερειαρχών και περιφερειακών Συμβουλίων, όπως επίσης Δημάρχων και δημοτικών συμβουλίων, μετά τη νέα διοικητική διαίρεση. Ο δημόσιος πολιτικός διάλογος που διεξάγεται, επικεντρώνεται γύρω από το "Μνημόνιο", δηλαδή τη συμφωνία της Ελλάδας με τους νέους δανειστές της. Η συμφωνία αυτή, που έγινε κάτω από συνθήκες πανικού, αφού το ελληνικό γκουβέρνο βρέθηκε σε πλήρη αδυναμία πληρωμής για τις τρέχουσες- ανελαστικές υποχρεώσεις.
Έτσι λοιπόν, ενώ όλο το πολιτικό σύστημα, δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, αδέξιοι επιδέξιοι, πολιτεύονταν, τα τελευταία, τουλάχιστον 40, χρόνια με μοναδικό κριτήριο τη φαυλότητα, τώρα αλληλοκατηγορούνται για τη συμφωνία, κατηγορώντας τους ξένους ότι απεργάζονται την "εθνική μας ανεξαρτησία ", παραβλέποντας τις ελληνικές διαχρονικές- διακομματικές εγκληματικές ευθύνες. Για τις ευθύνες των "πολιτών"-κολλητών- πελατών του πανάθλιου συστήματος, δε γίνεται κουβέντα. Αντίθετα, εξακολουθούν να μας μιλούν για τον περήφανο και άξιο λαό μας!
Όσο για τους υποψηφίους εξουσιαστές των νέων θεσμών, κουβέντα! Η πολιτική αισθητική καθορίζεται από τον Ψωμιάδη, συνεπικουρούμενος από τον "άγιο" Θεσσαλονίκης, η δεξιά με την ακροδεξιά του κυρίου αντάμα!.
Στην Αθήνα οι "άλλες δημοκρατικές" δυνάμεις πολυδιασπασμένες και διανθισμένες με τηλεοπτικούς μαϊντανούς, ετοιμάζουν την επανεκλογή του "πετυχημένου" δημάρχου και "αντιμνημονιακού" περιφερειάρχη. Για τα σκουπίδια, το κυκλοφοριακό, το νερό ή για τα δυσβάστακτα δημοτικά τέλη, ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΙΩΠΗ

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ:ΑΚΥΡΗ Η ΔΙΚΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΕΞΙ ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Επειτα από 88 χρόνια κρίθηκαν οριστικά αθώοι οι έξι οι οποίοι καταδικάστηκαν το 1922, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, από το Εκτακτο Στρατοδικείο των Αθηνών σε θανατική ποινή για εσχάτη προδοσία. Το Ζ΄ Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου έκανε χθες δεκτή την αίτηση του κ. Μιχάλη Πρωτοπαπαδάκη, εγγονού του πρώην πρωθυπουργού Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, και έπαυσε οριστικά την ποινική δίωξη σε βάρος των έξι, λόγω παραγραφής. Οι αρεοπαγίτες τάχθηκαν υπέρ της επανάληψης της δίκης, κρίνοντας ότι όντως έχουν αποκαλυφθεί νέα, άγνωστα τότε, γεγονότα και αποδείξεις, από τα οποία προκύπτει ότι οι έξι ήταν αθώοι. Υπενθυμίζεται ότι ο Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, σε ηλικία 68 ετών, καταδικάστηκε σε θανατική ποινή για εσχάτη προδοσία και εκτελέστηκε, μαζί με άλλους πέντε. Είχαν παραπεμφθεί μαζί του οι πρώην πρωθυπουργοί Δημήτριος Γούναρης και Νικόλαος Στράτος, οι υπουργοί Νικόλαος Θεοτόκης,Γεώργιος Μπαλτατζής, Ξενοφών Στρατηγός, Μιχαήλ Γούδας και ο αρχιστράτηγος Μικράς Ασίας και Θράκης Γεώργιος Χατζηανέστης.
Πηγή:http://www.tovima.gr
Φαίνεται ότι η ιστορία της Μικρασιατικης καταστροφης δεν έχει γραφεί ακόμη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην υπόθεση αυτή έπαιξαν σημαντικό ρόλο ο στρατηγός Οθωναίος, πρόεδρος του εκτάκτου στρατοδικείου, με τον επίσης στρατηγό Θεόδωρο Πάγκαλο, πρόεδρος της ανακρικής επιτροπής.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΕΚ-ΒΙΑΣΤΩΝ

«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία». Η παραπάνω ρήση αποδίδεται στον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο, Ισοκράτη.

Ανεξάρτητα από το αν ήταν η ρήση αυτή του Ισοκράτη ή αν είχε διατυπωθεί έτσι ή αλλιώς, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας κυριαρχεί η φασιστική ιδιοτέλεια των ομάδων -βίας και επιβουλής των μικρών ή μεγάλων συμφερόντων.
Στο όνομα του "λαού" ή της δημοκρατίας, οι ομάδες αυτές τυραννούν την πλειονότητα των πολιτών, με συμμάχους τα περισσότερα ΜΜΕ και..... αριστεροχουντικούς "αγωνιστες".

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΙ ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΟΙ ΧΙΛΗΣ: ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΗΡΩΕΣ

Πλησιάζει το γεωτρύπανο τους 33 εγκλωβισμένους μεταλλωρύχους στη Χιλή και μαζί του φαίνεται να έρχεται και πιο κοντά η ημερομηνία της επιχείρησης διάσωσης ενώ την Τετάρτη συμπληρώθηκαν δύο μήνες από την κατάρρευση του ορυχείου.

Ο πρόεδρος της χώρας Σεμπάστιαν Πινιέρα ανέβαλε το ταξίδι του στην Ευρώπη για μετά τις 17 Οκτωβρίου, στοχεύοντας να βρίσκεται ότι θα είναι στη χώρα τη διάσωση, ενώ τα συνεργεία κάνουν ασκήσεις για τη μεγάλη ημέρα.

Hδη το γεωτρύπανο βρίσκεται σε βάθος 519 μέτρων, δηλαδή σε απόσταση περίπου 110 μέτρων από τους εγκλωβισμένους, ανακοινώθηκε από τον επικεφαλής μηχανικό Αντρές Σουγκάρετ.

«Φτάσαμε στα 519 μέτρα με το γεωτρύπανο του εφεδρικού σχεδίου και στόχος είναι να φτάσουμε τα 630 μέτρα» δήλωσε ο Α.Σουγκάρετ στον Τύπο, προσθέτοντας ότι το γεωτρύπανο προχωρά 53 μέτρα ανά 24ωρο.

Το πιο γρήγορο από τα γεωτρύπανα όμως, το «Τ130», σταμάτησε προσωρινά την Τετάρτη για επιδιορθώσεις. Ο κ. Σουγκάρετ πάντως δεν αναφέρεται στην ημέρα απελευθέρωσης των μεταλλωρύχων, που σύμφωνα με διάφορες πηγές αναμένεται να γίνει γύρω στις 15 Οκτωβρίου.

Πάντως ακόμα και εάν το γεωτρύπανο φτάσει στους εγκλωβισμένους θα χρειαστεί τουλάχιστον μια εβδομάδα ακόμα για να ενισχυθεί με ειδικούς ατσάλινους σωλήνες η σήραγγα που μέσα της θα κινηθεί ο κλωβός που θα τους ανεβάσει στην επιφάνεια της γης.

Για τις προετοιμασίες «υποδοχής» τους στην επιφάνεια έχει στηθεί ένα υπαίθριο νοσοκομείο ενώ πέντε ελικόπτερα είναι έτοιμα να μεταφέρουν εάν χρειαστεί τυχόν ασθενείς στην κοντινότερη πόλη Κοπιάπο. Hδη έχουν ξεκινήσει μάλιστα οι σχετικές ασκήσεις ετοιμότητας, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι επικείται η διάσωση διευκρινίζουν τα σωστικά συνεργεία.

Λέγεται ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον 24 ώρες για να μεταφερθούν στην επιφάνεια της γης και οι 33, ενώ πρώτοι θα ανέβουν όσοι παρουσιάζουν προβλήματα υγείας συνοδευόμενοι από ειδικούς μηχανικούς που θα κατέβουν για να τους συνοδεύουν στην ανάβαση.
Σχόλιο του Σ.Χ.Χ.
Ο αγώνας αυτών των ανθρώπων συγκινεί όλη την ανθρωπότητα και συγχρόνως δημιουργεί ενοχές σε όλους εμάς,που ξεχνάμε ότι κάποιοι συνανθρωποί μας βγάζουν το "ψωμί" τους με αίμα.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ: ΜΙΑ ΑΞΙΟΠΡΟΣΕΧΤΗ ΠΡΟΤΑΣΗ

Δημοσιεύθηκε σήμερα 7/10/2010 στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» μια ενδιαφέρουσα επιστολή- πρόταση του Κ. Χριστοδουλόπουλου, δικηγόρου Αθηνών, σχετική με τη συγκρότηση των εφορευτικών επιτροπών, για τις επικείμενες εκλογές.
Το κείμενο της επιστολής αυτής έχει ως εξής: «Σύμφωνα με τα προβλεπόμενα, σε κάθε εκλογικό τμήμα, στο οποίο θα υπάρχουν δύο κάλπες, συγκροτείται μια μόνο εφορευτική επιτροπή με επικεφαλής αντιπρόσωπο δικαστικής αρχής. Είμαι βέβαιος- βεβαιότητα η οποία προέρχεται από την πολύχρονη εμπειρία μου ως δικαστικού αντιπροσώπου- ότι δεν μπορεί να γίνει σωστή «δουλειά»,λόγω του πολυάριθμου των υποψηφίων και της «πολυσταυρίας» αυτών. Θα ζήσουμε και πάλι σκηνές απείρου κάλλους να γίνεται δηλαδή καταμέτρηση των σταυρών ύστερα από μέρες αν όχι εβδομάδες, και πλημμελώς, αφού με τα ψηφοδέλτια –σεντόνια δεν θα μπορεί να βγάλει κανείς άκρη.
Επιβάλλεται, επομένως, για την αποτροπή τραγελαφικών καταστάσεων η συγκρότηση διπλών εφορευτικών επιτροπών ( μια για τις περιφερειακές και μια άλλη για τις δημοτικές) παρά το κόστος και την απροθυμία των εκλογέων για τη συμμετοχή τους. Γιατί, σε τελευταία ανάλυση, προέχει το κύρος μιας κορυφαίας δημοκρατικής διαδικασίας έναντι του όποιου οικονομικού κόστους, ακόμη και σε περίοδο Δ. Ν. Τ.». Κ. Χ. Χ.
Ένα μόνο σχόλιο: αυτή την απλή και ρεαλιστική σκέψη- πρόταση δεν όφειλαν να την έχουν προτείνει οι κατά άλλα λαλίστατοι υποψήφιοι εξουσιαστές της αυτοδιοίκησης;
Αδιαφορία ή σκοπιμότητα; Μπορεί και τα δύο.

ΧΡΗΣΤΟΣ Κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΕΝΙΑ

Ορκίστηκε σήμερα 1η Οκτώβρη 2010 στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ο πτυχιούχος της Νομικής Σχολής Χρήστος Κ. Χριστοδουλόπουλος.
Ο Χρήστος Κωνσταντίνου Χριστοδουλόπουλος είναι ο τέταρτος στη σειρά πτυχιούχος από τη δεύτερη γενιά της οικογένεια μας. Πρώτος στη σειρά ο Δημήτρης Καρατζάς, (γιος του Γ. Καρατζά και της Βασιλικής Χριστοδουλοπούλου), ανώτερος σήμερα αξιωματικός των ενόπλων δυνάμεων, ο Χρήστος Ευσταθίου Χριστοδουλόπουλος, υποψήφιος σήμερα διδάκτορας και ο Παναγιώτης Γεωργίου Χριστοδουλόπουλος, μεταπτυχιακός σήμερα φοιτητής.
Καλή σταδιοδρομία!

ΚΙ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ:

Παρελθόν πλέον τα «φακελάκια» στο νοσοκομείο Σπάρτης





Εάν βρεθείτε στο νοσοκομείο της Σπάρτης, θα εκπλαγείτε. Αλλωστε, πόσο συχνά σας προτρέπουν οι ίδιοι οι γιατροί να μη δώσετε φακελάκι; Αυτό ακριβώς κάνουν οι γιατροί του ΕΣΥ Λακωνίας, που από τις αρχές Ιουλίου έχουν αναρτήσει αφίσες σε όλες τις κλινικές και στα τμήματα του Nοσοκομείου Σπάρτης με το σύνθημα «Εάν σου ζητήσουν φακελάκι, δώσε ένα άδειο! Βοήθησε να απαλλαγούμε από τη διαφθορά. Μη συμμετέχεις».
Και αναγράφεται ο αριθμός καταγγελίας 210 87709700 της ΕΛ. ΑΣ. Η πρωτοβουλία αυτή των γιατρών της Λακωνίας αγκαλιάστηκε από την Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος (ΟΕΝΓΕ), γεγονός που σημαίνει ότι σε λίγο χρονικό διάστημα αυτές οι αφίσες θα κάνουν την εμφάνισή τους και σε άλλα νοσοκομεία του ΕΣΥ. «Ε, αυτό κι αν είναι έκπληξη», θα πείτε. «Οχι και τόσο», θα σας απαντήσουν.
Πεννυ Mπουλουτζα, Εφημερίδα "Καθημερινή" 25/9/2010

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ:ΕΝΑ ΣΧΕΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ 12ΟΥ ΑΙΩΝΑ

Από μικρόθεν μ΄έλεγεν ο γέρων ο πατήρ μου:
«Παιδίν μου, μάθε γράμματα, και ωσάν εσέναν έχει( ποιος τη χάρη σου!)
Βλέπεις τον δείνα, τέκνον μου, πεζός περιεπάτει, και τώρα, διπλοεντέλινος(διπλά χαϊμαλιά στο άλογο) και παχυμουλαράτος.
Αυτός, όταν εμάνθανε, υπόδησιν ούκ είχεν, και τώρα, βλέπεις τον, φορεί μακρομύτικά του.
Αυτός, όταν εμάνθανε, ποτέ του ουκ εκτενίσθη, και τώρα, καλοκτένιστος και καμαροτριχάρης.
Αυτός, όταν εμάνθανε, λουτρόθυραν οουκ είδε, και τώρα λουτρακίζεται τρίτον την εβδομάδα.
Αυτός, ο κόλπος του έγεμε φθείρας αμυγδαλάτας, και τώρα τα υπέρπυρα γέμει τα μανοηλάτα ( χρυσά νομίσματα με εικόνα του αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνού)
Και πείσθητι γεροντικοίς και πατρικοίς μου λόγοις, και μάθε τα γραμματικά, και ωσάν εσέναν έχει».
(Προδρομικά ποιήματα, Δ 1-14, Πολίτης, 1975, σ.57-58)

ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΠΟΤΕ....

ΑΙΘΟΥΣΑ- ΑΠΟΘΗΚΗ ΣΛΟΛΕΙΟΥ...


ΠΑΛΙΑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ

ΔΗΜΟΣ ΜΑΡΙΝΑΛΕΝΤΑ: ΜΙΑ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ

«Η Μαριναλέντα, μια κοινότητα 2.645 κατοίκων στην Ανδαλουσία, δεν έχει ανεργία, δεν έχει αστυνομικούς και τα σπίτια της νοικιάζονται με 15 ευρώ τον μήνα.
Ο δήμαρχός της, ο κομμουνιστής Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, επανεκλέγεται εδώ και 31 χρόνια.

Εδώ και πολλά χρόνια, την εβδομάδα που οι άλλες πόλεις στην Ισπανία γιορτάζουν το Πάσχα, στη Μαριναλέντα γιορτάζουν την ειρήνη. "Ο δήμαρχός τους είναι τρελός", λένε στο γειτονικό χωριό. "Ενώ εμείς οι άλλοι Ισπανοί κάνουμε θρησκευτικές λιτανείες, εκείνοι κάνουν επί 5 μέρες πάρτι". Πολλοί νέοι από τη Σεβίλλη, τη Γρανάδα, τη Μαδρίτη, πηγαίνουν για να γιορτάσουν με τους χωρικούς της Μαριναλέντας.

Οταν εξελέγη για πρώτη φορά, το 1979, ο Γκορντίγιο ήταν ο νεώτερος δήμαρχος στην Ισπανία. Το 1986, έπειτα από 12 χρόνια αγώνων και καταλήψεων κυρίως από τις γυναίκες του χωριού, η Μαριναλέντα κατάφερε να πάρει από ένα γαιοκτήμονα 12.000 στρέμματα γης και να δημιουργήσει έναν αγροτικό συνεταιρισμό από τον οποίο ζει σήμερα σχεδόν όλο το χωριό. "Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους!", λέει ο δήμαρχος.

Στον συνεταιρισμό El Humoso οι συνεταίροι εργάζονται 6½ ώρες την ημέρα, από τη Δευτέρα ώς το Σάββατο, δηλαδή 39 ώρες την εβδομάδα. Ολοι έχουν τον ίδιο μισθό, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουν. Οι συγκομιδές (ελαιόλαδο, αγκινάρες, πιπεριές, κ.λπ.) συσκευάζονται στο μικρό εργοστάσιο Humar Marinaleda, που βρίσκεται στη μέση του χωριού και στο οποίο εργάζονται, σε πολύ χαλαρή ατμόσφαιρα, περίπου 60 γυναίκες και 4-5 άνδρες. Τα προϊόντα πωλούνται κυρίως στην Ισπανία. Τα έσοδα του συνεταιρισμού δεν μοιράζονται, αλλά επενδύονται και πάλι στον συνεταιρισμό για να δημιουργηθούν δουλειές. Γι' αυτό στο χωριό δεν υπάρχουν άνεργοι. Ομως ακόμη και σε εποχές που δεν υπάρχουν αρκετές γεωργικές δουλειές για όλους, οι μισθοί καταβάλλονται. Στη Μαριναλέντα, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισμός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωμα. Μια θέση στον παιδικό σταθμό με όλα τα γεύματα κοστίζει 12 ευρώ τον μήνα.

Από την άλλη, "εδώ δεν έχουμε χωροφύλακες, θα ήταν μια άχρηστη σπατάλη", λέει ο δήμαρχος. "Δεν έχουμε ούτε παπά - δόξα τω Θεώ!", προσθέτει γελώντας. Πάντως η ελευθερία της λατρείας είναι εγγυημένη και το Πάσχα έγινε μια μικρή θρησκευτική λιτανεία, η οποία πέρασε διακριτικά από τους δρόμους του χωριού, χωρίς θεατές και αποφεύγοντας την πλατεία όπου γινόταν η γιορτή.

"Εφαρμόζουμε μια συμμετοχική δημοκρατία, αποφασίζουμε για όλα, από τους φόρους ώς τις δημόσιες δαπάνες, σε μεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες", λέει ο Γκορντίγιο. "Ξέρουμε πως οι άνθρωποι μπορούμε να δουλεύουμε και για άλλες αξίες, όχι αποκλειστικά για το χρήμα"».

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ Από τα «ΝΕΑ»

ΑΠΟΡΙΕΣ ΠΟΛΙΤΗ ΚΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΦΗΦΟΦΟΡΟΥ

Όπως είναι γνωστό στις 7 του Νοέμβρη 2010 γίνονται εκλογές για την ανάδειξη νέων δημοτικών και περιφερειακών αρχών. Κόμματα και "ανεξάρτητοι" υποψήφιοι ετοιμάζονται για την αναμέτρηση, που από ότι φαίνεται θα λάβει χαρακτήρα δημοψηφίσματος υπέρ ή κατά του μνημονίου. Επανέρχεται και πάλι ο ηλίθιος διαχωρισμός των νεοελλήνων σε πατριώτες και προδότες!
Κανένας δε ζητάει από τους υποψηφίους αν λ.χ. γνωρίζουν τι είναι αυτό που, αν εκλεγούν , θα υπηρετήσουν, ποιες προτεραιότητες , οι στόχοι , τα μέσα και κυρίως οι άνθρωποι που θα συγκροτήσουν τον αναγκαίο μηχανισμό.
Ποιο κόμμα και ποιος πολιτειακός παράγοντας ζήτησε έναν απολογισμό για το τι έπραξαν οι αιρετοί- εκλεκτοί του λαού ( δήμαρχοι –νομάρχες) και , κυρίως, πόσο κόστισε το «έργο» .
Ένα άλλο βασικό ερώτημα που θα πρέπει να απασχολήσει κάθε σκεπτόμενο πολίτη -που αρνείται το ρόλο του πελάτη –ψηφοφόρου είναι: πόσο και πώς θα καλυφθούν οι τεράστιες δαπάνες των υποψηφίων περιφερειαρχών, δημάρχων και των χιλιάδων υπ. συμβούλων; Λένε οι γνωρίζοντες ότι για τους συνδυασμούς των περιφερειαρχών το ποσό μπορεί να φθάσει στο ένα εκατομμύριο ευρώ, κάπου εκεί μπορεί να φθάσει και για τους μεγάλους δήμους. Αυτό, νομίζω, το ερώτημα θα πρέπει να απαντηθεί πριν από τις εκλογές από όλους και βεβαίως από τους λεγόμενους ανεξάρτητους.
Μια επίσης ερώτηση στον «επιτυχημένο, δήμαρχο Αθηναίων: πόσο κοστίζει ο ραδιοφωνικός σταθμός του δήμου κάθε χρόνο;
Κάθε απάντηση δεκτή

Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Αν θες να καταλάβεις την αξία των δέκα ετών
ρώτησε ένα πρόσφατα διαζευγμένο ζευγάρι

Αν θες να καταλάβεις την αξία των τεσσάρων ετών
ρώτησε έναν απόφοιτο πανεπιστημίου

Αν θες να καταλάβεις την αξία του ενός έτους
ρώτησε ένα μαθητή που απέτυχε στην τελική εξέταση

Αν θες να καταλάβεις την αξία των εννέα μηνών
ρώτησε μια μητέρα που γέννησε ένα θνησιγενές βρέφος

Αν θες να καταλάβεις την αξία ενός μήνα
ρώτησε μια μητέρα που γέννησε ένα πρόωρο μωρό

Αν θες να καταλάβεις την αξία μιας εβδομάδας
ρώτησε ένα συντάκτη εβδομαδιαίας εφημερίδας

Αν θες να καταλάβεις την αξία ενός λεπτού
ρώτησε κάποιον που έχασε τρένο, λεωφορείο ή αεροπλάνο

Αν θες να καταλάβεις την αξία ενός δευτερολέπτου
ρώτησε κάποιον που επιβίωσε από ατύχημα


Αγνώστου
ΠΗΓΗ:http://evaggelia-p.blogspot.com/2010/06/blog-post_15.html

Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΩΝ

Για ένα ακόμη καλοκαίρι φάνηκε περίτρανα η από χρόνια διαφορά στον τρόπο ζωής μεταξύ των βιοπαλαιστών( χαμηλόμισθοι, εργάτες, μικροεπαγγελματίες, αγρότες-εργάτες γης) και των βολεμένων- προνομιούχων (υψηλόμισθοι, μεγαλοσυνταξιούχοι, κρατικοδίαιτοι επαγγελματίες, επιχειρηματίες- αγρότες) και τόσοι άλλοι.Αυτή η διαφορά φαίνεται και σις καλοκαιρινές διακοπές.Καμία επιλογή για τους πολλούς και φτωχούς, ενώ οι προνομιούχοι απολαμβάνουν και φέτος χλιδάτες διακοπές.
Άν οι πελάτες πολυτελών καταλυμάτων ήταν μόνο ορισμένοι κεφαλαιούχοι ή κάποιοι μεγαλοεργολάβοι,το φαινόμενο θα ήταν εξηγίσημο. Χιλιάδες μισθωτοί του δημοσίου, των ΔΕΚΟ και διαφόρων δημοσίων Οργανισμών, που έχουν μηνιαίο εισόδημα πάνω από 3000 ευρώ, επαγγελματίες και επιχειρηματίες που φορολογικά εμφανίζουν ετήσιο εισόδημα που δεν ξεπερνά τις 10.000 ευρώ, πενόμενοι αγρότες με LANDROVER, απολαμβάνουν τις ακριβότερες τουριστικές υπηρεσίες. Και αυτό εν μέσω οικονομικής κρίσης και λιτότητας.
Η κυβέρνηση, και γενικότερα το πολιτικό σύστημα, αδυνατεί να βάλει χέρι στις προνομιούχες ομάδες του πληθυσμού, οι οποίες, εκβιαστικά, πετυχαίνουν, κάθε φορά τη διατήρηση και ενίσχυση των προνομίων τους. Την ίδια στιγμή που σε χιλιάδες μισθωτούς των 1200 ευρώ γίνονται περικοπές, αυτοί εξακολουθούν να διατηρούν τις προκλητικά μισθολογικές και άλλες απολαβές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της πολιτικής παλινωδίας: οι διατηρούμενες απολαβές των χιλιάδων υπαλλήλων του υπ. οικονομικών, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του υπουργού οικονομικών.

Ο ΤΡΥΓΟΣ ΤΗΣ ΣΤΑΦΙΔΑΣ

Ο τρύγος της σταφίδας, όπως γινόταν παλιά, ήταν σαν μια τελετουργία! Από νωρίς μαζευότανε όλη η οικογένεια στο κτήμα και ,κατά κανόνα, οι άντρες τρυγούσαν τη σταφίδα, ενώ οι γυναίκες την άπλωναν στο αλώνι, για να τη δει ο ήλιος και να ξεραθεί.
Μερικές ημέρες μετά τον τρύγο, κάποιος από τους άνδρες, κάθε τόσο, πήγαινε στο αλώνι κι ανακάτευε τη σταφίδα, για να λιαστούν όλες οι ρόγες. Και να λιαστούν καλά! Όταν ξεραινόταν η σταφίδα, πιάνανε πάλι δουλειά. Στην αρχή τις χτενίσανε με μια μεγάλη ξύλινη χτένα με πολλά δόντια (γράβαλο), που μαζεύει τα άχρηστα, στη συνέχεια την καθάριζαν με το χέρι, ξεχώριζαν τον καρπό από τα κότσαλα, τα έκαναν σωρούς και στη συνέχεια λύχνιζαν την καθαρή σταφίδα και την έβαζαν σε λινατσένια σακιά, τη μεταφέρανε με ζώα και κατέληγε στον τοπικό έμπορο ή στον ΑΣΟ για πούλημα.
Σήμερα η καλλιέργεια της σταφίδας συνεχίζεται, η διαδικασία παραγωγής είναι σχεδόν ίδια, αλλά η χρήση μηχανικών μέσων έχει βελτιώσει τις συνθήκες όχι όμως και τη θέση των αγροτών- βιοπαλαιστών.....

Ο ΤΡΥΓΟΣ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ...


ΤΟ ΑΠΛΩΜΑ ΣΤΑ ΑΛΩΝΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ....

Η "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ΤΩΝ ΒΟΛΕΜΕΝΩΝ

Η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή, όπως και όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις που είχαν προηγηθεί, χαρακτηρίστηκε από την πλειονότητα ειδικών και μη, ως η κυβέρνηση των μεγάλων προσδοκιών και των χαμένων ευκαιριών.
Κυρίαρχο στοιχείο στην ασκηθείσα κυβερνητική πολιτική – στα θέματα «χαμηλής» πολιτικής- ήταν η ικανοποίηση αιτημάτων στις επί μέρους ομάδες του πληθυσμού και σε ορισμένες περιπτώσεις και μεμονωμένων ατόμων , σε βάρος του δημοσίου ταμείου. Το ίδιο περίπου δρόμο ακολουθεί και η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου.
Η πολιτική αυτή στο δημόσιο πολιτικό διάλογο ονομάστηκε «πελατειακή». Η πολιτική αυτή πρακτική δεν ήταν άγνωστη στη χώρα μας, αφού από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους (1830) ήταν, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, ο κανόνας.
Δεν ισχυρίζομαι ότι όλα τα αιτήματα ήταν αδικαιολόγητα. Αντίθετα, πολλά από αυτά ίσως να ήταν δίκαια. Η ικανοποίησή τους όμως δεν εξαρτιόταν από το «δίκαιο» του αιτήματος, αλλά από το βαθμό πίεσης και επιρροής που οι ομάδες ή τα άτομα αρκούσαν στην κυβέρνηση και γενικότερα στο πολιτικό σύστημα.
Για την άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής δεν ευθύνονται μόνο οι εκάστοτε κυβερνώντες. Μερίδιο ευθύνης έχουν και τα κόμματα και βεβαίως οι παράγοντες που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, τύπος και τηλεόραση και, τελευταία, οι πανεπιστημιακοί «εθνικοί» σχολιαστές.
Έτσι, κριτήριο για τη λήψη ενός μέτρου αποτλεί η δύναμη της εξουσίας των ομάδων- εκβιαστών. Άπειρα είναι τα παραδείγματα: τραπεζίτες, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, «αγανακτισμένοι» φοροφυγάδες, «πενόμενοι» λιμενεργάτες, προνομιούχοι υπάλληλοι συγκεκριμένων υπουργείων ή ΔΕΚΟ , πολλοί γιατροί του «ΕΓΩ» και όχι του Ε.Σ.Υ., επιχειρηματίες- αγρότες, ιδιοκτήτες φορτηγών Δ.Χ. και Λεωφορειούχοι των ΚΤΕΛ και πολλές άλλες ομάδες βολεμένων, επιβάλουν, άλλοτε ανοικτά και άλλοτε παρασκηνιακά στους πολλούς και αδύναμους τα δικά τους ιδιαίτερα προνόμια.
Και όλα αυτά σε μια χώρα που από την εποχή του Καποδίστρια δανείζεται!

ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟ

Ο Αύγουστος είναι ο όγδοος μήνας του έτους κατά το Ιουλιανό και το Γρηγοριανό ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες. Στο αρχαίο αττικό ημερολόγιο ο Αύγουστος ήταν ο δεύτερος μήνας του έτους και ονομάζονταν Μεταγειτνιών διάρκειας 29 ημερών που αντιστοιχεί με το χρονικό διάστημα από 24 Ιουλίου έως τις 22 Αυγούστου. Ο Αύγουστος, κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο, ήταν ο έκτος μήνας, γι' αυτό αρχικά στα Λατινικά ονομάζονταν Sextilis και είχε 31 ημέρες, ευθύς εξ αρχής από την εγκαθίδρυση του Ιουλιανού ημερολογίου το 45 π.Χ. (έτος 709 από κτίσεως Ρώμης).
Το έτος 8 π.Χ. ο Αύγουστος Καίσαρας του έδωσε το όνομά του χωρίς την προσθήκη μίας ημέρας από τον Φεβρουάριο (όπως λανθασμένα αναγράφεται σε ορισμένες αναφορές). Λέγεται ότι ο Αύγουστος έβαλε τον μήνα σε αυτή την θέση, για να τιμήσει τον θάνατο της Κλεοπάτρας η οποία, όπως λέγεται, έθεσε τέλος στη ζωή της στις 12 Αυγούστου του 30 π.Χ. αν και ο ακριβής λόγος του θανάτου της καλύπτεται από μυστήριο. Κατά το Βυζαντινό ημερολόγιο που ακολουθεί ακόμη και σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία, και το οποίο αρχίζει τον Σεπτέμβριο, ήταν ο τελευταίος μήνας του χρόνου κι έτσι η 31 Αυγούστου γιορτάζονταν ως παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Αστρονομικά, ο ήλιος βρίσκεται στην αρχή του μήνα στον αστερισμό του Καρκίνου (21 Ιουλίου έως 9 Αυγούστου) και στο τέλος στον αστερισμό του Λέοντα (10 Αυγούστου έως 15 Σεπτεμβρίου).

ΠΗΓΗ: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΩΝ Δ.Ο.Υ

Με αφορμή την φορολογική παρανομία υπαλλήλων του υπ. οικονομικών που εργάζονται στις Δ.Ο.Υ., αναδεικνύεται και πάλι ένα μείζον πολιτικό κοινωνικό και οικονομικό σκάνδαλο που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει : η αλαζονεία των συντεχνιών.
Κάποιες χιλιάδες υπάλληλοι, κατά κανόνα οι πλέον προνομιούχοι, θεωρούν το υπουργείο, τον κοινωφελή δημόσιο οργανισμό ή τη δημόσια επιχείρηση Δικό τους φέουδο, με τις εκάστοτε πολιτικές και υπηρεσιακές ηγεσίες να προσπαθούν να διατηρούν καλές σχέσεις με τους εκπροσώπους των εργαζομένων στους χώρους αυτούς, ικανοποιώντας κάθε παράλογη απαίτηση ή προκλητική αξίωση.
Παρά το γεγονός ότι όλες οι κυβερνήσεις εξαγγέλλουν μέτρα όπως ενιαίο μισθολόγιο, φορολογική δικαιοσύνη ,οι προνομιούχοι αυτοί υπάλληλοι πετυχαίνουν ειδική μεταχείριση, σε βάρος βεβαίως του δημοσίου ταμείου.
Τα ειδικά μισθολογικά και άλλα προνόμια εξακολουθούν να απολαμβάνουν οι υπάλληλοι της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, όλοι οι υπάλληλοι των υπουργείων οικονομικών και οικονομίας, της Βουλής, Τράπεζα Ελλάδος, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κλπ.
Όσο για τη φορολογική παρανομία, ίσως να πρόκειται περί "οικογενειακής" παρεξηγήσεως!.

ΙΟΥΛΙΟΣ 1974 ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ

...παιδιά που θα είχανε πλαστεί κατ εικόνα και ομοίωση των αγαλμάτων τα οποία είχαν στηθεί απομνημειώνοντας τις «ιδανικές μορφές» του «νέου ανθρώπου» (Τ. Πατρίκιος, Η ηδονή των παρατάσεων, Αθήνα 1992).


Τα πρώτα χρόνια, μετά τον Ιούλη του 74 ήταν μια ατέλειωτη γιορτή!. Γιορτή ελευθερίας, δημοκρατίας, ελπίδας και ανάτασης .Οράματα, όνειρα και ελπίδες για έναν κόσμο καλύτερο, ειρηνικότερο και δικαιότερο. Απελευθερώθηκαν άνθρωποι, λέξεις, συνθήματα, μουσικές. Νέοι οι περισσότεροι από εμάς βλέπαμε τους πολιτικούς εξόριστους, σύμβολα του αγώνα, να επιστρέφουν, καλλιτέχνες, πνευματικούς ανθρώπους και κυρίως τους – από την εποχή του εμφυλίου- κατατρεγμένους να αναπνέουν τον αέρα της ελευθερίας.
Συναυλίες, συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις ήταν καθημερινό φαινόμενο. Αρκούσε ένας στίχος από τα «επαναστατικά» τραγούδια για μετατραπεί μια συγκέντρωση σε λαοθάλασσα. Πολλοί από μας βρεθήκαμε αλληλέγγυοι με λαούς που πάλευαν για τα ίδια ιδανικά. Πορτογαλία, Ισπανία, Χιλή και άλλες χώρες και βεβαίως η απελευθέρωση της Κύπρου ήταν ανάμεσα στα προτάγματα της αρυτίδωτης νιότης μας.
Πολιτικές προσωπικότητες όπως ο πρόεδρος της κυπριακής Δημοκρατίας, ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο Κ. Καραμανλής, ο Α. Παπανδρέου, ο Χ. Φλωράκης και ο Λ. Κύρκος πρωταγωνίστησαν στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Αγωνιστές- σύμβολα όπως ο Α. Παναγούλης, ο Σπύρος Μουστακαλής, ο Σάκης Καράγιωργας, και τόσοι άλλοι αποτελούσαν για μας ζωντανούς μύθους. Συνθέτες- μουσικοί: Μίκης Θεοδωράκης, Στ. Ξαρχάκος, Γιάννης Μαρκόπουλος, Διον Σαββόπουλος, Χρήστος Λεοντής, Μάνος Λοϊζος. Ρίτσος, Λειβαδίτης, Ελύτης , Σεφέρης,Βάρναλης και άλλοι σημαντικοί, με τα έργα τους μας σήκωναν όλο και ψηλότερα! Έτσι με σημαίες και ταμπούρλα πορευόμαστε με βασικό σύνθημα: ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ

Ας υποθέσουμε ότι ορθώς οι δικαστές αρνήθηκαν να απογραφούν, πειθαρχώντας στην απόφαση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Ας υποθέσουμε ότι δικαίως μια αμειβόμενη από εμάς τους φορολογούμενους ομάδα δημόσιων λειτουργών θεωρεί ότι τα μέλη της είναι πιο λειτουργοί από τους άλλους «συμπαθείς εργαζόμενους» (όπως είπε ο εκπρόσωπός τους στην τηλεόραση), και αρνείται να εγγραφεί στην ίδια ηλεκτρονική καρτέλα που συμπλήρωσαν οι κοινοί δημόσιοι υπάλληλοι. Ας υποθέσουμε επίσης ότι είναι αντισυνταγματικό να απογράφονται οι «λειτουργοί» μαζί με το «προσωπικό», αν και με τη συνεχή επίκληση της αντισυνταγματικότητας το Σύνταγμα θα καταντήσει νούμερο στις επιθεωρήσεις.
Αλλά, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι έχει σε όλα δίκιο η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων, τίθεται ένα σημαντικό ζήτημα. Με ποια νομική διαδικασία οι συνδικαλιστές της Δικαιοσύνης συνιστούν στους «λειτουργούς» της Δικαιοσύνης να μην εφαρμόσουν τον νόμο; Αντικαθιστούν οι ανακοινώσεις ενός συνδικαλιστικού οργάνου τους νόμους του κράτους; Αν ναι, τότε γιατί ελεεινολογούμε το ΠΑΜΕ, που επίσης νομοθετεί διά των ανακοινώσεών του; Δηλαδή, νόμος είναι το «δίκιο» του δικαστή και δεν είναι του εργάτη; Σε τι διαφέρει ο πρόεδρος της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, κ. Χαράλαμπος Αθανασίου, από τον «συμπαθή εργαζόμενο» κ. Σάββα Τσιμπόγλου, ο οποίος κανονίζει ποια κρουαζιερόπλοια θα αποπλεύσουν και ποια όχι; Εντάξει! Ο πρώτος είναι δικαστής και ο δεύτερος μηχανικός του εμπορικού ναυτικού. Λέει, όμως, πουθενά το Σύνταγμα ότι οι δικαστές εφαρμόζουν όποιους νόμους τούς βολεύει και οι λιμενεργάτες όχι; Να συμφωνήσουμε ότι τα δικαστήρια μπορούν να κρίνουν τη συνταγματικότητα ενός νόμου. Αλλά, πάλι, αυτό γίνεται με τη διαδικασία που προβλέπει ο νόμος, δηλαδή με δίκη, όχι με συνδικαλιστικούς φετβάδες.
Η ανακοίνωση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, με την οποία συνιστούσε στα μέλη της «να μη συμπληρώσουν και να μην υποβάλουν το δελτίο απογραφής, όπως κάνει το πάσης φύσεως προσωπικό του δημόσιου τομέα και των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Τομέα» δεν είναι απλώς ένα ελιτίστικο καπρίτσιο, όπως το χαρακτήρισαν κάποιοι. Είναι δείγμα του διάχυτου συντεχνιασμού της ελληνικής κοινωνίας που καταλύει με κάθε ευκαιρία την έννομη τάξη. Οταν μάλιστα η άρνηση εφαρμογής του νόμου προέρχεται από το συνδικαλιστικό όργανο εκείνων που είναι επιφορτισμένοι από την Πολιτεία για την τήρηση της νομιμότητας, τότε το ΚΚΕ έχει ένα επιπλέον επιχείρημα να αρνείται την υπακοή στις δικαστικές αποφάσεις. Ετσι κι αλλιώς, τα μέλη του είναι περισσότερα από τα μέλη της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Αν η εφαρμογή του νόμου εξαρτάται από τις αποφάσεις συλλογικοτήτων, τότε το ΚΚΕ έχει μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμοποίηση.
Το μήνυμα που έστειλαν οι δικαστές στην ελληνική κοινωνία, δυστυχώς, επιβεβαιώνει αυτό που είναι κοινή πεποίθηση και προπαγανδίζει σε όλους τους τόνους το ΚΚΕ: η εφαρμογή των νόμων είναι υπόθεση ισχύος στο κοινωνικοπολιτικό παίγνιο. Το «κουτάκι» στη φόρμα απογραφής που κέρδισαν με την άρνηση εφαρμογής του νόμου οι δικαστές, είναι το «κουτάκι» της νομιμοποίησης κάθε ανομίας στο όνομα οποιασδήποτε συλλογικότητας. Δυστυχώς, από αυτούς τους δικαστές θα περιμένουμε να κρίνουν αμερόληπτα –και όχι με βάση το συντεχνιακό τους όφελος– το νέο ασφαλιστικό. Το χειρότερο, δε, είναι ότι ουδείς αμφιβάλλει πως θα το κρίνουν αντισυνταγματικό. Ο Ελληνες έχουν σχηματίσει μια μαύρη εικόνα για τη Δικαιοσύνη, εικόνα που οι δικαστές σπεύδουν να επιβεβαιώσουν με κάθε ευκαιρία.

Άρθρο: Το κουτάκι των «λειτουργών» του Πασχου Mανδραβελη στην "Καθημερινή" 18/07/2010

ΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Στο διάβα της ζωής μου έχω συναντήσει χιλιάδες ανθρώπους, οικογενειάρχες, εργαζόμενους, ελεύθερους επαγγελματίες, οι οποίοι αγωνίζονται για το μεροκάματο. Τον τελευταίο χρόνο, ως φοιτητής στο ΕΑΠ, γνώρισα έναν άλλο κόσμο, που, εκτός από τις επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις ενδιαφέρεται και για το «περιττό», έτσι όπως συνήθως λέγεται το κάτι παραπάνω από το θεωρούμενο ως κατακτημένο.
Οι περισσότεροι ίσως φοιτητές στο ΕΑΠ μπορεί να πηγαίνουν μόνο για το «χαρτί», υπάρχουν όμως και κάποιοι που έχουν – σπάνιο για την εποχή μας – βασικό στόχο την ΠΑΙΔΕΙΑ . Και από αυτούς τους λιγοστούς, ξεχώρισα τους πιο σπουδαίους. Σημαντικούς. Πάνω και πέρα από όλα σπουδαίοι άνθρωποι. Άνθρωποι με πολλούς ρόλους. Οικογένεια, εργασία, νοικοκυριό και , γενικά όλους τους κοινωνικούς- συμβατικούς ρόλους. Οι υποχρεώσεις αυτές δεν τους εμποδίζουν στο να αγωνίζονται στον πανεπιστημιακό στίβο. Τον ελάχιστο χρόνο που διαθέτουν , τον δαπανούν προκειμένου να ανταποκριθούν στις αυξημένες απαιτήσεις του πνευματικού αθλήματος .Καμία προσωπική «απόλαυση». Αντίθετα, μέσα από αντίξοες οικογενειακές και οικονομικές συνθήκες μάχονται για ό,τι καλύτερο δημιουργικότερο και ευγενέστερο.

Όταν, στην εποχή της ήσσονος προσπάθειας, υπάρχουν άνθρωποι που υπερβαίνουν τα ανθρώπινα μέτρα, τότε μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι ότι ο κόσμος μας έχει και τη φωτεινή πλευρά και όχι μόνο, την κατά προκλητικό τρόπο τηλεοπτικά προβαλλόμενη γκρίζα, πλευρά της δικτατορίας των μετρίων .Αισθάνομαι τυχερός που γνώρισα τις φωτεινές αυτές εξαιρέσεις. Τελειώνοντας επικαλούμαι τους στίχους του ποιητή: ...άξιζε να υπάρξουμε για να συναντηθούμε....

ΙΟΥΛΙΟΣ " Ο ΑΛΩΝΑΡΗΣ" ΤΟ ΑΛΩΝΙΣΜΑ ΤΟΥ ΣΙΤΑΡΙΟΥ ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ

ΙΟΥΝΙΟΣ: ΑΛΛΟΤΕ Ο ΜΗΝΑΣ ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΜΟΥ ή ΘΕΡΟΥ

Ο θερισμός του σιταριού γινόταν με χειρωνακτικό τρόπο τον Ιούνιο μήνα, που τον έλεγαν και «θεριστή». Κύριο εργαλείο για τον θερισμό ήταν το δρεπάνι.
Κατά τον θερισμό συγκεντρώνονταν τα στάχυα κατ’ αρχάς σε μικρά δέματα, τα λεγόμενα «χερόβολα», κατόπιν από πολλά τέτοια χερόβολα γίνονταν τα μεγαλύτερα δέματα τα λεγόμενα «δεμάτια» και με τα ζώα μεταφέρονταν στις άκρες των αλωνιών και τοποθετούντο σε μεγάλους σωρούς, τις γνωστές «θημωνιές». Κατά τον θερισμό του σιταριού οι κάτοικοι του χωριού βιάζοντο να τελειώσει γρήγορα, γιατί, όπως και στην συγκομιδή του καλαμποκιού, εφοβούντο την αλλαγή του καιρού η αν έμεινε αθέριστο το χωράφι υπήρχε φόβος να πάθει ζημιά ο καρπός. Εδώ ίσχυε η παροιμία «θέρος, τρύγος, πόλεμος».
Το θέρισμα δεν διαρκούσε πολύ, γιατί γινόταν με βιασύνη, αλλά ούτε και πολλά σπαρτά με σιτάρι υπήρχαν. Διαρκούσε περί τις 4-5 ημέρες. Η παραγωγή, όπως και αλλού αναφέρεται, ήταν μικρή. Στο τέλος του θερισμού και μετά το κουβάλημα στ’ αλώνια των «δεματιών» ακολουθούσε το αλώνισμα, που γινόταν τον Ιούλιο μήνα (Αλωνάρη) στ’ αλώνια του χωριού, που ήσαν στα άκρη του χωριού.

Τα δρεπάνια πλέον και τ’ αλώνια αποτελούν τα μεν πρώτα μνημειακά αντικείμενα, τα δε δεύτερα παραδοσιακούς τόπους. Τ’ αλώνια παραμένουν έρημα, βουβά και χωρίς ξεφωνητά. Είναι χωρίς στύλο και ερειπωμένα, γιατί η πλακόστρωσή τους άρχισε με την πάροδο του χρόνου και την αχρησία να αποσαθρώνεται, σε λίγα ακόμα χρόνια ακόμη μόνο ίχνη τους ίσως να υπάρχουν. Πως αλλάζουν οι καιροί!!! (ω καιροί! Ω ήθη!)
ΠΗΓΗ:
http://varsos.net/plataniotis/therismos.html

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ: ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΕ ΠΟΛΥΣΗΜΙΑ

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Ύστερα από την πανωλεθρία των Αθηναίων
στους Αιγός ποταμούς
και λίγο αργότερα
μετά την τελική μας ήττα
Πάνε πια οι ελεύθερες κουβέντες
πάει πια κι η Περίκλεια αίγλη
Ήρθε βαριά σιωπή στην αγορά
κι η ασυδοσία των τριάντα τυράννων

Τα πάντα γίνονταν ερήμην μας
-και τα πιο δικά μας -
χωρίς την δυνατότητα μιας έστω τυπικής
διαμαρτυρίας
Στη φωτιά τα χαρτιά και τα βιβλία
Κι η τιμή της πατρίδας στα σκουπίδια

Κι αν γινόταν ποτέ να μας επέτρεπαν
να φέρουμε για μάρτυρα
κάποιον παλιό μας φίλο
Αυτός δεν θα δεχότανε από φόβο
μήπως και πάθει τα δικά μας
Με το δίκιο του ο άνθρωπος

Γι'αυτό καλά είναι εδώ
Μπορεί και να αποκτήσουμε
μια νέα επαφή με τη φύση
κοιτώντας πίσω από το σύρμα
ένα κομμάτι θάλασσα
τις πέτρες τα χορτάρια
ή κάποιο σύννεφο στο λιόγερμα
βαθύ βιολετί συγκινημένο

Κι ίσως μια μέρα βρεθεί ένας νέος Κίμωνας
Μυστικά οδηγημένος απ' τον ήλιο τον αετό
να σκάψει και να βρει
την σιδερένια αιχμή απ' το δόρυ μας
σκουριασμένη λιωμένη κι αυτή
Και να την κουβαλήσει επίσημα
σε πένθιμη δοξαστική πομπή
με μουσική και στεφάνια στην Αθήνα

16 ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΗΔΑΚΙ

Σαν σήμερα, πριν από 16 χρόνια, έφυγε από τη ζωή ο Μάνος Χατζηδάκις, κατά πολλούς ο σημαντικότερος Έλληνας συνθέτης. Ένας φιλελεύθερος αστός, όπως αυτοπροσδιοριζόταν, δηλώνοντας ωστόσο ότι «καμία πολιτική σκοπιμότητα δεν θα με κάνει να πω το μαύρο-άσπρο και το άσπρο-μαύρο, συνεπώς δεν είμαι το κατάλληλο στοιχείο για συμπαράσταση σε οργανωμένες καταστάσεις».

«Είμαι ένα γέννημα δύο ανθρώπων που καθώς γνωρίζω δεν συνεργάστηκαν ποτέ, εκτός απ' την στιγμή που αποφάσισαν την κατασκευή μου. Γι' αυτό και περιέχω μέσα μου χιλιάδες αντιθέσεις κι όλες τις δυσκολίες του Θεού. Όμως η αστική μου συνείδηση, μαζί με τη θητεία μου την λεγόμενη «ευρωπαϊκή», φέραν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα», έγραψε ο ίδιος ο Μάνος Χατζηδάκις για τον εαυτό του.

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ

ΠΑΡΑΛΙΑ Κ ΣΑΜΙΚΟΥ

ΛΙΜΝΗ ΚΑΙ ΛΟΥΤΡΑ ΚΑΪΑΦΑ

ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΚΟΒΑΤΟΥ

ΠΑΡΑΛΙΑ ΣΚΑΦΙΔΙΑΣ ΠΥΡΓΟΥ

ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΟΥΡΟΥΤΑΣ ΑΜΑΛΙΑΔΑΣ

ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧ. ΟΛΥΜΠΙΑ